Morgunblaðið - 16.06.1991, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐÍÐ'SAWISÁFWIIÐ SUNNUDAGUR 16. JÚNI 1991
tm
Hluti nýstúdenta MR1962 í garði
Alþingishússins.
Þorkell Helgason 6 Y, hlaut hæstu
einkunn við stúdentspróf frá MR
árið 1962, ágætiseinkunn 9,31.
Á myndinni eru meðal annarra þrír 50 ára stúdentar á tröppum Menntaskólans, Steinn
Steinsen, verkfræðingur, fyrrum bæjarstjóri á Akureyri, til vinstri, herra Ásgeir Ás-
geirsson forseti til hægri og fyrir aftan þá séra Jósep Jónsson, fyrrverandi prófastur
á Setbergi á Snæfellsnesi.
SÍMTALID...
ER VIÐ TRAUSTA JÓNSSON VEÐURFRÆÐING
Það rígnir annan hvem
17. júnííReykjavík
„Veðurstofan, góðan dag.“
— Er hann Trausti Jónsson við?
„Augnablik. — Já.“
— Trausti?
„Jú.“
— Sæll, Guðrún Gunnarsdóttir
heiti ég, blaðamaður á Morgun-
blaðinu.
„Já, sæl vertu.“
— Mig langaði að fá hjá þér
upplýsingar um það hversu oft
hefði rignt 17. júní.
„Já, samkvæmt yfirliti sem við
höfum hérna þá rignir annan hvern
17. júní, eða rúmlega það. Veruleg
rigning, þannig að það blotni al-
mennilega, er svpna fjórða hvern
þjóðhátíðardag. Á þessu tímabili
hefur verið úrhellisrigning í tíu til
tólf skipti.“
— En hvernig er með sólskinið?
„í einum fjórða tilvika hefur
verið algjörlega sólarlaust en sól-
skinsdaga hefur sólin skinið að
meðaltali í fjóra og hálfan tíma.
Góður sólardagur hefur komið
svona einu sinni á sjö ára fresti.“
— Gilda þessar tölur fyrir landið
allt?
„Nei, þær eiga einungis við um
Reykjavík."
— En get ég fengið samskonar
tölur fyrir Akureyri?
„Já, en það er bara meira mál,
þú þarft að borga fyrir það og það
tekur lengri tíma.
Sennilega hefur
verið heldur oftar
þurrt fyrir norðan
en ég get ekkert
sagt um hvað oft
hefur verið sól-
skin.“
— Sleppum því í
bili en geturðu sagt
mér hveijar helstu
línumar eru í veð-
urfarinu þessi ár
síðan Island varð
lýðveldi?
„Tja, það hefur
nú heldur kólnað ef
eitthvað er á lýð-
veldistímabilinu.
Það hefur verið kaldara nú seinni
árin, fór að kólna svona upp úr
1965. Annars eru ekki mikil ára-
skipti og það hafa komið hlý ár á
þessu seinna tímabiii."
— Hvernig heldurðu að veðrið
verði núna 17. júní?
„Það er nú ekki gott að spá um
það svona viku fram í tímann en
ef þú myndir tala við mig seinna
í vikunni gæturðu eflaust fengið
einhveija spá.“
— Er eitthvað um það að fólk
hringi í ykkur á veðurstofuna til
þess að fá upplýsingar um veður-
sögu einhverra ákveðinna daga og
til að fá spár?
„Já, það er alltaf svona öðru
hvoru. Fólk hringir og er að athuga
með veður á einhveijum stöðum
og biður jafnvel um spár. Annars
hringja útlendingar töluvert hingað
á veturna."
— Eru þeir þá að spá í sumarfrí-
ið?
„Já, þeir eru að gera það en
þetta eru líka aðilar sem standa í
einhveijum framkvæmdum hér á
landi, til dæmis var hringt hingað
frá kvikmyndafyrirtæki."
— En getið þið komið með svona
langtímaspár?
„Nei, nei, við spáum ekki svona
fram í tímann, það er alveg ómögu-
lggt. Við segjum fólki hvernig veð-
ur var síðasta sumar og það verður
að nægja.“
— Þið eruð dálít-
ið varkárir, veð-
urfræðingar.
„Já, maður lærir
það fljótlega.“
— Og þú vilt
sem minnst segja
um veðrið áþjóðhá-
tíðardaginn?
„Á þessu stigi
málsins, já. En það
eru svona helmings
líkur á því að það
verði rigning.“
— Ég þakka þér
þá fyrir.
„Já, það var nú
lítið.“
Trausti Jónsson
IJrklippan úr Morgunblaðinu 9. ágúst 1961 þar sem segir frá
afreki síldarsöltunarstúlknanna á Seyðisfirði.
HVAR
ERU ÞAU
NÚ?
SIGURVEIG
SIGVALDADÓTTIR
SÍLDARSÖLTUNAR-
STÚLKA
Þúsund
krónur
í verðlaun
Morgunblaðið/Rúnar Þór
Sigurveig Sigvaldadóttir og eiginmaður hennar Sigfús Jónsson
árið 1991, þrjátíu árum eftir metsumarið í sildinni.
SIGURVEIG saltaði síld í fimmtán sumur. Þegar hún var níu ára
þurfti hún að standa á skammeli til að ná ofan í tunnuna. Sumarið
1961, nítján ára að aldri, fékk hún 1.000 króna verðlaun frá Sveini
Ben. í Haföldunni þegar hún varð fyrst stúlknanna til að salta í
fimmhundruðustu tunnuua. Það sumar saltaði hún alls í 630 tunnur.
*
Ifrétt Morgunblaðsins frá 9. ág-
úst 1961 greinir frá afrekskon-
um í síldarsöltun á Seyðisfirði og
eftir lýsingunum að dæma gekk
þar oft mikið á. Sigurveig Sigvalda-
dóttir minnist síldaráranna með
söknuði og segist ekki fyrir nokk-
urn mun hafa viljað missa af þeirri
reynslu. Lífið var ævintýri líkast,
mikið líf og fjör og hörkuvinna á
víxl, þar sem annaðhvort var áð
duga eða drepast.
Atakasumarið 1961 vann Sigur-
veig sér inn 22 þúsund krónur á
planinu sem ekki þótti lítið í þá
daga. „Þetta var himinhá upphæð.
Eftir sumarið fór ég til Akureyrar
og byijaði á að kaupa mér föt fyr-
ir 10.000 krónur,“ segir Sigur-
veig.„Ég fékk fyrir þetta kápu,
mörg pör af skóm, kjóla og fleira.“
Það eitt er víst að verðug er verka-
konan launa sinna, því þegar bát-
arnir komu inn með fullfermi var
ekki um annað að ræða en standa
við að salta nótt sem nýtan dag.
Sigurveig ætlaði því að fá sér „dug-
lega slæpu“ eftir að hafa saltað
samfleytt á sjöttu viku að því er
segir í fréttinni frá 1961.
Nú, þijátíu árum síðar, starfar
Sigurveig á geðdeild sjúkrahússins
á Akureyri og á þrjá syni. Þessi
atorkusama kona lætur í ljósi
áhyggjur af minnkandi vinnugleði
unga fólksins nú til dags. „Mér
finnst fullorðna fólkið líka vor-
kenna krökkunum allt of mikið að
þurfa að vinna nokkur handtök á
sumrin. Ég hef alltaf getað komið
strákunum mínum í sumarvínnu
og ég er viss um að þeir hafa haft
betra af því en að slæpast daginn
út og inn.“
Þrátt fyrir að síldarsöltun hafi
verið erfitt og krefjandi starf sér
Sigui-veig ekki eftir einni einustu
mínútu. „Ég er viss um að ég
mundi yngjast upp um 30 ár ef ég
kæmist aftur í söltun. Þó ég næði
sjálfsagt ekki upp sama hraða og
fyrr, þá held ég að handtökin yrðu
fljót að rifjast upp fyrir mér.“
I