Morgunblaðið - 08.12.1991, Blaðsíða 32

32 tí
MORGUNBLADIÐ SUNNUDAGUR 8. DESEMBER 1991
Á FÖRNUM VEGI
Með
morgnnkaffínu
Nú vantar okkur bara beitu! Það má kannski hugga sig við
að „Elísabeth Arden” sé alltaf
að.
HÖGNI HREKKVÍSI
„ÓEfZD E!TWJ/)E> J/Ð þ£SS/)fe SbpALE&U /nýs.lu
Egilsstaðir:
Björgunarþyrla verði
staðsett á Austurlandi
Egilsstöðum.
MIKIL umræða hefur farið fram í þjóðfélaginu að undanförnu
um nauðsyn þess að efla björgunarþyrluþjónustu í landinu. Aust-
firðingar hafa heilshugar tekið þátt í þessari umræðu og vilja
bæta þessa þjónustu verulega t.d. með því að hafa þyrlu staðsetta
á Austurlandi að minnsta kosti hluta úr árinu. Morgunblaðið hitti
nokkra menn á förnum vegi á Egilsstöðum og leitaði álits þeirra
á þessu máli.
Alvarlegu slysin verða við
ströndina
Baldur Pálsson sagði að björg-
unarsveitir á Austurlandi hefðu
gert um það samþykkt að íslensk
björgunarþyrla yrði staðsett utan
suðvesturhornsins. Þetta væri
skiljanleg krafa þegar haft væri í
huga að vamarliðið með sinn mikla
og góða þyrlukost væri staðsett í
Keflavík. Með auknum og bættum
samskiptum allra þeirra aðila sem
við björgun mannslífa fengust
mætti ætla að með þyrluflota
varnarliðsins væri vel fyrir þessum
málum séð á suðvesturhorninu.
Valdimar Benediktsson
Einnig mætti velta því fyrir sér
hvort Islendingar gætu alfarið tre-
yst á varnarliðið. Björgunarsveit
vamarliðsins væri byggð á skiptiá-
höfnum og þrátt fyrir að þetta
væra reyndir og færir flugmenn
þá skortir þá þekkingu á íslenskum
staðháttum og veðurfari. Þyrlu-
flugmenn gæslunnar byggju hins-
vegar yfir mikilli reynslu sem þeir
hefðu öðlast á áralöngum starfs-
ferli.
Baldur benti einnig á að flest
alvarleg sjóslys yrðu við ströndina.
Þar gæfist oft skammur tími til
athafna og því mikilvægt að björg-
unartækin væra sem næst slys-
Stefán Guðmundsson
staðnum. Of langur tími færi í að
fljúga að sunnan þegar alvarleg
slys bæru að höndum.
Einnig má benda á að Austfirð-
ingar lögðu Björgunarskútusjóð
Austurlands í kaup á fyrstu þyrl-
unni. Þetta hefði verið talsverð
upphæð. Með þessu framlagi
hefðu þeir sýnt hversu mikilvægt
þeir teldu að hér væri til staðar
öflug þyrla.
Varðskip staðsett í hverjum
fjórðungi
Valdimar Benediktsson sagðist
telja rétt að öflug björgunarþyrla
væri ávallt staðsett úti á landi og
væri t.d. látin fylgja fiskiskipaflot-
anum. Á haustin væri síldveiðiflot-
inn hér við Austfirði og loðnuflot-
inn á veturna. Á þessum skipum
væri mikill íjöldi sjómanna sem
væru að veiðum við mjög erfiðar
aðstæður oft á tíðum. Þeir ættu
Baldur Pálsson
Víkverji skrifar
Tíminn er afstæður. Stundum
silast hann áfram, stendur
nánast í stað. Víkverja dagsins kem-
ur í hug orð, sem allir Islendingar
kannast við: „Fyrir þér er einn dag-
ur sem þúsund ár.”
Stundum flýgur tíminn áfram.
Aldinn maður, sem horfir um öxl,
gerir sér ljóst, hve mannsævin er
stutt, eins og örskotsstund í aldanna
rás. Já, tíminn frá vöggu til grafar
er nánast andartakið. En eilífðin er
á sínum stað þar sem þúsund ár eru
„dagur, ei meir”.
Og nú er nýtt ár á næsta leiti.
Er reyndar komið hjá Raunvísinda-
deild Háskóla íslands, það er Alm-
anak fyrir ísland árið 1992, „sem
er hlaupár og annað ár eftir sumar-
auka”.
í almanakinu, sem Þorsteinn
Sæmundsson hefur reiknað og búið
til prentunar, er sem áður margvís-
legan fróðleik að finna um árið sem
senn knýr dyra hjá okkur; dagatal,
upplýsingar um merkisár í sögu
landsins, flóð og sjávarföll, gang
himintugla, sólargang, myrkva,
reikistjörnur, seguláttir, vindstig og
vindhraða, mælieiningar, ríki heims-
ins, fánadaga, yztu mörk íslands og
fjölmargt fleira, auk stjörnukorts.
Rit sem þetta á erindi við marga
og er fróðlegt fyrir alla. Víkverji
dagsins hyggst nýta það sem fylgi-
hlut í gjafapakka. Það fer vel í far-
teski fólks inn í nýja árið.
Víkveiji dagsins man þá tíð, enda
skammt að baki, að liðssveit
tengd Alþýðubandalaginu, lagði leið
sína að Grundartanga í Hvalfirði til
að reisa þar níðstöng gegn járn-
blendiverksmiðu, er þar stóð þá til
að reisa og gegn því að breyta
óbeizlaðri vatnsorku þjóðarinnar í
störf, verðmæti og lífskjör. Járn-
blendið er risið fyrir allnokkram
árum og þar vinnur fjöldi manna,
auk þess sem verksmiðjan hefur
margfeldisáhrif á tilurð starfa í
ýmis konar þjónustugreinum.
Víkveiji dagsins man og þá tíð
er Hjörleifur Guttormsson, einn af
stefnuvitum Alþýðubandalagsins,
var húsbóndi í iðnaðarráðuneytinu
og stóð árum saman á öllum ráð-
herralegum, flokkslegum og póli-
tískum bremsum til að koma í veg
fyrir æskilega framþróun í orkufrek-
um iðnaði hér á landi. Ár hans í
ráðuneytinu voru ár hinna glötuðu
tækifæra á þessum vettvangi. Aft-
urhaldið í Alþýðubandalaginu varð
þess valdandi, að mati Víkveija, að
það eru umtalsvert færri störf í sam-
félaginu í dag en möguleikar þeirra
tíma stóðu til, þjóðartekjur að sama
skapi minni og almenn lífskjör lak-
ari.
Alþýðubandalagið leikur að vísu
tveimur skjöldum í álversmálum nú
orðið, eins og í Evrópumálum, eins
og í sjávarútvegsmálum, eins og í
flestum málum öðrum. Það hefur
sótt nýjan flokksformann í eins kon-
ar öræfasveit Framsóknarflokksins
og falið gamlan marxisma sinn og
sósíalisma í dæmigerðri tækifæris-
stefnu.
Þrátt fyrir það verður forsíðu-
rammi í Þjóðviljanum í fyrri viku
grátþroslegur, en þar segir:
„Ólafur Ragnar gagnrýndi Jó-
hönnu harkalega [á Alþingi] fyrir
þessi orð. Hann sagði hana vera að
að búa láglaunafólk undir það að
hún stæði ekki við orð sín. Auk þess
sem þetta þýddi að láglaunafólk
ætti að borgn fyrír það að iðnaðar-
ráðherra [Jón Sigurðsson] hefði ekki
tekizt að fá hingað álver ...”!!!
Öðru vísu mér áður brá. Þau voru
ófa miðalda-hjörlin sem þingmenn
Alþýðubandalagsins töluðu gegn
orkufrekúm iðnaði á Alþingi árum
og'raunar áratugum saman.
Þessa ræðu, sem Þjóðviljinn for-
síðurammar annó 1991, hefði hinn
skrúðyrti „framsóknarformaður”
Alþýðubandalagsins átt að halda
undir níðstönginni að Grundartanga.
Þá hefði tvískinnungur nýbakaðs
Marx-Lenín-flokks frónskra jafnað-
arinanna verið kórónaður við hæfi.
En meðal annarra orða: hvar skyldi
Grundartanganíðstöngin vera niður-
komin í fortíðarvanda Alþýðuband-
alagsins?
I