Morgunblaðið - 26.01.1992, Side 32

32
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 26. JANÚAR 1992
Minning:
Gunnlaugur P.
Helgason flugstj.
Fæddur 10. október 1940
Dáinn 19. janúar 1992
Aðfaranótt 19. janúar sl. andað-
ist á heimili sínu Gunnlaugur P.
Helgason flugstjóri eftir langa og
erfiða baráttu við skæðan sjúkdóm.
Með Gunnlaugi er genginn mætur
maður og vandaður og er hans sár-
lega saknað.
Hann fæddist í Reykjavík 10.
október 1940 og var því aðeins
rúmlega fímmtugur að aldri er hann
féll frá. Foreldrar Gunnlaugs voru
hjónin Soffía Bjömsdóttir latínu-
skólakennara Jenssonar og Helgi
framkvæmdastjóri hjá SÍS Péturs-
son bónda á Núpum í Aðaldal Stef-
ánssonar.
Gunnlaugur átti að baki hartnær
30 ára heilladijúgt starf sem flug-
maður, fyrst hjá Loftleiðum og síð-
ar Flugleiðum. Hann útskrifaðist
sem stúdent frá Menntaskólanum í
Reykjavík árið 1960 en frá árinu
1959 stundaði hann jafnframt
flugnám og lauk atvinnuflug-
mannsprófí árið 1961. Hann hóf
störf hjá Loftleiðum árið 1962 en
hafði áður verið flugmaður hjá
Landgræðslu ríkisins í eitt ár.
Fyrstu tvö árin hjá Loftleiðum
starfaði Gunnlaugur sem flugleið-
sögumaður eins og þá tíðkaðist að
nýir flugmenn gerðu. Á þessu tíma-
bili flug hann einnig DC-3 flugvél-
um í innanlandsflugi hjá Flugfélagi
íslands. Árið 1964 hefur hann störf
sem aðstoðarflugmaður, fyrst á
Douglas DC-6B en árið eftir á
CL-44 flugvélum, sem reyndar voru
þekktar undir heitinu Rolls Royce
400. 1970 flyst Gunnlaugur yfír á
DC-8 þotur Loftleiða og níu árum
seinna hefur hann störf á DC-10
þotu Flugleiða, en til þess tíma var
það stærsta flugvél sem íslenskt
flugfélag hafði tekið í notkun. Hann
verður flugstjóri á Fokker F-27
flugvélum Flugleiða á árinu 1981
og tekur fjórum árum seinna við
flugstjóm á DC-8 þotum félagsins.
1989 flytur hann sig yfír á Boeing
B-727 þotur og í ársbyijun 1991
gerist hann flugstjóri á hinum nýju
Boeing B-737 þotum Flugleiða.
Kynni okkar af Gunnlaugi hófust
er hann kom til starfa hjá Loftleið-
um fyrir tæpum þremur áratugum.
Strax komu í ljós hinir miklu mann-
kostir hans, vandvirkni og kost-
gæfni við allt sem hann tók sér
fyrir hendur. Það var ávallt tilhlökk-
unarefni að starfa með Gunnlaugi,
ekki bara vegna þess hve traustur
flugmaður hann var, heldur ekki
síður vegna þess hve góður félagi
hann var og gott var að vera í ná-
vist hans.
Við undirritaðir áttum þess kost
að starfa með Gunnlaugi að félags-
málum flugmanna um margra ára
skeið. í Félagi íslenskra atvinnu-
flugmanna hafði fljótt verið eftir
því tekið að hér var á ferðinni ein-
staklega hæfur maður og traust-
vekjandi. Það fór enda svo að fljót-
lega eftir að hann hóf störf hjá
Loftleiðum voru honum falin mikil-
væg trúnaðarstörf hjá stéttarfélagi
sínu. Þessi störf, eins og öll önnur,
leysti Gunnlaugur af hendi af fá-
gætri trúmennsku og alúð enda
vann hann stéttarfélagi sínu og ís-
lenskum flugmálum mikið gagn.
Gunnlaugur hafði mjög mikinn
áhuga á flugöryggismálum og sat
lengi í öryggisnefnd FÍA. Hann var
afar vel að sér um allt sem varðar
öryggi í flugi og lagði mikið af
mörkum til umbóta á þessu sviði.
Hann átti sæti í samninganefnd
Félags íslenskra atvinnuflugmanna
um margra ára skeið og starfaði
þar ötullega að hagsmunamálum
flugmanna. Störf í samninganefnd
eru oft erfíð og þar reynir á marga
skapgerðarþætti manna og hæfí-
leika. Gunnlaugur var ákaflega
yfirvegaður samningamaður. Hann
bjó einmitt yfír þeim eiginleikum
sem að bestu gagni koma við slík
störf, þolinmæði og rósemi ásamt
hæfni til þess að gera sér grein
fyrir aðalatriðum í flóknum samn-
ingum. Gunnlaugur átti sæti í stjóm
Lífeyrissjóðs Félags íslenskra at-
vinnuflugmanna um skeið. Hann
var kjörinn í stjórn og samninga-
nefnd Félags Loftleiðaflugmanna
við stofnun þess félags og tók þátt
í viðkvæmum og erfíðum samning-
um flugmanna við sameiningu
Flugfélags íslands og Loftleiða.
Hann átti einnig sæti í stjórn Fé-
lags íslenskra atvinnuflugmanna
1983-1984.
Af framanrituðu er augljóst að
Gunnlaugur naut mikils tráusts
flugmanna enda valdist hann til
óvenjumargra trúnaðarstarfa fyrir
stéttarfélag sitt. Hann sóttist aldrei
eftir neinum vegtyllum en skoraðist
á hinn bóginn aldrei undan þegar
á starfskröftum hans þurfti að
halda í þágu félagsins. En það voru
fleiri en stéttarfélag Gunnlaugs sem
treystu honum fyrir mikilvægum
málum. Stjómendur Flugleiða mátu
hann mikils. Til marks um það má
nefna að hann var um árabil þjálf-
unarflugmaður á DC-8 flugvélum
Flugleiða og þarf vart að taka það
fram, að þar er um mjög ábyrgðar-
mikið starf að ræða.
Það duldist ekki neinum sem
kynntist Gunnlaugi að hann var
einstaklega vandaður maður og
drengur góður. Hann var hvers
manns hugljúfi, gáfaður, vel mennt-
aður og einkar skemmtilegur og
góður félagi. Hann var virtur flug-
maður og var stétt sinni alla tíð til
mikils sóma.
Snemma árs 1991 tók að ágerast
sá sjúkdómur sem að lokum dró
Gunnlaug til dauða. Hann bar þján-
ingar sínar með karlmennsku.
Margar erfiðar aðgerðir voru óum-
flýjanlegar en Gunnlaugur lét ekki
bilbug á sér finna, heldur .hófst
handa við endurhæfingu af miklum
dugnaði að hverri aðgerð lokinni.
Undanfarna mánuði, allt fram á
þann dag að sjúkdómurinn yfírbug-
aði hann líkamlega, hittumst við
nokkrir félagar með reglulegu milli-
bili yfír kaffíbolla. Á slíkum stund-
um var margt skrafað, rætt um
daginn og veginn, flugmál, pólitík
og hvaðeina annað sem ofarlega
var á baugi hveiju sinni. Gunnlaug-
ur var ávallt hress í bragði á þessum
fundum okkar og tók fullan þátt í
fjörugum umræðum. Gat engan,
sem ekki þekkti til, grunað að þar
færi maður sem ætti í harðri bar-
áttu fyrir lífí sínu. Af slíkum fund-
um fór maður ávallt djúpt snortinn
af andlegum styrk og æðruleysi
þessa mæta manns.
Gunnlaugur var mikill gæfumað-
ur í einkalífi. Árið 1963 kvæntist
hann Erlu Kristjánsdóttur uppeldis-
og kennslufræðingi. Þau eignuðust
tvo syni, Gunnlaug, sem starfar hjá
Flugleiðum, og Björn, sem stundað
hefur leiklistamám í Bandaríkjun-
um. í veikindum Gunnlaugs kom
vel í ljós hve miklir kærleikar eru
á því heimili og hve mikilsverðan
stuðning hann hlaut frá ástvinum
sínum. Erlu, sonunum Gunnlaugi
og Birni og öðrum ástvinum vottum
við dýpstu samúð okkar og óskum
þeim velfarnaðar um ókomna tíð.
Sumir menn gefa meira en þeir
þiggja. Svo var um Gunnlaug. Auð-
legð góðra minninga safnast hjá
þeim er eiga þess kost að kynnast
mönnum sem honum, minninga sem
gefa tilverunni aukið gilai. Við
kveðjum góðan vin og starfsbróður
og minnumst hans með þakklæti
og virðingu.
Stefán Gíslason,
Skúli Br. Steinþórsson,
Fróði Björnsson.
Gunnlaugur Helgason flugstjóri
er látinn, langt um aldur fram.
Við sem þessi kveðjuorð ritum
eigum það flest sammerkt að hafa
kynnst Gunnlaugi vegna samstarfs
okkar við konu hans, Erlu Krist-
jánsdóttur, kennslustjóra við Kenn-
araháskóla íslands.
Kynnin við Gunnlaug voru einkar
gefandi. Hann var drengskapar-
maður, sérlega hreinn og beinn í
allri framgöngu; hófstilltur en þó
einarður og setti sig aldrei á háan
hest. Hann hafði ríka réttlætis-
kennd og ákveðnar skoðanir; var
ekki síst maður hinna mjúku gilda.
Gunnlaugur var ljúfur og hlýr í
viðkynningu. Alltaf var gott að
koma í Bakkavörina, hvort sem
erindið var að leita greiða, ræða
alvarleg mál eða gleðjast með glöð-
um. Gestrisni þeirra hjóna var ein-
stök. Höfðingsskapur var Gunn-
laugi í blóð borinn, því var oft setið
lengi. Gunnlaugur kunni vel að vera
glaður á góðri stund og jafnan var
stutt í brosið. í umræðum okkar
bar skólamál gjarnan á góma.
Stundum var haft á orði að full-
langt væri gengið og rétt að hlífa
flugstjóranum við þessum málum
sem stundum urðu að þrástefjum.
En Gunnlaugur hlífði sér hvergi í
þessari umræðu og auðgaði hana.
Hann var þolinmóður hlustandi og
opnaði gjaman ný sjónarhorn með
skarplegum spurningum eða athug-
asemdum.
Fyrir aðeins einu og hálfu ári
kenndi Gunnlaugur sér fyrst alvar-
legs meins. Úr ijarlægð fylgdumst
við með baráttu hans og fjölskyldu
hans við sjúkdóminn. Sá innri styrk-
ur er þau sýndu vakti aðdáun og
virðingu.
Við sendum Erlu, Gunnlaugi,
Birni og öðrum ástvinum dýpstu
samúðarkveðjur. Megi minningin
um ljúflingsdreng lýsa þeim fram
á veg.
Anna Kr., Arnlaugur, Dóra,
Ingvar, Lilja, Loftur,
Ólafur J. og Ólafur P.
Fregnin barst óhugnanlega hratt.
Hann Gunnlaugur var farinn frá
okkur. Áfallið sem menn héldu að
þeir hefðu getað búið sig undir,
varð enn meira þegar menn upp-
götvuðu að sannleikurinn varð ekki
umflúinn. Loks skildu menn orðatil-
tækið um guðina og ungu mennina
að fu'lu.
Ég man fyrst eftir Gulla Pé, eins
og hann var jafnan kallaður, þegar
hann vann hjá Loftleiðum og flaug
þá með föður mínum í nokkrum
ferðum sem ég varð samferða.
Hann kom þá strax fyrir eins og
sá sem forskot hefur á aðra í til-
verunni, unglegur, glaðlegur, hress
og hafði greinilega gott vit á því
sem hann var að fást við og hafði
auk þess gaman af því. Mörgum
árum seinna urðum við svo sam-
ferða sem farþegar til London, og
var hann þá á leið til starfa í leigu-
verkefni Flugleiða í Jeddah en ég
á vegum samkeppnisaðilans á leið
til svipaðra verkefna í Bretlandi.
Mér er það enn minnisstætt hversu
fölskvalausan áhuga hann sýndi
málefnum ungs flugfélags á barns-
skóm og var augljóst að hann skildi
vel að þetta félag lifði svo til ein-
göngu á þeim áhuga sem starfs-
mennirnir sýndu því og að hann
hafði alveg sama áhuga á því fé-
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÁSA HULDA JÓNSDÓTTIR,
Ránargötu 31,
Reykjavík,
er látin. Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Dómhildur Glassford, Guðmundur Arason,
Jón Erlendsson, Anna Bjarnadóttir,
Oddur Jónsson, Unnur Ingólfsdóttir
og barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
LEIFUR EINARSSON,
Hólmgarði 1,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju mónudaginn 27. janúar
kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hins látna, er bent á Hjartavernd.
Ragna Aradóttir,
Kristinn Ingi Leifsson, Ósk Þórðardóttir,
Guðgeir Leifsson, Angelika Leifsson,
Ari Leifsson, Þuríður Lárusdóttir,
Kristjana Jónsdóttir
og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengda-
faðir, afi og langafi,
GUNNAR FRIÐRIK ÞORSTEINSSON,
Álftamýri 38,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju,
þriðjudaginn 28. janúar kl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim,
sem vildu minnast hans, er bent á
Hjartavernd.
Jf
Ragna Ágústsdóttir,
Þorsteinn Gunnarsson, Rut Andersen,
Sigríður Gunnársdóttir, Ingibergur Georgsson,
Ágúst Gunnarsson,
Anna ívarsdóttir, Olgeir Erlendsson,
Jón Ivarsson, Erna Sigurðardóttir,
Hilmar ívarsson, Edda Kristinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Wí.d>
lagi sem hann starfaði fyrir og gerði
fram á síðasta dag.
Seinna lágu leiðir okkar saman
á ný er ég réðst til Flugleiða og
var ég svo heppinn að fá að starfa
með honum um nokkurt skeið. Þá
fékk ég að sannreyna að það sem
um hann var sagt var allt satt, ég
hafði bara ekki heyrt allt. Þegar
ég tók til starfa í flugdeild félagsins
voru augu yfirmanna á honum til
áframhaldandi trúnaðar- og
ábyrgðarstarfa svipað og hann
hafði gegnt áður en endumýjun
flugflotans hagaði spilum þannig
að störf hans sem slík nýttust ekki.
Örlögin tóku hinsvegar í taumana.
Fyrir hönd starfsmanna flug-
deildar Flugleiða vil ég færa fjöl-
skyldu hans og öðmm aðstandend-
um dýpstu samúðarkveðjur okkar,
fyrrverandi samstarfsmanna hans,
í þeirri von að lífsgleði Gulla Pé lifi
enn meðal þeirra, þrátt fyrir erfíða
tíma.
Guðmundur Magnússon,
flugrekstrarstjóri Flugleiða.
Kveðja frá Félagi
íslenskra atvinnuflugmanna
Gunnlaugur P. Helgason flug-
stjóri er látinn langt um aldur fram,
aðeins rúmlega fímmtugur að aldri.
Gunnlaugur, eða Gulli P., eins og
hann var kallaður meðal félaganna,
vann margvísleg trúnaðarstörf fyrir
stéttarfélag sitt, á starfsferli sínum
sem flugmaður.
Hann sat í stjórn eftirlaunasjóðs
FÍA um skeið. Þá starfaði hann í
öryggisnefnd og samninganefnd,
auk þess að sitja í stjórn og samn-
inganefnd Félags Loftleiðaflug-
manna.
Hvort sem var á vettvangi félags-
málanna eða sem samstarfsmaður
í flugi er óhætt að fullyrða, að allir
sem honum kynntust sáu að þarna
fór maður búinn miklum mannkost-
um, auk þess að vera orðlagt prúð-
menni og frábær félagi.
Fyrir öll hans störf í þágu Félags
íslenskra atvinnuflugmanna viljum
við þakka af alhug.
Við, sem áttum því láni að fagna
að kynnast Gulla persónulega þökk-
um honum samfylgdina.
Við söknum góðs drengs og vott-
um fjölskyldu hans okkar dýpstu
samúð.
Ólafur W. Finnsson.
Kveðja frá Þytsfélögum
Árið 1987, hinn 3. júní, á fimm-
tíu ára afmæli atvinnuflugs á ís-
landi, hittust nokkrir vinir og félag-
ar á heimili Ottos Tynes flugstjóra
og héldu með sér stofnfund að litl-
um flugklúbbi.
Flestir stofnfélaga voru starfandi
flugmenn ásvipuðum aldri sem
unna flugi vegna þess heillandi
ævintýris sem það í raun og sann-
leika er. Margir þessara flugmanna
höfðu lært hjá flugskólanum Þyti
sem starfaði í Reykjavík um margra
ára skeið og hlaut því klúbbur okk-
ar nafn hans. Ætlun okkar í upp-
hafi var að eignast eina eða tvær
litlar flugvélar og njóta þeirra og
félagsskapar hvors annars eins og
best mætti verða, meðan aldur og
heilsa leyfði./
Einn stofnfélaga Þyts var Gunn-
laugur P. Helgason flugstjóri sem
andaðist 19. janúar eftir hetjulega
baráttu við einn illvígasta sjúkdóm
okkar tíma, krabbameinið.
Gunnlaugur var glæsilegur mað-
ur, hár og grannur, ljóshærður og
andlitsfríður og hafði einstaklega
aðlaðandi framkomu. Hann var einn
þeirra einstaklinga sem kalla fram
alla bestu eiginleika þeirra sem
hann umgengst. Sú náðargáfa hans
naut sín mjög vel í starfí, en hann
var snillingur sem flugstjóri og ein-
staklega gott að vinna með honum
um borð í flugvél. Hann var alltaf
jafn rólegur og úrræðagóður, þótt
aðstæður væru misjafnar, hann
átaldi menn ekki en lét þá njóta
góðra verka. Fólki Ieið vel í návist
hans, starfsfélagar hlökkuðu til
þess að vinna með honum.
Þytsfélagar sitja nú hljóðir og
minnast Gunnlaugs sem góðs vinar
og félaga, frábærs flugmanns og
samstarfsmanns, en hann var miklu
meira en það, vegna þess að hann