Morgunblaðið - 07.03.1992, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. MARZ 1992
Ertu viss um að tunglið sé
ostur?
Aster...
3-31
... mamma ogpabbi,
knattleikur og
eplakaka.
TM Reg. U.S Pat Off.—all rights reserved
• 1992 Los Angeles Times Syndicate
252
TARNOWS»U
HÖGNI HREKKVÍSI
„ SkULABOÐ T/L E/NH\/e&RA HNNHRA?.'"
BREF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
Að bregð-
ast hlut-
verki sínu
Frá Jóni Hjálmari Sveinssyni:
Morgunblaðið birti 22. febrúar sl.
athugasemd Gunnars Bergsteinss-
onar, forstjóra Landhelgisgæslunn-
ar, við grein mína, „Breytingar í
björgunarmálum eru lífsnauðsynleg-
ar“, en hana birti Morgunblaðið 20.
febrúar.
Efnislega svarar Gunnar mér
engu, en kallar skrif mín í tvígang
„óhróður". Hann fellur þó sjálfur í
þann pytt með því að halda sig við
dylgjur í minn garð og klaufalega
tilraun til að sverta mannorð mitt.
Það út af fyrir sig sannar þá megin-
niðurstöðu greinar minnar, að Gunn-
ar veldur ekki hlutverki sínu.
Það er rangt hjá Gunnari að ég
hafi „starfað" hjá norska sjóhernum.
Ég gegndi þjónustu með fullum
skyldum og réttindum liðsforingja.
Ég hafði gegnt herþjónustu í átta
ár, síðustu tvö árin sem næstráðandi
38 manna tundurduflaslæðara og
siglt því skipi sem skipherra í afleys-
ingum. Gunnar segir að ég hafi ekki
haft gögn um réttindi mín frá Nor-
egi en honum datt aldrei í hug að
hringja til Noregs og fá staðfestingu
sjóhersins á ferli mínum með skeyti.
Gunnar segir mig hafa unnið
ýmis störf hjá gæslunni. Það er rétt.
Ég var látinn hita kaffí fyrir yfir-
mann í stjórnstöð, afgreiða föt og
málningu á lagernum og sendur sem
þriðji stýrimaður á 20 manna varð-
skipi beint á hundavakt viðvanings.
Þessi glæsilegi ferill náði hámarki
er ég fékk að afgreiða magnyl úr
sjúkrakassanum og mála bjarg-
hringina. Gunnar segir mig hafa
hætt störfum fyrirvaralaust, sem er
rétt, og án þess að segja upp, sem
er rangt." Ég hringdi í starfsmanna-
stjóra gæslunnay og tilkynnti honum
að ég væri hættur og sama dag og
síðasta túr mínum lauk tilkynnti ég
Gunnari það í áheyrn annarra.
Gunnar hafði brotið starfssamn-
ing minn við gæsluna, en í honum
voru engin ákvæði um að þola kerf-
isbundna niðurlægingu, þaðan af
síður nokkuð um skyldu til að þjóna
undir drukknum yfirmönnum. Gunn-
ar segir: „... líklegt má þó telja,
miðað við reynslu Landhelgisgæsl-
unnar af störfum hans, að hann sé
að reyna að réttlæta sjálfan sig og
kenna öðrum um að hann hafi ekki
náð þeim markmiðum sem hann setti
sér áður en hann hélt utan til náms.“
Hvaða reynslu er Gunnar að tala
um? Var kaffíð of sterkt? Fann ég
ekki réttu gallana á hásetana? Mál-
aði ég ekki nógu vel? Og hvað þy-
kist hann vita um markmið manns,
sem fór 21 árs í fyrsta sinn til út-
landa, undirritaði þar 8 ára herþjón-
ustusamning óg uppfyllti hann „pá
en udmerket máde“ svo notuð séu
orð Grimstvedt flotaforingja, æðsta
yfirmanns norska sjóhersins?
Eftir að grein mín birtist í Morg-
unblaðinu hringdi stýrimaður gæsl-
unnar í mig og reyndi í klukkutíma
að sannfæra mig um að í Hópsnes-
slysinu hafí áhöfnin gert mistök,
Slysavarnafélagið líka, en gæslan
hafi ekki verið beðin um eitt eða
neitt. Er samtalinu lauk horfði ég á
fréttir í sjónvarpinu þar sem skýrt
var frá því að varðskipið Ægir hefði
siglt á grunn og rifið gat á botninn.
Hjá þessari 100 manna stofnun,
Landhelgisgæslunni, er tíðni
óhappa, slysa og tilvika, þar sem
hún hefur brugðist hlutverki sínu
óeðlilega há. Gunnar Bergsteinsson
skuldar öðrum en mér skýr svör um
ástæður þess.
JÓN HJÁLMAR SVEINSSON
Miðhúsum, Reykhólasveit
Víkverji
Nú er kosningaár í Bandaríkjun-
um og í haust ganga kjósend-
ur þar vestra að kjörborðinu og
velja sér forseta til næstu fjögurra
ára. Forkosningar í ríkjunum eru
þegar hafnar og Ijóst er að fram-
undan er spennandi kosningaslag-
ur, sem enn er ekki séð fyrir end-
ann á. Það er því eðlilegt að allir
fréttatímar séu meira eða minna
fullir af fréttum, sem minna á þenn-
an slag og þær forkosningar, sem
fram fara.
Víkveiji hefur áður minnst á það
á hvern hátt er skýrt frá þessum
forkosningum. Þær fara fram í
hveiju hinna fjölmörgu sjálfstæðu
ríkja á fætur öðru, en Bandaríkin
50 eru ríkjabandalag sjálfstæðra
ríkja, sem hvert um sig hefur eigið
þing og lög og reglur sem eru mis-
munandi eftir því hvert ríkið er.
Það er því argasta fírra, þegar
fréttamenn tala um forkosningar í
hinum ýmsu fylkjum Bandaríkj-
anna, því að alls ekki er um fylki
að ræða. Fylkin, sem kannski villa
mönnum þarna sýn, eru svo nefnd
í nágrannaríkinu fyrir norðan, sem
heitir Kanada. En það virðist vera
sama, hve oft þessi vísa er kveðin,
þetta fylkjatal um ríki Bandaríkj-
anna gengur alltaf aftur. Öllu virð-
ist gleymt, sem áður hefur verið
minnt á.
XXX
skrifar
Ekki alls fyrir löngu var fundið
að því við ferðaskrifstofur, að
auglýsingar þeirra væru villandi og
segðu ekki allan sannleik um end-
anlegt verð á ferðum til útlanda.
Þá var að því er Víkveija minnir
sett reglugerð um það, hvernig
ætti að auglýsa, taka m.a. fram
hvert fargjald væri fyrir einn, hvort
skattar eins og flugvallarskattur
væru innifaldir í verðinu o.s.frv.,
en ekki láta við það sitja, hvert
verð væri í sameiginlegri íbúð, þar
sem kannski fjórir byggju. En þrátt
fyrir breyttar reglur virðist engin
breyting verða á auglýsingunum.
Nýlega sagði einn af forstjórum
ferðaskrifstofanna í viðtali að þær
þyrftu aðlögunartíma að nýjum
reglum. Þetta er Víkveija óskiljan-
legt. Þá hefur og heyrzt sú skýring
að ekki hafi verið um eiginlega regl-
ugerð að ræða heldur leiðbeinandi
reglur um það, hvernig auglýsingar
. ættu að vera og hvað ætti að koma
fram í þeim. Enn stendur þó
neytandinn, sem ætlar að leggja
land undir fót í sumarleyfinu, örvin-
glaður og veit ekki sitt ijúkandi
ráð, þegar hann les auglýsingarnar.
XXX
Heldur var vandræðalegt, þegar
útvarpsstöðin Bylgjan varð
að breyta löngu viðurkenndum sög-
uskýringum á því hvenær Ísland
varð fullvalda og sjálfstætt ríki. í
öllum sögubókum hefur verið litið
svo á að það hafi orðið árið 1918,
en hins vegar hafi lýðveldi verið
stofnað á íslandi árið 1944. Spurt
var, hve mörg ár væru frá því er
ísland varð fullvalda og sjálfstætt
ríki og gaf stöðin rétt svar fyrir
töluna 48 ár í stað þess að rétt
svar er auðvitað 74 ár. Síðan réðst
af því, hvort öll svörin væru rétt,
ef ákveðin samtala kom út úr öllum
svörunum.
í fréttaþætti á Stöð 2, systurfyr-
irtæki Bylgjunnar, var síðan dregið
um vinningshafa í beinni útsend-
ingu. Fyrst var dreginn miði, sem
dagskrárstjóri taldi ekki réttan, þar
eð samtalan stemmdi ekki við það,
sem hann taldi að væri rétt svar. I
annað sinn, sem dregið var úr lausn-
um kom síðan rétt svar að mati
dagskrárstjórans, en þó rangt, þar
sem hann hafði sjálfur gert ráð
fyrir að svarið við fullveldisspurn-
ingunni væri 1944. Nú er spurning-
in, verður ekki Bylgjan að upplýsa,
hvort svarið, sem dregið var fyrst
út úr bunkanum, hafi í raun ekki
verið hið rétta? Hlustendur eiga
vissulega skilið að fá að vita það,
hvort sá aðili, sem fyrst var dreginn
út var í raun svikinn um þau verð-
laun, sem honum sannanlega bar.
Það er ekki nægjanlegt að dag-
skrárstjóri segi, að hann telji að
hið eina rétta svar sé 1944, eins
og hann gerði eða lét lesa upp í
fréttum Stöðvar 2 daginn eftir.