Morgunblaðið - 08.03.1992, Qupperneq 8

(í Jfl A J HWJmOM
6 0
8 C
f.'wt sham .8 auoAauM.viy
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 8. MARZ 1992
Bóhemarnir þrír úr mynd Aki Kaurismakis: „La Vie de boheme“.
Atriði úr „Trys dienos“ eftir litháíska leikstjórann Sarunas Bartas.
KVIKMYNDAHATIÐIN I BERLIN 1992
MÁLÆÐIWOODY ALLENS
OG ÞÖGLAR AD AUSTAN
eftir Öldu Lóu Leifsdóttur
Um það bil 310 kvikmyndir frá
ölium heimshornum voru á dag-
skrá kvikmyndahátíðarinnar í
Berlín á dögnnum 13. til 24. febr-
úar síðastliðinn. Auk þess voru
sýndar 150 stuttmyndir og fjöld-
inn allur af endursýningum á
eldri myndum til heiðurs gömlum
meisturum á borð við Fritz Lang
og ameríska grínleikarann og
tertusleggjuna Hal Roach. Öðru-
vísi en aðrar hátíðir hefur Berlín-
arhátíðin þann hátt á að vera
opin almenningi.
Tuttugu og fimm leiknar
myndir tóku þátt í sjálfri
keppninni og skal hér
sagt í stuttu máli frá
þeim helstu.
„GrandCanyon" eftir bandaríska
leikstjórann Lawrence Kasdan hlaut
Gullbjöminn, en Kasdan er maðurinn
sem skrifaði handritin að myndum
eins og „Star Wars“ og „Indiana
Jones“. „Grand Canyon" (Miklagljúf-
ur) segir frá stórborgarlífinu í Los
Angeles í dag og vináttu Macks,
hvíts embættismanns, og Simons,
svarts bifvélavirkja. Boðskapurinn
er auðvitað góður en myndin kannski
heldur í væmna kantinum. Svíinn Jan
Troel hreppti síðan Silfurbjörninn
fyrir myndina „II capitano" (Foring-
inn). Þar flækist liðlega tvítugt par
frá Finnlandi, Jari, smákrimmi, og
Minna vinkona hans, um Skandinav-
íu á stolnum bílum og iðka búðar-
hnupl. Endar ilia.
Aðrar myndir voru eftir leikstjóra
eins og István Szabo frá Ungvetja-
landi með „Sweet Emma, Dear
Böbe“ (Elsku Emma, Kæra Böbe).
Þar segir frá tveim rússnesku-
kennslukonum í Búdapest sem eftir
afnám kommúnismans fara á ensku-
kvöldnámskeið og miðia nemendum
sínum nýja málinu í takt við þjóð-
félagsbreytingamar. Vel gerð mynd
eins og Szabo er von og vísa. Japan-
inn Kei Kumai kom með mannætu-
myndina „Hikarigoke", þar sem skip-
stjóri étur áhöfn sína. Blóðugar deil-
ur lögfræðings og skjólstæðings hans
urðu efni myndar Martins Scorse-
sem, „Cape Fear“ (Taugastríð). Ken-
neth Branagh með bandarísku mynd-
ina „Dead Again“ (Dauður á ný) sem
nú er sýnd í Háskólabíói og Nicolas
Meyer hafði gert Star Trek VI en
25 ár eru liðin frá því fyrsta Star
Trek myndin var unnin.
Woody Allen í „Shadows and Fog'
Fjölskyldusögur voni margar í
höndum kvenleikstjóra, en þátttaka
þeirra sló met í ár miðað við fyrri
hátíðir. Gilliam Armstrong myndaði
hið sígilda móður/dóttur-vandamál í
áströlsku umhverfi með Bruno Ganz
í hlutverki heimilisföðurins í mynd-
inni „The Last Days Of Chez Nous“
(Síðustu dagarnir heima). „Gas Food
Lodging" (Bensín, matur, gisting)
eftir Alison Anderson sýnir einstæða
móður með tvær táningsstúlkur, allar
ástarþurfi í Texas. Frá Ítalíu, „Suppa
de Pesce" (Fiskisúpan), í höndum
Fiorellu Infascelii. Þar er samband
dóttur og föður tekið fyrir í litskrúð-
ugri leikmynd sjötta áratugarins.
Aðrar spennandi myndir voru;
heimiidamynd Bertrands Taverniers
um Alsírstríð. Efnið er ennþá algjört
„tabú“ syðra þótt þrjátíu ár séu lið-
in. Spánska borgarastyrjöldin var
sviðsett í mynd Jaime Camino „The
Long Winter" (Veturinn langi) og
Andrei Konchalovsky fór aftur heim
til Rússlands eftir að hafa starfað
12 ár vestanhafs og myndaði „The
Inner Circle" (Innsti hringur) í sjálfri
Kreml. Myndin, sem gæti þess vegna
verið tekin í Hollywood, er með Tom
Hulce (Amadeus) í hlutverki Ivans
sýningarstjóra Stalíns sem var víst
efnilegur bíóunnandi ef mark er tak-
andi á myndinni sem byggð er á
æviminningum Ivans en hann er enn
á lífi og býr í Moskvu. David Cronen-
berg tekst mjög vel upp í kvikmynd-
un sinni á biblíu beatnikkanna, skáld-
sögunni „Naked Lunch" eftir William
S. Burroughs. Skáldsaga með sund-
urtættum söguþræði öðlast skýra
drætti í myndinni, þar sem William
Lee (Peter Weller), meindýraeyðir í
New York 1953, og kona hans (Judy
Davis) taka inn gula skordýraeitrið
sem William hefur aðgang að. í vím-
unni verður William Tell leikurinn til
þar sem meindýraeyðirinn hittir ekki
glasið á höfði konu sinnar, hann
skýtur framhjá og hún dettur niður
dauð. Eftir það verður hann að
hverfa til „Interzone" sem er súrreal-
ískur heimur af dópi, kynlífí og pödd-
um með rithöfundargrillur eða bara
undirheimar hugar hans. Myndin er
veisla fyrir augað og fantavel leikin.
Eric Rohmer og óþægilegur
raunveruleikinn
Af allt öðrum toga er mynd Erics
Rohmers, „Conte d’Hiver" (Vetrar-
ævintýri), sem er tveggja tíma ynd-
islega hversdagsleg saga. Umhverfíð
er París, grá og ljót, Felice er ósköp