Morgunblaðið - 15.03.1992, Blaðsíða 14
C1 J seer .<1 jiJvJAU rnv.jc <unf.jus.j.mia
14 C MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15. MARZ 1992
IVRnilíI
eftir Valgeir Guójónsson
ÞAÐ ER eins og freistandi að reyna að vera svolítið skáld-
legxir á sólbjörtu hádegi í þeirri nafntoguðu Cannesborg,
þar sem hún ekur sér makindalega, roskin og ráðsett, í
neðanverðum Miðjarðarhafshlíðum Frakklands. Hér er
sandkassi ríka og fallega fólksins; hingað kemur það til
að gutla í flæðarmálinu, dást hvort að öðru og til að við-
halda dröppu litarafti sínu og lífsnauðsynlega slúðurdálka-
mannorði. En hitinn á þessum janúardegi er reyndar ekki
til að hrópa húrra fyrir.
4gráður og ku víst vera
hlýrra heima á klak-
anum, að ekki sé
talað um snarpa
stinningsvindinn,
sem laumar sér ofan
í fráflakandi hálsmál
norræns bjartsýnis-
manns, sem veit að alltaf er hlýtt
á Rivierunni, hvað sem allri þenslu
og samdrætti kvikasilfurs líður.
Þó er hægt að hugga sig við
það, sem er alkunna, að lágt hita-
stig hefur ekki latt fólk til andlegra
þrekvirkja í gegnum tiðina og næg-
ir okkur íslendingum að horfa í
barm forfeðra vorra því til undir-
strikunar. Hitt, sem er ef til vill lík-
legra til að draga úr hinni skáldlegu
andagift, er tilgangur Cannesfarar
þessarar:
Þátttaka í MIDEM-kaupstefn-
unni, þar sem hinn alþjóðlegi tón-
listargeiri leiðir saman hesta sína í
verslun og viðskiptum með tónlist
og tónlistarvarning hverskonar.
Svosem ekkert sérlega róman-
tískt, eða hvað?
ÞAÐ KANN ÞAÐ í CANNES
Fyrir nýgræðing er MIDEM
merkileg reynsia. Þátttakendur eru
liðlega 9.000 talsins og reka erindi
sín ýmist í hótelsvítum, anddyrum
og á börum og veitingastöðum
Cannes, eða á sýningarbásum í hinu
nafntogaða Palais de Festivals.
Þessi mikla sýningar-, ráðstefnu-
og tónlistarhöll, sem stendur á sól-
bökuðum sjávarkambinum og mæn-
ir út á Miðjarðarhafið, er vettvang-
ur fjölmargra viðburða skyldum
MIDEM og er Cannes-kvikmynda-
hátíðin trúlega víðkunnust þeirra.
I Cannes gengur nefnilega á með
hátíðum og ráðstefnum árið um
kring og það þarf ekki sérlega
reikniglöggan einstakling til að
fínna út að hinir 9.000 MIDEM-
gestir skilja umtalsverðar fjárhæðir
eftir í borginni. Það er dýrt að vera
til í Cannes og áreiðanlegur maður
hvíslar því, að trúlega sé ráðstefnu-
gróði bæjarbúa eftir þessa einu
MIDEM-viku einhvers staðar á bil-
inu 2-3 milljarðar.
Týpískan íslending setur hljóðan
og hugurinn leitar á gamalkunnar
slóðir minnkandi fískistofna, hrap-
andi kvóta og hinnar þrotlausu leit-
ar að raunhæfri nýsköpun í íslensku
atvinnuiíf. Og jújú ...
Þó að Reykjavík geti að sönnu
ekki keppt við Cannes í veðursæld
og suðrænum sjarma er samt ger-
legt að vinna upp þróttmikinn ráð-
stefnumarkað í okkar eigin heims-
ins nyrstu höfuðborg. Að vísu vant-
ar ráðstefnuhöll, sem borið getur
stærri ráðstefnur, en í seinni tíð
hafa margir rennt hýru auga til
þess möguleika að spyrða slíka
byggingu saman við tónlistarhúsið
okkar langþráða.
Það gerðu þeir suður í Cannes
og „það alveg svínvirkar“ eins og
karlinn sagði þegar fyrsti traktor-
inn kom í Skagafjörðinn.
Og víst er málið komið á rekspöl
ráða og nefnda ...
En hér við Miðjarðarhafíð er ekk-
ert Norðurland vestra og glugga-
veðrið kennir hinum glænæpulega
manni úr norðri, sem merkir vara-
þurrk og frunsur knýja dyra, að
best sé að leita húsaskjóls sem snar-
ast og það að sjálfsögðu í hlýjum
MIDEMs ranni.
KÝRNAR BAULA Á
BÁSUNUM
Þegar komið er á marghæðótt
ráðstefnusvæðið verður fljótlega
ljóst að hér um slóðir ræður bein-
hörð alvara viðskiptalífsins ferð-
inni. Breiðstræti eitt mikið skiptir
meginsvæðinu, sem er á neðstu hæð
Palais de Festivals, í tvo hluta og
ganga 24 götur til hvorrar áttar.
Við hvetjá þessara gatna eru svo
20 til 30 básar, stórir og smáir eft-
ir atvikum, þar sem hafa aðsetur
allt frá eins manns neðanjarðarfyr-
irtækjum, sem sinna kröfuharðasta
sérþarfafólki um tónlist og tímarit
ætluð áhugamönnum um miðalda-
tónlist, til bása hinna ýmsu þjóð-
landa heimsbyggðarinnar.
Hér kemur nefnilega í ljós að hið
opinbera í nágrannalöndum okkar
leggur ríka áherslu á að markaðs-
setja tónlist sína á alþjóðavett-
vangi, enda eru til þeir ráðamenn,
sem skilja og vita að tónlist getur
skapað miklar gjaldeyristekjur, ekki
síður en ýmsir rótgrónir atvinuveg-
ir fomir. Hér eru Japanir og Danir
í rauð-hvítum vistarverum, Finnar
í hvítbláma og Svíar og Norðmenn,
Ástralíumenn, Svisslendingar,
Austurríkismenn og Kandabúar.
Texasmenn, Louisianabúar,
Marseillesborg, Spánveijar,
Venezúelamenn, Rússar og Króatar
halda sínu fólki fram, hver á sínum
staili, auk fjölmargra samtaka höf-
unda og hljómlistarmanna hvað-
anæva að. En mest ber þó á hinum
sjálfstæðu fyrirtækjum, ýmist stóc-
um alþjóðlegum eða smærri stað-
bundnum.
Nöfnin eru^ margvísleg: Sony,
Tschin Bumm, Polydor, Mushroom
Group of Companies, Brazilian Beat
Productions, EMI, A/O Mezhdu-
narodnaya Kniga, Apejs og Onaaf-
hankelijke Producenten (UPPI-
BOP) að ógleymdum Schallplatten-
vertriebsges, MBH/ZYX Records
og er þá fátt eitt upp talið.
Frá Cannes:
Á miðri mynd
má sjá sýningar-
höllina, „Palais
de Festivals".
Innfelda merkið
er frá sýningar-
bás Spánverja
sem reiða hátt til
höggs.Þeir tefla
meðal annars
fram Gypsy
Kings og Flam-
enco-snillingn-
um Paco DeLuc-
ia.
Tónlistin:
Andrea Gylfa-
dóttir á sviðinu í
Cannes. Getur
rokktónlist orðið
næsta skraut-
fjöður íslensks
útflutnings?