Morgunblaðið - 24.06.1992, Side 29

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 24. JÚNÍ 1992
29
aðist ekki böm sjálf, en við sem
vorum svo lánsöm að vera böm vina
hennar löðuðumst að henni og áttum
vináttu hennar alla tíð. Hún hafði
til að bera einstaka persónutöfra
og heillaði okkur með skemmtileg-
um frásögum og oft og tíðum leik-
rænum tilþrifum. Hún smitaði okkur
af sínum mikla leiklistaráhuga og
leikhúsferðir í fylgd með henni eða
í hennar boði voru fastir liðir í lífinu
á æskuárunum.
Fríða var tilfinningarík og skap-
mikil manneskja, sem sagði sína
skoðun umbúðalaust ef því var að
skipta, en hún hafði einnig lag á
því að slá á létta strengi þegar al-
vara steðjaði að.
Ég minnist heimsóknar til hennar
á sjúkrahús fyrir allmörgum ámm,
þegar sjúkdómur sá er nú hefur
lagt hana að velli tók fyrst að gera
vart við sig. Þá sat hún inni á sjúkra-
stofunni uppábúin með nýlagt hárið,
kampakát og sagði gamansögur,
þannig að hlátrasköll vinanna bár-
ust fram á gang.
Þegar góður vinur er kvaddur
koma margar minningar upp í hug-
ann, heimsóknir á Freyjugötuna,
gleðistundir um jól og áramót, alvar-
legt tal undir ijögur augu, em
stundir sem tengjast Fríðu. Ég er
þakklát fyrir þá einlægu vináttu og
trygglyndi sem hún sýndi mér og
börnum mínum og fjölskyldu allri.
Við munum sakna hennar sárt, en
minninguna um hana munum við
geyma.
Ég og fjölskylda mín vottum
Hönnu Maju, íjölskyldu hennar og
öðmm ættingjum okkar dýpstu
samúð.
Karítas Kvaran.
Fríða Páls var fyrsta stelpan, sem
ég tók eftir, þegar ég kom í Mennta-
skólann í Reykjavík. Hún var ein-
faldlega engri annarri lík minnti
mig á ljónynju með rauðan makka
og beijablá augu — skapstór val-
kyrja til forystu fallin — en jafn-
framt dásamlega kvenleg, handsmá,
fótnett og hýreyg. En það, sem mig
hefur sennilega skipt mestu máli
þá, var, að hún var prímadonnan í
Menntaskólaleiknum, „Hviklyndu
ekkjunni" eftir Holberg. Ó, hve mig
langaði að kynnast henni. Að vísu
varð mér ekki að ósk minni það
árið, heldur nokkrum árum síðar,
Fæddur 14. desember 1927
Dáinn 12. júní 1992
Andlát góðs kunningja kalla
ávallt fram sömu viðbrögð; manni
fallast hendur og maður finnur til
vanmáttar.
Ég var staddur í Færeyjum þeg-
ar mér bárust þau tíðindi að Ingi
B. Sigurðsson væri fallinn frá eftir
harða baráttu við erfiðan sjúkdóm.
Fjölskyldur okkar hafa verið í
nábýli um 14 ára skeið og hefur
aldrei fallið skuggi þar á. Samskipt-
in hafa verið eins og best verður á
kosið milli góðra granna. Allt of
fáir gera sér grein fyrir mikilvægi
þess að tillitssemi skapar gott ná-
býli og vellíðan allra sem hlut eiga
að máli, Ingi var einn af þeim fáu.
Eitt af helstu áhugamálum Inga
var að ferðast um landið og njóta
útivistarinnar og náttúrunnar, sem
það hafði uppá að bjóða.
Heimilið og fjölskyldan var hon-
um allt enda bar samheldni þeirra
þess glöggt vitni.
Hann var maður friðsemdar og
ljúfur í viðmóti og þannig munum
við, ég og fjölskylda mín, minnast
hans.
Við vottum eftirlifandi eiginkonu
hans, Björku, börnum, tengabörn-
um og bamabörnum okkar innileg-
ustu samúð.
Sævar Þ. Jóhannesson.
Föstudaginn 12. júní sl. andaðist
í Borgarspítalanum kær mágur
okkar og svili Ingi B. Sigurðsson.
þegar hún tók sér fyrir hendur að
vemda mig og leiðbeina mér úti í
hinum stóra og viðsjála heimi. Fyrir
vináttu hennar verð ég þakklát um
alla eilífð, ennfremur fyrir að leyfa
mér að kynnast fjölskyldu sinni og
vinum.
Hólmfríður Pálsdóttir valdi sér
leiklist að ævistarfi og aflaði sér
frábærrar menntunar á því sviði —
bæði í Danmörku og Englandi —
sem í þá daga var enginn hægðar-
leikur. Hún varð skínandi góð leik-
kona og einmitt sú „týpa“, sem
okkur vantaði hér í fámenninu.
Samt urðu tækifærin ekki ýkja
mörg, og ég er enn að spyija sjálfa
mig, hvers vegna ekki? Hún var líka
leikstjóri, sem hefði getað unnið
marga sigra — og gerði raunar úti
á landsbyggðinni — og þá vaknar
með mér sama spumingi, hvers
vegna gleymdist hún? Var hún
kannski ekki nógu ötul uð koma ár
sinni fyrir borð, þó að hún reri öllum
ámm að velgengni vina sinna?
Hún Fríða mín hætti aldrei að
koma mér á óvart, hvorki í lífi né
dauða. í kvöld vil ég vita hana leika
á als oddi í veglegri veislu með sem
flestum ástvinum, sem farnir eru.
Við háborðið sé ég gjarna sitja ann-
an velgjörðarmann minn, heiðurs-
konuna móður hennar — frú Jó-
hönnu Þorgrímsdóttur.
Fríða litla var ósvikið sumarbarn,
bjartsýn raunsæismanneskja, sann-
kallað tryggðatröll í blíðu og stríðu,
gleði og sorg. Megi guð og allar
góðar vættir fylgja henni á nýjum
slóðum.
Kata Thors.
Mig rekur ekki einu sinni minni
til þess að hafa séð Hólmfríði Páls-
dóttur á leiksviði, kannski var hún
sest í helgan stein, eða það sem er
öllu líklegri orsök; algert áhugaleysi
mitt á tilbúnum veruleika. En þar
með er ekki sagt að ég hafi farið
varhluta af leikhúsi, öðm nær: Á
Freyjugötu 34 voru settir upp stutt-
ir leikþættir öðm hveiju, öllum að
óvömm, stundum vom menn ekki
með það á hreinu hvaða hlutverk
þeir léku, ekki alveg vissir um inn-
komur eða hvenær viðeigandi var
að yfirgefa sviðið. Höfundur, leik-
stjóri og prímadonna var að sjálf-
sögðu Hólmfríður Pálsdóttir. Dæmi:
Undirritaður rogast með kommóðu
Kynni okkar hófust þegar Ingi gekk
að eiga systur okkar bræðra Björk,
16. febrúar 1963.
Ingi hafði áður eignast dóttur,
Ingibjörgu og gekk hann dóttur
Bjarkar, Lilju, í föðurstað. Saman
eignuðust þau þijú börn, Halldóru,
Björgvin og Sigríði, og em barna-
börn þeirra orðin 7 talsins.
Áhugamál Inga voru margvísleg
og má þar sérstaklega taka fram
ferðalög og útiveru. Hann var fé-
lagi í Utivist og fór með þeim í
ferðir um landið. Skemmtilegri og
fróðari ferðafélaga er erfitt að finna
og var hrein unun að fara með Inga
upp um fjöll og firnindi.
Ingi var spaugsamur mjög og
alltaf var stutt í stríðnina. Lýsandi
dæmi um það er þegar sjónvarpið
var nýlega komið til landsins og
nokkuð rok var úti þá taldi Ingi
tengdamóður sinni trú um að fyrst
að útiloftnetið hristist svona mikið
þá væri verið að sýna svaka hasar-
mynd í sjónvarpinu.
Heimili þeirra Inga og Bjarkar
stóð ávallt öllum opið og var ætíð
gaman að koma til þeirra og tala
saman um allt milli himins og jarð-
ar.
Ingi teiknaði og skrifaði lista vel
og oft eftir ferðalög teiknaði hann
skopmyndir þar sem hann gerði
óspart grín að ferðafélögunum.
í febrúar á þessu ári fór að bera
á veikindum hjá Inga, sem að lokum
höfðu yfirhöndina, og á aðdáunar-
verðan hátt stóð Björk við hlið hans
og gerði allt sem mögulegt var til
(leikmun) upp á hanabjálka og fer
hljóðlega. Dymar á risíbúðinni opn-
ast og spurt er sterkum rómi:
Heyrðu Níels!
Sæl Fríða mín, hvað syngur í þér?
Hvert ertu að fara með þessa
kommóðu?
Uppá háaloft.
Hvenær tekurðu hana niður aft-
ur?
Leikurinn æsist, roði hleypur í
kinnamar, raddböndin strekkjast,
limirnir nötra — loks dramatískur
hurðaskellur, leikmunurinn hverfur
upp um loftlúguna, sviðið er autt
og þögult.
Samskipti við Hólmfríði Pálsdótt-
ur voru oftar en ekki tengd ein-
hverri athöfn: Skrúfa pem í loftljós,
skipta um lás, reka nagla í vegg,
opna þrútinn glugga, tengja kló á
snúru, brýna hníf — þetta þoldi
enga bið, varð að gerast strax, helst
í gær, og var auðvitað framkvæmt
á stundinni. Við þessi tækifæri var
hún silkimjúk og hlý, bauð upp á
veitingar og notalegt spjall, rifjaði
upp minningar frá leikferli sínum,
sagði frá fjölskyldu sinni, einkum
Lámsi bróður sínum sem hún dáði,
og kom alveg sérstakur ljómi í aug-
un og röddin með blæ af trega þeg-
ar hún rakti þráðinn. Kvöld eitt um
vetur teygði hún sig upp á skáp í
stofunni og sýndi mér Camelpakka:
Þetta er handa Lámsi ef hann skyldi
koma, sagði hún og brosti íbyggin
út í myrkan garðinn og var horfin
inn í hugsun sína.
Það er sérkennileg lífsreynsla að
hafa kynnst Hólmfríði Pálsdóttur, í
blíðu og stríðu, þar fór hugrökk
kona sem gekk sína línu í leik og
starfi, en líka hrædd kona á erfiðum
stundum þegar hengiflugið blasti
við, einmanakennd, örvænting,
veikindi. Þar fór kona sem hafði
allt reynt, vissi jafnvel meira en hún
kærði sig um að vita og muna í
djúpi sálar sinnar.
Hómfríður Pálsdóttir var alla tíð
umvafin elsku fjölskyldu sinnar og
vina, og gaf til baka það sem hún
megnaði í stolti sínu, listrænum
metnaði, sjálfsgagnrýni, kröfuhörku
og spenntu lífi.
Níels Hafstein.
Fleiri minningargreinar um
Hólmfríði Pálsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast næstu
daga.
að hann gæti verið heima. Einnig
á það hjúkrunarfólk sem gerði það
kleift þakkir skilið.
Ingi var alltaf bjartsýnn um bata
í veikindum sínum og var fyrirhug-
uð ferð um hálendið nú í sumar.
Um leið og við kveðjum Inga
vottum við Björk, börnum og öðrum
aðstandendum okkar dýpstu sam-
Úð.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Rúnar, Helga, Birgir,
Guðbjörg og börn.
Ingi B. Sigurðs-
son - Minning
+
Maðurinn minn,
HJALTI JAKOBSSON
garðyrkjubóndi,
Laugargerði,
Biskupstungum,
verður jarðsunginn frá Selfosskirkju föstudaginn 26. júní kl. 13.30.
Fyrir hönd barna okkar og annarra vandamanna,
Frfður Pétursdóttir.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ODDNÝ GÍSLADÓTTIR,
Þangbakka 8,
Reykjavfk,
verður jarðsungin föstudaginn 26. júníkl. 13.30 í Fossvogskirkju.
Birgir Már Norðdahl,
Edda Norðdahl,
Gfsli Norðdahl,
Marfa Norðdahl,
barnabörn og
Ruth Nielsen,
Lárus Gfslason,
Rúna Bjarnadóttir,
Sturla Þengilsson,
barnabarnabörn.

Eigimaöur minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐJÓN HJARTARSON,
Álfafossi,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni f Reykjavík föstudaginn
26. júní kl. 10.30. Jarðsett verður á Lágafeli.
Sólveig Sigurðardóttir,
Sigurður Guðjónsson, Brynhildur Sigurmundsdóttir
Marta Guðjónsdóttir, Jóhannes Johnsen,
Pétur Guðjónsson, Guðrún Guðmundsdóttir
og barnabörn.
+
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐBJÖRG BERGSDÓTTIR,
Grundargerði 11,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju föstudaginn 26. júní
kl. 13.30.
• Gissur Sigurðsson,
Ingigerður Gissurardóttir, Örlygur Benediktsson,
Jón B. Gissurarsson, Erna B. Guðmundsdóttir,
og barnabörn.
+
Innilegar þakk’ir fyrir auðsýnda samúð vegna andláts og útfarar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
JÓHÖNNU SIGURBORGAR SIGURJÓNSDÓTTUR
frá Ljótsstöðum
fVopnafirði.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks Sundabúða.
Börn, tengdabörn
og aðrir aðstandendur.
+
Þökkum innilega samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
KRISTÍNAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Fossheiði 34,
Selfossi.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks Sjúkrahúss Suðurlands
og Ljósheima, hjúkrunarheimilis aldraðra.
Þorbjörg Sigurðardóttir, Kolbeinn Ingi Kristinsson,
Sigríður Ragna Sigurðardóttir, Hákon Ólafssson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýhug og vináttu vegna
andláts og útfarar föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
VILHELMS STEINSEN
fv. deildarstjóra
f Landsbanka Islands.
Sérstakar þakkir eru, færðar starfsfólki Hrafnistu í Reykjavík fyrir
þá kærleiksríku umönnun er hann naut þar. Einnig til stjórnar og
starfsfólks Landsbanka íslands fyrir virðingu og tryggð honum sýnda.
Megi góður Guð vera með ykkur öllum.
Garðar Steinsen,
örn Steinsen,
Már Steinsen,
Guðrún Marta Þorvaldsdóttir,
Elsa Sigrfður Þorvaldsdóttir,
Arna Katrfn Steinsen,
Stefán Steinsen,
Anna Guðrún Steinsen ,
og langafabörn.
Ásthildur Steinsen,
Erna Franklín,
Vilheim Steinsen yngri,
Ómar Benediktsson,
Sveinbjörn Sigurðsson,
Magnús Pálsson,
Edda Björk Guðmundsdóttir,
Brynja Björk Steinsen