Morgunblaðið - 19.07.1992, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 19. JÚLÍ 1992
Undirforystu Björns Ey-
steinssonar hefur íslenska
landsliðið í brids náð langt
á alþjóðlegum vettvangi
Ég féll fyrir bridsíþróttinni á einum vetri. Morgunblaðið/Emeiía
eftir Kristínu Morju Baldursdóttur
ÞEGAR íslenska Iandsliðið í brids fékk Björn Eysteinsson sem
fyrirliða og þjálfara hættu þeir að vera einungis góðir og urðu
bestir. Heimsmeistaratitillinn féll þeim í skaut í Yokohama 1991
og fyrir nokkrum vikum urðu þeir Norðurlandameistarar. Um
aðferðir fyrirliðans hefur örlítið verið fjallað en minna um mann-
inn bak við aðferðimar. En Björn fékk það veganesti frá hand-
boltaþjálfara sínum í Hafnarfirði fyrr á ámm, að það væri að-
eins sigur sem gilti. Annað væri ekki á dagskrá.
Hjá útibússtjóranum í
íslandsbanka er hins
vegar ýmislegt á dag-
skrá bæði í starfí og
leik, að minnsta kosti í leik, því nú
eru Ólympíumót framundan og þar
setjast heimsmeistararnir aftur að
bridsborðinu. Bjöm Eysteinsson
sem er reyndar einvaldur í brids
og velur í landslið karla, kvenna
og unglinga, verður áfram fyrirliði
og þjálfari liðsins. Þar sem hann
situr gegnt mér hæglátur og bros-
mildur að vanda, spyr ég hvort eitt-
hvað hafí bent til þess á bemskuár-
unum að hann yrði meistari í brids?
„Nei ég var bara venjulegur
drengur í Hafnarfirði. Að vísu hall-
ur undir íþróttir, spilaði bæði fót-
bolta og handbolta með FH og
kynntist þar góðum árangri. Bæði
eigin árangri og félaganna og sá
hvemig menn verða meistarar. Þeg-
ar metnaður er fyrir hendi og menn
tilbúnir að æfa og leggja mikið á
sig, eiga þeir að uppskera eftir því.
í FH skynjaði ég þennan metnað.
Nú ég var þarna í skugga meist-
aranna, komst endrum og eins í lið,
en það var nóg til þess að ég fékk
„blod pá tanden".
Eftirminnileg spenna ríkti á
Hótel Loftléiðum þegar ís-
lendingar urðu Norðurlandameist-
arar í brids 1988. Björn segir að
sá atburður einn hafi þó líklega
ekki orðið til þess að vekja almenn-
an áhuga á brids, ísleridingar hafí
fundið mátt sinn á þessu sviði fyrir
tíu árum. Árið 1984 tók landsliðið
þátt á Ólympíumótinu í Seattle og
1986 á heimsmeistaramóti með
ágætum árangri og 1987 náðu þeir
4-5 sæti á Evrópumóti sem er næst
besti árangur frá upphafi, en árið
1950 höfðu íslendingar náð þriðja
sæti á Evrópumóti. Árið 1991 urðu
þeir svo í fjórða sæti á írlandi og
öðluðust sæti á heimsmeistaramót-
inu í Yokohama, þar sem þeir kom-
ust í úrslit og gengu að lokum frá
borði sem heimsmeistarar.
Bjöm er sonur Þórunnar Bjöms-
dóttur frá Reykjavík og Eysteins
Einarssonar frá Siglufírði, og em
þau fímm systkinin. Eftir stúdents-
próf fór Bjöm í Háskólann í eitt
ár en uppgötvaði síðan að hann
hafði „athafnaþrá til annarra
verka“. Hann var skrifstofustjóri
hjá iðnfyrirtækinu Berki í 15 ár,
varð síðan framkvæmdastjóri físk-
vinnslufyrirtækis á Stokkseyri, en
hafði aðeins verið þar í átta mán-
uði þegar hann fékk stöðu útibús-
stjóra í Útvegsbankanum í Hafnar-
firði. í Garðabæ var hann útibús-
stjóri í eitt ár, og er núna útibús-
stjóri íslandsbanka í Reykjavík.
Bjöm var rétt innan við tvítugt
þegar hann byijaði að spila brids.
„Pabbi var keppnismaður í brids
og ég var svona að gjóa augum á
borðið, fannst þetta geysiflókið spil.
Það vom síðan félagar mínir sem
drógu minn inn í þetta. Ég fékk
feiknarlegan áhuga, fjölbreytileik-
inn var ótæmandi og ég sá að stöð-
ugt var hægt að bæta við sig og
nema ný lönd. Það má segja að ég
hafí fallið fyrir bridsinu á einum
vetri. Síðan fór ég að skrapa botn-
inn eins og aðrir byijendur hjá
Bridsfélagi Hafnaríjarðar."
Innan tveggja ára var Björn orð-
inn formaður félagsins. Hann fór
að færa sig út fyrir bæinn, taldi
sig eiga erindi á landsvísu, eins og
hann segir og tók þátt í íslandsmót-
inu. Síðustu sex til átta árin hefur
hann eingöngu spilað hjá Bridsfé-
lagi Reykjavíkur, sem er talið vera
sterkasta félagið.
Arið 1974 fór svo lærisveinninn
ásamt lærimeistara sínum
Ólafí Valgeirssyni til Kanaríeyja á
fyrsta erlenda mótið sitt,“ segir
Bjöm. „Þetta var Ólympíumót í tví-
menningi eins og það er kallað, og
ég var með stjömur í augunum
marga mánuði á eftir. Bæði aðbún-
aður og opnunarhátíð með prins
Juan Carlos í farabroddi vom heilt
ævintýri út af fyrir sig. Þarna vom
frægustu spilarar í heimi og maður
spilaði við nokkra þeirra og skynj-
aði frægðarljómann í kringum þá.
Það má segja að þar hafi fræjunum
verið sáð. Eg sá það fyrir mér allan
tímann hversu gaman það mundi
verða að öðlast frægð í brids, þótt
ekki væri nema af einu spili."
- Þú hefur mikinn metnað,
er það ekki?
„Jú, ég tel mig hafa fengið meiri
skammt af honum en aðrir! Allt sem
ég tek mér fyrir hendur verður að
vera vel gert. Þetta er einhver full-
komnunarárátta, hálfgert vanda-
mál.“
- Heldurðu að metnaður sé
meðfæddur?
„Örugglega, ég held að þetta sé
eitthvað sem menn fá í vöggugjöf.
Kannski er hægt að þjálfa upp
metnað að vissu marki, en þó held
ég að hann verði einfaldlega að
vera í genunum."
Leiðir Bjöms og félaga hans sem
kenndu honum brids skildi í kring-
um 1976. Bjöm spilaði við ýmsa á
þessum tíma og lærði mikið. Fór á
Evrópumótið 1981 ásamt Þorgeiri
Eyjólfssyni, á Ólympíumótið 1984
með Guðmundi Hermannssyni og á
heimsmeistaramótið á Miami-
1986.„Á Miami uppgötvaði ég
margt í sambandi við brids og má
segja að ég hafí byggt þjálfun mína
á reynslu minni þaðan og því sem
ÞAÐER
SJÁLFSAGT
AÐ GREAJA
OG BERJA í
VIGGIW
ÞEGAR MAÐ-
11TAPAR,
EAÞADÁÞÓ
EKKIAÐ
IIAIA ÁIIRIl'
ÁFRAM-
HALDID
ég varð áskynja. Ég sá að máttur
okkar íslendinga var mikill, spurn-
ingin var sú hvemig vinna ætti úr
honum.
Ég streðaði við að komast í lands-
liðið á ámnum 1987 til 1990 en
komst aðeins á þröskuldinn, aldrei
innfyrir. Enda er slagurinn mikill,
við eigum svo marga góða spilara
að eflaust væri hægt að mynda eiri
þijú landslið. Ég var í stjórn Brids-
sambandsins af og til frá 1976 og
þar sem ég þekkti mjög vel allt
skipulag á mótum hér og erlendis
og hafði auk þess reynslu sem spil-
ari, píndi Helgi Jóhannsson mig til
að taka við þjálfun landsliðsins í
mars 1991.“
egar Bjöm tók við landsliðinu
hafði hann ekki fastmótaðar
hugmyndir um þjálfunaraðferðir,
aðeins þá bjargföstu trú að ísland
gæti náð miklu lengra á alþjóðleg-
um vettvangi. „Ég trúði því allan
tímann að við gætum náð lengra,
en gerði mér einnig grein fyrir því
að það vom fjölmargir hlutir sem
ég þyrfti að skoða vel, hundrað
atriði sem þyrfti að hlúa að.
Til að leggja grunn að góðri þjálf-
un lagði ég áherslu á þau atriði sem
ég taldi hafa mest áhrif eins og til
að mynda andlega hæfíleika, líkam-
lega uppbyggingu, mataræði og
meðferð á líkamanum öllum, ásamt
framkomu á mótsstað. Allir þessir
flokkar greinast svo í ótal smærri
þætti. Við skiptumst oft á skoðun-
um um landsliðið, ég og Hjalti Elías-
son fyrrverandi þjálfari sem er vin-
ur minn og bridsfélagi, og ræddum
hinar ýmsu hugmyndir. Það er nú
oft í meinlausum samtölum sem
menn uppgötva að þeir hafa skoð-
anir á hlutunum, og svo var einnig
um mig.
Ég hafði þá trú að það væri fyrst
og fremst aðferðarfræðin, nálgunin
sem hefði mest að segja í þjálfun-
inni. Það að setja sér markmið,
vera óhræddur að vilja mikið, og
kynda síðan undir metnaðinum. I
FH man ég vel hvernig Birgir
Björnsson leikmaður og þjálfari