Morgunblaðið - 31.12.1992, Blaðsíða 18

18 B
71---TT-
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 31. DESEMBER 1992
seer flaawaaaa ai HUÖAÖUTMKÍa ciKiAjanuuaoM
HVERS ER HELST
AÐ MINNAST
FRÁ ÁRINU 1992 ?
„Þegar árið er að líða í aldanna skaut
líta menn oft til baka, ekki síður en
fram á við, og rifja upp atburði líðandi
árs. Man þá hver eftir því sem hann
hefur skipt mestu á einn eða annan
hátt. Til þess að gefa nokkra mynd af
því sem markverðast kann að virðast
í byggðum landsins á árinu hefur
Morgunblaðið, eins og undanfarin ár,
leitað til nokkurra fréttaritara sinna
víðsvegar um landið og fengið þá til
að rifja upp það, sem þeim hefur þótt
markverðast af innlendum og erlend-
um vettvangi og úr heimabyggð. Pistl-
ar fréttaritaranna fara hér á eftir.“
BRAGIBENEDIKTS-
SON, GRÍMSTUNGU Á
FJÖLLUM
rw~\rx e •••
Tiðanar mjog
óvenjulegt
Árið 1992 verður íbúum Fjalla-
hrepps minnisstætt fyrir margra
hluta sakir. Tíðarfar var mjög
óvenjulegt. Hiti var í janúar og febr-
úar. Vorið var í meðallagi, júní
mjög þurrviðrasamur fram í miðjan
mánuðinn með moldroki og veruleg-
um gróðurskemmdum. Upp úr 20.
júní breyttist tíðarfarið, þá fór að
snjóa og setti niður mikinn snjó.
Snjóaði síðan eitthvað í hveijum
mánuði eftir það.
íbúum Fjallahrepps fækkaði nið-
ur í 8. Tilskipun kom að sunnan
um að Fjallahreppur skyldi samein-
ast öðrum hreppi sökum fólksfæð-
ar. Þegar séð var að ekki var undan
sameiningu komist var ákveðið, eft-
ir viðræður, að sameinast Öxar-
fjarðarhreppi.
Önnur veruleg breyting varð á
högum íbúanna í kjölfar þess að
búfé í hreppnum var fargað haustið
1991, allri lausagöngu búfjár hætt
og gengið til samstarfs við Land-
græðslu ríkisins um uppgræðslu
lands. Girt var á milli Öxarfjarðar
og Fjallahrepps, en mikill ágangur
var af sauðfé frá Öxarfirði. Var
gengið til uppgræðslu lands með
áburði og fræi og var það aðal vinna
okkar í sumar. Ennfremur var mik-
il atvinna og verður framvegis Við
smölun og aðra gæslu á landi.
HELGIKRISTJÁNS-
SON, ÓLAFSVÍK
Verður
stjómin að
fóma lífsláni
sínu?
Allskonar hörmungar hrjáðu
mannkynið árið 1992, bæði nátt-
úruhamfarir og böl caf mannavöld-
um. Ekkert leitar þó eins á hugann
og stríðið og hörmungamar þar sem
áður var Júgóslavía. Það er að mínu
viti gríðarlegt áfall fyrir hinn svo-
kallaða siðmenntaða heim að þurfa
að viðurkenna að ógnarverk og
stríðsglæpir skuli eiga sér stað í
miðri Evrópu löngu áður en fyrnt
er yfir voðaverk nasista. Það veldur
mér harmi og hitt áhyggjum að enn
virðist nasisminn eiga sér aðdáend-
ur.
Kosningar í Bandaríkjunum og í
Bretlandi koma fljótt í hugann þeg-
ar litið er til baka. Hvorugar kosn-
ingamar héldu þó fyrir mér vöku,
enda eru þeir Bush og Majór miklir
eftirbátar forvera sinna í embætti,
þeirra Reagans og Thatchers. Þau
hefðu aldrei vikist undan uppgjöri
við Saddam Hussein sem nú lætur
skína í tennur að nýju.
Af innlendum vettvangi er helst
að geta gífurlegs samdráttar í þjóð-
artekjum og hatrammrar glímu
stjórnvalda við ríkisútgjöldin sem
virðast erfið viðureignar ekki síður
en draugurinn Glámur forðum.
Spurningin er nú sú hvort ríkis-
stjórnin verður að fórna lífsláni sinu
fyrir sigur líkt og Grettir Ásmunds-
son. Að mínu mati veltur það á því
hvort hún ber gæfu til að veija
afkomu tekjulægstu heimilanna
sem nú þegar eiga mjög í vök að
veijast.
Við verðum að trúa því að þok-
una birti upp handan við hæðina.
Við erum okkar eigin gæfu smiðir
þrátt fyrir allt. Árangur af auglýs-
ingaherferð fyrir íslenskar vörur
sýnir það vel. Og ég bið Guð að
forða því að við þurfum að bergja
á sama bikar og Færeyingar nú.
Ég hlýt að minnast á átökin á
Alþingi um EES-samninginn sem
fyrri ríkisstjórn var búin að und-
irbúa. Andófið gegn samningnum
minnir mig á það að árið 1961 fund-
aði stjórnarandstaðan um allt land
og heimtaði að landhelgissamning-
urinn sem þá var gerður við Breta
yrði lagður undir þjóðaratkvæði því
verið væri að svíkja litla Island í
þágu heimsveldis. Nú er aldrei talað
um annað en að fullur sigur hafi
unnist í deilunni við Breta árið
Í961.
Árið leið hér í Ólafsvík án stórtíð-
inda og var slysalaust á sjó og landi.
En það er beygur í mönnum. Því
veldur minnkandi þorskafli og erfið-
leikar í öllum atvinnurekstri. Eink-
um á það við fiskvinnsluna sem
ekki getur veitt atvinnu nema stysta
vinnudag. Hátt fiskverð bjargar
tekjum sjómanna en landverkafolk
býr nú krappt.
Hér er þó yndislegt að vera.
Náttúrufegurð er hér mikil og það
eru forréttindi að búa í þeim faðmi
þó lífskjörin séu upp og ofan. Skær-
asta náttúruperlan var á liðnu sumri
uppgötvuð sem skíðaparadís. Það
er auðvitað Snæfellsjökull. Binda
menn vonir við að fólk komi í auknu
mæli til þess að njóta einstaks út-
sýnis sem er af jöklinum svo ekki
sé minbnst'á orkuna sem frá honum;
streymir. Allar góðar vættir verndí
land og þjóð á nýju ári.
BENEDIKT JÓHANNS-
SQN, ESKIFIRÐI
Góð loðnu-
veiði og mikil
rækja á land
Atvinnulífið hefur verið mjög
gott í ár hér á Eskifirði. Loðnuveið-
ar gengu vel fyrri part árs, og
bræðslan tók á móti 65 þúsund
tonnum á vetrarvertíð, og 23 þús-
und tonnum á haustvertíð.
Þá kom mjög mikil rækjuafli hér
á land í sumar. Rækjuverksmiðja
Hraðfrystihúss Eskifjarðar tók á
móti 2200 tonnum, og voru unnir
20 tímar á sólarhring þegar mest
var. í haust hefur síldarvertíðin
gengið frekar illa vegna gæftaleys-
is en síldin hefur verið mun betri
og stærri en í fyrra.
' Af bæjarmálum er mér minnis-
stæðast að gerður var grasvöllur í
samvinnu bæjarins og Ungmenna-
félagsins Austra. Einnig voru mal-
bikaðar göturnar inni í dal.
Af landsmálum er aðför ríkis-
stjórnarinnar að barnafólki mér
minnisstæðust. Einnig þeir erfið-
leikar sem eru hér á landi í öllum
atvinnurekstri.
Af erlendum málum eru atburð-
irnir í Júgóslavíu og hörmungar í
Sómalíu mér minnisstæðir. Þá má
nefna kosningu nýs forseta Banda-
ríkjanna sem getur haft víðtæk
áhrif, meðal annars hér landi.
Það er heilmargs að minnast úr
íþróttalífinu. Evrópumótið í knatt-
spyrnu sem haldið var í Svíþjóð og
vaskleg framganga danskra knatt-
sþyrnumanna þar. Einnig eru
ólympíuleikarnir ofarlega í huga
mér. Þá er mér sérstaklega hugleik-
in vaskleg framganga fatlaðra
íþróttamanna á þeim mótum sem
þeir tóku þátt í.
HELGA HALLDÓRS-
DÓTTIR, ÞINGEYRI
Björgunar-
afrek á Hala-
míðum ber
hæst
Ef litið er til ársins 1992 koma
að sjálfsögðu fyrst upp í hugann
atburðir úr heimabyggð. Ber þar
fyrst að nefna þátttöku Sléttaness
ÍS 808 í björgun manna úr áhöfn
togarans Krossness frá Grundar-
firði í febrúar sl. Þá vann Bergþór
Gunnlaugsson sjómaður á Slétta-
nesi það afrek að stökkva í sjóinn
úti á Halamiðum til að bjarga manni
frá drukknun.
Einnig er mér mjög minnisstæð
fyrsta skóflustungan að byggingu
langþráðrar íþróttamiðstöðvar á
Þingeyri, sem tekin var í júlí sl.
Af öðrum fréttum á innlendum
vettvangi má nefna frábæran
árangur íslenska handboltalandsl-
iðsins á Ólympíuleikunum í Barcel-
ona, svo og árangur íslendinga á
Heimsleikum fatlaðra og þroska-
heftra.
Góður árangur í söfnun fyrir
vegalaus börn var mjög ánægjuleg-
ur en undirstrikaði jafnframt þá
staðreynd að alltof mörg börn í
þessu landi fá ekki þá umönnun sem
þau öll eiga þó skilið. Síðast en
ekki síst koma upp í hugann síend-
urteknar fréttir af auknu atvinnu-
leysi sem ég tel með alvarlegri
vandamálum sem við stöndum
frammi fyrir.
Af erlendum vettvangi vil ég
nefna hörmungar stríðsins í Júgó-
slavíu, ógnvekjandi framgöngu
hægri öfgamanna í Þýskalandi, svo
og fréttir af slæmu ástandi í fyrrum
lýðveldum Sovétríkjanna, sem eng-
an veginn sér fyrir endann á.
Af jákvæðari erlendum atburðum
má nefna úrslit forsetakosninganna
í Bandaríkjunum og veitingu Frið-
arverðlauna Nóbels til Rigobertu
Menchú frá Guatemala.
ARNÓR RAGNARS-
SON, GARÐI
Atvinnuleys-
isvofa á Suð-
umesjum
Árið sem nú er að renna sitt
skeið er í mínum huga stutt. Við
erum með tærnar þar sem við höfð-
um hælana í ársbyijun og horfum
fram á erfitt nýár.
Neikvæðast fínnst mér hið mikla
atvinnuleysi sem herjar á lands-
menn og er hvergi meira á landinu
en á Suðurnesjum. Garðmenn hafa
komið einna skást frá atvinnuleys-
isvofunni. Hér hefir verið lítið at-
vinnuleysi enda nenna menn að
vinna í fiski og þarf ekki að segja
heimamönnum á hveiju landsmenn
lifa. Mikil vonbrigði eru með ríkis-
stjórn Davíðs Oddssonar sem nær
•illa tökum á ríkiskassanum og sér
þá lausn eina að kreista þá sem
minna mega sín.
Eitt stærsta hagsmunamál Suð-
Bragi Benédiktsson
Helga Halldórsdóttir
urnesjamanna komst mjög í um-
ræðuna nú á haustdögum, þ.e. tvö-
földun Reykjanesbrautar. Sú um-
ræða liggur nú niðri en vonandi
gerist eitthvað í þeim málum þegar
birta fer af degi.
Úr heimabyggð gerðust stórtíð-
indi á árinu. Hafin var bygging
íþróttahúss og ákveðið að ljúka við
sundlaug sem verið hefir í byggingu
í mörg ár. Næsta haust munu Garð-
menn því bjóða upp á glæsilegt
íþróttahús af bestu gerð og jólabað-
ið verður í nýju sundlauginni.
Af erlendum vettvangi er margs
að minnast. Ég get nefnt banda-
rísku forsetakosningarnar en hins
vegar held ég að flestir séu sam-
mála um það að atburðirnir í fyrrum
Júgóslavíu munu seint líða úr minni
manna. Hvílíkar hörmungar sem
fólkið þarf að þola. Það verður
aldrei of oft sagt að hvergi sé betra
að eiga heima en á íslandi. En að-
gát skal höfð. Við skulum ekki
gleyma því hvað gerðist í Færeyjum
á nýliðnu ári.
Þegar þetta er ritað er skemmst-
ur dagur. Hann lengist um eitt
hænufet dag hvern. Kannski er
skemmstur dagur í niðursveiflu
Þjóðarskútunnar einmitt í dag og
við horfum fram á bjartari daga.
Horfum fram á veginn jákvæð.
Okkur vantar meiri físk, betri nýt-
ingu hráefnisins og fleiri bjartsýnis-
menn eins og þá sem ætla að mala
gull úr ígulkerum.
MAGNÚS JÓHANN
MIKAELSSON, HRÍSEY
Mikil vinna
fyriralla
Hríseyinga
Mikil vinna hefur verið hjá Hrís-
eyingum á þessu ári. Það eru mark-
verðustu tíðindin hér, ekki síst í ljósi
frétta af vandamálum vegna at-
vinnuleysis um allt land.
Hér hefur verið unninn langur
vinnudagur í fiskinum og marga
laugardaga. Allir Hríseyingar sem
þess hafa óskað hafa þar getað
fengið vinnu. Þá hefur verið að-
komufólk við vinnu, meðal annars
duglegt skólafólk í sumar og enn
eru pólskar fiskverkakonur hér við