Morgunblaðið - 14.04.1993, Side 44

44
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 14. APRÍL 1993
Hans J.K. Tómas-
son - Minning
Fæddur 24. jólí 1915
Dáinn 2. apríl 1993
Það gieymist víst engum, sem gengur sinn veg
hve gott er að mæta þar vini
og finna samúð á langri leið
í lífsins hverfula skini.
Þú deildir á milli í dagsins önn
þínum drengskap sem heilu réði.
Að rétta fórnandi heita hönd
var hamingja þín og gleði.
En nú hefir hverfleikinn kvatt á dyr
og kul er í dagsins svörum.
En minningin lifir svo Ijúf og hlý
i- með ljóð sinna drauma á vörum.
Svo fógur og hlý er sú ferða bæn,
sem flutt er í drottins nafni,
meðan siglir þú vinur yfir sumarblátt haf
með sólroðið land fyrir stafni.
(Valdimar Hólm Hallstað)
Þegar ég frétti um andlát góðs
vinar og fyrrverandi vinnuveitanda
míns komu þessar ljóðlínur upp í
hugann, en mér fínnst þær segja
svo margt um hann.
Hans var einstaklega ljúfur og
réttsýnn húsbóndi sem gott var að
viryia hjá. Starfaði hann hjá Bif-
reiðastöðinni Bæjarleiðum í rúm
þijátíu ár.
Hugleiðingar um tilgang lífsins
og annað líf verða sjaldan áleitnari
en þegar góður vinur hverfur af
sjónarsviðinu. Tilvera okkar í jarð-
neskri vist sýnist í fljótu bragði séð
hálf handahófskennt fyrirbrigði. þar
sem viðkomandi einstaklingar
þroskast í mótlæti og meðbyr jöfn-
um höndum, kannski vill gleymast
það sem mestu máli skiptir í dag-
legu fari og samskiptum okkar á
milli. Oft fann ég hversu viðhorf
hans til lífsins voru einföld. Vertu
hreinn og beinn, komdu fram við
aðra eins og þú vilt að aðrir komi
fram við þig, sýni þér góða fram-
komu. Við sátum oft á rökstólum
um allt og ekkert, frásagnargleði
hans og skopskyn var þannig að
andartakið endurnýjaðist í sífellu.
Hlýleiki og nærvera hans oliu
vellíðan. Í einkalífí sínu var hann
einstaklega lánsamur, eiginkona
hans, Kristín Pétursdóttir, bjó hon-
um einstaklega fagurt og hlýlegt
heimili, nú síðast í Heiðargerði 124.
Eiginkonu, dætrum og fjölskyld-
um þeirra sendi ég og fjölskylda
mín innilegar samúðarkveðjur.
Hans Tómassyni þakka ég áralanga
vináttu og tryggð og bið honum
blessunar Guðs.í nýjum heimkynn-
um.
En minning þín
er mjúk og hlý
og mun oss standa nærri.
Með hveiju vori hún vex á ný
og verður ávallt kærri.
(Mapús Ásgeirsson)
Birgir G. Ottósson.
Látinn er í Reykjavík Hans J.K.
Tómasson fyrrum bifreiðarstjóri og
afgreiðslumaður.
Fæddur var hann á Borðeyri við
Hrútafjörð og ólst þar upp uns hann
fluttist til Reykjavíkur árið 1930
og ól þar síðan allan sinn aldur.
Foreldrar hans voru merkishjónin
þau Sigríður Bjamadóttir, frá
Breiðuvík, fínleg kona og stillt,
fædd 1886, en lést árið 1958, og
Tómas Jörgenson, fæddur 1877 og
látinn 1953, fyrrum veitingamaður
á Borðeyri, en síðar starfsmaður
Pósts og síma í Reykjavík, dugmik-
ill maður, fylginn sér og röskur.
Hans Jörgen Klingenberg hét
hann fullu nafni, heitinn eftir for-
föður sínum Hans Klingenberg,
bónda á Krossi á Akranesi, en frá
honum stafar ættbogi Klingen-
bergsættar, sem góðkunnur er.
Fyrst eftir komuna til Reykjavík-
ur vann hann um skeið á vegum
Pósts og síma, en snemma hneigð-
ist hugur hans til þess sem varð
aðalstarf hans. Hann hóf ungur
leiguakstur, fyrst á vegum annarra,
en svo sem skaphöfn hans var hátt-
að leið ekki á löngu uns hann eign-
aðist eigið ökutæki, sem hann ók í
fyrstu frá þeirri gömlu Bifreiðastöð
íslands. En árið 1944 til 1956 vann
hann við verslunar- og afgreiðslu-
störf hjá fyrirtækinu Ræsi hf. í
Reykjavík og stundaði leíguakstur
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
AGNAR SIGURÐSSON
flugumferðarstjóri,
Vogatungu 73,
Kópavogi,
lést í Landspítalanum að kvöldi páskadags þann 11. apríl sl.
Magnúsína Guðmundsdóttir,
Agla Bjarnadóttir,
Anna Agnarsdóttir, Páll Garðarsson,
Helgi Agnarsson, Hrefna Guðmundsdóttir,
Erna Agnarsdóttir, Bjarni Ingólfsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær móðir okkar, dóttir og systir,
ARNDÍS
HARALDSDÓTTIR,
Hraunbæ 160,
Reykjavík,
lést 11. apríl.
Sigrfður Vilhjálmsdóttir, Rut Vilhjálmsdóttir,
Vilhjálmur Pétursson,
Haraldur Sigurðsson, Dagrún Erla Ólafsdóttir,
Ólafur Haraldsson,
Þórarinn Haraldsson,
Steinunn Kjartandóttir.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma dg langamma,
SIGRÍD LÍSA SIGURJÓNSSON (fædd Jacobsen),
andaðist á páskadag.
Fyrir hönd aðstandenda,
Birgít og Vestarr Lúðviksson.
jafnhliða. Á árinu 1955 varð hann
einn af stofnendum Bifreiðastöðv-
arinnar Bæjarleiða hf. og vann þar
starfsaldur sinn til ársins 1986 að
tími var til kominn að starfsönnum
iinnti. Ekki svo að skilja að hann
legði þá árar í bát, heldur hélt hann
úti frá stöðinni eigin ökutækjum
um skeið og hafði þá á vegum sín-
um bifreiðarstjóra, sem vel kunnu
að meta nákvæmni hans, heiðar-
leika og drengskap.
Hann var á árinu 1985 að mak-
legum kjörinn heiðursfélagi starfs-
mannafélags Bæjarleiða.
Hér hefur í stuttu máli verið rak-
inn meginstarfsferill Hans, sem
jafnan einkenndist af stakri sam-
viskusemi og alúð. En svo mjög sem
starfíð átti hug hans, voru það
heimili hans og fjölskyldu sem sátu
jafnan í fyrirrúmi. Minnugur var
hann þess forkveðna að hollt er
heima hvað og bestu stundir hans
voru í faðmi fjölskyldu. Eftir að
bamabörnin komu til áttu þau hug
hans allan og nú er kærleiksríks
afa sárt saknað. En er tímar liðu
munu minningar um samverustund-
irnar ylja þeim um hjartarætur.
Hann kvæntist 29. desember
1945 eftirlifandi eiginkonu sinni,
Kirstínu Dóru Pétursdóttur úr Hofi,
fædd 17. nóvember 1919, sem nú
sér á bak elskuðum eigimanni eftir
langar og auðnuríkar samvistir.
Heimili þeirra auðkenndist af kyrrð
og höfðingsskap, þar sem hlýja,
reisn og mikil og hóglát risna réðu
ríkjum.
Börn þeirra eru: Ólafía Sigríður,
fædd 29. janúar 1948, fóstra hér í
borg. Hún átti Árna Markússon
bifreiðarstjóra og eru börn þeirra
Markús Hörður og Kirstín Dóra,
en áður átti hún Olaf Jörgen, sem
er elstur barna hennar. Önnur dótt-
ir er Lára Guðleif lögfræðingur,
fædd 14. september 1951, gift Birni
Björnssyni fiskifræðingi. Þeirra
börn eru Hans Tómas, Þorbjörg
Edda og Björn Einar. Yngst dætr-
anna er Dýrfínna Petra sjúkraliði
og húsfreyja, fædd 8. maí 1957,
gift Herði Jónassyni, starfsmanni
Pósts og síma. Þeirra son er Ás-
mundur Tómas. Systir Hans, Dýr-
finna, sem nú sér á eftir bróður
sínum, saknar vinar í stað. Hún
átti Jón Sigurðsson skipstjóra. Var
einkar kært með þeim systkinum.
Hugur Hans leitaði gjarnan til
æskustöðvanna og gamalla vina,
enda naut hann vel þeirra stunda
er hann sótti á þær slóðir.
Nú þegar komið er að leiðarlok-
um ber að þakka öll ljúfu kynni og
vináttu. Fari Hans Tómas í friði.
Einar Pétursson.
Að morgni 2. apríl hlustaði ég á
morgunorð og bæn síra Friðriks
Hjartar: „í dag þökkum við sérstak-
lega fyrir ár þeira sem lengi hafa
lifað, hjálpaðu þeim að takast á við
starfslok, þverrandi heilsu og kraft
Og önnur vandamál sem fylgja því
að eldast. Hjálpaðu þeim og okkur
öllum að vera tilbúin hinu hinsta
kalli, sem enginn veit hvenær kem-
ur.“
Áttu þessi orð vel við heiðurs-
manninn Hans Tómasson, sem lokið
hafði lífshlaupi sínu þá um nóttina.
Hansi, eins og hann var jafnan
kallaður, kvæntist fóstursystur
minni, Kirstínu Dóru Pétursdóttur,
29. desember 1945, og frá þeim
tíma var hann fastur punktur í til-
veru minni.
Kittý og Hansi voru alla jafnan
nefnd í sama orðinu. Þau hófu bú-
skap á Vífilsgötu 20 hér í bæ. Þar
bjuggu foreldrar Hansa, Sigríður
og Tómas, og Dýrfinna systir hans
ásamt manni sínum. Ég hef oft
hugsað: Hvað var ég barnið að
þvælast jafnvel tvisvar á dag vestan
úr bæ í strætisvagni til Kittýar og
Hansa? Svarið er trúlega að þangað
var gott að koma og enn í dag
þarf ég að skreppa aðeins þangað.
t
FRIÐBJÖRG DAVÍÐSDÓTTIR
hjúkrunarkona,
Hringbraut 43,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju í dag, miðvikudaginn
14. apríl, kl. 13.30.
Hrafnhildur Hreiðarsdóttir, Sveinn Ásgeirsson,
Sigríður Karlsdóttir, Skarphéðinn Bjarnason,
Birgir Karlsson, Þórunn Harðardóttir,
Kolbrún Karlsdóttir, Gisli Ragnarsson.
t
Ástkær eiginmaður minn og faðir,
FRIÐJÓN ÁSTRÁÐSSON
aðalféhirðir,
Kjarrmóum 29,
Garðabæ,
verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju, Hafnarfirði, fimmtudaginn
15. apríl kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á líknastofnanir.
Sigríður Marteinsdóttir,
Ásta Friðjónsdóttir.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, bróðir og afi,
HANS J. K. TÓMASSON,
Heiðargerði 124,
Reykjavfk,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík, í dag, miðvikudag-
inn 14. apríl kl. 13.30.
Kristín D. Pétursdóttir,
Ólafía S. Hansdóttir,
Lára G. Hansdóttir, Björn Björnsson,
Dýrfinna P. Hansdóttir, Hörður Jónasson,
Dýrfinna Tómasdóttir
og barnabörn.
Sem ungur maður vann Hansi
hjá Ræsi og minntist veru sinnar
þar með ánægju. 15. janúar 1955
stofnaði hann ásamt öðrum Bif-
reiðastöðina Bæjarleiðir og vann
þar meðan kraftar leyfðu. Hansi
var einn þeirra sem vann verk sín
í hljóði, barst ekki á, heldur hafði
að leiðarljósi heiðarleika og trú-
mennsku, skuldir voru honum ekki
að skapi, hann var fastur fyrir, en
prúðmennskan var hans aðals-
merki.
Fjölskyldan var honum allt, sem
svo ríkulega fékk notið ástar hans
og umhyggju, konan hans, dæturn-
ar og síðar barnabörnin, þar var
fagurt samspil.
Hansi bar mikla umhyggju fyrir
okkur vinum sínum, mér og mínum
var hann góður jafnt í gleði sem
sorg. Eftir veikindi móður minnar
eitt sinn tók Hansi ekki annað í
mál en að hún kæmi í homið til
þeirra. Þar blómstraði hún og náði
góðri heilsu á ný. Þar er honum vel
lýst, það er geymt en ekki gleymt.
Á nýju tilverustigi bið ég honum
blessunar.
Guð geymi hann.
Lóa.
Sú kynslóð sem átti sín mann-
dómsár í skugga kreppunnar miklu
er sem óðast að kveðja.
Eins af þeirri kynslóð er minnst
hér með örfáum kveðjuorðum. Ég
kynntist Hans'Tómassyni fyrir um
það bil tuttugu og þremur árum er
ég hóf að aka leigubifreið er hann
gerði út á bifreiðastöðinni Bæjar-
leiðum, en þar starfaði hann sem
afgreiðslumaður. Hans var þá orð-
inn fullorðinn maður og átti að
baki langan starfsaldur, þar sem
hann var einn af stofnendum Bæ-
jarleiða og hluthafi til margra ára.
Starf afgreiðslumanns á leigubif-
reiðastöð hlýtur að vera bæði krefj-
andi og vanþakklátt. Til annarrar
handar er viðskiptavinurinn sem oft
er óþolinmóður og tilætlunarsamur,
en til hinnar handarinnar eium við
bifreiðastjórarnir sem allt vitum
mest og best og þarf þá oft lang-
lundargeð til þess að halda öllum
sæmilega sáttum. Þetta tókst Hans
mæta vel. Þau þijú ár sem ég starf-
aði hjá Hans Tómassyni eru mér
afar minnisstæð af mörgum ástæð-
um. í starfi leigubifreiðastjóra
kynnist maður mörgum hliðum
mannlífsins, bæði í gleði og sorg,
og sé hugurinn opinn er það virki-
lega lærdómsríkt.
Einnig var það prýðilegur skóli
að vinna fyrir Hans, hann var rétt-
sýnn í besta lagi og vel með á nótun-
um um þá erfiðleika sem við er að
glíma í þessu starfi, en jafnframt
ákveðinn og fastur fyrir ef því var
að skipta. Á þessum árum gerði
Hans að jafnaði út tvo bíla. Var
hann eftirsóttur vinnuveitandi og
hélst vel á starfsmönnum.
Ekki verður svo skilið við Hans
Tómasson að ekki sé minnst eigin-
konu hans, Kristínar Pétursdóttur,
er bjó manni sínum og þremur
dætrum þeirra hið hlýlegasta heim-
ili. Það var sannarlega ljúf skylda
að mæta á mánudagseftirmiðdög-
um og þiggja þar frábærar veiting-
ar í afslöppuðu umhverfi og njóta
góðs af hinu ríkulega kaffiborði,
sem ætíð var til reiðu. En þar var
líka annað í boði sem ekki var síðra
og það var hinn ljúfi andi sem sveif
yfir vötnum. Ég hygg að það sé
vandfundinn sá staður þar sem
önnur eins góðsemi réð ríkjum og
á því heimili. Þau ár sem ég starf-
aði hjá Hans heyrði ég engum
manni hallmælt og væri ekki auð-
velt að lofa einhvern var hann ein-
faldlega tekinn af dagskrá og mætt-
um við flest af því nokkurn lærdóm
draga. Ekki var síðra að fylgjast
með uppvexti hinna Ijúfu og lífs-
glöðu dætra, er á þessum árum
voru að vaxa úr grasi og báru sínu
prúða heimili gott vitni.
Að lokum vil ég fyrir hönd okkar
„gömlu harkaranna“ svo og annars
starfsfólks og stjórnar Bæjarleiða,
þakka Hans Tómassyni fyrir störf
hans í þágu stöðvarinnar og þá
miklu tryggð og vináttu er hann
sýndi okkur öllum ætíð þó að hann
væri hættur störfum hjá Bæjarleið-
um. Öllum aðstandendum sendi ég
huggunarorð í þeirra miklu sorg.
Rósant Hjörleifsson.