Morgunblaðið - 30.07.1993, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. JÚLÍ 1993
13
Við Miklubraut býr líka fólk
Opið bréf til borgarráðs
Virðulega borgarráð.
Tvö ár eru síðan íbúasamtök
Miklubrautarbúa sendi yður bréf
þar sem kvartað var yfir óbæri-
legri sambúð við Miklubraut.
í bréfí þessu var sorgarsaga
íbúanna rakin skilmerkilega:
Meirihluti íbúanna hafí keypt hús
sín í góðri trú fyrir bílasprenging-
una. Að þrátt fyrir verðhrun á
íbúðum þeirra gangi þær ekki út.
Þeir sem efni hafí á, séu fyrir
löngu búnir að setja þrefalt gler
fyrir glugga á norðurhliðum húsa
sinna.
Ég eyði ekki meira plássi í
umrætt bréf, en lýsi yfir almennri
óánægju með svarbréf sem okkur
barst frá borgaryfirvöldum. Þar
stendur að ástandið sé ekki svo
slæmt að það réttlæti gerð jarð-
ganga á skipulagstímabilinu. Svo
er okkur bent á lausn, sem er
vægast sagt móðgandi og helst
er að skilja, sem bréf okkar hafí
ekki verið lesið. Nefnilega: nær-
tækasta lausnin væri að setja
hljóðvamagler í glugga, það
minnki umferðarhávaaða um ea.
10 db.
Hvenær nákvæmlega er ástand-
ið orðið nógu slæmt? Við hvaða
reglur er stuðst? Hér sit ég innan
við eldhúsgluggann minn í þung-
um umferðarnið. Það rignir úti en
þá er ástandið hvað verst. í glugg-
anum er þrefalt gler, síðan kemur
fjögurra sentimetra loftrými en
þar fyrir innan er ijórða glerið.
Ekki veit ég hvaða auglýs-
ingabækling þeir hjá skipulaginu
hafa lesið um þessi gler.
Setjum svo að einhveijir hafí
getað einangrað sig frá mesta
hávaðanum með sexföldu gleri.
Og passi sig á því að opna aldrei
glugga, hvorki á norður- né suður-
hlið, þá þarf hann eftir sem áður
að anda. Hér er ekki einungis um
hávaðamengun að ræða. Jú, okkur
hefur verið bent á mengunarmæl-
ingar á mótum Hring- og Miklu-
brautar, sem reyndust lítillega
undir hættumörkum. En við vitum
það öll sem hér búum, að mengun-
in er miklu meiri í lægðinni þar
sem flest húsin standa og þynnist
upp við Hringbraut, þar sem sterk-
ari vinda gætir.
í dæmisögunni um móður
Sankta Péturs segir frá því að
fyrir nauðið í Sankta Pétri hafí
Guð ákveðið, að kerling skildi flutt
frá Helvíti til Himnaríkis. En á
leiðinni upp fór öll hennar orka í
að hrista af sér óboðnar sálir, sem
vildu fá að fljóta með og héngu í
pilsfaldi hennar. Hún gat ekki
unnt þeim himnavistar. Svo fór
að englamir, sem áttu að sjá um
flutningana, misstu takið svo að
hún féll aftur niður í víti. Ég tel
mig ekki feta í fótspor kerlingarn-
öðmnnar, þó að ég minnist hér á
tvö atriði sem kynnu að mistúlk-
ast svo, að ég gæti ekki unnt öðr-
um hamingjunnar.
Fyrra atriði: Borgarráð hefur
nú samþykkt að falla frá breikkun
Bústaðavegar frá Háaleitisbraut
að Sogavegi. í bókun borgarfull-
trúa Sjálfstæðisflokksins sem ég
las í Morgunblaðinu hinn 14. júlí,
hnaut ég um eftirfarandi setning-
ar: Við breikkun götunnar yrði
aukin hætta á hávaða- og loft-
mengun fyrir íbúa í næsta ná-
grenni. Þá segir: að þar til Foss-
vogsbraut verði lögð í göngum,
sé gert ráð fyrir að Miklabraut
taki við aukningu á austur-vestur
umferð í borginni.
Þó að við viljum íbúum Bústaða-
vegar ekki svo illt, að óska þeim
hins sama helvitis og við búum
við, þá verðum við að veijast.
Kæm borgaryfírvöld, það býr líka
fólk við Miklubraut. Við emm til,
við emm, til, við emm til, og búum
nú þegar við óþolandi ástand. Þessi
bókun borgarráðsmanna er eins
, og kjaftshögg og lýsir megnri
mannfyrirlitningu. Hvar er sam-
hengið og yfírsýnin, þegar slík
bókun er gerð?
Annað atriði: Eskihlíðarbúar
hafa fengið því framgengt að göt-
unni þeirra hefur verið lokað fyrir
umferð frá Miklubraut. Ég sam-
gleðst íbúum Eskihlíðar af heilum
hug, en böggull fylgir skammrifí.
Umferðinni er farið líkt og vatni.
Ef farvegur stíflast leitar hún sér
að nýjum. En sá farvegur sem hún
fann sér er ekki búinn undir flóð-
ið. Margir sem áður óku inní Eski-
hlíð frá Miklubraut hafa nú fundið
einfalda lausn sinna mála. Þeir aka
inn í Eskihlíð um næstu opnu
gatnamót, þ.e. inn Engihlíðina.
En til þess þurfa þeir að aka í
gegnum örmjóa heimreið nokkurra
húsa við Miklubraut. Síðan sem
leið liggur inn Engihlíð, sem er
þröng gata og við hana standa tvö
barnaheimili. íbúar Engihlíðar eru
sem sagt komnir í hann krappann
og nú er komin samfelld umferð
á litlu heimreiðina. í mínu ung-
dæmi hefði þetta verið kallað að
gera í nytina sína. Aftur lýsi ég
eftir samhengi og yfírsýn.
Þótt víða í borginni megi fínna
svipuð vandamál og við búum við,
þori ég að fullyrða að vandfundinn
er viðlíka umferðarþungi svo ná-
lægt vistarverum tilfínningavera
og hér á Miklubrautinni. I hinni
miklu umhverfisumræðu undan-
farið hefur manneskjan orðið und-
ir. í eiturskýi og ærandi hávaða,
nefnir enginn hina heilögu kýr
blikkbeljuna, heldur hringsnýst
umræðan um gosdósir og sígar-
ettureyk. Bráðabirgðalausnin sem
við bendum á, er að grafa Miklu-
brautina í jarðgöng. Málið þolir
enga bið. Mikil nauðsynleg jarð-
vegsvinna hefur þegar verið unnin.
Þegar Miklubraut var lögð á sínum
tíma var þurrkuð upp mýrin, graf-
ið niður á klöpp og fyllt uppí með
möl.
Við erum langþreytt og okkur
fínnst valtað yfír okkur. Sann-
gjarnar kröfur okkar hafa verið
forsmáðar í hinu nýja aðalskipu-
lagi Reykjavíkur. En nú höfum við
ákveðið að beijast. Já, þetta er
stríðsyfírlýsing. Við munum láta
hávaðamæla úti á götu og innan
við þrefalda glerið. Mengunar-
mæla hér niðri í lægðinni. Fá upp-
gefínn löglegan umferðarþunga í
Halldóra Thoroddsen
„Þessi bókun borgar-
ráðsmanna er eins og
kjaftshögg’ og lýsir
megnri mannfyrirlitn-
ingu. Hvar er samheng
ið og yfirsýnin, þegar
slík bókun er gerð?“
íbúðarbyggð, löglega loft- og háv-
aðamengun. Leita til umboðs-
manns alþingis, eða dómstóla ef
þörf krefur. Það er skömnm að
því, að í svo lítilli borg sé nauðsyn-
legt að búa við slíkt umferðarof-
beldi. Þetta er ofbeldi þar sem
réttur almennings til grundvallar-
þarfa er fótum troðinn.
F.h. Miklubrautarbúa,
Halldóra Thoroddsen.
AgnahraOalI við Manne Siegbahn rannsóknastofminina í
Stokkhólmi. A: inyndun hlaBinna agna; R: aðgreining á samsœtum; C, G og
U: hröðun agna nieð rafskaumm; D; hringhraðall; E og F: seglar, I: kæling
agna; 1: loi'ttærnirör.
komið til móts við þróun og nýsköp-
un í atvinnulífínu.
Vitaskuld hljóta tengsl háskóla
og atvinnulífs að geta verið með
margvíslegum hætti og því ekki
rétt að alhæfa um of. Mig langar
einungis að benda hér á nokkur
atriði, viðkomandi þau fagsvið sem
standa mér næst, þ.e. eðlis- og efna-
fræði, með beinni tilvísun í inn-
gangsorð þessa pistils, í von um að
það megi varpa nokkru ljósi á víð-
tækt gildi grunnrannsókna. í fyrstu
má spyija hvað kunni að valda því
að fjöldamörg fyrirtæki fáist til að
styrkja grunnrannsóknir af því tagi
sem ég gat um hér að ofan að fram
færu á Manne Siegbahn-rann-
sóknastofnuninni í Stokkhólmi.
Varla er það af hjartagæsku einni
saman og erfitt er að sjá að því
fylgi sterkur auglýsingamáttur.
Nei, ástæðan ér miklu fremur sú
að viðkomandi fyrirtæki, sem flest
tengjast hátækniiðnaði, sjá sér hag
í því að tengjast starfsemi af því
tagi sem þar fer fram, ekki vegna
þeirra takmarka sem stefnt er að
í einstökum verkefnum, heldur
vegna aðdragandans og aðferða-
fræðinnar sem beitt er. Til þess að
ná settum markmiðum þarf nefni-
lega oft og tíðum að beita marg-
breytilegri tækniþekkingu, einsog
hún gerist best í dag, og helst betri,
með tilliti til nákvæmni, næmni og
áreiðanleika. Slik starfsemi er því
vel til þess fallin að sjá hver staða
tæknivæðingar er og hvað og
hvernig gera megi úrbætur. Þannig
geta grunnrannsóknir af þessu tagi
verið líkt og fijór jarðvegur sem
frekari tækniþróun og nýsköpun
getur sprottið upp frá. Svipuðu
máli gegnir raunar um verkefnið
sem greint var frá hér að ofan að
lögð væri stund á við Háskóla ís-
lands. Framkvæmd og úrvinnsla
verkefnisins hefír í senn kallað á
þróun mælitækni, úrlausn á hrað-
virkri gagnasöfnun og tækjastýr-
ingu með tölvum sem og hugbúnað-
arvinnu af margvíslegum toga langt
umfram það sem er á boðstólum
hjá almennum sölufyrirtækjum. Sú
vinna hefur einkum verið innt af
hendi af nemendum og ýmsum
starfsmönnum Raunvísindastofn-
unar Háskólans. f því sambandi
má til dæmis nefna mikilvægt frarn-
lag starfsmanna fyrirtækisins Fjöl-
nema hf., sem smíðuðu nauðsynlegt
gagnasöfnunartæki. Það fyrirtæki
er einmitt sprottið upp úr jarðvegi
grunnrannsókna sem stundaðar
hafa verið um árabil við Raunvís-
indastofnun og hefír nú hafið fram-
leiðslu og sölu á mælitækjum og
tæki vegna gagnasöfnunar fyrir
tölvuvinnslu til almennra nota.
Að lokum vil ég benda á þann
fylgifisk starfsemi af þessum toga
sem ef til vill er mikilvægasta fram-
lag háskóla til nýsköpunar, en það
er „framleiðsla" á fólki sem hefir
kynnst þeim vinnubrögðum og
þeirri þróunarvinnu sem á sér stað
í tengslum við verkefni á borð við
þau sem hér hefír verið lýst, þ.e.
útskrifað fagfólk. Það er bjargföst
trú mín að úr hópi þess fólks, sem
kynnst hefur möguleikum og tak-
mörkunum fagþekkingar og tækni,
megum við vænta frumkvæðni og
hugmyndaauðgi sem svo mjög þarf
til nýsköpunar.
Höfundur er prófessor í
eðlisefnafræði við raun-
vísindadeild Háskóla íslands.
VINSÆLASTA
MYND
ALLRATÍMA
iiiiiii
ÞU HEFURBEÐIÐ165MIUJON AR
NÚ ERU AÞEINS2 VIKUREFTIR