Morgunblaðið - 17.10.1993, Page 17
MORGUNBLAÐIÐ
MENNINGARSTRAUIUIAR SUNNUDÁGUR 17. OKTÓBER 1993
B 17
DÆGURTONUST
„ Hver er bjartasta vonin f
svo eigum
við alitaf
síðasta
FÁAR sveitir hafa vakið annan eins áhuga síðustu miss-
eri og- danssveitin Bubbleflies, sem hefur þó lítið leikið
opinberlega og ekki sent frá sér nema eitt lag. Það lag,
Strawberries á Núlldisknum, varð þó til þess að koma orðið.“
sveitinni svo rækilega á framfæri að í vikunni kemur „Þetta
út með henni breiðskifa sem kynnt verður á útgáfutón- geðklofa
leikum í Valsheimilinu á föstudag. Athygli vekur og að plata,“ segir
á sömu tónleikum heidur breska sveitin Freaky Real- Davíð, „en það
istic einnig útgáfutónleika á sinni fyrstu breiðskífu.
Bubbieflies er gott dæmi
um hljómsveit sem
verður óforvarandis tíl;
keðjuverkan sem hleypur af
stað þegar allir hvatar eru
mmmmmmmmmm til staðar.
eftir Ama
Matthíosson
arleikari
og Páll
söngvari
að sveitin hafi þróast svo
að segja af sjáifu sér, líkt
og sveppsgró sem fellur í
næringarupplausn. „Þeir
Þórhallur og Pétur voru að
vinna saman house-tónlist
og leituðu til mín þegar þá
vantaði gitarfrasa," segir
Davíð, „og upp úr því fór
ég að semja með þeim.
Smám saman vatt þetta upp
á sig og skyndilega vorum
við í hijómsveit sem setti
saman lag, Strawberries, á
Núlldiskinn." Strawberries
vakti á sveitinni þó nokkra
athygli og Kiddi í Hljóma-
lind bauð sveitarmönnum
að taka upp þrjú lög á smá-
skífu, sem hann vHdi gefa
út fyrir jól. Þegar í hljóðver-
ið var komið gat þó enginn
hamið sig og áður en varði
voru sveitarmenn búnir að
taka upp tæpan klukkutíma
af tónlíst sem gefin verður
út á plötunni The World is
Still Álive í vikunni.
Að sögn þeirra Davíðs og
Páls tók hljómsveitin gríðar-
legan kipp við það að fara
í hljóðver og reyndar segjast
þeir félagar varia hafa náð
að fylgjast með því hvað
væri á seyði. Sveitarliðar
komu hver úr sinni áttinni
í tóniistaráhuga og Bubbl-
eflies breyttist í allsherjar
tónlistardeiglu og fer ekki á
milli mála að hún er enn í
mótun þó grunnurinn sé Plötuna unnu þeir fé-
samþættur. „Það er ekki lagar mikið til á tölvur í
Aðspurðir ástæða til að hafa áhyggjur hljóðverinu, en hafa síðan
um tilurð á meðan útkoman er þetta lagt nótt við dag að æfa
sveitarinn- góð,“ segja þeir félagar, „og prógrammið fyrir lifandi
ar stað-
festa þeir
Davíð gít-
Efnlleglr Margfaldir Bubbleflies á æfingu.
I..j(5i‘mynd/lijörg Svemsilóttir
spilamennsku og á tón-
leikunum í Valshús-
inu verð-
ur
Bubbl-
efiies
átta
mann-
a, -
enda
stend-
úr til að
spila allt
an að-
stoðar
töivutækni.
Skrautleg
saga
Freaky Realistic,
sem heldur einnig útgáfu-
tónleika í Valsheimilinu, á
öllu skrautlegri sögu en
Bubbleflies, þó hún eigi það
sameiginlegt með henni að
vera í hópi efnilegustu
sveita. í upphafi var Freaky
Realistic tríó Justins Ander-
sons, Aki Amori og Micha-
els Lords, en eftir illvígt
handalögmál þeirra Justins
og Michaels hætti sá síðar-
nefndi. Þrátt fyrir þessa
uppákomu hefur sveitin sí-
fellt sótt í sig veðrið og er
nú jafnan talin í hópi efni-
legustu danssveita Bret-
lands. Tónlist Freaky Real-
istic hefur verið skilgreind
sem fönkað hipphopp með
rokkkeim, og smáskífur
hennar hafa fallið í kram
gagmýnenda, sem meðal
annars hafa valið þær smá-
skífur vikunnar. Mestu lofi
hefur þó verið hlaðið á á
Freaky Realistic fyrir
itónleikahald sveitarinn-
ar og sérstaklega
þykir Justin Anderson
líflegur á sviði.
Þ6 Freaky Realistic hafí
ekki enn sent frá sér breið-
skífu dugði orðið sem fór
af sveitinni til að koma
henni á samning hjá Polygr-
am-risanum og það er Pol-
ygram sem gefur út fyrstu
breiðskífuna, Frealism, sem
kynnt verður á tónleikunum
á föstudag.
Upphitunarsveit á tón-
leikunum verður T-World,
en til að fylgjast með verða
blaða- og sjónvarpssiiápar
breskir og verða tónleikarn-
ir að líkindum hljóð- og
myndritaðir til seinni nota.
Meira en
meðalskussi
EÐLI málsins samkvæmt
endast menn alla jafna
skammt í dægurtónlistinni
og þarf meira en meðal-
skussa til að halda velli í
strangri samkeppni í ára-
raðir. Þeir eru þó alltaf
einhverjir sem láta lítt á
sjá þrátt fyrir nag áranna;
verða lítið móðir og ekki
sárir og James Taylor er
einn þeirra.
James Taylor á að baki
25 ára feril, og þætti
mörgum nóg um, en nánast
allan þann tíma hefur hann
haldið hylli og virðingu
poppunnenda.
Eftir 25 ára feril getur
það ekki talist til tíðinda að
menn sendi frá sér breið-
skífur, en þó þótti saga til
Laus James Talyor,
móður en ekki sár.
Utgáfutónleikar Haraldur
Reynisson.
Útgáfu-
tónleik-
ar Halla
HARALDUR „Halli“ Reyn-
isson trúbadúr sendi frá
sér sína fyrstu breiðskifu,
Undir hömrunum háu, fyr-
ir skemmstu. Þeirri plötu
hefur verið vel tekið og á
næstunni er tónleikahald
til að fylgja móttökunum
eftir.
Haraldur hefur jafnan
starfað sem trúbadúr,
þ.e. einn með gítarinn, en til
að vinna plötuna fékk hann
sér fjölmarga aðstoðarmenn.
Aðstoðarmenn verða einnig
áberandi á útgáfutónleikum
plötunnar, sem haldnir verða
á Tveimur vinum næstkom-
andi fimmtudagskvöld. Þá
hyggst Haradur troða upp
einn með gítar og með hljóm-
sveit sem skipuð er Hallberg
Svavarssyni bassaleikara,
Tryggva Hiibner gítarleikara
og Trausta Ingólfssyni
trommuleikara.
Hörður og PS
EINS og fram hefur komið
á þessum stað verður út-
gáfa blómleg fyrir jólin.
Enn er þó ekki allt talið,
því það gleymdist að geta
nokkur platna.
Meðal þeirra sem gefa út
og ekki hefur þegar
verið getið er Hörður Torfa-
son, sem
sendir frá
sér plötuna
Gull og gef-
ur sjálfur
út. Pjetur
Stefánsson
gefur einn-
ig sjálfur út
plötu sem á
verður
blanda H8rður Torfason'
.nýrra og gamalla laga. Japís
dreifir fyrir báða.
næsta bæjar að James Tayl-
or sendi frá sér tvöfaldan
tónleikadisk, enda fyrstu
tónleikaupptökur sem frá
honum koma. Með því slær
hann þær flugur að undir-
strika að hann sé enn í fullu
fjöri og um leið koma frá
sér safni bestu laga í gegn-
um árin.
I viðtölum síðustu misseri
hefur James Taylor ekkert
skafið utan af því að hann
var lyfjaþræll i fjölda ára,
og kunni því vel, en hann
hefur heldur ekki dregið dul
á það hve feginn hann sé
að hafa losnað úr netinu,
enda segist hann nú loks
hafa djörfung og dug til að
halda áfram fram í rauðan
dauðann.
Þúsundþjalasmiður
FÁIR menn eru eins vel
kynntir og Árni Johnsen,
en ekki er gott að henda
reiður á hvort fólk þekki
hann sem blaðamann, al-
þingismann, ævintýra-
mann eða tónlistarmann.
Arni Johnsen hefur verið
viðriðinn tónlist svo
lengi sem menn muna, en
tónlistin hefur ævinlega verið
í bland við aðra fjölbreytta
iðju hans. Þannig hefur hann
sungið víða og stjórnað
stærstu kórum landsins á
þjóðhátíð í Vestmannaeyjum
ár hvert, sem er meiri kúnst
en margan grunar. Nítján
ár eru liðin síðan Árni
sendi síðast frá sér plötu
og því nokkur tíðindi að
hann sendi frá sér plötuna
Vinir og kunningjar fyrir
skemmstu.
Ámi segist hafa byijað
fyrir nokkru á plötunni, eigi
reyndar mikið safn laga, „en
Jón bassi Sigurðsson útsetti
plötuna fyrir mig. Síðan
greip ég tækifærið um síð-
ustu páska og tók plötuna
upp á fjórum dögum undir
stjórn Sigurðar Rúnars Jóns-
sonar.“ Árni segir
ekki mikið mál að
vinna plötu á
skömmum tima,
það sem skipti
máli sé að
vera bú-
inn
að undirbúa upptökur og
koma í hljóðverið með plöt-
una tilbúna. „Þegar maður
er hvorki mikill tónlistarmað-
ur eða söngvari, þá þarf
maður að renna inn í það
tempó sem maður er með og
allt þarf að hljóma saman.
Ég syng meira á þessari
plötu en öðrum og þegar
maður er að tala um söng
er það ákveðinn stíll,
minn stíll, eins og
ég syng.“
Greip
tæki-
færið
Ámi
Johnsen.