Morgunblaðið - 17.10.1993, Side 24

24 B
MORGUNBLAÐIÐ VELVAKANDI SUNNUDAGUR 17. OKTÓBER 1993

Með
morgimkaffinu
En yndislegt að vera komin heim,
einmitt mátulega til að sjá Din-
asty.
*
Ast er...
þegar litla kynslóðin man
eftir afmælum
TM Reg. U.S Pat Oft,—all ríghts reserved
• 1993 Los Angeles Times Syndicate
Er það ég eða þú sem eldar kvöld-
matinn?
BRÉF TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Borgaraleg' ferming
- frelsi til að velja
Frá Hope Knútsson:
Senn líður að undirbúningi fyrir
sjöttu borgaralegu ferminguna á
íslandi, sem félagið Siðmennt
'stendur fyrir. Alls hafa 85 ungling-
ar fermst á þennan hátt síðan
1989 og hafa hátt í 1.200 manns
verið viðstaddir þessa athöfn.
Margir af eldri kynslóðinni, t.d.
ömmur og afar /fermingarbarn-
anna, hafa haft orð á því að athafn-
irnar hafi verið fallegar, virðulegar
og áhrifamiklar.
A námskeiði okkar leggjum við
áherslu á mannleg samskipti, sið-
fræði, og ábyrgð einstaklingsins í
nútímaþjóðfélagi. í haust verða
haldnir nokkrir kynningar- og fjöl-
skyldufundir þar sem unglingar,
sem hafa áhuga á að fermast borg-
aralega, og foreldrar þeirra fá
tækifæri til að kynnast í umræð-
um, hópstarfi, og í fleiru. Nám-
skeiðið sjálft, þ.e. vikulegir fyrir-
lestrar og umræður, heijast síðan
í janúar og verður í u.þ.b. 3 mán-
uði. Teknir verða fyrir málaflokk-
arnir: Mannleg samskipti, sið-
fræði, efahyggja, friðarfræðsla,
lífsskoðanir, forvarnir um vímu-
efni, kynfræðsla, umhverfísmál,
mannréttindi, jafnrétti, réttur
unglinga í þjóðfélaginu og missir
og sorg.
Tilgangur borgaralegrar ferm-
ingar er að efla heilbrigð og farsæl
viðhorf unglinga til lífsins. Kenna
þeim að bera virðingu fyrir
manninum, menningu hans og
umhverfi. Undirbúa þá í að vera
ábyrgir borgarar. Borgaraleg
ferming snýst ekki um trúarbrögð
og ekkert er kennt á námskeiðinu
sem er andstætt kirkjunni.
Athöfnin að loknu námskeiðinu
einkennist af virkri þátttöku ferm-
ingarbarnanna sjálfra og foreldra
þeirra. Unglingamir flytja ljóð og
ræða um þýðingu þessara tíma-
móta í lífi þeirra. Auk þess er flutt
tónlist og ræður eru haldnar. Að
lokum er afhent skírteini sem stað-
festir að unglingamir hafa hlotið
þessa fræðslu og séu fermdir.
Ástæður fyrir þátttöku fólks í
borgaralegri fermingu eru marg-
víslegar. Sumir unglingar sem hafa
fermst borgaralega eru trúaðir, en
þeim finnst undirbúningur okkar
áhugaverðari en kirkjunnar. Aðrir
fella sig ekki við prestinn í sinni
sókn. Enn aðrir em ekki tilbúnir
að taka afstöðu til trúmála, geta
ekki sætt sig við sumar kennisetn-
ingar eins og meyfæðinguna,
erfðasyndina og þríeinan guð. Þá
er líka hópur sem efast um tilvist
guðs og vill ekki gefa nein óheiðar-
leg heit. Nokkrir þeirra eru sann-
færðir trúleysingjar.
Það krefst hugrekkis að hugsa
tað, hvað
Frá Þórði E. Halldórssyni:
í GÆRKVÖLDI, 5. október, hlýddi
ég á útvarpsumræður frá Alþingi
um stefnuræðu forsætisráðherra
Davíðs Oddssonar.
Ræður þingmanna voru heldur
rislitlar, utan ræða Ólafs Ragnars
Grímssonar. Hún hefði eins getað
verið flutt hvenær sem var á síð-
ustu áratugum.
Þær frænkur lygin og skammirn-
ar héldust í hendur, höfundi sínum
til sæmdar eins og áður á harðasta
kommatímabilinu. Orðbragðið var
þó heldur á mannlegri nótunum og
mildara en þegar hann hélt því svo
smekklega fram í þingræðu að for-
sætisráðherra Davíð Oddsson væri
með skítlegt eðli. Þau ummæli voru
samdægurs fordæmd um allt land.
Ef ég ætti að gefa ræðunni hans
Ólfs Ragnars viðeigandi einkunn
mundi mér koma í hug eftirfarandi
þekkt saga:
Eitt sinn var heimskunnur list-
málari, sem hafði fengið kunningja
sinn í tölu stórmenna, til að annast
sölu málverka sinna. Þegar frá leið
fannst máraranum minna koma í
sinn hlut af andvirði málverkanna
en hann hafði reiknað með og fund-
ist eðlilegt. Slitnaði þar með upp
úr samstarfi þeirra. Árin liðu og
sjálfstætt og fara sínar eigin leið-
ir, sérstaklega á fermingaraldri.
Við hjá Siðmennt teljum að ungl-
ingar á þessum aldri velti yfirleitt
ekki fyrir sér trúarlegum hug-
myndum. Við viljum að fermingar-
aldurinn sé hækkaður en við get.um
ekki hækkað hann upp á okkar
eindæmi. Hins vegar getum við
boðið annan kost. Valfrelsi hvetur
fólk til að hugsa meira um hvað
það vill og hvað hæfir því best. í
lýðræðissamfélögum hefur fólk
frelsi til að hafa mismunandi skoð-
anir á lífinu, trúmálum þar á með-
al. Mikilvægt er að fólk viti að til
er val..
Kynningarbæklingur um borg-
aralega fermingu fæst hjá Sið-
mennt.
HOPE KNÚTSSON,
stjómarmeðlimur í Siðmennt.
er það?“
kunninginn átti merkisafmæli. Efnt
var til mikils mannfagnaðar.
Margt góðra gjafa barst af-
mælisbarninu. Skálaræður flugu
um sali. Þegar kom að því að af-
mælisgjafir væru afklæddar um-
búðum, biðu menn í ofvæni eftir
að sjá gjöfina frá listmálaranum,
sem var þó ekki mættur persónu-
lega í teitið. Um síðir birtist stór
kassi og stóð nú augu gesta á stilk-
um að beija augum innihaldið.
Annar minni kassi kom í ljós og
þannig hver af öðrum þar til síðast
kom í ljós eldspýtnastokkur. Við
hámark forvitninnar var hann opn-
aður. Kom þá í ljós bréfmiði með
eftirfarandi kveðju: „Hrossaskítur,
hrossatað, hvað er það? Hrossaskít-
ur, hrossatað, það er það.“
Eg veit að þessi saga á eftir að
koma mörgum þingmanninum í
hug, sem sér á eftir Ólafi Ragnari
í ræðupúltið á næstu mánuðum.
Einnig má hún vera honum sjálfum
leiðarljós í væntanlegum maraþon-
ræðum hans þegar frænkurnar
sækja að honum úr öllum áttum,
að eitthvað standi þá eftir af þeim
annað en hrossatað.
ÞÓRÐUR E. HALLDÓRSSON,
Sólheimum 25,
Reykjavík.
„Hrossaskítur, hrossa
HOGNI HREKKVISI
/, Ll'eT Þéc 'A? ...þeTTA ER. 5'ý'NlN<5AR.WÓ£..1 “
Yíkverji skrifar
Sl. miðvikudag kom til umræðu
á Alþingi fyrirspurn frá Ingi-
björgu Sólrúnu Gísladóttur, þing-
manni Kvennalista, til Ólafs G. Ein-
arssonar, menntamálaráðherra,
þess efnis, hvort rétt væri, að Hrafn
Gunnlaugsson, framkvæmdastjóri
Ríkissjónvarpsins væri að fara í
tveggja mánaða leyfi frá starfi, sem
hann gegndi tímabundið fyrir annan
mann.
Hér er of langt gengið. Það er
of langt gengið, að alþingismaður
noti þingið, sem vettvang til þess
að spytjast fyrir um það, hvort
ákveðinn embættismaður fari í leyfi
eða ekki. Það er af og frá, að fyrir-
spurnir um slík efni eigi heima á
Alþingi. Ef þingkonan hefði verið
að spyrja almennt um hvaða reglur
giltu hjá RÚV eða öðrum ríkisstofn-
unum um leyfi starfsfólks, gat slík
fyrirspurn átt heima á Alþingi. Ekki
fyrirspurn um leyfi ákveðins starfs-
manns.
Með fyrirspurn þessari á Ingi-
björg Sólrún Gísladóttir þátt í að
draga þjóðþingið niður á plan, sem
það hefur ekki verið á í manna minn-
um. Hún er að vísu ekki ein um
það, en það breytir engu um hennar
gerð. Starfsfólk ríkisstofnana hlýtur
að hafa rétt á því að semja við yfir-
menn sína um það, hvenær sumar-
Ieyfi eða vetrarleyfi eru tekin án
þess, að það verði tilefni fyrirspurn-
ar á Alþingi. Þessi fyrirspurn Ingi-
bjargar Sólrúnar er henni sjálfri til
skammar.
xxx
ssu til viðbótar kemur svo í
ljós, að fyrirspurn þingkonunn-
ar byggðist greinilega á sams konar
slúðri og sögusögnum og staðhæf-
ing Guðrúnar Helgadóttur í þinginu
á mánudag um Iistráðunaut Seðla-
bankans. Ekki var fótur fyrir full-
yrðingu Guðrúnar Helgadóttur, sem
hafði greinilega ekki haft fyrir því
að kynna sér málið. Ekki var heldur
fótur fyrir því slúðri, sem Ingibjörg
Sólrún bar fram í formi fyrirspurnar
á Alþingi um leyfi Iirafns Gunn-
laugssonar.
I samtali við Morgunblaðið sl.
fimmtudag upplýsti hann, að um
hefði samizt milli sín og útvarps-
stjóra, að hann tæki sumarleyfi sitt
í nóvember eða desember, þegar
vetrardagskrá sjónvarpsins væri
komin vel á veg. Þessar upplýsingar
hefði Ingibjörg Sólrún getað fengið
með einu símtali og þurfti ekki
ræðustól Alþingis til þess að bera
þá fyrirspurn fram eða milligöngu
menntamálaráðherra til þess að fá
svör.
xxx
Fólk getur haft ýmsar skoðanir
á störfum alþingismanna en
það er óþolandi með öllu, að þeir
noti ræðustól Alþingis aftur og aft-
ur, hvort sem er í formi fyrirspurna
eða með öðrum hætti, til þess að
dreifa út söguburði um nafngreinda
einstaklinga. Það er tími til kominn,
að þeir þingmenn, sem hafa stundað
þessa iðju stöðvi við og hugsi um
hvað þeir eru að gera. Það á við
um Ingibjörgu Sólrúnu, Guðrúnu
Helgadóttur og því miður nokkra
fleiri alþingismenn.