Morgunblaðið - 08.01.1995, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 8. JANÚAR1995 B 15
H EILBRIGÐ
LÍKAMSRÆKT
SVANHVIT Jakobsdóttir viðskiptafræðingur og Stefán Hjaltalín.
Er nú vænt-
anlega gjald-
gengur
„ÉG lét það eftir mér að fara á
bridsnámskeið í haust,“ segir
Stefán Hjaltalín. Hann segist
hafa spilað brids áður en ekki
eftir neinu kerfi. „Það er tölu-
vert spilað í kringum mig þar
sem ég vinn í Steindórsprenti.
Ég var varla gjaldgengur meðal
vinnufélaganna af því ég kunni
ekki nóg. Nú veit ég allavega
hvernig Standard-kerfið er upp-
byggt. Ég ætla að halda áfram
að spila eins mikið og ég get.“
til þess að geta gert slemmu, minnst
37 punkta. Alls eru 40 punktar í
spilunum. Heldur minna þarf í hálf-
slemmu, eða 33 punkta. Þessu
tengjast svo ásaspurningar. Þær
virðast nú frekar einfaldar, maður
segir 4 grönd og makker svarar
með 5 laufum, sem þýðir enginn
ás, allt upp í 5 spaða sem þýðir
þtjá ása. Ymislegt annað er þó flók-
ið í þessum fræðum.
Við spilum prufuspil og ég fæ
yndisleg spil, enda er kannski ætlun
kennarans að ég geri slemmu á
þessi spil og þann reyting sem
makker hefur á hendi. Ég verð svo
létt á brún að allir sjá það, ég hef
ekki enn komið mér upp pókerand-
Af hverju lær-
ir fólk bridge?
SVANHVÍT Jakobsdóttir við-
skiptafræðingur segir að hún
hafi ákveðið að læra bridge fyrir
hvatningu vinkonu sinnar. „Ég
er ekki alin upp við bridgespila-
mennsku, en það var mikið spilað
vist heima hjá mér á hátíðum.
Sú æfing hefur komið mér að
gagni í að spila úr spilunum. Mér'
finnst bridge dálítið fólkið spil í
byq'un en óskaplega skemmti-
legt. Mér sýnist fólkið á nám-
skeiðinu almennt hafa verið
áhugasamt og virðist hafa mjög
gaman af að spila.
liti og kannski verður nokkur bið
á því. Annar viðskiptafræðingurinn
minn, hefur heldur ekki neitt póker-
andlit. Hún fær næst góð spil og
getur heldur ekki dulið gleði sína.
Hún fer út í ásaspurningar og end-
ar í sjö gröndum, en fyrir illkvitni
örlaganna var makker hennar fyrri
til að nefna grandsögn og þess
vegna á hann að spila. Þá gerist
mín kona ekki bara blind, heldur
súr líka. í þessu spili spara ég
hjartadrottninguna mína og fæ
mikið ámæli fyrir hjá félögum mín-
um.„í „prinsippinu" er rétt að
leggja á mannspil, annað er ótrúleg
byrjendasparsemi, sem þú ættir nú
að vera komin yfir,“ segja þau. Við
legur karlmaður. Við þtjár lítum
hver á aðra og sú sem næst honum
er segir: „Ert þú einn hér, ert þú
í nokkrum spilaklúbbi?" Hann gerir
bæði að játa og neita, sem betur
fer játar hann fyrri spurningunni
en neitar þeirri síðari. Við leggjum
net okkar umsvifalaust fyrir hann
og nöppum hann í spilaklúbb sem
er stofnaður þama á samri stundu.
Við erum öll mjög ánægð með þessi
málalok, því nú gildir að reyna að
æfa sig sem mest. Við ákveðum
fyrsta mót spilaklúbbsins tveimur
kvöldum seinna.
Hjartatía galdramannsins
Áður en við förum í tíunda tím-
ann kemur spilaklúbburinn saman
í fyrsta skipti. Það mót fer vel fram
og við spilum af hjartans lyst. Eft-
irminnilegasti atburður kvöldsins
er þegar karlmaðurinn í hópnum,
makker minn, er kominn í þrot í
erfiðu spili og kemst ekki inn í borð
blinds, sem er ég. En þegar neyðin
er stærst er hjálpin næst. Þegar
allt er orðið vonlaust sé ég að ég
hef glutrað niður tígultíunni þegar
ég lagði út spil blinds og nú sá ég
hana allt í einu liggja á stól mínum,
milli gallabuxnaklæddra læra
minna. „Gerðu svo vel, hér er tígul-
tían, þá reddast þetta allt,“ segi ég
og dreg upp spilið eins og galdra-
maður kanínu upp úr hatti sínum.
Aldrei mun ég gíeyma svipnum á
mótspilurum mínum við þetta tæki-
færi.
Og þá er það tíundi og síðasti
tíminn. Guðmundur Páll hefur máls
á fyrirstöðusögnum í sambandi við
slemmur, en segir jafnframt að um
það mál fáum við ekki að vita mik-
ið á þessu námskeiði. Maður þarf
að hafa óskaplega marga punkta

GUÐRÚN Petersen, Marta Bergmann, Matthildur
Valfells og Ágúst Valfells.
endum svo námskeiðið á að spila
sveitakeppni. Mín sveit vinnur með
níu stigum og þykjumst við góð.
Þar næst ákveðum við næsta spila-
klúbb og kveðjumst svo með kær-
leikum. Þegar ég fer út úr húsinu
líður mér eins og unganum úr
ævintýri H.C. Andersens, þessum
sem var ljóti andarunginn en
breyttist í svan, ég veit að vísu vel
að ég er ekki orðinn neinn brids-
svanur, en mér finnst ég þó finna
fyrir agnarlitlum fjaðrastúfum sem
ég vona að geti með tímanum orð-
ið hvítar og fallegar flugfjaðrir.
Vegna þessarar vonarglætu ákveð
ég að fara sem fyrst á framhalds-
námskeið í brids.
Ætla að halda
áfram að æfa
Guðrún Petersen segist hafa far-
ið á byijendanámskeið áður, en
hætt að spila. „Ég fór með vin-
konu minni og hef haft mjög
gaman af að rifja upp spila-
mennskuna," segir hún. „Mér
finnst þetta virkilega skemmti-
legt spil og heilmikið að takast
á við. Það er mikilvægt að halda
áfram að spila eftir að námskeiði
lýkur, það veit ég af fyrri
reynslu. Nú ætla ég að halda
áfram að æfa mig og kannski
fara á framhaldsnámskeið
seinna.
I
uii.
LIKAMSRÆKT
Best fyrir rig