Morgunblaðið - 08.02.1996, Síða 44

14 FIMMTUDAGUR 8. FEBRÚAR 1996
MORGUNBLAÐIÐ
Ljóska
Smáfólk
MY 6RAMPA SAVS LiFE 15 FULL OF
MILL5.. 50ME DAY5 IT'5 UPHILL..50ME
DAVS it's POUJNHILL...
Afi segir að lífið sé fullt af hæðum ... suma daga Undanfarið hefur það aðallega verið til hliðar,
er það upp í móti... aðra daga niður á við ... segir hann...
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími 5691100 • Símbréf 569 1329
• Netfang:lauga@mbl.is
ITC svarar þörf
sem skólakerfið
uppfyllir ekki
Frá Svanborgu R. Jónsdóttur:
HVERS virði er að hafa lýðræðið
ef meirihluti fullorðinna íslendinga
treystir sér ekki til að láta skoðan-
ir sínar í ljósi opinberlega? Er það
ekki mikilvægur hluti lýðræðis að
þegnarnir geti
tjáð skoðun sína
ekki bara í riti
heldur líka í
ræðu? Ég leyfi
mér að halda að
meirihluti þess-
arar þjóðar
veigri sér við að
standa upp, þó
ekki sé nema
frammi fyrir litl-
um hópi fólks og segja skoðun sína.
Þrátt fyrir að við höfum ágætt (í
nútíma merkingu þess orðs)
menntakerfi þá veit ég að alltof
margir atkvæðisbærir Islendingar
treysta sér ekki til að láta skoðan-
ir sínar í ljós í mæltu máli nema
við eldhúsborðið heima hjá sér.
Er það ekki merkilegt hvernig
líkaminn getur brugðist við ef við
látum okkur detta í hug að taka
til máls á fundi, af því að við höf-
um eitthvað til málanna að leggja?
Hvernig hjartað fer að slá ótt og
títt, maginn fer í hnút og fæturnir
verða skyndilega eins og þeir hafi
misst allan mátt? En þetta er
kannski ekkert svo skrítið ef við
hugsum til þess að við höfum ekki
fengið neina eða sáralitta þjálfun
í að tjá okkur upphátt. Áherslan
er oftar á það að nemendurnir
þegi og tjái sig skriflega. Það er
nánast sama hvar skoðað er í ís-
lenska skólakerfinu, hvergi er
skipulega gegnum heila skóla-
göngu gert ráð fyrir að nemend-
urnir þjálfist í að tala og tjá sig í
mæltu máli. Hver hefur t.d. heyrt
um samræmt próf í munnlegri tján-
ingu? Jafnvel háskólamenntað fólk
útskrifast í stórum stfl með þennan
„hnút í maganum" gagnvart því
að þurfa að tjá sig opinberlega.
Sumir einstaklingar virðast svo
að segja vera fæddir með þennan
eiginleika að tjá sig upphátt og
þjakar þessi ótti þá aldrei á lífsleið-
inni. Það eru líka til einstaka kenn-
arar sem leggja áherslu á þennan
þátt ogjafnvel einstaka skólar sem
taka hann fyrir að einhveiju leyti.
Ég veit t.d. að í Fjölbrautaskóla
Suðurlands er svonefndur SAM-
áfangi þar sem áhersla er lögð á
tjáningu. Þar er þetta bara ein
önn, en að mínu mati væri nauð-
synlegt að hafa slíka kennslu og
þjálfun gegnum alla skólagönguna
til að verulegt gagn væri að. Mér
þætti nú gaman að „heyra“ hvort
einhverjir skólamenn vildu mót-
mæla þessum fullyrðingum mínum
og segja mér og öðrum áhugasöm-
um hvort þeir sinni þessum þætti
betur en ég hef fullyrt. Ég veit líka
vel að í flestum framhaldsskólum
eru starfrækt málfundafélög, en
ég veit líka að í þau sækja þeir
sem eru sterkastir fyrir á þessu
sviði en ekki þeir sem mest þyrftu
á þjálfunni að halda.
Hér á íslandi er félagsskapur
sem er starfræktur sérstaklega til
að veita þjálfun í að tala og tjá
sig. Þessi félagsskapur er oftast
kallaður ITC sem stendur fyrir
International Training in Com-
munication og nefnist á íslensku
Alþjóðleg þjálfun í samskiptum.
Samtök þessi eru upprunnin í
Bndaríkjunum og er þjálfunin
byggð á sama grunni alls staðar
þar sem ITC starfar í heiminum.
Þjálfunin bytjar rólega og fer stig-
vaxandi en þó getur hver félagi
ráðið sínum hraða, óskað eftir létt-
um verkefnum í byijun eða að fara
hraðar yfir. Mikil áhersla er lögð
á skipulagningu í þjálfuninni og
hafa margir lært að skipuleggja
tíma sinn betur eftir þátttöku í
ITC-þjálfun. Mikið er líka lagt upp
úr hlýleika og að þjálfunin sé
skemifitileg enda lýsir stef núver-
andi landsforseta ITC, Hjördísar
Jensdóttur, því vel, en það er „gagn
og gaman“.
Enn sem komið er eru miklu
fleiri konur en karlar í samtökun-
um, en þau eru öllum opin. Innan
samtakanna er fólk á ýmsum aldri
og úr mörgum stéttum, bæði há-
skólamenntað og fólk sem hefur
litla skólamenntun, einnig höfum
við haft nokkra framhaldskóla-
nema í samtökunum.
Ég þekki marga félaga sem
hafa byijað í ITC í þannig ástandi
að þeir gátu varla sagt nafnið sitt
upphátt en eftir nokkra veru í sam-
tökunum treysta þeir sér orðið til
að halda tækifærisræður, taka til
máls á fundum eða stjórna fund-
um. Flestir segja líka að þeir öðlist
aukið sjálfstraust, sem liggur
kannski í hlutarins eðli. Það er
mjög misjafnt hvað það tekur fólk
langan tíma að ná sér á það stig
sem það er ánægt með, enda
markmiðin misjöfn. Sumir láta sér
nægja að vera í samtökunum eitt
til tvö ár, aðrir hafa verið í þeim
í 7-10 ár og lengur, því mörgum
finnst svo gaman að þeir geta ekki
hætt.
Ef þú hefur áhuga á að kynna
þér starfsemi ITC þá ætla ég að
benda þér á kynningarfund sem
haldinn verður í Kiwanishúsinu við
Engjateig í Reykjavík þriðjudaginn
13. febrúar og hefst hann kl. 20.
Fundur þessi er á vegum kynning-
arnefndar III. ráðs ITC og er öllum
opinn. Einnig eru allir almennir
fundir deildanna, sem starfa víðs-
vegar um landið, opnir öllum sem
óska að kynnast starfsemi ITC.
SVANBORG R. JÓNSDÓTTIR,
Stóra-Núpi í Gnúpveijahreppi.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.