Morgunblaðið - 23.06.1996, Side 32

32 SUNNUDAGUR 23. JÚNÍ 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ORN EIRIKSSON
+ Örn Eiríksson
var fæddur á
Akureyri 28. janúar
1926. Hann lést í
Reykjavík 15. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Eiríkur Kristjáns-
son, kaupmaður, f.
25. ágúst 1893, d.
4. apríl 1965, og
María Þorvarðar-
dóttir, húsfreyja, f.
17. maí 1893, d. 21.
júní 1967. Eiríkur
var sonur Krisljáns
ÁSíslasonar, kaup-
manns á Sauðárkróki, og
Bjargar Eiríksdóttur, hús-
freyju. María var dóttir Þor-
varðs Þorvarðarsonar, prent-
smiðjustjóra í Gutenberg, og
Sigríðar Jónsdóttur, húsfreyju.
Bræður Arnar eru: a) Kristján,
hæstaréttarlögmaður, f. 7.
september 1921 á Sauðárkróki,
d. 18. október 1984. b) Sigurð-
ur, aðalbókari, f. 14. desember
1922 á _ Sauðárkróki. c) Þor-
varður Aki, framkvæmdasljóri,
f. 22. febrúar 1931 á Akureyri,
d. 14. janúar 1992.
Örn hóf nám i loft- og stjarn-
siglingafræði við Pan Americ-
’ an Navigation Service í Kalifor-
níu og lauk hann prófi þaðan
árið 1946 og síðan var hann við
nám við Spartan School of
Aeronautics í Tulsa og lauk
þaðan atvinnu- og blindflugs-
prófi árið 1947. Órn starfaði
hjá Loftleiðum sem loftsigl-
ingafræðingur á flugvélinni
Heklu en ári síðar hóf hann
störf hjá Flugfélagi íslands.
Árið 1956 lauk Örn prófi sem
loftskeytamaður og
árið 1968 lauk hann
prófi sem flugum-
sjónarmaður. Starf-
aði hann sem slíkur
frá því ári hjá Flug-
félagi íslands og
síðar Flugleiðum
allt til ársins 1993
er hann fór á eftir-
laun. Örn starfaði
meðal annars sem
lofsiglingafræðing-
ur í upphafi Græn-
landsflugs Islend-
inga og þá með leið-
öngrum land-
könnuðanna Lauge Kochs og
Pauls Emils Victors. Einnig
starfaði hann að iskönnunar-
flugi fyrir Alþjóðaveðurfræði-
stofunina og við birgðaflutn-
inga fyrir Bandaríkjaher á
Norður-Atlantshafssvæðinu.
Árið 1949 kvæntist Örn
Bryndísi Pétursdóttur, leikara
við Þjóðleikhúsið, og eiga þau
þijá syni: 1) Eirík Örn, yfirsál-
fræðing við geðdeild Landspít-
alans og dósent við læknadeild
Háskóla Islands, giftan Þórdísi
Kristmundsdóttur, prófessor í
lyfjafræði við Háskóla íslands
og eiga þau tvær dætur, Hildi
og Kristínu Björk. 2) Pétur,
flugstjóra hjá Flugleiðum, gift-
an Magneu Lilju Haraldsdóttur
og eiga þau þrjú börn, þau
Harald Fannar, Bryndísi og
Leó Snæ. 3) Sigurð, sem er
prestur í Grafarvogspresta-
kalli.
Útför Arnar fer fram frá
Dómkirkjunni á morgun, mánu-
daginn 24. júní og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Hann afi Bassi er dáinn og farinn
upp til Guðs. Eftir sitjum við systk-
inin og eigum erfitt með að skilja
og sætta okkur við að fá ekki leng-
ur að hafa þig hjá okkur. En við
vitum líka, að nú ert þú ekki lengur
veikur og líður vel. Okkur finnst við
svo heppin og rík að hafa átt þig
fyrir afa, því þú gafst okkur svo
mikið og vildir alltaf taka svo mikinn
þátt í lífi okkar, bæði í leik og í starfi.
Ekki leið sá dagur, að þú hringdir
ekki til þess að vita hvernig við hefð-
um það. Ógleymanlegar eru einnig
gönguferðir okkar niður að sjó, þeg-
ar við komum í heimsókn á Sæbraut-
ina.
Góði Guð, viltu passa ömmu Dísu.
Við kveðjum þig, elsku afi Bassi,
með bæninni okkar:
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesú, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesú, að mér gáðu.
Haraldur Fannar, Bryndís og
Leó Snær Pétursbörn.
t
Okkar kæri
GISSUR INGI GEIRSSON
frá Byggðarhorni, Flóa,
Víðivöllum 17,
Selfossi,
er látinn.
Jarðarförin fór fram í kyrrþey að hans
ósk. Grafreitur hans yerður í Laugar-
dælakirkjugarði.
Við þökkum af alhug þeim, sem önnuð-
ust hann af alúð og hlýju í veikindum hans, og einnig þökkum
við öllum þeim, sem haft hafa samband, sent blóm og samúðar-
kort nú við lát hans. Það gleymist aldrei.
Ásdfs Lilja Sveinbjörnsdóttir,
Geir Gissurarson,
Kolbrún Ylfa Gissurardóttir,
Vigdís Rós Gissurardóttir
og fjölskyldur þeirra,
Geir Gissurarson eldri,
systkini og fjölskyldur þeirra.
t
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda samúð og
hluttekningu við andlát og útför eigin-
konu minnar og móður okkar,
HELGU KRISTÍNAR JÓNSDÓTTUR,
Æsufelli 4,
Reykjavík.
Hlýhugur ykkar og vinátta er okkur græð-
andi smyrsl á sárin. Guð blessi ykkur öll.
í dag kveðjum við ástkæran föð-
urbróður okkar, Örn Eiríksson sigl-
ingafræðing, sem hefur kvatt þessa
jarðvist eftir erfiða baráttu við illsk-
æðan sjúkdóm, þann sama og lagði
föður okkar að velli fyrir rúmum fjór-
um árum. Bryndís og synirnir voru
Bassa styrkar stoðir og skiptust á
að styðja og hjúkra honum í hinni
erfiðu sjúkdómslegu uns yfir lauk.
Við systkinin eigum öll fallegar
minningar sem tengjast honum.
Ósjálfrátt koma upp í hugann
ánægjulegar minningar frá árum
Eiríks afa og Maju ömmu á Víðimel
62. Oftar en ekki hittust bræðurnir
og fjölskyldur þeirra á sunnudögum
hjá ömmu og afa á Víðimel. Maja
amma bauð kaffi, appelsín og heims-
ins bestu eplaköku og Eiríkur afi
spilaði Svarta Pétur og skrældi ofan
í okkur barnabömin epli. Fullorðna
fólkið ræddi málin í stofunni en við
krakkarnir lékum okkur og stálumst
stundum til að hoppa í hjónarúmi
afa og ömmu. Oft kom það fyrir,
meðan á heimsókninni stóð, að eitt-
hvert okkar frændsystkinanna til-
kynnti hinum: „Þeir eru byijaðir!"
Við vissum öll hvað við var átt og
flykktumst inn í stofu. Okkur til
eyrna barst sá mest smitandi hlátur
sem við höfðum nokkurn tíma heyrt.
Ekki fór á milli mála hvert umræðu-
efnið var. Skemmtisögur af sam-
ferðafólki á Akureyri, þar sem allir
áttu sín viðumefni eða gælunöfn og
prakkarastrik bræðranna og báru þá
strákapör Bassa frænda oftast hæst.
Hlátrasköllin og gleðin réðu ríkjum.
Við eigum einnig ánægjulegar
minningar frá árunum okkar á
Hjarðarhaganum. Oft rákumst við á
Bassa frænda þegar hann var að
stússa í geymslunni sinni í kjallar-
anum. Alltaf gaf hann sér tíma til
að ræða við okkur í gamni eða al-
vöru, stakk að okkur harðfiski eða
öðra góðgæti.
Bassi var mjög fróður um ætt
sína og uppruna og leit á það sem
skyldu sína að miðla af sínum fróð-
leik til okkar sem yngri vorum. Sér-
staklega urðum við þessa vör eftir
að faðir okkar féll frá og var okkur
ljóst að hann vildi þannig koma
áfram til skila því fróðleikskefli sem
gengur frá einni kynslóð til annarr-
ar.
Bassi var mikill fagurkeri, naut
þess að lifa fyrir hvert augnablik og
var afar hrifnæmur. Hann hafði
gaman af útivist og fengum við oft
að njóta þeirrar ástríðu hans og eru
útreiðar með honum okkur ógleym-
anlegar stundir. Hann naut sín
hvergi betur en í návist fjölskyldu
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka, og
böm, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram
í formálanum, sem er feitletr-
aður, en ekki í greinunum sjálf-
um.
sinnar sem var stór, því hún náði
yfir allan frændgarðinn. Bassi leit
því aldrei á sig sem óábyrgan
frænda og voru umvandanir hans
einnig veittar á föðurlegan hátt og
er okkur ljóst að einnig sá þáttur í
fari hans er okkur mikilvægt vega-
nesti í lífinu.
Minningin um ánægjulegar sam-
verastundir munu ylja-okkur systk-
inunum um ókomin ár. Bryndísi, son-
unum og öðram ástvinum vottum við
okkar dýpstu samúð. Guð blessi ykk-
ur öll.
Hlátrasköllin og gleðin réðu ríkjum.
Dóra, Einar, María og
Eiríkur Þorvarðarböm.
Örn er mér hugstæður. Hann hef
ég þekkt frá því ég var bam.
Órn heillaðist ungur af flugíþrótt-
inni og gerðist félagi í Svifflugfélagi
Akureyrar og hóf nám í stjamsigl-
ingafræði við Pan American Naviga-
tion Service í Hollywood Kaliforníu
og lauk þaðan prófi 1946. Þá hóf
hann nám við Spartan School of
Aeronautics í Tulsa Oklahoma og
lauk atvinnu- og blindflugsprófi árið
1947.
Þegar Örn kom heim til íslands
hóf hann fyrst störf hjá Loftleiðum
og starfaði sem loftsiglingafræðing-
ur á flugvélinni Heklu en ári síðar
hóf hann störf hjá Flugfélagi íslands
og var þá Gullfaxi fyrsta millilanda-
flugvélin nýkomin til landsins. Árið
1956 lauk Örn prófi sem loftskeyta-
maður og árið 1968 sem flugum-
sjónarmaður. Hann starfaði sem
slíkur frá því ári hjá Flugfélagi ís-
lands og síðar Flugleiðum allt til
ársins 1993 er hann fór á eftirlaun.
Hann var þá búinn að starfa að ís-
lenskum flugmálum í nærri fimm
áratugi.
Örn starfaði meðal annars sem
ioftsiglingafræðingur í upphafí
Grænlandsflug Islendinga og þá með
leiðöngrum landkönnuðanna Lauge
Kochs og Pauls Emils Victors. Hann
starfaði einnig við ískönnunarflug
fyrir Alþjóðaveðurfræðistofnunina
og við birgðaflutninga fyrir Banda-
ríkjaher á Norður-Atlantshafssvæð-
inu. Örn mun meðal annars á þessum
ferðum sínum á Grænlandi hafa
nefnt ijöll og kennileiti í Grænlandi,
til að mynda við Sólaríjöll við Eiríks-
flörð, sem hafa síðan komið fram á
landakortum.
Um árabil vann Öm að félags-
störfum fyrir Flugumsjónarmanna-
félag Islands. Eftir því sem best er
vitað var Öm fyrsti Islendingurinn
sem kvæntist flugfreyju, Bryndísi,
en hún hefur starfað sem leikari við
Þjóðleikhúsið frá stofnun.
mmmmmmm
0
m
5
m
0
t
0
Fersk blóm og
skreytingar
við öll tœkifæri
Opið til kl.IO öll kvöld
Persónuleg þjónusta
Fáfiafeni 11, sfmi 568 9120
0
1
0
Í
0
i
0
0IOI#IOI#IOI0
+
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengda-
móðir, amma og langamma,
GUÐRÍÐUR BERGSDÓTTIR,
Dalbraut 25,
andaðist á heimili sínu mánudaginn 10.
júní.
Útförin hefur farið fram i kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
vinarhug. Sérstakar þakkir til starfsfólks
Dalbraut 27.
Guð blessi ykkur öll.
Ólafur Ingibjörnsson,
Lísa Ólafsdóttir,
Linda Ólafsdóttir.
Þórður Jónsson,
Margrét Anna Þórðardóttir,
Bergur Jón Þórðarson, Eydís Ólafsdótti
barnabörn og barnabarnabörn.
r,
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Hávamál.)
Svo er einnig með líf vort. Það deyr
aldrei. Þess í stað er dauðinn upprisan
og lífið svo sem Kristur kenndi okkur
mönnum. Víst nístir sorgin hjarta
syrgjenda en tíminn læknar öll sár.
Öm Eiríksson fór í friði sáttur við Guð
og menn. Við hátíðlega en látlausa
athöfn er hann var kistulagður síðast-
liðinn þriðjudag var friðurinn auðsær
öllum viðstöddum.
Örn var glæsimenni, í senn kurt-
eis og maður stundarinnar. Hann
hafði sálarljóma er dró að sér annað
fólk í margmenni og fámenni. Þann-
ig var hann alvörumaður og hrókur
alis fagnaðar er það átti við. Hann
hafði þróttmikla tenórrödd og safa-
ríka frásagnargáfu sem marga ætt-
inga og vini hefur glatt um árin.
Hann var vinamargur og vinafastur
sem berlega kom í dagsljósið í löngu
starfi hans að flugmálum. Því var
viðbragðið hve hann var hollur verk-
efnum sínum og þeim fyrirtækjum
sem hann starfaði hjá. Menn af hans
tagi vora og eru stoð og styrkur ís-
lenskra flugmála og hafa gert þau
að þeim þróttmikla atvinnuvegi sem
við nú upplifum.
Örn var hestamaður af lífi og sál.
Hann var víðfróður um ættir hrossa
og eiginleika þeirra. Á hestbaki og
í umræðum um hesta var hann kóng-
ur um stund svo sem þar segir.
Alla sína tíð gekk hann undir gælu-
nafninu Bassi sem sýndi þann hlýja
hug sem samferðamenn hans báru
til þessa tilfinningaríka höfðingja og
heimsborgara af Akureyri. Bryndís
Pétursdóttir föðursystir mín og hann
bjuggu í farsælu hjónabandi með
snöggum hugsanaskiptum og samtali
alla sína tíð. Þau litu alltaf út fyrir
að vera nýtrúlofuð. Bestan vott um
hamingjuríkt samlíf þeirra bera synir
þeirra þrír, sem allir era gagnmennt-
aðir, kurteisir og vinsælir íslenskir
heimsborgarar. Ekki eru barnabömin
síðri. Þau virðast hafa erft alla góðu
eiginleika fjölskyldunnar.
Nú þegar hann hefur hlýtt kalli
Guðs eru ekki endalok. Því til sann-
inda vil ég hér segja frá því að nótt-
ina eftir að hann lést dreymdi mig
langan, sterkan og skýran draum.
Ég sá ólýsanlega fallegt umhverfi
með sterkum en mjúkum litum, með
hljómlist en þó þögn sem var umluk-
in djúpri kyrrð, ró og frið. Samt sá
ég Bassa dansandi með gleðibros,
við Bryndísi frænku mína, sem ekki
brosti minna. Þau vora eins og þau
voru fegurst, á brúðkaupsdaginn.
Vegna þessa draums vil ég senda
elskaðri frænku minni, Bryndísi,
þessar línur úr kvæðinu Ferðalok
eftir Jónas Hallgrímsson:
Greiddi ég þér lokka
við Galtará
vel og vandlega;
brosa blómvarir,
blika sjónstjömur,
roðnar heitur hlýr.
í þögulli bæn fyrir sálu Arnar
og fyrir hans aðstandendum.
Pétur Einarsson og
fjölskylda.
Bassi minn.
Við urðum býsna gamlir, góði vinur
- og getum ekki kvartað yfir neinu
þótt nú sé kominn tími til að fara
að tygja sig og kveðja og leggja í’ann.
Við lyftum glasi, syngjum nokkra sálma
með Sauðárkrók í huga og gamla daga
og tökum þessu; og þessi tár sem falla
og það em gamlar minningar sem kalla.
En elskulegi vinur, tómlegt verður
í veröldinni þegar ekki heyrist
lengur þessi hjartanlegi hlátur
og heimtufrekjan, sem að minnir á
kryddað ber við botn í stórri tunnu
barmafullri af trygglyndi og ást.
Herrann veit, að ég þarf ekki að kvarta
að eiga svona vin í mínu hjarta.
Páll Axelsson.
• Fleiri minningargreiimr um
Örn Eiríksson bída birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
(higa.