Morgunblaðið - 09.07.1996, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 9. JÚLÍ1996 43
PETUR
GUÐMUNDSSON
+ Pétur Guð-
mundsson fædd-
ist í Hrólfsskála á
Selljarnarnesi 9.
október 1916. Hann
lést á Landspítalan-
um 2. júlí síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Elísabet Stef-
ánsdóttir og Guð-
mundur Pétursson,
sjómaður og bóndi í
Hrólfsskála. Pétur
átti tvo bræður,
Stefán, f. 3. október
1918, skipsljóra hjá
Eimskip, og Gunnar,
f. 9. október 1921, sem lengi var
skólasljóri í Kársnesskóla í
Kópavogi, d. 1980.
Hinn 13. febrúar 1943 kvænt-
ist Pétur Sigurdísi Guðjónsdótt-
ur. Hófu þau búskap á Vegamót-
um á Seltjarnarnesi, en byggðu
hús í Hrólfsskálalandi árið 1953
og nefndu það Skálatún. Sonur
þeirra er Benóný, f. 16.2. 1947,
sjómaður, kvæntur Ester Axels-
dóttur og eiga þau þijú börn.
Þau eru: 1) Pétur, f. 1965. 2)
Ásgeir, f. 1970.
Börn hans eru Ing-
var Gísli og Bryndís
Eir. 3) Sigurdís, f.
1972. Börn hennar
eru Eva Rut og
María Ósk.
Pétur hóf sjó-
sókn 14 ára gamall,
eins og títt var um
unga menn á þeim
tíma og var fyrstu
átta árin í plássi hjá
hinum þekkta afla-
manni Jóni í Görð-
um. Þá réð hann sig
á togara og sigldi
öll stríðsárin. Veturinn 1943-44
hóf Pétur nám í Stýrimannaskó-
lanum og var eftir það ráðinn
á togarann Helgafell sem stýri-
maður og síðan skipsljóri í
nokkur ár. Árið 1956 varð hann
að hætta sjómennsku vegna
veikinda og varð þá verkstjóri
hjá ísbirninum hf. og síðan opin-
ber fiskmatsmaður.
Útför Péturs fer fram frá
Neskirlqu í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Látinn er vinur minn, Pétur Guð-
mundsson sjómaður frá Hrólfsskála
á Seltjarnarnesi, hann Pétur hennar
Dísu, Sigurdísar móðursystur
minnar.
Ég sat við rúm Péturs nú nýver-
ið og strauk andlit hans með rökum
klút er hann leit á mig með dökku,
djúpu, fallegu augunum sínum og
sagði: „Ert þú komin, dísin mín?“
Þessi orð sitja svo fast í huga mér
nú vegna þess að allt frá því að ég
man eftir mér sem barn hjá Dísu
og Pétri kallaði hann okkur nöfn-
urnar ávallt dísimar sínar.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að hljóta nafn Sigurdísar og að
verða að vissu leyti sem barn þeirra
Péturs. Ég dvaldi oft hjá þeim á
Vegamótum og síðar í Skálatúni.
Þá var ég stelpan þeirra en Benni
strákurinn, sonur þeirra og auga-
steinn. Var oft mikið hlegið og
mikið spjallað.
Pétur var í mínum barnshuga
prinsinn í ævintýrinu okkar Dísu.
Hann var sjómaður, oft langdvölum
að heiman og sigldi þá um heimsins
höf. Hann var á togurum sem oft
sigldu með afla til hafna í löndum
sem voru okkur svo fjarlæg og
ævintýraleg. Jafnan var mikil eftir-
vænting þegar hans var von úr sigl-
ingu og þegar hann kom færði hann
okkur systrunum í Efstasundinu
ýmislegt sem fá önnur börn, sem
við þekktum, höfðu þá tök á að
eignast; lítið dúkkuhús með hús-
gögnum, dúkkur í fötum, útlent
sælgæti og framandi ávexti; perur,
appelsínur og epli, eitthvað sem við
ekki gátum fengið hjá kaupmannin-
um okkar í Kleppsholtinu. Dísa og
Pétur áttu bíl og fóru með okkur í
beijamó og ferðalög út fyrir bæinn.
Pétur dáði börn og kunni að um-
gangast þau. Hann var prins þess
tíma, allt var svo stórfenglegt við
hann í mínum huga.
Pétur bar ýmis einkenni sjó-
mannsins. Hann gat verið stríðinn
nokkuð, hijúfur í orðum og tjáði
jafnan hug sinn tæpitungulaust, en
alltaf þó svo ljúfur og blíður undir
niðri. Samband þeirra Dísu var
mjög sérstakt, einkenndist af kær-
leika, ást og umhyggju. Eg á í
huga mér svo íjölmargar minningar
um þann kærleika og ást sem ég
varð vitni að. Bæði höfðu skap, en
þeim iánaðist á einstakan hátt að
láta skapið víkja fyrir kærleikanum.
Dæmigert atvik sem lýsir sambandi
þeirra er mér mjög minnisstætt.
Eitt sinn kom Pétur heim úr grá-
sleppukofanum sínum. Eitthvað
hafði þar farið úrskeiðis. Pétur kom
inn úr dyrunum í Skálatún og bölv-
aði ástandinu nokkuð hressilega.
„Ég vil ekki þennan mann!“ sagði
Dísa þá. „Ég vil hinn, hann Pétur
minn!“ Pétri brá eitt augnablik
vegna frumhlaups síns, gekk út
aftur og lokaði dyrunum á eftir
sér. Síðan opnuðust dyrnar á ný,
Pétur kom inn í anddyrið brosandi
út að eyrum og kallaði glaðlega:
„Halló Dísa mín, ég er kominn!“
Dísa hljóp hlæjandi á móti honum:
„Ertu kominn, elsku, hjartans vin-
urinn minn.“ Þau féllust í faðma
og kysstust, eins og þau gerðu svo
oft og mér fannst svo gott að sjá.
Allt varð svo gott, allir svo góðir
og kvöldið varð skemmtilegt. Það
var alltaf hátíð hjá Dísu og Pétri.
Ég á margar góðar minningar
um Pétur. Hann var ávallt á sínum
stað, við hliðina á henni Dísu sinni,
staðfastur, hjálpsamur, föðurlegur
og blíður. Nokkur síðustu árin átti
hann við vanheilsu að stríða, lungun
störfuðu ekki sem skyldi og var
hann háður súrefnistæki sem hann
hafði á heimilinu. Hann lét það þó
ekki aftra sér frá því að fara á
skak með Hafsteini, mági sínum
og besta vini, á trillunni þeirra hve-
nær sem færi gafst og var hann
þá jafnan með súrefniskút meðferð-
is. Það kom alltaf sérstakur glampi
í augu hans þegar Pétur, eiginmað-
ur minn, spurði hann um sjóferðirn-
ar með Hafsteini, aflabrögð og veð-
ur.
Við kveðjum Pétur Guðmundsson
með söknuði, minnumst hans með
hlýjum hug og virðingu.
Guð styrki þig, Dísa mín, Benna
og fjölskyldu hans í sorginni. Þið
eigið minningar um góðan mann.
Sigurdís Sigurbergsdóttir.
Ég var 15 ára þegar Pétur gift-
ist systur minni Sigurdísi og með
okkur tókst vinátta sem aldrei bar
skugga á. Hann reyndist alla tíð
góður félagi og var samband okkar
mikið og náið. Við Pétur stóðum
saman að stofnun Kiwanisklúbbsins
Nes, þar sem við ásamt eiginkonum
okkar höfum átt fjölmargar
skemmtilegar samverustundir. Pét-
ur var ávallt mjög virkur meðlimur
og starfaði af mikilli alúð fyrir
klúbbinn.
Aðaláhugamál Péturs var þó alla
tíð sjómennskan. Hafið, með alla
sína leyndardóma heillaði hann og
dró til sín. Þetta birtist best í því
að á seinni árum gerði hann út sína
eigin trillu. Þar kom, að ég gerðist
fylgisveinn hans í útgerðinni, sem
var mér sérlega lærdómsríkt og
gefandi.
Pétur var með hugann allan við
trilluna. Hin seinni ár geymdum við
hana á veturna á verkstæði mínu
og kom Pétur nær daglega til þess
að huga að henni, dytta að og útbúa
fyrir komandi vor og sumar. Áttum
við þar oft góðar stundir saman
vinirnir.
Okkar síðasta sjóferð var sl. sum-
ar en vaxandi heilsuleysi hans
hamlaði því að ferðirnar yrðu fleiri.
Nú er Pétur lagður af stað í sína
hinstu ferð og fær vonandi að kynn-
ast því hvað „er bak við ystu sjónar-
rönd“ og fyrir stafni er áreiðanlega
haf og heiður himinn.
Við munum minnast Péturs sem
góðs drengs, sem ekki mátti vamm
sitt vita og lagði sig fram um að
láta gott af sér leiða. Hugur okkar
er hjá Dísu, Benna og hans fjöl-
skyldu og sendum við Ingibjörg
þeim okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Við söknum vinar í stað.
Hafsteinn Guðjónsson.
Súöurlandsbraut 10
Opið öll kvöld
Mismunandi mynsfi .
Siml 883 5989 og 883 8738
OpiOi kl. 13-18 alla virka tlaga
Nýbýlavegi 30, Dalbrekkumegin, Kópavogi, sími 564 3555.
GUÐRÍÐUR
BERGSDÓTTIR
+ Guðríður Bergs-
dóttir fæddist í
Reykjavík 31. des-
ember 1921. Hún
lést á heimili sínu í
Reykjavík hinn 10.
júní síðastliðinn og
fór útför hennar
fram í kyrrþey frá
kapeliu Fossvogs-
kirkju 20. júní.
Hún Gauja frænka
er dáin. Ég var ekki há
í loftinu þegar ég kom
fyrst til Skagastrandar.
Sennilega ekki nema
þriggja ára eða svo. Þau voru
mörg sporin sem Gauja þurfti að
hlaupa á eftir mér, ég var aldrei
þar sem ég átti að vera. Oft sauð
á Dodda þegar ég var búin að
gera eitthvað af mér. Sennilega
gekk ég fram af þeim báðum þeg-
ar ég datt niður í síldarþró og var
ekki í húsum hæf í marga daga.
En aldrei man ég eft-
ir að frænka skipti
skapi, alveg sama
hvað á gekk. Hjá
þeim hjónum var allt-
af margt um mann-
inn á sumrin, allir að
fara í veiði. Doddi fór
þá oft með til að sýna
hvar best væri að
veiða og voru það
bæði innlendir og út-
lendir veiðimenn.
Gestrisni þeirra
hjóna var landsfræg
að mínu mati. Móðir
mín hafði orð á því
ekki fyrir löngu að húnmundi ekki
eftir að þeim systrum hefði nokk-
urn tíma orðið sundurorða.
Gauju verður sárt saknað. Mig
langar að þakka henni fyrir öll
árin á Skagaströnd með þessum
fátæklegu línum.
Guð blessi þig, Doddi minn.
Björg Thorberg.
t
Öllum þeim, sem heiðruðu minningu
okkar kæra bróðu og mágs,
ÁSGEIRS SIGURJÓNSSONAR,
Víðimel 21,
þökkum við vináttu og hlýhug við frá-
fall og útför hans.
Einstakar þakkir fyrir góða umönnun
færum við læknum og hjúkrunarfólki
deildar 1A í Landakotsspítala.
Ágúst Sigurjónsson,
Jóhanna Sigurjónsdóttir, Hilmar Grímsson,
Stefania Sigurjónsdóttir, Jón Guðnason,
Víglundur Sigurjónsson, Ragnheiður H. Hannesdóttir.
t
Alúðarþakkir fyrir hlýju og samúð við fráfall og útför
FILIPPÍU KRISTJÁNSDÓTTUR
(Hugrúnar).
Sérstaklega þökkum við starfsfólki Seljahlíðar.
Einar Eiríksson,
Helgi Valdimarsson, Guðrún Agnarsdóttir,
Ingveldur Valdimarsdóttir, Ágúst Eiríksson,
Svanfríður Kristjánsdóttir, Sigurður Kristjánsson,
Lilja Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát
og útför systur okkar,
LILJU VIGDÍSAR BJARNADÓTTUR,
Hrafnistu,
Reykjavík.
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Sigmundur Bjarnason,
Magnús Bjarnason.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát og útför
SÆUNNAR ÁRNADÓTTUR,
Heiðargerði 24,
Akranesi.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfs-
fólki Sjúkrahúss Akranes.
Aðstandendur hinnar látnu.