Morgunblaðið - 01.12.1996, Page 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 1. DESEMBER 1996 33
hefði á daga mína drifið. Þess þurfti
ekki, hann sagðist fylgjast með
okkur Urðarteigsstrákunum, þó
hann sjálfur væri ekki lengur til
staðar á Urðarteignum.
Þó ég þekki ekki allt lífshlaup
Guðmundar Magnússonar þá get
ég ímyndað mér að það hafi ekki
alltaf verið dans á rósum. Hann
átti sína erfiðu tíma, sem sjálfsagt
voru erfíðir fyrir hans nánustu en
trúlega honum sjálfum erfiðastir.
Guðmundur Magnússon var góður
nágranni, hann var ætíð góður við
mig og bræður mína og fjölskyldu.
Eg er þakklátur fyrir að hafa
kynnst honum og umgengist. Guð
blessi minningu Guðmundar Magn-
ússonar.
Eftirlifandi börnum og öðrum
vandamönnum votta ég samúð
mína.
F.h. Urðarteigs 18,
Gísli Gíslason yngri.
Óaðskiljanlegur hluti þess lífs
sem við lifum er dauðinn. Samt
kemur hann ávallt á óvart. Naktar,
kaldar staðreyndir blasa við þeim,
sem eftir lifa, þegar lífsgöngu vinar
lýkur.
Liðinn tími, liðnar samverustund-
ir koma þá gjarnan fram á hug-
arskjáinn. Fallegar og góðar minn-
ingar, ásamt ótal spurningum sem
erfitt er að svara.
Þannig varð mér innanbrjósts
þegar ég frétti andlát vinar míns
Guðmundar Magnússonar frá Nes-
kaupstað. Guðmundur var að vísu
búsettur hér í Reykjavík seinustu
árin, en í mínum huga verður hann
alltaf Gummi í plastinu í Neskaup-
stað.
Við áttum samleið í vináttu og
viðskiptum í ein 15 ár á Austfjörð-
um. Eg kynntist Guðmundi vel á
þessu tímabili og var kannski einn
af fáum, sem komst inn úr skelinni
og sá og skildi hvað inni fyrir bjó.
Guðmundur var einlægur í vináttu
sinni og traustur í viðskiptum. Hann
var hugsjónamaður og maður at-
hafna, sem vildi framgang síns
byggðarlags sem mestan og bestan.
Guðmundur var á þessum tíma vel
þekktur fyrir plastframleiðslu sína
í Neskaupstað.
Minningar okkar Árnýjar frá
þessum tíma eru mjög góðar. Að
koma í heimsókn til þeirra Gumma
og Ólu á Neskaupstað var alltaf
mjög ánægjulegt og hlökkuðum við
alltaf til þeirra heimsókna. Heimili
þeirra Gumma og Ólu var fallegt
og endurspeglaði góðan smekk og
umhyggju, fjölskyldan samhent og
í fyrirtækinu unnu synir þeirra báð-
ir, Kristinn og Höskuldur, að fram-
leiðslunni með föður sínum. Guð-
mundur réðst svo í að stækka fýrir-
tækið. Verksmiðjuhúsið var stækk-
að og vélar keyptar til framleiðslu
á plastböndum, sem meðal annars
voru notuð af frystiiðnaðinum á
Islandi. Hér var um brautryðjenda-
starf að ræða.
Framleiðsla plastbandanna gekk
aldrei nægilega vel og miklir tækni-
legir erfiðleikar og jafnvel andsnúið
umhverfí mættu Guðmundi hér. Eg
undraðist oft eljusemi hans og
þrautseigju og mörg voru þau
tæknilegu vandamál sem hann
leysti á eigin spýtur og lýsti það
vel hugviti og hönnunarhæfíleikum
þeim sem hann bjó yfír. Það er mín
skoðun að hefði Guðmundur á þess-
um tíma fengið meiri tæknilega
aðstoð og jákvæðara viðmót væri
hér starfandi í dag stórt fyrirtæki
í þessari framleiðslu. Eftir nokkurra
ára baráttu við þessar erfiðu að-
stæður kom að því að þrek og
máttur dvínaði og að því kom að
eitthvað brast. Veikindi tóku völdin
og undirstaðan, sem hafði verið
undir heimili og fyrirtæki, brast.
Þessi hörðu örlög, sem mættu
honum og fjölskyldunni allri á þess-
um tíma, skildu eftir mikil og djúp
sár, sár sem ég veit að Guðmundur
gekk með allt til enda.
Það er þægilegra fyrir hvern sem
er að vera áhorfandi að óblíðum
örlögum, en í að lenda sjálfur. Af
hveiju? Hvers vegna? Til hvers, er
þetta líf svona? Hvor skyldi vera
meiri maður sem götuna gengur;
glaði og ánægði maðurinn sem lán-
ið leikur við og kemst án erfiðleika
í mark, eða hinn sem rogast með
þunga byrði og sjálfsásakanir, bug-
aður og særður, en kemst samt í
mark.
Við Árný þökkum Guðmundi
Magnússyni og fjölskyldu hans frá
Neskaupstað fyrir góð kynni og
samveru, sem aldrei gleymast. Við
vottum aðstandendum öllum okkar
dýpstu samúð. Guð blessi minning-
una um Guðmund Magnússon.
Ingi Helgason.
Hjartkær vinur minn, Guðmund-
ur Magnússon frá Traðarbakka á
Akranesi, er látinn eftir langt og
erfítt sjúkdómsstríð. Mig langar til
þess að minnast þessa sérstæða
vinar mins með nokkrum orðum.
Báðir ólumst við upp á Akranesi
sem þá var aðeins lítið sjávarþorp.
Allir þekktu alla eða vissu a.m.k.
nokkur deili á öllum sem bjuggu á
Skaganum. Ég þekkti vel til Guð-
mundar allt frá frumbernsku, en
vegna tíu ára aldursmunar tókust
ekki náin kynni okkar á milli fyrr
en fýrir rúmum tíu árum. Ég hitti
Guðmund þá af stakri tilviljun í
Reykjavík og vissi þá ekki annað
en hann væri búsettur í Neskaup-
stað. Þessi fundur okkar á götu í
höfuðstaðnum varð upphaf náinna
kynna sem aldrei bar skugga á.
Guðmundur rak um árabil plast-
verksmiðjuna Nesplast á Neskaup-
stað, en þangað hafði hann flutt
árið 1960 og starfaði þar fyrst sem
síldarmatsmaður og verkstjóri.
Fljótlega eftir að Guðmundur flutt-
ist austur giftist hann ungri konu,
Ólínu Hlífarsdóttur og eignuðust
þau tvo drengi Kristin Stein raf-
eindavirkja sem í dag er starfandi
sjómaður og Höskuld sem í dag er
starfandi sölustjóri í sjávarútvegi í
Reykjavík. En á milli Höskuldar og
Guðmundar ríkti mikill kærleikur.
Höskuldur og kona hans Úlfhildur
eiga einn dreng og ber hann nafn
Guðmundar afa síns og var ást og
umhyggja afans fýrir litla Gumma
með því göfugasta og besta sem
ég hef séð um mína daga.
Þrátt fyrir mótlæti í lífinu lét
Guðmundur aldrei hugfallast, en
nú var heilsu hans tekið að hraka
og af þeim sökum varð hann að
hætta störfum. Um þessar mundir
átti Guðmundur í miklum erfiðleik-
um, aldrei heyrði ég hann kvarta
enda þótt hann ætti ekki fyrir brýn-
ustu nauðsynjum. Guðmundur var
tíður gestur á heimili mínu og Guð-
rúnar konu minnar og kom við þess-
ar heimsóknir berlega í ljós að í
gegnum allar raunir hafði Guð-
mundur leitað á vit Guðs og þar
fann hann þann styrk sem sá einn
þekkir sem á sér lifandi trú á al-
máttugan Guð.
Á æskuheimili Guðmundar ríkti
jafnan mikil rausn, enda voru for-
eldrar hans, þau Kristín og Magnús
á Traðarbakka valinkunn hjón,
þekkt fyrir rausn og einstæða gest-
risni. Þau hjónin áttu eitt hið glæsi-
legasta heimili sem ég hef séð og
var þar jafnan mikill gestagangur
og öllum var þar tekið af stakri
rausn. Það kom mér því ekki á
óvart að elsta barn þeirra hjóna,
Guðmundur, væri mikill höfðingi
og þekkti ég sögur þar um frá heim-
ili hans í Neskaupstað. Kynni okkar
hjóna af Gumma en svo var hann
nefndur af ættfólki og vinum, eru
öll á einn veg, hann jafnan sá sem
var gefandinn, en við vorum þau
sem svo sannarlega fengum að
njóta af lífsvisku Gumma. Afar oft
ræddum við vinirnir um trúmál og
kom þar berlega í Ijós að Gummi
hafði haft með sér úr foreldrahúsum
sanna og virka trú á almættið og
veit ég þegar ég skrifa þessi fátæk-
legu orð að Gummi er í dag sæll
og glaður í dýrðarheimi Guðs, laus
við raunir og sorgir þessa fallvalta
jarðlífs.
Ég hef í þessari minningargrein
aðeins stiklað á stóru og lítt eða
ekkert rætt um daga Guðmundar á
Akranesi en þar lifði hann gefandi
lífí sem sjómaður í útgerð föður
síns, sem verkstjóri og um langt
árabil sem kaupmaður. í öllum
þessum störfum var hann farsæll
og einkar vel látinn. Guðmundur
var að lífsskoðun ákveðinn og fylgj-
andi hins fíjálsa framtaks og var
m.a. virkur í stjórnmálastarfi og sat
m.a. í stjórn Þórs, félags ungra
sjálfstæðismanna á Akranesi. Enda
þótt ég geri mér Ijóst að þessi fá-
tæklegu minningarorð séu um
margt ófullkomin, en ég hef sett
niður í þessi fáu orð mín það sem
mér er efst í huga á þessari stundu.
Systrum Gumma, Gullu, Ellu og
Möggu, sem og bömum hans og
barnabörnum flytjum ég og kona
mín innilegustu samúðarkveðjur.
Gummi, vinur minn, ég bið þig að
fyrirgefa þessi fátæklegu kveðjuorð
og veit að þú tekur viljann fyrir
verkið. Blessuð sé minningin um
kærleiksríkan og góðan vin.
Þorvaldur Sigurðsson.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir, afi og langafi,
HÖSKULDUR ÁGÚSTSSON
fyrrv. yfirvélstjóri,
Hlaðhömrum,
Mosfellsbæ,
sem lést sunnudaginn 24. nóvember,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni
miðvikudaginn 4. desember kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent
á Oddssjóð á Reykjalundi.
Áslaug Ásgeirsdóttir,
Ásgerður Höskuldsdóttir, Ólafur Haraldsson,
Anna M. Höskuldsdóttir, Gunnar Kristjánsson,
Helga Höskuldsdóttir, Guðmundur Sigurðsson,
Áslaug Höskuldsdóttir, Albína Thordarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
HÁKON ÞORKELSSON,
Arahólum 4,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir
29. nóvember.
Guðný Svandís Guðjónsdóttir,
HörðurSmóri Hákonarson, Ingibjörg Ósk Óskarsdóttir,
Guðjón Þorkell Hákonarson, Helga ívarsdóttir,
Hrafnkell Gauti Hákonarson, Hrafnhildur Jóhannsdóttir,
Hákon Svanur Hákonarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Vertu tímanlega með
jólabögglana til útlanda
Það er styttra til jóla en við höldum, sérstaklega fyrir þá sem
þurfa að senda jólaböggla út í heim. Póstur og sími hvetur alla
til að koma íslenskri jólagleði til skila með því að senda jóla-
bögglana tímanlega til ættingja og vina hvar sem þeir búa
í heiminum.
Pósturinn er á hraðferð fyrir jólin með jólagjafirnar, nætur
og daga um allan heim. Tekið er við bögglum á yfir 90 póst-
og símstöðvum um allt land.
Síðasti skiladagur bögglapósts til útlanda nieð flugi:
Norðurlönd 06.12
Evrópa (önnur en Norðurlönd) 05.12
USA (austurfylkin) 05.12
USA (vesturfylkin) og Kanada 05.12
önnur lönd 04.12
Þeir sem ekki ná að senda jólabögglana fyrir þennan tíma
eiga möguleika á að bjarga jólunum með því að nota þjónustu
EMS Forgangspósts og alþjóðlegt dreifikerfi TNT hrað-
þjónustunnar í meira en 200 löndum. Bögglar eru þá bornir
heim til viðtakenda. Slíkar sendingar taka aðeins 1-2 daga til
flestra Evrópulanda en 2-4 daga til annarra landa. Til að tryggja
örugg skil á bögglum borgar sig að vera tímanlega á ferðinni,
helst fyrir 16. desember.
FOHBANesróSTUH
J Express
Worldwide
PÓSTUR OG SÍIVII