Morgunblaðið - 19.01.1997, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINNIIMGAR
SUNNUDAGUR 19. JANÚAR 1997 33
með því að koma á ættarmótum með
fímm ára millibili, nú síðast í sumar.
Sigurður var þar ekki sökum veikinda.
Ég kveð frænda minn með eftirsjá.
Þótt við hittumst aðeins stutt í dags-
ins önn voru það gefandi stundir.
Við Auður sendum öllum aðstand-
endum innilegar samúðarkveðjur við
andlát og útför Sigurðar.
Sverrir Sveinsson.
Sigurður Sigfússon tengdafaðir
minn hefur nú kvatt þennan heim
og erfið veikindi hans eru loks að
baki. Strax við upphaf baráttu hans
við illvígan sjúkdóm lá fyrir að Sig-
urður myndi lúta í lægra haldi enda
sjúkdómurinn óiæknandi. Fyrstu
veikindaárin voru þessum hæfileika-
manni trúlega erfiðust meðan hann
enn var fær um að gera sér grein
fyrir hvað hann væri að missa af
andlegri og líkamlegri getu og hæfni
og því hvert stefndi.
Ég var svo lánsöm að ná nokkurra
ára kynnum og samvistum með Sig-
urði áður en hann veiktist og strax
við okkar fyrstu kynni vakti hann
aðdáun mína. Hann var öfundarlaus
með öllu og vildi öllum gott gera og
gerði. Hann var víðsýnn fram-
kvæmdamaður sem bjó yfir sérstök-
um skapstyrk og skapstillingu, mað-
ur sátta og samninga. Af þessum
eiginleikum mótaðist öll framkoma
hans bæði í starfi og leik, heima jafnt
sem heiman. Og ekki minnst nutu
barnabörn hans þessa jafnt og börn
hans fyrr, en á börnum hafði hann
einstakt lag og var þeim góður.
Eiginmaður minn, Pétur Þór, sem
Sigurður gekk í föður stað þegar
hann var að verða stálpaður, segir
líka að hann hafi ávallt verið sér
góður og reynst sér vel, ekki síst á
unglingsárum hans þegar mest hafi
reynt á skilning og þolinmæði Sig-
urðar, sem hafi verið annáluð.
Þrátt fyrir að sjúkdómur Sigurðar
hafi haft endaskipti á allri hans til-
veru og breytt honum mjög nutu
ættingjar hans, börn jafnt sem full-
orðnir, mannkosta hans og eiginleika
áfram, því ljúfmennska hans skein
ávallt í gegn.
Hann bjó í veikindum sínum sem
fyrr að þeim stólpa sem Bára Bjöms-
dóttir tengdamóðir mín er, að tryggð
hennar og ósérhlífni. Hlutskipti
hennar var ekki auðvelt, en umönnun
hennar öll og umhyggja fyrir Sigurði
var aðdáunarverð og verður seint
oflofuð eða -þökkuð. Hann naut þess
að hún hélt þeim Sigurði heimili í
mörg ár eftir að það hlaut að allra
mati að vera orðið henni ofviða og
samþykkti loks tiltölulega nýlega að
hann færi á sjúkrastofnun þar sem
hann lést.
Nú þegar Sigurður hefur kvatt og
hlutverki hennar í hans þágu er lok-
ið sendi ég henni bæði þakkir okkar
og innilegar samúðarkveðjur, svo og
börnum Sigurðar öllum, bamabörn-
um hans og barnabarnabörnum.
Sigurði þökkum við Pétur Þór
góða samfylgd sem aldrei bar skugga
á.
Jónína Bjartmarz.
Elsku hjartans pabbi minn.
Þá er þessari erfiðu þrautagöngu
þinni lokið og þú kominn til Guðs.
Það var mér mikils virði að fá að
vera hjá þér síðustu stundina og
geta strokið þér um ennið og veitt
þér hlýju eins og þú ga/st mér alltaf
ef mér leið ekki vel. Ég sakna þín
sárt en ég veit að þér líður betur
núna, elsku pabbi minn. Þú varst
ekki margorður um fortíðina við
mig, talaðir mest um lífíð í Gröf
þegar þú varst strákur og árin þín
á Siglufirði. Það var greinilega ynd-
islegur tími. Foreidrar þínir og Imba
systir þín voru þér líka alltaf ofar-
lega í huga og aldrei efaðist þú um
að þú myndir hitta þau þegar þess-
ari jarðvist lyki.
Ég var ekki gömul þegar þú fórst
að lofa mér að koma með þér um
bæinn, ýmist niður á skrifstofu eða
að skoða íbúðir og skip. Þá kallaðir
þú mig litlu ferðatöskuna þína.
Snemma lærði ég að ytra byrðið
skipti ekki máli á því fólki sem þú
hafðir samskipti við. Þú varst alltaf
góður við alla. Samúð þín var ótak-
mörkuð með öllum sem áttu um sárt
að binda og ómæld var velvild þín
til allra. Bara að fleiri væru eins og
þú.
Þakka þér, elsku pabbi, fyrir öll
góðu árin sem ég átti með þér. Þakka
þér fyrir að leiða mig þegar ég átti
erfitt. Þakka þér fyrir að taka mig
í fangið þegar ég þarfnaðist huggun-
ar. Þakka þér fyrir að hafa alltaf trú
á mér og telja í mig kjark. Þakka
þér fyrir að vera besti faðir sem
nokkur getur hugsað sér að eiga.
Söknuður minn er sár, en ég veit að
einn daginn hittumst við aftur.
í lokin læt ég fylgja fyrstu bænina
sem þú kenndir mér, Birki og síðan
seinna stelpunum mínum.
Við skulum lesa bænirnar
þá sofnum við svo rótt
svo Guð og allir englamir
vaki hveija nótt.
Ég bið góðan Guð að styrkja
mömmu og okkur öll. Guð blessi þig
og varðveiti, pabbi minn.
Þín,
Birna.
Mig langar til að kveðja Sigga
ömmubróður minn með nokkrum
orðum. Ég kynntist honum og fjöl-
skyldu hans þegar ég kom unglingur
til að læra í Reykjavík.
Ég átti tvo ömmubræður, Sigurð
og Jóhann, sem ráku fasteignasölu
í Austurstræti og kom ég oft við hjá
þeim þegar ég átti leið heim úr skól-
anum. Var gaman að stansa stund
hjá þeim og spjalla og alltaf gáfu
þeir sér tíma til að gantast við mig
og spyrja frétta af fjölskyldu minni.
Ég fann mjög vel fyrir væntumþykju
þeirra og hlýju. Svo fannst mér þeir
svo líkir ömmu í sér.
Ekki leið langur tími þar til Siggi
fór að taka mig með sér austur að
Loftsstöðum þar sem Bára var með
krakkana á sumrin. Dvaldi ég oft
hjá þeim um helgar í góðu yfirlæti.
Elsku Siggi, ég þakka fyrir góð
kynni og sendi öllum aðstandendum
innilegar samúðarkveðjur.
Þín frænka,
Júlía Linda Sverrisdóttir.
Elsku Sigurður, ég vil með fáein-
um orðum kveðja þig hinstu kveðju.
Þó kynni okkar hafi ekki verið löng
eru þau mér afar hugijúf.
Sumarið 1991 líður mér seint úr
minni þegar við Birkir bjuggum hjá
ykkur Báru í Safamýrinni. Það sem
við gátum drukkið af teinu og spjall-
að saman um heima og geima var
með ólíkindum. Þú varst sestur við
eldhúsborðið um leið og ég kom heim
úr vinnu, spurðir mig frétta og varst
góður hlustandi. Þessar samveru-
stundir okkar munu ávallt lýsa upp
minninguna um þig.
Það var alltaf ánægjulegt að koma
til ykkar Báru austur að Loftstöðum
og sjá hvað þér leið vel þar. Enda
með einstaka eiginkonu þér við hlið.
Hennar atlæti og dugnaður hverfur
seint úr minni.
Nei, þú ert ei horfinn, en þú ert ei hér
í þrengslum og nauðum, sem lífið býr;
sælunnar engil sendirðu mér
að segja, hvar andar þinn blærinn hlýr.
(B.G.)
Elsku Bára, ég votta þér mína
dýpstu samúð.
Ása.