Morgunblaðið - 15.02.1998, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 15. FEBRÚAR 1998 35
hringdu í hvora aðra til að spjalla
saman. Það er ekki hægt að lýsa því
í nokkrum orðum hvað það er mikið
sem hún hefur gefið og miðlað í
gegnum árin.
A þeim rúmlega sjötíu ái-um sem
ævi hennar varði hefur ótalmargt
gerst og breyst í heiminum og ekki
síst á okkar litla landi. Sem ung-
lingsstúlka í Borgarnesi upplifði
hún hersetu seinni heimsstyrjaldar-
innar, sem ung húsmóðir í Reykja-
vík eftirstríðsáranna upplifði hún
skömmtunarkerfi og biðraðir. Hún
hefur séð Reykjavfk vaxa úr kaup-
stað í borg, hún hefur orðið vitni að
ótrúlegum samgöngubótum, fram-
fórum í læknavísindum og fleiru.
Hún var fróð um allt milli himins og
jarðar, það var hægt að fletta upp í
henni fréttum liðinna áratuga, hún
var víðlesin og hafði skoðanir á
mönnum og málefnum.
Við fjölskyldan þökkum ástkærri
mömmu, tengdamömmu og ömmu
fyrir alla umhyggjuna, hjálpsemina,
jákvæðnina, þolinmæðina og skiln-
inginn. Blessuð sé minning þín.
Vor hinsti dagur er hniginn
af himnum í saltan mar.
Sú stund kemur aldrei aftur,
sem einu sinni var.
(Halldór Kiljan Laxness.)
Hafdís Halldórsdóttir.
Hvað myndi ég ekki gefa til að fá
að faðma þig bara einu sinni enn?
Til að hlusta á sögurnar þínar. Til
að heyra þig og afa kýta um til-
gangslausa hluti. Til að heyra hlát-
ur þinn sem var svo glettinn og
skemmtilegur. Til að hrósa þér fyrir
klakann og kartöflumúsina. Knúsa
þig gleðileg jól og kyssa þig gleði-
legt ár. Til að skamma þig í stríðni
af því að þú værir komin með sósu-
blett í fínu skyrtuna þína og við ekki
einu sinni byrjuð að borða. Til að
halda fast í höndina þína og fínna
styrk þinn sem var svo mikill. Til að
syngja með þér „Heims um ból“ og
dansa kringum jólatréð.
Amma mín, ég vil lifa með þér
einu sinni enn. Eg kann ekki og vil
ekki kveðja þig. En þú ert farin en
þó ekki alfarin því hjarta mitt
kveðjur þig aldrei.
Ég samdi fyrir þig ljóð sem mun
alltaf minna mig á visku þína og
kærleik.
Tárin svíða
er þau streyma niður Ukamann.
Þau brenna upp hörund mitt og ég leysist
upp.
Leysist upp, þar til ég verð að engu
ég er ekkert án þín.
Enhvaðáégvið?
Eg er aldrei án þín.
Þú ert í mér,
þú umkringir mig
og þú mun leiða mig í gegnum lííið eins og
áður.
Það er aðeins ást sem skapar minningar,
og ég elska þig og allt við þig.
Ég loka bara augunum,
minnist
og brosi til þín.
Þinn telpuhnokki með ljósu lokk-
ana,
Anna Brynja.
Morgunninn var eins og allir aðr-
ir morgnar í suðurlöndum. Steikt
kaffí, kornflex, nestið smurt og
Bjarki beðinn að flýta sér í sokkana.
Hann mátti ekki verða of seinn í
nýja skólann. Ekkert benti til að
morgunninn myndi hvika af sfnu
vanaspori fyrr en síminn fór allt í
einu að hringja. I suðui’löndum
hringir síminn aldrei á morgnana.
Ekki minn sími að minnsta kosti.
Ég svara á þann alþjóðlegasta hátt
sem ég veit: „Bjöggi." „Bjöggi
minn,“ það er mamma sem er á lín-
unni: „Amma þín er dáin, amma þín
á Staðarbakka dó í morgun.“ Þótt
restin af deginum sé óljós í minni
greyptust þessi orð þar og rödd
mömmu eins og ég hefði aldrei
heyrt hana fyrr.
Amma á Staðarbakka dáin. Maður
verður seint undir það búinn að ein-
hver svo nákominn manni deyi. Eitt-
hvað langt inni í manni segir að þeg-
ar búið er að skeyta lang- framan við
ömmu- eða afatitil þá sé komið að
ævikveldi og árunum farið að fækka.
En ekki hjá ömmu á Staðarbakka.
Manni fannst eins og maður gæti
óteljandi sinnum bætt lang- fyrir
ft-aman ömmutitilinn hennar og að
árin yrðu svo mörg að ekki einu sinni
fullorðna fólkið gæti talið þau.
Síðast er við sáumst, daginn áður
en ég flaug til suðurlanda, hvarflaði
ekki að mér, og hefði ekki hvarflað
að nokkrum öðrum, að mánuði síðar
yrðir þú farin. Dóttir mín Mirra var
með í för. Þegar þú skiptir á henni
sagðirðu við mig að nú væru þeir
sextán. Sextán hvað? spurði ég. Nú,
sextán ömmu- og langömmubarna-
rassarnir sem ég hef verkað. Bjarki
ber þann ellefta en Miira þann
sextánda. Þetta lýsir þér vel. Sama
hversu fjölskyldan tútnar út; alltaf
er faðmurinn nógu stór til að ná ut-
an um hana og ég veit að einu gildir
hvað hún á eftir að stækka, hann
heldur því áfram.
í dag ber ég silfurbindið sem þú
saumaðir fyrir mig fyrir jólin. Hnút-
urinn sem pabbi hnýtti fyi-ir mig er
ennþá á því. Ég verð ekki viðstadd-
ur jarðarförina þína, en þótt flest
lönd álfunnar séu á milli er það sami
himinninn sem er yfir okkur öllum
og fjarlægðin kannski minni en
mannlegt auga greinir.
Þessi fáu orð verða kveðja mín til
þín og ég er viss um að þau berast
alla leið. Hvernig er það annars,
færðu ennþá Moggann? En að
minnsta kosti bið ég að heilsa þar til
við sjáumst aftur. Næst.
Björgvin Ivar.
Elsku amma á Staðarbakka. Það
er sárt að hugsa til þess að þú sért
dáin. Þú sem varst svo full af lífsorku
og fróðleik. Þú hafðir alltaf tíma íyr-
ir okkur og við gátum alltaf leitað til
þín hvemig sem á stóð. Á svona tím-
um rifjast upp allar minningarnar
um þig og við vitum að þær eru fjár-
sjóður sem þú kenndir okkur og sög-
uniar sem þú sagðir okkur sitja fast
í huga okkar. Þú gast alltaf gert okk-
ur til hæfís, saumað kjóla eftir nýj-
ustu tísku, keyptir súkkulaði ofan á
brauð, bjóst til klaka með appelsínu-
bragði og safnaðir turtles- og spice
girls-dóti, allt eftir hvað hentaði
hverjum og einum. Alltaf hefur okk-
ur verið tekið opnum örmum hjá
ykkur afa á Staðarbakkanum og þar
hefur okkur alltaf liðið vel, umkringd
gleði og kærleika. Við þökkum þér
innilega íyrir allar góðu stundimar
með þér, ástina og hlýjuna sem þú
hefur alltaf gefið okkur.
Elsku amma, þótt þú sért ekki
lengur meðal okkar vitum við að þú
fylgist með okkur þar sem þú ert og
við gleymum þér aldrei.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma,
öll bömin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Elsku hjartans afí okkar, það er
sárt að sjá á eftir þeim sem við elsk-
um og guð veri með þér og okkur
öllum á þessum erfíða tíma þegar
mest reynir á styrk okkar. Guð
geymi þig elsku amma.
Sigríður Hrönn, Auður Hrefna,
Aldfs og Oddur Ingi.
Tíminn er kominn. Fölnuð er rós.
Mánudaginn 16. feb. kveðjum við
hinstu kveðju Sign'ði Guðbrands-
dóttur, sem látin er eftir stutta
sjúkralegu. Hún hafði átt við heilsu-
leysi að stríða um nokkrun tíma. Þvi
fer ekki illa á því að renna huganum
til baka, þegar heilsa og heiðríkja
settu svip sinn á lífsbaráttu hennar.
Þær Sigríður heitin og kona mín
kynntust fyrst er þær voru við nám
á Héraðsskólanum í Reykholti fyrir
rúmum fimmtíu árum. Og allt frá
þeim tíma, hafa þær treyst vináttu-
böndin ásamt mökum sínum, vin-
áttu sem aldrei hefur borið skugga
á.
Eftirlifandi eiginmaður Sigríðar,
Þorvaldur Olafsson, sér nú á bak
sinni góðu konu, sem með brosi sínu
og hógværð sló svo oft á létta
strengi tilverannar, í hópi stóram
sem smáum.
í hjónabandi Siggu og Valda
eins og þau voru alltaf kölluð, var
eftir því tekið, hvað þau voru alla
tíð hamingjusöm, enda var Sigga
sérlega traustur vinur og lífsföru-
nautur. Á fyrstu árum hjónabands-
ins var Valdi til sjós sem vélstjóri,
svo það kom í hennar hlut að sjá
um heimilið og börnin þeirra eldri,
en alls urðu börnin fjögur og áttu
þau hjón barnaláni að fagna. Síðan
kom Valdi í land og vann lengi vel
sem verkstjóri í Vélsmiðjunni
Hamri.
Sigga var listakona til handar og
féll henni aldrei verk úr hendi. Var
hún snillingur í hvers konar út-
prjóni og saumaskap, sem barna-
bömin hennar nutu óspart. Sigga
var einnig mikil bókakona og ekki
verður hjá því komist að minnast á
hve mikinn áhuga hún hafði á allri
ljóðagerð, ekki síst þeim ljóðum
sem heyra undir atómljóð. Steinn
Steinarr var þar fremstur meðal
jafningja, sem og fleiri er fetuðu í
fótspor hans.
Sigga hafði svo ótal marga kosti
sem of langt mál yrði upp að telja.
Hún gladdist yfir velferð annarra,
var með afbrigðum hjálpleg er til
hennar var leitað, og orðið öfund
var ekki til í hennar huga.
Við hjónin minnumst allra góðu
stundanna sem við áttum saman í
gegnum tíðina með þeim Siggu og
Valda við spilaborðið eða yfir kaffí-
sopa á heimilum hvors annars, og
alltaf var kvatt með kossi á vanga.
Við söknum hennar sárt, en sárast-
ur er söknuður eiginmanns, bama,
tengdabarna, ömmubarna og
bræðra hennar. Við biðjum góðan
guð að gefa þeim styrk til að takast
á við sorgina.
Vængur strýkur
augu
kyrrðarinnar
Þú ferðast
heiðan himin
upprisunnar
Við geymum
ljós þitt
í augum okkar
(Kristinn Gísli Magnússon.)
Blessuð sé minning góðrar konu,
Sigríðar Guðbrandsdóttur.
Kristinn og Inga.
• Fleiri minningargremar um Sigríði
Guðbrandsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns mins, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
JÓNS ÓLAFSSONAR,
Hvassaleiti 22,
Reykjavík.
Sigrún Þorleifsdóttir,
Edda Hansen Jónsdóttir,
Dagný Jónsdóttir, Skúli Einarsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Innilegar þakkir sendum við þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýju við andlát og jarðarför
elskulegrar eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR ÁSTU SIGURÐARDÓTTUR,
áður til heimilis
á Skúlagötu 66.
Sérstakar þakkir faerum við starfsfólki á VIII
og sjúkradeild elli- og hjúkrunarheimilisins
Grundar.
Jón Pétursson,
Hafþór Edmond Byrd, Sigrún Halldórsdóttir,
Sigurrós Guðmundsdóttir, Gísli Sigurðsson,
Ásta Guðjónsdóttir, Ævar Breiðfjörð,
Sigurður Jónsson, Oddný Hauksdóttir,
barnabörn og barnabarnaböm.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærs eiginmans míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
GUÐJÓNS GUÐNASONAR
yfirlæknis,
Sigtúni 21.
Friðný G. Pétursdóttir.
Pétur Guðjónsson, Heiga Óskarsdóttir,
Snævar Guðni Guðjónsson,
Árni Pétur Guðjónsson, Þóra Árnadóttir,
Herdís Marianne Guðjónsdóttir, Trausti Valdimarsson,
Kjartan Guðjónsson, Svava Ingimundardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
MATTHÍASAR GUÐMUNDSSONAR
fyrrv. póstmeistara í Reykjavík,
Sólheimum 1,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks og lækna
deildar 1 -B á Sjúkrahúsi Reykjavíkur, Landakoti.
r w
Gunnþórunn Einarsdóttir,
Kristfn Matthíasdóttir,
Guðmundur Matthíasson, Ingrid Matthíasson,
Einar Matthíasson, Guðbjörg Guðbergsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsúnda samúð við
andlát og útför ástkærrar eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
KRISTBORGAR ÞÓREYJAR
SIGURÐARDÓTTUR
frá Berunesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólk Hrafnistu,
Reykjavík fyrir umhyggju og alúð.
Hjalti Ólafsson,
Aldís Hjaltadóttir, Eysteinn Pétursson,
Sigurður Hjaltason,
Ólafur Hjaltason,
barnabörn og langömmubarn.
t
Innilegar þakkir sendum við þeim, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
HJARTAR BJARNASONAR,
Hlíðarvegi 8,
ísafirði.
Svanfríður Gfsladóttir,
Viðar Hjartarson,
Gísli Hjartarson,
Sigurður Hjartarson,
Hjördís Hjartardóttir,
Hilmar Hjartarson,
Guðrún Guðjónddóttir,
Kristín Karvelsdóttir,
Björgvin Guðjónsson,
Sigríður Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.