Morgunblaðið - 23.08.1998, Page 24

Morgunblaðið - 23.08.1998, Page 24
24 SUNNUDAGUR 23. ÁGÚST 1998 MORGUNBLAÐIÐ „Okkur langaði einfaldlega til að koma hingað, sum okkar hafa aldrei komið hingað og önnur sárasjaldan. Hálendið er auðvitað stórkostlegt og yndisleg tilbreyting frá hversdags- lífinu. Við erum í fríi frá síma og sjónvarpi og ætlum bara að njóta náttúrunnar.," segir Lísa Sigurðar- dóttir. „ísland og Marokkó eru lík lönd“ „Sjáðu til, ég hef áhuga á tveimur löndum og þá sérstaklega eyðimörk- unum sem þar má fínna. Pú trúir mér varla en þetta eru Marokkó og ísland,“ segir Xavier Mélet, Frakki á ferð í Óskju ásamt konu sinni Lydie. Þetta er óvænt, en eitthvað hlýtur að vera til í samanburðinum því eins og fram kemur síðar í þess- ari grein er Xavier ekki eini viðmæl- enda Morgunblaðsins sem líkir sam- an íslandi og Marokkó. Þau hjón eru í sjö vikna ferð um ísland og hafa farið víða um landið og draga því til sannindamerkis upp landa- kort þar sem þau hafa merkt við alla þá viðkomustaði sína og sannarlega er kortið útkrotað. „Við vorum héma fyrir fimm ár- um á mórorhjólum og þá vorum við með 12 ára son okkar. Þá gátum við ekki farið upp í fjöllin því við vorum á venjulegum vegahjólum. Núna er- um við hins vegar bara tvö ein á jeppa og komumst allra okkar ferða. íslenskar eyðimekur eru víðáttu- mikiar og heillandi og landslagið og litirnir minna mig mikið á Marokkó. Sjáðu bara þennan gula lit í klettun- um í Öskjuopi. Hann er keimlíkur litnum á klettum í Marokkó en þar eru þó ekki jöklar og jökulfljót." „Þeir útlendingar sem koma hing- að á eigin vegum gista hér oft í nokkrar nætur. Þeir spyrjast mikið fyrir, vilja vita allt um landið, allar gönguleiðir og þeir ganga víða. Við landverðir fögnum því, vegna þess að við viljum vera sýnilegir og að- stoða og leiðbeina ferðamönnum eft- ir því sem við mögulega getum. Okkur þykir bara leitt að Islending- ar skuli ekki nýta sér reynslu okkar og þekkingu á sama hátt því við er- um í raun nokkurs konar staðarleið- sögumenn,“ segir Berglaug Skúla- dóttir, landvörður í Öskju. Hún segir þó að þetta sé ekki al- veg einhlýtt: „Islendingar vita að sjálfsögðu oft meira en útlendingar, þó svo að ferðahætti þeirra séu dá- lítið furðulegir. Þeir fara of hratt yf- ir og staldra skemur við. íslending- ar vilja til dæmis síður gista hér, þeir gista frekar í Herðubreiðarlind- um því þar er gras og vatnssalerni," segir Berglaug og brosir. Heimspekiiegi hermaðurinn Gönguleiðin frá gígunum í Öskju- opi og inn að Víti er oft mannmörg, enda umhverfið allt tignarlegt og fagurt. Einn góðan veðurdag var þar Þjóðverjinn Kurt Gradolph, fyrrverandi hermaður á eftirlaun- um. Hann ætlar að vera hér í sex vikur í þetta sinn: „Eg kom hingað fyrst fyrir fimm árum og þá var ég á mótorhjóli og ég ók um alit landið nema hálendið og nú var kominn tímin til að skoða fjöllin, því mér finnst þau vera svo óskaplega mikil ögrun,“ segir Kurt. „Mér finnst Islendingar vera mjög vingjarnlegir sérstaklega í sveitum og litlum bæjum og þorpum. Hér er ekki eins mikið stress og heima í Þýskalandi og maður hefur það líka á tilfínningunni að hér ríki meira ör- yggi en í öðrum löndum. Kurt er einstaklega viðræðugóður maður og leynir ekki skoðunum sín- um. Hann gerist fljótt heimspekileg- ur og er óspar á ráðin: ,,Mér líkar óskaplega vei við ykkur Islendinga, en þið verðið að gæta að uppruna ykkar, ekki verða of „amerísk". Leggið mikla rækt við menningu ykkar og hefðir og breytið hvorki ykkur sjálfum né landinu á þann hátt sem ég vil kalla „amerískan", með fullri virðingu fyrir Bandaríkj- unum. Leggið áherslu á innihaldið en ekki aðeins á umbúðirnar. Gætið einnig að landinu, farið betur með það heldur en við höfum farið með meginland Evrópu." I þrettánda sinn á íslandi „Mér finnst þetta fallegasta land í öllum heiminum og veistu hvers vegna ég segi það ..., vegna þess að ÞJÓÐVERJARNIR fyrir utan tjaidið sitt á Hveravöllum; Holger Gláfiel, Wolfgang Scherm og Annette Schichting. KLAUS og Anja með son sinn Peter fyrir framan fjailatrukk sinn. HJÓNIN Xavier og Lydie Mélet frá Grenoble í Frakklandi. I ÖSKJU; Rolf og Doris Huber frá Sviss. LANDVERÐIRNIR í Herðubreið- arlindum; Eygló Harðardóttir og Inga Dagmar Karlsdóttir. ÞJÓÐVERJARNIR Andreas Hartl og Hanne Grabke við bíl sinn. þetta er í 13. sinn sem ég kem hing- að,“ segir Doris Huber og brosir. Hún er samt ákveðin á svip og vill greinilega ekki að skoðun hennar sé á nokkurn hátt dregin í efa. Hún er á gangi frá Víti ásamt eiginmanni sínum, Rolf Huber. Þau eru frá Sviss og hafa verið hér á landi í hálf- an mánuð í þetta sinn. Eiginmaðurinn er sama sinnis, hann hefur komið hingað ellefu sinn- um: „Eg ákvað að Doris skyldi fara hingað fyrst ein og kanna landið og athuga hvort það væri eitthvað fyrir mig og hún fullyrti að svo væri.“ í dag ætla hjónin að fara í Kverkfjöll og síðan í Kröflu. Þau segjast ganga varlega um landið því þau beri svo mikla virðingu fyrir náttúrunni; „... sem er eiginlega ástæðan fyrir ást okkar á þessu hrjóstruga landi.“ Hraðakstur á lélegum Qallvegum „Þjóðverjar eru langfjölmennastir í Herðubreiðarlindum, næstir koma íslendingar, svo Frakkar og þá ýmsir aðrir svo sem Italir, Austur- ríkismenn og Hollendingar," segir Inga Dagmar Karlsdóttir yfirland- vörður í Herðubreiðarlindum og Öskju. Talsverð breyting hefur orð- ið á ferðamennsku í Herðubreiðar- lindum. íslendingum, sem voru þar sjaldgæfir, hefur fjölgað mikið þó svo að landvörðum þar, eins og víða annars staðar, þyki ferðahættir þeirra um margt ólíkir annarra þjóða. „Landinn stoppar lítið, hann fer um of stórt svæði í einu, og svo ekur hann alltof hratt. Hér eru lélegir vegir, sem er illa viðhaldið og því er nauðsynlegt að aka variega annars rýkur ofaníburðurinn upp í loftið og skilur eftir gi'ófa möl og klappir sem geta verið hættulegar," segir Eygló Harðardóttir, sem einnig er land- vörður í Herðubreiðarlindum. „Útlendingar spyrjast mikið fyrir um landið, þeir vilja fá upplýsingar sem Islendingar leita ekki eftir eða þeir hafa á takteinum. Margir eru á eigin vegum, gangandi eða hjólandi, landinn sést þó afar sjaldan gang- andi nema í skipulögðum ferðum,“ segir Inga Dagmar. „Hér er margt að sjá og margt að skoða. Flesta langar upp á Herðu- breið. Nú eru til dæmis fimm ítalir á Herðubreið enda bjart á fjallið og góðar aðstæður. Hið næsta Lindun- um höfum við merkt nokkrar göngu- leiðir. Allir vilja skoða byrgi Fjalla- Eyvindar, einnig er skemmtileg gönguleið um Álftavatn þar sem er ótrúlegur fjöldi fugla. Svo er vinsæl gönguleið út að ármótum Kreppu og Jökulsár á Fjöllum enda er það hríf- andi að sjá tvö vatnsmikil fljót sam- einast.“ „Spyrjumst fyrir um leiðir" „Við höfðum lesið talsvert um landið, vissum að það væri fallegt, hér væru eldfjöll og heitir hverir og þess háttar og við ákváðum bara að koma hingað í sumarfríinu og ferð- ast og skoða landið," segir Holger GláBel, hann er Þjóðverji sem er á ferð með tveimur vinum sínum, Wolfgang Scherm og Annette Schlichting. Þau voru nýkomin á Hveravelli þar sem þau ætluðu að dvelja í tvær nætur og nota tíma til skoðunarferða. „Við höfum farið víða, gengum frá Skógum, yfir Fimmvörðuháls og norður í Land- mannalaugar. Þar þótti okkur fal- legt, stórkostleg fjöll og litirinir í þeim eru hreint ótrúlega fallegir." Þremenningarnir ætla að vera þrjár vikur á Islandi og þeim þótti það skynsamlegt að kaupa hring- miða sem gefur þeim kost á að ferð- ast nær ótakmarkað með rútu á milli staða og láta veður ráða áfangastöð- um. „Nei, við kvörtum ekkert yfir vcðrinu," segii' Holger. „Við vissum að hér geta veður orðið slæm, en við höfum verið nokkuð heppin. Við byrjuðum ferðina á Suðurlandi og þar var gott veður mjög lengi.“ „Við skipulögðum ekki ferðina fyrirfram," segir Annette. „Við ferð- umst bara frá degi til dags, gerum það sem okkur langar til að gera og spyrjumst fyrir um þá staði sem Is- lendingar mæla með. Risastór fjórhjóladrifinn trakkur vekur athygli ferðamanna á bfla- stæðinu á Hveravöllum. Hann líkist einna helst herbfl væri hann ekki heiðgulur á lit. Á svona bflum segir þjóðsagan er ekið utan vega! Eig- endur hans eru ung þýsk hjón, Klaus og Anja Hannig ásamt Peter, tveggja ára syni sínum. „Nei við ökum aðeins á vegum og gætum vel að náttúrunni," segir Klaus. „Við höfum óskaplega mikánn áhuga á Afríku og höfum oft farið þangað, en núna eigum við lítið barn og þá þorum við ekki þangað og völdum þess í stað Island. Nei, vinur minn. Veðrið hefur ekki valdið okkur neinum áhyggjum. Þú sérð að við búum nokkuð vel og ef veðrið er ekki eftir okkar höfði, þá förum við bara þangað sem það er betra eða tökum okkur bók í hönd.“ Bflinn keypti Klaus af þýska hernum fyrir lítinn pening og inn- réttaði lítið hús aftan á honum þar sem eru hinar bestu vistarverur, kojur, eldunaraðstaða og borð til að matast við auk skápa. „Við höfum farið víða um landið. Hvalaskoðunin frá Húsavík var stór- kostleg, að vísu fengum við ekkert sérstaklega gott veður, en sáum samt nokkra hvali. Eftirminnilegast er þó svæðið í kringum Landmanna- laugar sem er óskaplega litríkt og fallegt." Til skiptis á íslandi og Marokkó „Eg kom í fyrsta sinn til íslands árið 1990 og nú er ég kominn hingað í fimmta sinn og hér ætla ég að vera í sjö vikur, en ég er aldrei skemur en fjórar vikur,“ segir Þjóðverjinn Andreas Hartl, en hann er á Hvera- völlum ásamt vinkonu sinni Hanne Grabke. Andreas segir að tvö lönd séu í uppáhaldi hjá sér: „Eyðimerkurnar heilla mig, auðnin mikla þar sem ekkert finnst sem minnir á búsetu manna. Eg kem hingað annað hvert ár, hitt árið fer ég til Marrokkó þar sem ég ferðast um eyðimörkina. Hér hef ég tekið sérstöku ástfóstri við Vonarskarð, svæðið frá Gæsavötn- um að Hágöngum." Andreas er ann- ar viðmælandi Morgunblaðsins sem líkir þessum tveimur löndum saman og má það teljast undarleg tilviljun, því þeir Andreas Hartl og Xavier Mélet, sem sagt var frá hér á undan, þekkjast ekkert. „Eg hef komið þrisvar sinnum á topp Herðubreiðar og ég hef komið fjórum sinnum í Kverkfjöll og Oskju, fæ aldrei nóg. Eg var einu sinni í fjórar vikur á hálendinu án þess að koma til byggða, eiginlega á sama stað allan tíman, og hvar ann- ars staðar en í Vonarskarði." Andreas verður svo alvarlegur á svip þegar hann gefur íslendingum ráð, ekki fyrsti Þjóðverjinn sem það gerir í þessari grein: „Ég verð að vara ykkúr við. Ekki breyta landinu, reynið að lifa með því, ekki fara alls staðar með jarðýtur til að laga landslag eða breyta því. Þannig er náttúran í Evrópu, öll aflöguð eftir manna hendur. Það er stórkostlegt að eiga þess kost að ferðast um óspillt land og njóta þess. Ég er óskaplega hræddiu- um að íslend- ingar ætli sér að breyta of miklu á hálendinu án tillits til þess hvað sé í raun skynsamlegt." „Útlendingar fara að reglum" „Mér finnst að sumir íslendingar kunni hreinlega ekki að njóta ís- lenskrar náttúru. Ef eitthvað er ekki samkvæmt því sem þeir vilja byrja þeir oft að bölsótast í stað þess að snúa sér að einhverju öðru eins og útlendingamir," segir Aldís Elín Alfreðsdóttir, landvörður á Hveravöllum, en auk hennar er þar Pétur H. Ólafsson. „Útlendingar fara eftir settum reglum og vilja það, íslendingar telja sig eiga landið og vilja upplifa það eins og þeim hentar,“ segir Pét- ur. „Þetta er þó ekki algilt, en þeir eru minnisstæðastir sem hæst láta og það eru oftast íslendingar." „Héma er gríðalega falleg fjalla- sýn, jöklar beggja vegna og fogur fjöll,“ segir Pétur. „Héðan liggur gróin gönguleið í Hvítárnes og raunar lengra ef menn vilja, mjög vinsæl gönguleið.“ „Ferðafélag íslands hefur gefið út bækling með leiðbeiningum um nán- asta umhverfi og hann geta allir fengið sem hingað koma. Við bend- um á athyglisverðar gönguleiðir og staði, t.d. hverasvæðið, Eyvindar- tótt, Eyvindarhelli, Strýtur, Beina- hól, og Grettishelli," segir Aldís Elín. í L I í I I I i L I i > \ l i \ : >

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.