Morgunblaðið - 23.08.1998, Síða 42

> 42 SUNNUDAGUR 23. ÁGÚST 1998
MORGUNBLAÐIÐ
~1
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og
amma,
HUGLJÚF DAGBJARTSDÓTTIR,
Bláhömrum 4,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju þriðju-
daginn 25. ágúst kl. 13.30.
Guðmundur Þengilsson,
Jón Kristinn Guðmundsson,
Pálína Guðný Guðmundsdóttir,
Svanhvít Guðmundsdóttir
og barnabörn.
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og vináttu vegna
andláts og útfarar ástkærrar móður okkar,
tengdamóður, dóttur, systur, ömmu og lang-
ömmu,
BJARGAR SIGRÍÐAR SÆBY
HELGADÓTTUR,
Faxatúni 3,
Garðabæ.
Helgi Sigurgeirsson,
Margrét Björg Árnadóttir,
Markús Már Árnason,
Hafsteinn Viðar Árnason,
Auður Árnadóttir,
Oddný Ágústsdóttir,
Kristín Andrea Sæby Friðriksdóttir,
Oddný Helgadóttir, Erla Helgadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Sæbjörg Einarsdóttir,
Jón Gunnar Gíslason,
Karen Haraldsdóttir,
Guðmunda Valdimarsdóttir,
Haraldur Árnason,
Karsten Jensen,
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærrar eiginkonu minnar, dóttur, móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
JÓNÍNU Þ. ÞORSTEINSDÓTTUR,
Bugðulæk 18,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir eru færðar starfsfólki deildar
A3 á Sjúkrahúsi Reykjavíkur og hjúkrunar-
þjónustunni Karitas.
Guðmundur Finnbjörnsson,
Þorsteinn Jóhannesson,
Ragnhildur G. Guðmundsdóttir, Haukur Garðarsson,
Laufey Guðmundsdóttir, Gylfi Georgsson,
Sigríður Guðmundsdóttir, Brynjólfur Jónsson,
Helga Guðmundsdóttir, Sigurður E. Einarsson
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför eiginkonu minnar,
móður, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SU MARRÓSAR (Rósu)
GUÐJÓNSDÓTTUR,
áður Framnesvegi 8.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki og
læknum Hrafnistu í Reykjavík fyrir einstaka
umönnun og hlýhug til hennar.
Guðmundur J. Jónsson,
Jón H. Guðmundsson, Hrafnhildur Matthíasdóttir,
Svanhildur Guðmundsdóttir, Pálmi Stefánsson,
Karl Kristján Guðmundsson, Alla Ólöf Óskarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug vegna
andláts og jarðafarar
JÓHANNS INGIBJARTAR
GUÐBJARTSSONAR
frá Flateyri.
Guðrún Guðbjarnadóttir,
Anna Jóhannsdóttir, Emil Hjartarson,
Guðbjarni Jóhannsson, Bára Guðjónsdóttir,
Þorsteinn Jóhannsson, Gunnhildur Brynjólfsdóttir,
Svanur Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
MINNINGAR
BRAGI
HALLDÓRSSON
+ Bragi Halldórs-
son fæddist á
Höfn í Bakkafirði 24.
ágúst 1912. Hann
lést 14. ágúst síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Halldór
Runólfsson, kaup-
maður, f. í Böðvars-
dal á Vopnafirði, og
Sóley Kristjana
Björnsdóttir, f. á
Kröggólfsstöðum í
Flóa.
Bragi kvæntist ár-
ið 1941 Valgerði Pét-
ursdóttur, f. á Hall-
gilsstöðum í N-Þingeyjarsýslu, d.
9.2. 1988. Þau eignuðust tvö
börn: Fjólu og Baldur.
Utför Braga fer fram frá
Keflavíkurkirkju á morgun,
mánudag, og hefst athöfnin
klukkan 14.
I sama mund og ég kom heim eft-
ir vikudvöl erlendis, hringdi sonur
Braga Halldórssonar til mín og
sagði mér andlát föður síns þá fyrir
stundu.
Þessi fregn kom að vísu ekki
beinlínis á óvart. Bragi hafði um
nokkurt skeið kennt sjúkleika og
orðinn aldraður, en þó var hann
einkar hress og kátur, þegar ég
kvaddi hann áður en ég fór. Hann
sagðist þó sennilega ekki treysta
sér til þess að fara í neitt ferðalag
með dóttur sinni í sumar, að
minnsta kosti ekki í neina langferð.
En Fjóla hafði verið óþreytandi að
ferðast með fóður sínum um landið
þvert og endilangt og langferðir um
erlend lönd og álfur á síðastliðnum
árum. Naut hann þessara ferðalaga
í miklum mæli og hafði frá mörgu
að segja frá framandi þjóðum.
Ég og fjölskylda mín erum búin
að eiga vináttu Braga og fjölskyldu
hans í um það bil 40 ár, eða allt frá
því að ég fór að sinna lögfræði og
uppgjörsstörfum fyrir Sparisjóðinn
í Keflavík, þó þetta væru ekki um-
fangsmikil störf á þeim árum. En
Bragi hafði verið ráðinn sem gjald-
keri þar árið 1955, eða þegar Spari-
sjóðurinn flutti í eigin glæsileg
húsakynni á Suðurgötu 6, og þá
varð hann þriðji starfsmaður þeirr-
ar ágætu stofnunar. Þarna starfaði
hann æ síðan, eða til ársins 1991 að
hann hætti störfum. En þá flutti
Sparisjóðurinn einmitt í nýju húsa-
kynnin á Tjarnargötu 12. Þá var
starfsmannafjöldinn farinn að nálg-
ast hundraðið. Bragi mundi því
tvenna tímana í starfseminni, og
kunni ófáar sögur frá þessum tíma.
Bragi var í starfi réttur maður á
réttum stað. Fram-
gangur Sparisjóðsins,
heill hans og hagur var
það sem hugur hans og
atorka beindist að.
Hann var heill í starfi
sínu, og hann ávann
sér svo sannarlega
traust og virðingu við-
skiptavinanna.
Það var því ekki að
ófyrirsynju, að ungir
og aldnir Kefivíkingar
þekktu hann sem
Braga í Sparisjóðnum,
og það eins eftir að
hann hætti störfum,
því hann var enn snar þáttur í bæj-
arlífinu. Þó hann væri kominn um
áttrætt, gekk hann um bæinn, létt-
ur í spori, fyrirmannlegur í fasi,
sannur höfðingsbragur á honum.
Bragi var góðum gáfum gæddur.
Og þó honum auðnaðist ekki, vegna
ytri kjara, að fara til langskóla-
náms, þá braust hann til náms í
Héraðsskólanum á Laugarvatni.
Avallt minntist hann námsáranna
þar með mikilli ánægju. Þar kynnt-
ist hann mörgum góðum dreng,
sem hann hélt vináttu við. Þar afl-
aði hann sér þeirrar undirstöðu-
menntunar sem reyndist honum
haldgott veganesti. A þá undir-
stöðu bætti hann ætíð síðar með
lestri góðra bóka, bæði fagurbók-
mennta, en þó einkum um þjóðleg-
an fróðleik, ævisögur og ýmsa frá-
sagnaþætti. En allt, sem hann las
varð honum að íhugunarefni. Það
var ekki svo sjaldan sem hann
hringdi, ef hann hafði lesið eitt-
hvað, sem honum þótti þess vert að
ræða frekar og reyna að brjóta til
mergjar. Eða þá að hann hafði
hnotið um eitthvað hnyttið, eða tor-
ráðið. Þau urðu mörg skemmtileg
símtölin.
Mesta ánægja hans hvað þetta
varðar var þó lestur góðra ljóða, og
slíkt var minni hans á ljóð, að hann
kunni utanbókar ógrynni ljóða,
lausavísur, hnyttnar stökur og heila
ljóðabálka, sem hann hafði á hrað-
bergi, vitnaði til og fór með, þegar
rétt tilefni gafst í hópi góðvina. Það
var ekld fyrr en nú allra síðustu vik-
urnar, að minnið var aðeins farið að
bresta hann í lengri ljóðum. Stökur
lágu honum létt í minni, er ég
kvaddi hann síðast.
Bragi sá mæta vel spaugilegar
hliðar mannlífsins, og kunni vel þá
list, að segja hnyttilega frá brosleg-
um atvikum. Frásögn hans var þó
aldrei rætin, heldur var hún ætíð
þeim til hróðurs og virðingar, sem í
hlut átti. Með honum hverfa nú
margar eftirminnilegar og
+
Við þökkum auðsýnda samúð vegna andláts
HARÐAR JÓNSSONAR
efnaverkfræðings.
Við þökkum öllum þeim, er önnuðust hann í Hátúni, Landakoti og síðan á
hjúkrunarheimilinu Skjóli.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Fyrir hönd aðstandenda,
Nanna Ágústsdóttir,
Jakobína Guðmundsdóttir.
+
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og jarðarfarar móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
LÓU KARENAR KONRÁÐSDÓTTUR,
Þverbrekku 4,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks krabbameins-
deildar Landspítalans fyrir einstaka umönnun.
Egill Þór Magnússon, Guðbjörg B. Karlsdóttir,
Konráð Þór Magnússon, Margrét Anný Guðmundsdótttir,
Ingibjörg Magnúsdóttir
og barnabörn.
skemmtilegar sögur úr hversdags-
legu mannlífi hér.
Bragi var auðvitað orðinn rótgró-
inn Keflvíkingur, eftir að hafa búið
hér í meira en hálfa öld. Þó voru
átthagarnir í Bakkafirði honum
ávallt kærir og eftir því sem árin
liðu urðu þeir honum æ kærara um-
talsefni, náttúrufegurðin, veðurfarið
þar, aflabrögð og árgæska. Enda
átti hann þar enn bróður og
nokkurn frændgarð. Ef hann var
eitthvað daufur í dálkinn, þurfti
ekki annað en spyrja hvort hann
hefði frétt nýlega af Njáli, eða
nokkrar fréttir frá Bakkafirði, þá
hvarf honum samstundis allt óyndi,
og brautin var rudd fyrir nýjum og
gömlum sögum frá átthögunum.
Þó Bragi hafi dregið í efa, að
hann myndi treysta sér í langferð
með Fjólu dóttur sinni á þessu
sumri, þá hefur hann nú lagt í þá
miklu langferð um lífsins haf, sem
öllum er búin. Og ég þykist all viss
um það, að Bragi hafi verið fús til
þessarar ferðar. Við lát Valgerðar,
hinnar ágætu konu sinnar, hvarf
honum yndi lífsins, þó að hann væri
eins sáttur við lífið og aðstæður
leyfðu við einstaka umhyggju góðra
barna sinna.
A skilnaðarstund þökkum við, ég
og fjölskylda mín, Braga áralanga
vináttu og margar ánægju- og
skemmtistundir, og sendum börn-
um hans og öðrum ástvinum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Tómas Tómasson.
Það hefur ekki enn runnið upp
fyrir mér að afi sé horfinn úr þess-
um heimi og mun seint gerast. Eftir
að ég fór í nám til Bandaríkjanna
urðu vitanlega okkar samskipti
minni, en ég bætti það ævinlega upp
með að fara í vist hjá afa í nokkrar
vikur á hverju sumri. Sumarið 1997
var síðasta sumarið sem ég naut
þess að dvelja hjá afa og hjálpa hon-
um að dytta að húsinu og garðinum
á Vallargötunni. Það var aldrei
dauður tími hjá afa og þvílíka at-
orku og dugnað í gömlum manni
mætti margur ungur maður taka
sér til fyrirmyndar. A hverju sumri
var borið á allt tréverk, gluggar í
gróðurhúsinu lagaðir, tré og runnar
klippt og snyrt og svo öll blómabeð
búin fallegustu blómum.
Milli verka þótti okkur tilvalið að
fara í ökuferð og þá fórum við oft á
tíðum í kaffi á Garðskagann eða í
kríueggjaleit í Vogana og yfirlcitt
ræddum við um gamla tíma, er
hann óx úr grasi á Bakkafirði. Frá
þeim tímum hafði hann margar
skemmtilegar sögur að segja og oft
og tíðum fylgdu ljóð sögunum.
Sjórinn og sjómennska var afa
einatt ofarlega í huga og fylgdist
hann náið með skyldmennum sínum
á Bakkafirði og hafði alltaf fréttir af
aflatölum þaðan.