Morgunblaðið - 29.11.1998, Blaðsíða 26

26 B SUNNUDAGUR 29. NÓVEMBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
LÉK aðeins með hausnum í „Denver“.
WALKEN hefur leikið frá átta ára
aldri en líklega hefur hann aldrei
haft meira að gera en á síðustu fjór-
um árum. Á því tímabili hefur hann
leikið í ekki færri en 15 bíómyndum.
Á meðal þeirra eru myndir eins og
„Pulp Fiction“, „Nick of Time“,
„Things to do in Denver When
You’re Dead“, „Basquiat", „Last
Man Standing", „Mouse Hunt“ og
Maurar eða „Antz“, fyrsta teikni-
myndin sem hann er fenginn til að
tala inná og með frábærum árangri
en myndin er sýnd í Háskólabíói.
Walken hefur löngum tekið að sér
.Jílutverk óþokka bíómyndanna og
gert þeim slík skil að fáir standa
honum á sporði. Einhvemtímann
þegar leikstjórinn Paul Schrader
stýrði honum í „The Comfort of
Strangers" og vildi gera hann
skuggalegan með lýsingu, sagði
hann: Það þarf engar brellur til þess
að Iáta mig líta út eins og illmenni.
Ég get alveg séð um það sjálfur.
Líflegur ferill
Hann hefur leikið fyrir alla helstu
leikstjóra sinnar kynslóðar. Hann
^eikur yflrleitt einhverja sem áhorf-
andinn getur ekki treyst. Hann vai-
og er ólíkindatól, gersamlega óút-
reiknanlegur, í öðrum heimi. Woody
Allen notfærði sér kómísku hliðina á
því þegar hann setti hann í lítið hlut-
verk í „Annie Hall“. Walken leikur
geðtruflaðan bróður Diane Keaton
og segir Ailen frá því að þegar hann
aki bifreið að kvöldiagi og bílljós
mæta honum fái hann óviðráðanlega
löngun til þess að keyra á fullri ferð
á milli ljósanna. Brandarinn: Síðar
ekur hann Allen og Keaton heim og
aðsteðjandi bílljós skella á þeim
hvert á fætur öðru.
Þetta var árið 1977 og leikferill
Walken í kvikmýndunujn rétt aðj
“i!»efjast. Hann haifði áður leíkið í'
„Next Stop Greeiiwich Village" og'
lítið hlutverk í „The Anderson Ta-
pes“. Árið eftir ,Apmie Hali“, 1978,
lék hann í .Hjartarbananurh og
hreppti Óskannn og var kominn á
flug. HaniLhefur léikið í meira en 50’
bíómyndum á löngum ferli og yfir-
leitt í hlutverkum þar sem maður
gæti trúað honum til þess að keyra
inn í aðsteðjandi ljós.
Bandaríska kvikmyndatímaritið
Movieline tók nýlega við hann
spaugilegt viðtal þar sem hann leit
yfir feril sinn og margt það furðu-
legasta sem hann hefur tekið sér
fyrir hendur. Hann segist hafa leik-
ið svo lengi að hann telji sig ekki
■fengur af þessari plánetu heidur
plánetu sem hann kallar Skemmt-
anaiðnaður. Þegar hann er spurður
að því hvaða myndum hann sjálfur
er hrifnastur, af þeim sem hann hef-
ur leikið í, nefnir hann „At Close
Range“,. dansatriðið í „Pennies
From Heaven", einnig „The Dead
Zone“, sem er ein af betri myndum
gerðum eftir sögum Stephen Kings
og aukahlutverk í „True Romance"
og „Pujp Fiction“. „Það sem ég
gerði í „Things to do in Denver
When You’re Dead“ var líka mjög
Jihugavert vegna þess að þar gat ég
aðeins leikið með höfðinu."
Walken líkir leikurum við presta,
þeir hreyfi við áhorfendum, og hann
segir Marlon Brando fremstan á
sínu sviði í Bandaríkjunum. „Hann
var snillingur. Hann breytti heil-
miklu. Ég heyrði góða sögu af hon-
um. Hann var einhvemtímann
spurður að því hvernig hann ætlaði
Lék Presley sem konu
Walken talar mikið um Elvis
Presley í viðtalinu og er mikill aðdá-
andi, uppáhaldslagið er „Are You
Lonesome Tonight", og hann hefur
gert um hann ákaflega sérkennilegt
leikrit sem hann lék í sjálfur. Walken
segir svo frá: „Þegar ég lék í Batman
snýr aftur sá ég grein í einu af
æsifréttablöðunum þar sem stóð að
Elvis hefði breytt sér í konu með
stór og mikil bijóst og ég vann verk-
ið út frá því. Eg bjó til þessa sögu
þar sem hann er ekki dauður en er í
einhvers konar limbói með tvíbura-
bróður sínum nema bróðú hans er
svolítið yngri og myndarlegri og
hann hatar hann. Og hann reynir að
losna frá þessum stað og ákveður á
endanum að koma aftur til jarðai-
sem kona er starfar á matsölustað
og er gift vörubflstjóra sem á við
offituvandamál að strfða. Það var
síðasta atriðið, ég kom fram með
stóru brjóstin og í kvenmannsklæð-
um og hann sat og horfði á sjónvarp
og drakk bjór. Eg lék þetta átta
sinnum á viku og sex sinnum var það
fyndið en í tvö skipti ekki. Ég hef
aldrei gerf neitt eins erfítt og að
leika í Elvisleikritinu mínu.“
Ein af nýju myndum Walkens
heitir „Blast From the Past“ og
segir af uppfínningamanni sem býr
til stórt og mikið neðanjarðarskýli
og flytur niður í það með fjölskyld-
unni sinni í upphafi sjöunda áratug-
arins þegar Kúbudeilan stendur
sem hæst. 35 árum síðar kemur fjöl-
skyldan aftur upp á yfirborðið og
uppgötvar að hlutirnir hafa breyst.
Aðrar nýjar myndir eru m.a. „New
Rose Hotel“, „Illuminata“, „Kiss
Toledo Goodbye" og „Ballad of the
Nightingale". Svo virðist sem Wal-
ken hafi nóg fyrir stafni og það
gleður okkur mjög sem álítum hann
einn óvenjulegasta og skemmtileg-
asta leikara sinnar kynslóðar.
að leika eitthvert hlutverk og hann
sagði: Ég lít á þessa persónu sem
risastóran tómat. Þegar ég velti fyr-
ir mér miklum leikurum verður mér
einnig hugsað til Roberts De Niros.
I Hjartarbananum var stór sena
sem ég hafði ekki hugmynd um
ÚR „The Dead Zone“.
hann skýtur Dennis. „Það
var eitthvað sem gerðist á
milli mín og Dennis,“ segir
Waiken. „Fólk segir oft við
mig að við hljótum að hafa
spunnið þetta allt upp á
staðnum en það gerðum við
alls ekki. Quentin Tarantino
skrifaði hvert orð sem við
sögðum. Handrit hans eru
þannig, eins og leikrit.
Fyrsta takan var af Dennis
og hann fór að segja þessa
sögu og ég byrjaði að hlæja
úr mynd og þá fór hann að
hlæja. Þegar svo þeir
beindu vélinni að mér og
tóku upp atriðið fór ég að
hlæja á nákvæmlega sama
stað og áður og hann fór líka
að hlæja. Þetta var eins og
þegar maður var í skóla og
fékk hláturskast og gat ekki
stoppað og kennarinn varð
brjálaður. Atriðið leit mjög
alvarlega út á pappírnum,
hann kallaði mig sikileyskt
eggaldin. Ég dreg upp
skammbyssu og skýt hann
en allt þetta grín og hlátur
held ég að sé Dennis að kenna.“
WALKEN talaði fyrir maur í tölvuteiknimyndinni Maurar.
hveraig ég átti að leika í. Ég undir-
bjó mig vikum saman og var tilbú-
inn með alls konar lausnir en sagði
við Bob, ég veit ekkert hvemig ég á
að snúa mér i þessu. Hann sagði:
Gerðu þetta svona og hann gekk að
dyrunum og gerði sínar hreyfingar
og það var nákvæmlega það sem ég
gdrði svb í tökunum. Það vai- frá-,
bært. Hann Vissi hvað þurfti að -
gera, ekki ég.“*
Himnaiiliðið
Ein af myndunum sem Walken
Jiék í var önnur mynd Michael Cim-
inos, leikstjóra Hjartarbanans, en
hún hét Himnahliðið og er einn
sögufrægasti skellur kvikmynda-
sögunnar. Walken er spurður hvers
vegna hann telji að myndin hafi
misheppnast og hann svarar: „Það
tók helmingi lengri tíma að gera
hana en upphaflega var ætlunin. Þú
getur séð það þegar þú hoifir á
myndina að í ákveðnum atriðum
hafa leikararnir og þar á meðal ég
verið að gera sömu hlutina svo oft
að þeir vita ekki einu sinni hvar þeir
eru staddir. Það er svipur á andlít-
um leikaranna í þessari mynd sem
er eitt spumingamerki: Hvar?
Hver? Var ég fæddur í Montana?
Mun ég nokkurntímann komast
heim aftur? Og vegna þess að
myndin er ekki tekin í réttri tíma-
röð era sum atriðin í lok hennar
tekin við upphaf tökutímans þegar
allir eru fullir spennu og eftirvænt-
ingar og tíu mínútum síðar er komið
að atriðum sem tekin voru fimm
mánuðum síðar og leikararnir eru
ekki jafn þungir og þeir voru og líta
ekki eins út og þeir eru orðnir eins
og spumingannerki í framan."
Walken á sín klassísku andartök í
bíómyndunum og eitt af þeim er í áð-
umefndri Alienmynd. Annað er auð-
vitað rússneska rúllettan í Hjarfar-
bananum. Enn eitt er yfirheyrsluat-
riði hans og Dennis Hoppers í „Trae
Romance", sem endar með því að
TARANTINO
setti Walken í
„Pulp
Fiction".
í ÖÐRUM
HEIMI
Bandaríski leikarinn Christopher Walken
er óútreiknanlegur á hvíta tjaldinu og hef-
ur nóg að gera. Arnaldur Indriðason skoð-
aði feril leikarans og það sem hann hefur
"7 að segja um myndirnar sínar.