Morgunblaðið - 14.01.1999, Qupperneq 56

56 FIMMTUDAGUR 14. JANÚAR 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
KRISTBJÖRG ODDNÝ
ÞÓRÐARDÓTTIR
segja fyrirgefðu hvað við vorum
stundum erfiðar við þig og þakka
þér fyrir þolinmæðina við okkur.
Við elskum þig og munum aldrei
gleyma þér.
Fimleikastelpurnar þínar:
Hafdís Guðna, Silja Ýr, Berglind,
Annika, Erna Sif, Tanja Björk,
Hafdís Ástþórs, Ása Guðrún,
Kristín, Anna Kristín, Þórsteina,
Arna Björg, Erla, Ásta Sigríður,
Lilja Dröfn, Alma, Margrét Rut
og Stefanía.
Elsku Kristbjörg.
Ég hef aldrei upplifað annan eins
sársauka og sorg og þegar ég frétti
að þú værir dáin, ég sem ætlaði að
heimsækja þig á spítalann og sjá
litlu nýfæddu prinsessuna ykkar að-
eins sjö klukkustundum síðar.
Ég man svo vel er ég kom fyrst
til Eyja og byrjaði í skólanum þar
sem við kynntumst. Ég fann strax
svo vel hve góð vinkona þú varst og
sannur vinur. Þú varst með þeim
fyrstu sem komu til mín á spítalann
þegar ég átti Vigdísi og það var
yndislegt. Þó við værum ekki í sam-
bandi á hverjum degi þá varst þú
mín eina sanna vinkona og við átt-
um margt sameiginlegt. T.d. vorum
við báðar fórnarlömb handboltaá-
huga kærasta okkar, það að eiga
báðar von á okkur 1999 með aðeins
fjögurra mánaða millibili og mikið
hlakkaði ég til sumarsins að labba
með þér í bæinn með litlu börnin
okkar. Það var svo margt sem þið
Arnar ætluðuð að gera saman og
var yndislegt að hugsa til þess.
Elsku Kristbjörg, það er svo
margt sem okkur hefði langað til að
segja við þig og gera með þér og
Arnari. Nú þegar þú ert farin vant-
ar svo stóran part í hjarta okkar,
við eigum eftir að sakna þín svo sárt
og munum minnast þín svo lengi
sem við lifum.
Elsku Arnar, guð styrki þig og
Berthu Maríu, litlu prinsessuna,
foreldra Kristbjargar, systkini og
alla aðra ættingja sem eiga um svo
sárt að binda.
Ester og Svavar.
Ég fékk þær fréttir mánudaginn
4. janúar að Kristbjörg væri dáin.
Ég trúði þessu ekki í fyrstu. Hvern-
ig gat það gerst að hún sem hafði
daginn áður eignast sína aðra dótt-
ur væri farin?
Við vorum hér áður saman í
saumaklúbb sem að vísu entist bara
í einn vetur en kynni okkar endur-
nýjuðust þegar menn okkar hófu að
vinna saman. Mig skortir orð til að
segja það sem mér býr í brjósti en
langar að fá að kveðja með þessum
línum.
Elsku Arnar og dætur, megi Guð
gefa ykkur styrk nú á þessum erf-
iða tíma.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
A gi-ænum grundum lætur
hann mig hvflast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um
dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
í>ú býrð mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyrð höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(Sálm.23.)
Soffía, Guðmundur og börn.
Það er erfitt að trúa því að hún
Kristbjörg skuli vera dáin. Við sem
höfðum orð á því nokkrum dögum
áður hversu lánsöm við vorum að
enginn skyldi vera látinn úr árgangn-
um. Kristbjörg var ein af þeim sem
hófu undirbúningsvinnuna fyrir
fyrsta árgangsmótið sem halda á nú í
sumar. En það var lýsandi fyrir hana
að vera alltaf boðin og búin að leggja
sitt af mörkum og taka þátt í öllu af
alhug. Kristbjöi’g var ein af þeim
sem gaf af sér sama hver átti í hlut
og glaðværðin skein af henni hvar
sem hún kom. Öllum sem hún mætti,
hvort sem var á göngum skólans eða
á fómum vegi gaf hún vingjamlegt
bros. Hennar verður sárt saknað.
Þrátt fyrir að leiðir skildi fylgdist
hún vel með okkur öllum og hafði
virkilegan áhuga á því hvað hver og
einn tók sér fyrir hendur. Enda átti
það vel við hana að leita okkur öll
uppi fyiir árgangsmótið og sjá til
þess að við mættum öll. Það hvarflaði
ekki að neinum að hún kæmist ekki.
Við eram þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast Kristbjöi'gu en
jafn erfitt er að þurfa að kveðja hana,
við eram svo ung. Eins og hún gei'ði
ætíð og gerir enn með minningu sinni
hvetur hún okkur öll til þess að reyna
að verða betri manneskjur en við er-
um. Það er öllum missir að henni.
Hún sem svo sannarlega bætti sam-
félag sitt með nærvera sinni.
Við vottum aðstandendum Kxdst-
bjargar okkar dýpstu samúð. Kæri
Arnar, Bertha María, litla barn, for-
eldrar, systkini og tengdaforeldrar,
megi Guð styrkja ykkur í þessari
miklu sorg.
Fyrir hönd árgangs 1975.
Berglind, Gyða og Páley.
Elsku Kristbjöi'g Oddný mín. Það
er svo sárt að þurfa að kveðja þig
svo fljótt. Þið Arnar nýbúin að eign-
ast ykkar aðra dóttur, svo heil-
brigða, myndarlega og stóra. Lífið
blasti við ykkur, en svo skyndilega
ei'tu tekin frá fjölskyldu þinni og
okkur öllum hinum.
Okkar fyrstu kynni vora fyrir um
11 áram þegar ég byrjaði að æfa
fimleika hjá Fimleikafélaginu Rán
þá voram við báðar að æfa. I íþrótta-
salnum áttum við margar góðar
stundir. Síðasta ár þjálfuðum við
saman hóp en vegna veikinda þinna
á meðgöngunni kom það meira í
minn hlut, en aldrei slepptir þú af
okkur hendinni, þér fannst svo ei'fitt
að sitja heima og geta ekki verið með
okkur á æfingum. Mikið dáðist ég að
dugnaðinum í þér í haust þegar við
héldum náttfatapartý fyrir stelpum-
ar. Þá bauðst þú þeim öllum 14 heim
til þín í gistingu það var allt svo lítið
mál hjá þér. Þetta kvöld var alveg
yndislegt, við borðuðum pitsu, snakk
og nammi eins og við gátum í okkur
látið, horfðum á myndbönd og rifjuð-
um upp gamlar fimleikasýningar. Og
skemmti- og æfingaferðin sem við
fórum með stelpumar í síðastliðið
sumar, það var nú meira ævintýrið. í
þeirri ferð stendur strætóferðin í
upphafi ferðar mér efst í minni og
það sem við hlógum að þeirri ferð.
Þetta var nú bara ein af okkar fjöl-
mörgu ferðum saman vegna fim-
leikastarfsins.
En elsku Kristbjörg ég gæti
endalaust skrifað og um leið rifjað
upp, en ég verð að fá að geyma og
varðveita minningarnar um þig í
huga og hjarta mínu. Þín verður
sárt saknað.
Elsku Ai'nar, dætur og aðrir ætt-
ingjar, Guð gefi ykkur styrk í ykkar
miklu sorg.
Þín starfssystir,
Kolbrún Stella Karlsdóttir
(Kolla).
Við fæðumst inn í líf sem er fullt
af ráðgátum. Sumar gátur lífsins
ráðum við, eða okkur finnst a.m.k.
að við ráðum þær. En þá lífsgátu
sem er gáta dauðans getum við ekki
sniðgengið og ekki hliðrað okkur
hjá henni.
Við systkinin nutum þess að fá
tækifæri til þess að endurnýja
kynni okkar af henni Kristbjörgu
þegar við fórum í heimsókn til Eyja
til Bjössa bróður síðastliðið vor. Þó
að oft liði langur tími milli þess að
við hittumst, þá mætti hún okkur
ávallt glaðleg í fasi, vingjamleg og
hlýleg. Minningin um hana mun lifa
í hjörtum okkar.
Þegar haustar þegar blómin falla
þegar skuggar hylja ljóssins brá
nístingsstormar naprir taka að gjalla
náköld kylja þekur foldu alla
daprast vonir þyngist hugarþrá.
Þegar vorar vaknar blómafjöldinn
vötn og haga skreyta perlur smá
blá og gullin blika uppheimstj öldin
blíða sumars heimtar aftur völdin
lifna vonir léttir hugans þrá.
(Björg Pétursdóttir frá Húsavík.)
Við sendum ástvinum Kristbjarg-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Megi Guð styrkja ykkur í sorg-
inni.
Sigtryggur, Silja Huld,
Selma og Þórdís.
Á lífsleiðinni kynnumst við mörg-
um. Sumir hafa lítil áhrif á okkur og
við höldum áfram ósnortin. Aðrir
skilja eitthvað eftir, gefa okkur eitt-
hvað sérstakt sem við varðveitum í
hugum okkar. Þannig var Krist-
björg. Hún hafði einstaklega vand-
aða framkomu og yfirvegun hennar
og hlýja gerði það að verkun að öll-
um leið vel í návist hennar.
Oft fannst manni Kristbjörg eldri
en hún var því skoðanir hennar og
viðmót báru vott um mikinn per-
sónuþroska, og þegar hún talaði þá
hlustuðu allir.
Nú þegar hátíð ljósanna er liðin,
pökkum við skrautinu og dýrðinni
niður í kassa og hverdagsleikinn
grár og kaldur tekur við. I hjörtum
okkar sem þekktum Ki'istbjörgu
ríkir sorg. En þar er einnig að finna
minningar um góða stúlku, sem
stafa frá sér ljósi og hlýju. Við
þökkum fyrir þær, þökkum fyrir að
hafa fengið að kynnast einstakri
manneskju.
Elsku Arnar og dætur, Steina,
Þórður og fjölskylda, við vottum
ykkur okkar dýpstu samúð.
Bernharð og Soffía.
Því er erfitt að trúa að Kristbjörg
sé látin og skilja tilganginn með því.
Okkur langar að minnast hennar
með Ijóði eftir Kristján Jónsson:
Þú sæla heimsins svalalind,
ó, silfurskæra tár,
er allri svalar ýtakind
og ótal læknai- sár.
Æ, hverf þú ei af auga mér,
þú ástarblíða tár,
er sorgir heims í burtu ber,
þótt blæði hjartans sár.
Mér himneskt Ijós í hjarta skín
í hvert sinn, er ég græt,
því drottinn telur tárin mín, -
ég trúi og huggast læt.
Guð gefi Arnari, Berthu Maríu,
litla ljósinu, fjölskyldu og vinum
styrk í þessari miklu sorg. Minning
um góða stúlku mun lifa í hjörtum
okkar.
Helga Krisljánsdóttir,
Ragnhildur Ólafsdóttir.
Kristbjörg og íjölskylda hennar
hafa verið nágrannar okkar frá árinu
1980. Þegar við flytjum í næsta hús
við hana þá er Kristbjörg fimm ára
og Þórdís systir hennar þriggja ára,
eða jafngömul elstu dóttui' okkar, en
yngri dóttir okkar var þá nýfædd.
Vora þær systur og dóttir okkar
miklar vinkonur. Mjög gaman var
þegar þær voru hjá okkur og voru í
mömmuleik, en þær voru svo eðlileg-
ai'. Þær þurftu að gera allt eins og ég
gerði við nýfædda dóttur okkar. Það
kom fyrir að þegar ég var að baða
nýfædda dóttur okkar og Kristbjörg
og Þórdís vora í heimsókn að þær
vildu gera eins við dúkkurnar sínar,
og fengu þær að baða þær á bað-
borðinu. Síðan vildu þær sjálfar fara
í bað, og fóru þær þá þrjár, Krist-
björg, Þórdís og Dagbjört, allar
saman í bað. Það sem þær spjölluðu
saman á meðan þær vora í baði var
bæði margt og spaugilegt.
Á unglingsáranum minnkaði
sambandið hjá þeim vinkonum, eins
og gengur hjá unglingum, en alltaf
hefur verið gott samband á milli
þeirra. Árið 1997 byrjaði Kristbjörg
að þjálfa yngstu dóttur okkar í fim-
leikum, en Ki-istbjörg byrjaði ung
að læra fimleika. Það var mjög
erfitt þegar ég sagði henni að Ki'ist-
björg væri dáin, en hún sagði: „Það
getur ekki verið; af hverju?“ Það er
ótrúlegt að við eigum ekki eftir að
sjá Ki-istbjörgu meir, en vegir guðs
eru ói-annsakanlegir, en henni hefur
verið ætlað annað en að vera hér á
meðal vor.
Elsku Steina og Þórður, þið hafið
ekki aðeins misst yndislega dóttur,
heldur einn ykkar besta vin. Kæra
Steina, Þórður, Þórdís, Eyþói', Arn-
ar og dætur, við viljum votta ykkur
okkar dýpstu samúð.
Fjölskyldan Búhamri 9.
Kristbjörg mín, ég trúði því ekki
þegar ég heyrði að þú værir farin.
Þú fórst svo skyndilega. Það er svo
margt sem mig langaði að segja þér
en ég kem því ekki frá mér. Ég veit
þú átt ekki afturkvæmt en vona að
þú fáir kveðjuna frá mér.
Ég vil þakka þér allar okkar sam-
verustundir, t.d. man ég svo vel eft-
ir öllum keppnisferðalögunum sem
við fórum í vegna fimleikanna. Þar
var alltaf svo mikið fjör og í hverri
ferð gerðist eitthvað hlægilegt sem
við hlógum svo að lengi á eftir. Það
sem ég tók þátt í með þér varð af
sjálfu sér skemmtilegt. Þú varst
alltaf svo jákvæð og fannst allt svo
auðvelt. Þegar mig vantaði aðstoð
við þjálfunina var ekkert mál að tala
við þig. Takk fyrir alla hjálpina. Ég
mun sakna þín. Þú verður alltaf í
huga mér.
Þegar ég kveð þig nú vil ég votta
fjölskyldu þinni og vinum samúð
mína. Þú varst öllum svo kær.
Heiðrún Björk.
Með söknuði og sáram trega
kveðjum við kæi'a vinkonu og
bekkjarsystur, Kristbjörgu Odd-
nýju Þórðardóttur. f minningunni
geymum við ’góðu stundirnar sem
við áttum saman í Hamarsskóla ár-
in 1982-1991. Þar kynntumst við
góðri stúlku sem ávallt var sam-
viskusöm, einlæg og trygg. Skólinn
naut góðs af þessum eiginleikum
hennar er hún kom þangað til starfa
fyrir fáum áram, samstarfsfólki og
gömlum kennuram sínum til mikill-
ar ánægju.
Þín augu mild mér brosa
á myrkri stund
og minning þín rís hægt
úr tímans djúpi
sem hönd er strýkur mjúk
um fóla kinn
þín minning björt.
(Ingibj. Haraldsd.)
Við sendum Arnari, litlu dætrun-
um, foreldrum, systkinum og öðrum
aðstandendum innilegustu samúð-
arkveðjur. Við biðjum Guð að
styrkja ykkur í sorg ykkar og sökn-
uði og blessa allar fallegu minning-
arnar um góða stúlku.
Þóra Guðniundsdóttir og
bekkjarsystkini Hamarsskóla.
Eg veit um lind sem ljóðar
svo ljúft að raunir sofna,
um lyf sem læknar sárin
og lætur sviðann dofna.
Um lítið blóm sem brosir
svo blítt að allir gleðjast.
Um rödd sem vekur vonir,
þá vinir daprir kveðjast.
Það allt sem hef ég talið,
er eitt og sama: bamið,
sú guðsmynd björt er gæfan
og græðir jafnvel hjarnið.
Á meðan lífið lifir
það ljós mun aldrei deyja.
Og mannsins björg og blessun
er barnsins stjörnu að eygja.
(Hulda.)
Elsku Ai-nar, dætur og aðrir ást-
vinir, ég sendi ykkur hugheilar
samúðarkveðjur og bið Guð að gefa
ykkur styrk á þessari sorgar-
stundu.
Ágústa Dröfn.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, afi og langafi,
SIGÞÓR BJARNASON
frá Tunghaga,
Völlum,
sem lést föstudaginn 8. janúar si., verður
jarðsunginn frá Vallaneskirkju laugardaginn
16. janúar kl. 14.00.
Þuríður Jónsdóttir,
Sigurður Sígþórsson,
barnabörn og barnabarnabörn
+
Hjartans þakkir fyrir samúð og hlýhug vegna
fráfalls elskulegrar móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
JÓNÍNU ARNFRÍÐAR VÍGLUNDSDÓTTUR
fyrrum húsfreyju
á Blómsturvölum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks öldrunardeiidar
Kristnesspítala fyrir góða umönnun og hlýju.
Stefán Þorsteinsson,
Víglundur Þorsteinsson,
Haukur Þorsteinsson,
Sigurður Þorsteinsson,
Páll Þorsteinsson,
Ásta Þorsteinsdóttir,
Ragnheiður Þorsteinsdóttir, Grétar Óli Sveinbjörnsson,
Þorsteinn Þorsteinsson, Guðbjörg Árnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Anna Björnsdóttir,
Kristjana Skarphéðinsdóttir,
Aðalheiður Gísladóttir,
Arndís Steinþórsdóttir,
Sigurbjörg Einarsdóttir,