Morgunblaðið - 31.01.1999, Síða 18

18 B SUNNUDAGUR 31. JANÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
Á leið út í
óvissuna
Alllangt er síðan kristniboðar voru síðast
vígðir hér á landi. Því þótti það tíðindum
-------------*------------
sæta í byrjun árs þegar biskup Islands
vígði Leif Sigurðsson til kristniboðsstarfa
í Kenýu. Kjartan Jónsson ræddi við
Leif af þessu tilefni.
KIRKJA sem ekki
sinnir kristniboði
verður ekki langlíf og
kristniboð sem ekki á
sér athvarf og sækir
sér ekki næringu í
samfélagi kristins safnaðar um orð
Guðs og borð dagar uppi,“ sagði
biskup Islands, herra Karl Sigur-
björnsson í prédikun sinni er hann
vígði Leif Sigurðsson, í Dómkirkj-
unni, til kristniboðsstarfa í Kenýu 3.
janúar síðast liðinn. Hann sagðist
enn fremur vona að þessi vígsla boð-
aði nýja tíma þar sem kristniboðs-
hreyfíngin og kirkjan á Islandi vökn-
uðu til aukinnar vitundar um að
standa saman um þessa grundvallar-
köllun kristinnar kirkju, að stunda
kristniboð. Það eru allmörg ár síðan
kristniboðai' voru síðast vígðir og því
þótti þessi vígsla tíðindum sæta.
Leifur lauk fjögurra ára guðfræði-
námi við Fjellhaug kristniboðsskól-
ann í Osló vorið 1997, stundaði síðan
nám í djáknafræðum við guðfræði-
deild Háskóla íslands veturinn 1997-
98 og enskunám í Englandi í þrjá og
hálfan mánuð síðast liðið haust sem
undirbúning undir störf sín sem
kristniboði. Hann hélt til Kenýu um
miðjan janúar. Leifur er fæddur í
Reykjavík 8. ágúst 1970, en ólst upp
á Patreksfirði fram yfir fermingu en
síðan fluttist hann með fjölskyldu
sinni til Reykjavíkur. Hann lítur á
sig sem Vestfirðing. „Það var gott að
alast upp á Patreksfirði sem bam,“
segir hann. „Umferðin var miklu
minni en í Reykjavík og maður gat
leikið sér úti allan daginn. Stundum
dorgaði maður á bryggjunni og
veiddi marhnút."
Foreldrar Leifs eru Fjóla Guð-
leifsdóttir, hjúkrunarfræðingm- og
Sigurður Jónsson, apótekari.
Áhrifavaldar
Var mikið fjallað um kristniboð á
þínu heimili?
„Nei, ekki á meðan við bjuggum
fyrir vestan. Móðir mín var trúuð
kona og starfaði á yngri árum bæði í
Kristilegum skólasamtökum og
þekkti til starfs Sambands íslenskra
kristniboðsfélaga, SÍK, þannig að
fyrstu trúaráhrifin sem ég varð fyrir
eru frá henni. Hún kenndi mér bæn-
ir og bað trúfastlega íyrir mér, syst-
ur minni og föður. Það eru áhrif sem
ég bý alltaf að. Ég sótti sunnudaga-
skóla á Patreksfirði hjá sr. Þórarni
Þór, en hann skírði mig og fermdi,
en lítið var fjallað um kristniboð í
umhverfi mínu.
Ég kynntist kiústniboðinu ekki
fyrr en eftir að við vorum flutt til
Reykjavíkur er ég hóf að sækja sam-
komur SIK. Ástæðan var sú að móð-
ir mín sótti þær. Ég var í rauninni
mjög tregur til að fara, en hún
keyrði lítið í borginni og það varð
hlutskipti mitt að aka henni. Kristin-
dómurinn hafði ekki mikið gildi fyrir
mér á menntaskólaárum mínum og
ég sótti lítið fundi í kristilegum fé-
lögum. Þó fór ég stundum á fundi í
KFUM og var tekinn inn í það félag.
Satt best að segja þótti mér hálfleið-
inlegt að sitja á þessum samkomum
en varð að bíða eftir móður minni til
að aka henni heim!“
Kristniboð var þó ekki alveg
óþekkt fyrir Leifi í uppvextinum því
að kristniboðar eru í fjölskyldu hans.
Móðursystir hans, Kristín Guðleifs-
dóttir (d. 1996), og maður hennar sr.
Felix Ólafsson, sem búið hafa um
áratugaskeið í Danmörku, voru
fyrstu íslensku kristniboðarnir sem
fóru til Eþíópíu árið 1953. Þau hófu
kristniboðsstarf í Konsó í suðurhluta
landsins. Frændi Leifs, sr. Ólafur
Felixson, prestur í Hirtshals í Dan-
mörku, var um skeið kristniboði á
eyjunni Bahrain á Persaflóa. Þetta
fólk bjó þó það langt í burtu að það
varð ekki mikill áhrifavaldur í upp-
vextinum. Áhrifa þess gætti síðar er
hann stundaði nám í Noregi og gat
heþmsótt það.
Á sama tíma og Leifur heldur til
Kenýu fer sr. Felix til starfa í Konsó
um þriggja mánaða skeið rúmum 40
árum eftir að hann sneri þaðan heim.
„Ég fór á Biblíuskóla í Osló,“ segir
Leifur, „að afloknu stúdentsprófi að
áeggjan móður minnar, en hún
dvaldist í Noregi í nokkur ár á sínum
yngri árum og þekkti landið mjög
vel. Þar var ég í einn vetur. Sá tími
varð mjög afdrifaríkur fyrir mig. Ég
öðlaðist meiii skilning á kristin-
dómnum og stóð frammi fyrir því að
þurfa að taka afstöðu til hans og
ákveða hvað ég ætlaði að gera við
hann. Á þessum tíma vaknaði trú
mín og varð lifandi. Fram að því
hafði kristindómurinn bara verið
þurr kenning sem hafði lítið gildi
fyrir mig þrátt fyrir að ég hafði sótt
sunnudagaskóla og verið fermdur þó
að án efa hafi fræjum verið sáð þar
sem báru nú ávöxt. Það hefur gífur-
leg áhrif á mann að mæta hinum lif-
andi, upprisna frelsara, Jesú Kristi.
Þetta var mjög gott ár og ég eignað-
ist marga af mínum bestu vinum.“
Kristnibo ðsköllun
Hvað varð til þess að þú ákvaðst
að fara á kristniboðsskóla í Noregi?
„Skóli fyrir kristniboðanema er á
sama stað og Biblíuskólinn sem ég
sótti. Kenaramir eru flestir fyrrver-
andi kristniboðar og töluðu óhjá-
kvæmilega um kristniboð er þeir
miðluðu af lífsreynslu sinni í kennsl-
unni. Kristniboð var samofið þeim
kristindómi sem kenndur var á skól-
anum.
Það hafði þó mest áhrif á mig að
sjá og hitta stráka á mínum aldri
sem voru á kristniboðaskólanum.
Þeir voru ekkert ólíkir mér og hugs-
uðu ekkert öðru vísi en ég, en höfðu
fengið köllun til að gerast kristniboð-
ar. Ég talaði oft við marga þeirra.
Þetta varð til þess að ég fór að líta á
kristniboð sem meira en litskyggnu-
sýningu á kristniboðssamkomu. Ég
fann fyrir innra kalli Guðs til kristni-
boðs.“
Hvernig lýsti það sér?
„Ég velti því fyrir mér þennan
vetur hvað ég ætti taka mér fyrir
hendur í lífinu og að hverju ég ætti
að stefna. Ég varð að taka einhverja
ákvörðun í því sambandi. Ég tókst á
við spurninguna um það hvers vegna
við lifum á þessari jörð og hvernig
við eigum að nota líf okkar. Þegar ég
mat það með augum Biblíunnar
fannst mér krisniboð vera æðst alls.
Hvað getur maður gert betur með líf
sitt en að þjóna Guði sem kristni-
boði? Það er erfitt að útskýra þetta
en fyrir mér var enginn annar mögu-
leiki tU.“
Hafðirðu átt þér aðra drauma áð-
ur? Langaði þig ekki að verða „eitt-
hvað“?
„Jú. Þó var ég nokkuð óráðinn.
Það hefði getað orðið eitthvað á sviði
Ljósmyndari/Anna Sigurðardóttir
LEIFUR Sigurðsson ásamt biskupi íslands og vígsluvottum við kristniboðavígsluna 3. janúar. F.v. Leifur,
Jónas Þórisson, formaður SÍK, Lilja Sigurðardóttir, Karl Sigurbjörnsson, biskup íslands, Kjartan Jónsson,
framkvslj. SIK og Árni Sigurjónsson.
1[r - WKBm
jg*. / •ffijaH
r ^ jhb| 11
Ljósmyndari/Fjóla Guðleifsdóttir
UNDIRBÚNINGNUM undir kristniboðsstarííð er lokið. Leifur stundaði
m.a. ijögurra ára guðfræðinám við Fjellhaug kristniboðsskólann í Osló
og enskunám í Englandi. Hér er hann (til hægri) ásamt hjónunum sem
opnuðu heimili sitt fyrir honuni meðan á enskunáminu stóð. Hann hélt
til Kenýu um miðjan janúar. Þar beið hans sex mánaða nám í swahílí.
Ljósmyndari/Fjóla Guðleifsdóttir
LEIFUR ólst upp á Patreksfirði fram yfir fermingu. Þar átti hann
góða æsku. Hér er hann ásamt Onnu systur sinni uppi í hlíðinni fyrir
ofan bæinn.
heilbrigðismála, þai- sem faðir minn
er lyfjafræðingur og móðir mín
hjúkrunarfræðingur. En í rauninni
reyndi ekkert á það því að ég hafði
ekki tekið neina ákvörðun um aðra
menntun. Kristniboðsköllunin varð
svo sterk að ég komst ekki undan
henni og tók þá ákvörðun að verða
kristniboði.“
Var þetta erfið ákvörðun?
„Já, en bæði nemendur og kennar-
ar á Biblíuskólanum hjálpuðu mér
mikið í glímunni við þessa ákvörðun.
Hvaða gagn hafðir þú af fjögurra
ára námi á kristniboðaskóla?
„Þetta var mjög gott guðfræðinám
sem tengdi saman boðskap Biblíunn-
ar og trú mína. Þetta var samt að
mörgu leyti erfiður tími og sérstak-
ur. Námið var ekki bara fræðilega
erfitt heldur var það einnig erfitt
fyrir mig sem persónu. Allt sem við
vorum að vinna með í skólanum varð
persónulegt, maður varð að taka af-
stöðu til margra mála. Auk þess vor-
um við nemendur stundum sendir út
til þess að halda samkomur og pré-
dika. Þá hittum við trúað fólk sem
lifði fyrir það að aðrir eignuðust trú
á Jesú Krist. Það hafði áhrif á okkur.
Við vorum 15 í bekknum. Nú eru
bekkjarfélagarnir að dreifast út um
allan heim sem kristniboðar. Það
verður fróðlegt að fylgjast með þeim
á næstu árum.
Stundum sótti að mér efi og ég
spurði sjálfan mig hvort ég hefði tek-
ið rétta ákvörðun. Ymsar spurningar
leituðu á mig: Er Guð raunverlega
að kalla á mig? Er ég nógu góður til
að fara í þetta starf? Hvað með allar
hætturnar? Af hverju ekki að starfa
heima og fara í betur launað starf?
Það var gott að eiga hina bekkjar-
félagana að. Við hjálpuðum hver öðr-
um. Ég á margar góðai' minningar
úr einkasamtölum við þá.“
Hvaða þýðingu hafði kristniboða-
vígslan íyrir þig?
„Mjög mikla. Vígsludagurinn hef-
ur verið mér fjarlægur í fimm ár en
nú er komið að því að halda af stað
til Afríku. Vígslan var staðfesting á
köllun minni, bæði fyi-fr sjálfan mig
og þá sem senda mig. Athöfnin var
mjög góð og innileg. Ég er mjög
ánægður með að biskupinn okkar
skyldi hafa vígt mig. Það var einnig
gott að heyra hvernig hann talaði um
kristniboðið. Stundin hafði mikil
áhrif á mig.
Það er mikilvægt að hafa fólk
heima sem biður fyrh- manni og
stendur að baki starfinu úti á kristni-
boðsakrinum. Án þess er ekki hægt
að reka kristniboð. Vonandi tekst
mér að halda góðu sambandi við
kristniboðsvini og vera duglegur að
skrifa.“
Kirkjan er alþjóðleg
Er ekki nóg að gera hér heima á
íslandi?
„Jú, auðvitað. Ég kom heim úr
enskunámi í Englandi rétt fyrir jól-
in. Margir nemendanna voru að búa
sig undir að fara út sem kristniboð-
ar. Það var gott að kynnast þessu
fólki. Þá kynntist maður á nýjan hátt
hinni alþjóðlegu kirkju Krists. Guð
hefur kallað okkur til að fara og gera
allar þjóðir að lærisveinum. Þeirri
skipun er hlýtt um allan heim nú á
tímum. Fólk fer frá ótal mörgum
löndum til annarra þjóða með hinn
kristna boðskap. Éf við glötum
tengslunum við hina alþjóðlegu
kirkju og kristniboð kirkjunnar, þá
held ég að við týnumst í naflaskoðun.
Það er mjög slæmt að missa tengslin
við kristna bræður og systur í öðrum
löndum.
Ég hitti nýlega þrjá Asíubúa sem
voru á leið út sem kristniboðar. Einn
þeirra var frá Suður-Kóreu á leið til
Suður-Afríku, annar Japani á leið til
Indlands og sá þriðji Indónesi á leið
til Kasakstans. Það eru margh- þátt-
takendur í kristnibpði í hinni alþjóð-
legu kirkju Krists. Ég hvet fólk, til að
afla sér upplýsinga um þetta starf því
að það er mjög áhugavert."
Én ertu ekki bara að fara út til að
eyðileggja menningu þessa fólks? Er
ekki best að leyfa því að fá að vera í
friði?
„Nei. Kristniboð býður fólki val-
kost. Við ei-um að hlýða boði Jesú
Krists er við förum með hinn kristna
boðskap til annarra þjóða. Jesús
sagði okkur ekki að eyðileggja menn-
ingu annarra þjóða eða þröngva trú
okkar upp á þær. Við erum aðeins að
vitna, segja frá trú okkar.