Morgunblaðið - 22.09.1999, Side 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 22. SEPTEMBER 1999 AT
♦
’i
|H
11

'Hií

Við erum búnar að vera saman í
saumaklúbb í yfir 50 ár. Allar mjög
góðar vinkonur í gegnum súrt og
sætt. Við kynntumst í Farfuglum.
Upphafið að saumaklúbbnum var að
við saumuðum gardínur fyrir glugg-
ana í Heiðarbóli við Lögberg. Við
eigum yndislegar minningar frá
þessum tíma. Pá var líf og fjör í
tuskunum. Snúlla, eins og við
kölluðum hana, var góður félagi og
traustur. Hún var létt í lund og góð-
um gáfum gædd, bæði til munns og
handa. Hún stóð sig vel í lífsins
ólgusjó, eins og kletturinn í hafinu.
Margt höfum við gert skemmti-
legt saman. Farið í ferðalög, bæði
innanlands og utan og í mörg ár
höfum við verið með fasta miða í
leikhúsunum báðum. Það má segja
að við séum komnar á aldur, það
fækkar í klúbbnum. Ekki er nema
mánuður síðan Fríða kvaddi. Snúlla
er sú fjórða sem kveður, yngst okk-
ar, bara 70 ára frá í janúar.
Þau hjónin, Ragnar og Snúlla,
eiga sjö böm, þar er mikið bama-
lán. Þau eiga fullt af efnilegum
bamabörnum og tvö bamabama-
börn. Missir Ragnars er mikill, en
hann hefur verið mikill sjúklingur í
nokkur ár.
Við vinkonumar í saumaklúbbn-
um og eiginmenn okkar, sendum
stórfjölskyldunni innilegustu
samúðarkveðjur og þökkum al-
mættinu fyrir að hún þurfti ekki að
kveljast lengur. Snúllu verður sárt
saknað.
F.h. saumaklúbbsins,
Andrea Oddsdóttir.
Elsku Snúlla frænka, hve alltof
fljótt hefur þú kvatt þetta líf.
Vonin um að þú myndir ná þér
aftur efth- erfið veikindi hefur nú
slokknað, en eftir standa dýrmætar
og góðar minningar um þig.
Þegar einhver jafn nákomin og
þú varst okkur fellur frá fer hugur-
inn yfir liðna tíma og margar mynd-
ir úr bók minninganna streyma
fram, myndir sem gott er að fá að
skoða einn með sjálfum sér og
gleðjast yfir að hafa eitt sinn átt
með þér, Ragnari og börnunum.
Bjartastar eru minningamar frá
bemskunni, en í mörg sumur flutt-
uð þið Ragnar ásamt foreldrum
okkar, ömmu og afa upp að Hafra-
vatni með allan krakkaskarann.
Þetta vom yndisleg og áhyggjulaus
sumur fyrir okkur bömin en senni-
lega öllu erfiðari fyrir ykkur full-
orðna fólkið þar sem „Snúllukrakk-
arnir“ vom sjö og „Laufeyjarkrakk-
arnir“ fimm talsins, að ógleymdum
þeim fjölmörgu börnum sem fengu
að koma og gista nótt og nótt.
Ekki skrítið þótt ókunnugir héldu
að þama væri starfrækt bamaheim-
ili!
A þessum tíma var margt brallað
og voruð þið mömmumar ólatar við
að hafa ofan af fyrir okkur krökkun-
um, þarna vom byggð heiiu þorpin
úr kassafjölum og afgangstimbri,
„dmllubúin“ starfrækt með tilheyr-
andi „drullukökubakstri", farið nið-
ur í fjöra eða upp að „Skúlalæk" að
vaða, út á bát að veiða að ógleymd-
um ferðum upp í fjall.
Og þegar rigndi var skipt niður í
lið þar sem strákamir vom sendir
til að smíða úti í eldiviðarskúr en við
stelpumar saumuðum dúkkuföt í
gríð og erg úti í garðskúr. Ógleym-
anleg er sú mynd af þér, Snúlla mín,
þar sem þú situr við stofugluggann
á Hafravatni og prjónar peysur af
miklu kappi á krakkahópinn þinn
fyrir veturinn því öll urðu þau að
eiga skólapeysu og þar var ekki
kastað tO hendinni frekar en í öðra
hjá þér.
Þá má ekki gleyma að minnast á
dönsku blöðin en þau hafðir þú
ávallt við höndina og reyndar vom
þetta sumum okkar systkinanna
okkar fyrstu kynni af erlendu máli.
Það var einhver sérstakur ljómi í
kringum þessi blöð með teikni-
myndaseríum og fleiru fróðlegu í
augum barnsins sem ekki var alveg
fært um að skilja þessi framandi
orð, en þar komst þú til hjálpar.
Frábær þessi frænka sem skildi út-
lensku!
Svo ótal fleiri myndir koma fram í
hugann, en hér látum við staðar
numið og þökkum þér af heilum hug
samfylgdina og biðjum góðan Guð
að taka vel á móti þér á nýjum til-
verustigum.
Ragnari, bömunum og öllum af-
komendum þínum sendum við okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur og
vonum að minningamar um yndis-
lega eiginkonu og móður verði þeim
styrkur í sorginni.
Far þú í friði, elsku frænka og
hafðu þökk íyrir allt og allt.
Fyrir hönd systkinanna í Fagra-
bæ,
Jónína Guðjónsdóttir.
Það em forréttindi að eiga góða
að á lífsleiðinni, ekki síst í uppvext-
inum. Nú er Gúna, kona Ragnars
móðurbróður okkar, látin eftir erfið
veikindi, veikindi sem við vomm
alltaf vissar um að hún myndi sigr-
ast á. Hún var sterk stoð í öllu okk-
ar lífi og eigum við systur henni því
mikið að þakka.
Húsið heima á Hrísateigi var
ekkert venjulegt hús. Þama voru
afi og amma, mamma með okkur
systurnar, Ragnar og Rósa, systkini
mömmu, með sína maka og börn.
Já, það vom þrettán böm í húsinu
og svo allir vinimir sem alltaf vom
velkomnir bæði seint og snemma.
Þetta var stór hópur og samheldinn.
Sambýlið í húsinu var sérstakt að
því leyti að við vomm sem ein stór
fjölskylda en ekki þrjár.
Mamma og Gúna voru lengst af
heimavinnandi en þær höfðu nóg að
gera með alla þessa krakka sem sí-
fellt héngu í pilsunum þeirra. Aldrei
munum við þó eftir því að þær hafi
amast við okkur eða skammað,
heldur var liðinu stjómað hávaða-
laust með ró og mildi. Þær vom
samstilltar og góðar vinkonur sem
báðar höfðu einstakt lag á bömum.
Þær vora mömmumar í húsinu og
vom alltaf til taks ef þurfti að
hugga eða næra á andlegan eða
líkamlegan hátt.
Gúna var sterk, ástrík og glað-
lynd, en umfram allt yndisleg
manneskja. Okkur var hún mikið
meira en konan hans Ragnars
frænda og mágkona mömmu. Hún
var traustur vinur og alltaf var
hægt að leita til hennar með stórt
og smátt. Hennar ævistarf var mik-
ið, uppeldi sjö bama er ekkert smá
verkefni, en þegar krakkamir urðu
sæmilega sjálfbjarga fór Gúna út í
verslunarrekstur. I nokkur ár rak
hún bókaverslun og við systumar
nutum góðs af því, fengum vinnu
hjá henni við skúringar og í skóla-
fríum við afgreiðslu. Sérstaklega er
jólaösin minnisstæð. Þá var nú
gaman, mikið að gera og fólk í ess-
inu sínu. A Þorláksmessukvöld var
svo fagnað með heitu súkkulaði hjá
mömmu og allir sofnuðu þreyttir og
sælir.
Gúna var fádæma myndarleg
húsmóðh' og lét sig ekki muna um
að töfra fram veisluborð af minnsta
tilefni. Ekki var hún síður lagin við
prjónana, á því sviðinu liggja eftir
hana ótaldar flíkur, þær síðustu
unnar í sumar.
Fyrir nokkmm ámm tókum við
stelpurnar á Hrísó okkur til og
stofnuðum gönguklúbb. Tilgangur-
inn var að tryggja að tengslin milli
okkar slitnuðu ekki. Reyndar var
ekki nokkur hætta á því. Við göng-
um saman með reglulegu millibili
og fáum okkur svo kaffi á eftir og
þá hafa heiðursfélagamir; mamma,
Gúna og Imma móðursystir, hitt
okkur og allt er eins og í gamla
daga, þær eru mömmurnar og við
stelpuvitleysingamir. Allt er látið
flakka. Þessar samverastundir okk-
ar hafa haft óskaplega mikið gildi,
það sjáum við best núna þegar
mamma og Gúna em báðar dánar,
bara með 10 mánaða millibili. Af
eldri kynslóðinni eru einungis
systkinin Imma og Ragnar eftir.
Ragnar sem er svo veikur og sér nú
á eftir ástinni sinni og besta vini.
Við finnum sárt til með honum og
biðjum Guð að styrkja hann.
Með þakkir í huga kveðjum við
Gúnu og gleðjumst yfir þeirri vissu
að nú er hún laus við allar þjáning-
ar.
Elsku Ragnar, Reynir, Nína,
Steini, Gunna, Snorri, Ella og Imba,
þakka ykkur fyrir að leyfa okkur að
eiga hana með ykkur. Blessuð sé
minning hennar.
Ágústa, Anna Þóra, Sigrún
og Margrét (Mansý).
50 ár em langur tími, en samt
virðist hann vera svo undarlega
stuttur þegar litið er til baka. Það
var árið 1949 sem ég kynntist
Guðrúnu Snjólaugu, sem var alltaf
kölluð Snúlla. Hún var konan hans
Ragnars og meðlimur saumaklúbbs,
sem stofnaður hafði verið innan
Farfugla, en þar hafði myndast
hópúr, sem var byrjaður að gera sér
hreiður.
Ragnar var félagslyndur, kraft-
mikill og drífandi, en Snúlla var
mjög ung, dálítið feimnisleg, en glöð
á sinn kyrrláta hátt. Svo fór að
heimili þeirra varð miðdepillinn í
félagslífi okkar hinna. Það stóð
alltaf opið og þar var veitt af gest-
risni og rausn. Ragnar var glaður
og reifur, ákafur bridsspilari og
hreif okkur með sér. Snúlla reiddi
fram frábærar veitingar, hlý og full
af kærleika.
Árin liðu og lífið deildi út gleði og
sorgum. Hún tók því sem að hönd-
um bar æðmlaus og sterk. Þau
eignuðust sjö böm, myndarleg og
vel gerð, og komu þeim upp með
sóma. Snúlla fór að vinna úti eftir að
bömin tóku að stálpast, sinnti
mannmörgu og gestkvæmu heimili
og handavinnan hennar var mikil og
falleg.
Svo kom að því að Ragnar missti
heilsuna. Hún annaðist hann heima
meðan því varð við komið, en síðan
fékk hann vist á Hrafnistu í Reykja-
vík. Fyrir rúmu ári bauð Snúlla
okkur í saumaklúbbnum í mat til að
segja okkur að hún hefði greinst
með krabbamein. Hún gekkst undir
erfiða meðferð, sem hefur nánast
staðið síðan. Þennan tíma tók hún
þátt í öllu því sem við tókum okkur
fyrir hendur. Hún var glöðust allra
og sú sem alltaf hafði eitthvað milli
handanna til að gefa bamabömun-
um. Og nú er hún dáin og sætið
hennar er átakanlega autt.
Ég á brothættan, stoltan svan
með hringaðan háls sem hún gaf
mér fyrir 50 ámm. Hann hefur
staðið af sér flutninga og hnjask og
er ennþá hjá mér eins og tákn
vináttu sem aldrei brotnaði eða
týndist. Ég kveð hana með þakklæti
fyrir allt sem hún var mér og votta
ástvinum hennar dýpstu samúð.
Jódís Jónsdóttir.
í dag kveðjum við hjá SVR kær-
an samstarfsmann, Guðrúnu Reyn-
isdóttur. Hún hóf störf hjá fyrir-
tækinu fyrir rúmum tveimur ára-
tugum, vorið 1978, og starfaði
lengst af við uppgjör fargjaldatekna
en annaðist símavörslu fyrirtækis-
ins síðustu árin.
Guðrún var góður samstarfsmað-
ur, ljúf í lund, jákvæð og elskuleg.
Hún átti miklu bamaláni að fagna í
hamingjuríku hjónabandi með eig-
inmanni sínum, Ragnari Þorsteins-
syni. Engum leyndist hversu mjög
hennar mikla uppeldisstarf með
stóran barnahóp mótaði framkomu
og lífsviðhorf. Afkomendumir áttu
stórt rúm í hjarta hennar og á síð-
ustu ámm naut hún þess að sjá
fleiri og fleiri bamaböm vaxa upp
og þroska hæfileika sína hvert á
ÚTFARARSTOFA
OSWALDS
simi 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓLARHRINGINN
AÐALSTRÆTl iB • 101 RF.VKJAVIK
l ÍKKISTUVINNl'STOFA
EYVINDAR ÁRNASONAR
sínu sviði. Stolt sýndi hún okkur
myndir af þeim og leyfði okkur að
fylgjast með framgangi þeirra.
Hverju því starfi sem Guðrúnu
var falið á skrifstofu SVR gegndi
hún af jákvæðni og samviskusemi.
Erfiðar heimilisaðstæður síðustu
árin eftir að heilsa Ragnars tók að
þverra öftmðu henni ekki frá fullri
starfsþátttöku þar til hún sjálf varð
að lúta í lægra haldi á síðasta ári
fyrir þeim sjúkdómi sem ekki varð
sigraður.
Eiginmanni Guðrúnar, Ragnari
Þorsteinssyni, og afkomendum
þeirra vottum við samúð á kveðju-
stund. Við hjá SVR þökkum sam-
starf við góðan félaga og dyggan
samstarfsmann og biðjum Guð að
blessa minningu Guðrúnar Reynis-
dóttur og leiða hana á nýjum veg-
um.
Hafðu þökk fyrir allt.
Lilja Ólafsdóttir, forstjóri SVR.
Fyrir ekki svo voðalega löngu, að
mér finnst, var ég lítil stelpa á
Hrísateignum. í næsta húsi bjó
Ella vinkona mín með sínum mörgu
systkinum og foreldmnum Ragnari
og Guðrúnu. I sama húsi bjuggu
frænkumar Rósa og Magga með
fjölskyldum sínum. Þetta var því
sannkallað fjölskylduhús, margt um
manninn og mikil samskipti. Oft
komu svo afi, amma og Gunna
frænka í heimsókn auk margra
annarra. Ekki vora veisluföngin af
lakara taginu því Guðrún bakaði
þær albestu kökur sem ég hef
smakkað. Viðurkenni ég hér að ég
var stundum dálítið afbrýðisöm út í
hana vinkonu mína því fjölskyldu-
boð voru ekki eins tíð hjá mér og
langaði mig eflaust innst inni að
vera hluti af þessari stóm sam-
heldnu fjölskyldu. En ég fór ekki
varhluta af veisluborðum Guðrúnar
því oftar en ekki bauð hún mér líka.
I þá tíð þurfti maður sem betur fer
ekki að passa línumar og því úðaði
ég í mig eins miklu og ég gat. Þeg-
ar hér var komið sögu var ég orðin
heimagangur á Hrísateigi 8. Sér-
staklega fannst mér gaman að vera
þar á þeim tíma dags þegar fólk var
að koma úr vinnu því þá litu
frænkumar inn í kaffi hjá Guðrúnu
og spjölluðu mikið. Oftar en ekki
bar eitthvað spaugilegt á góma og
þá hló Guðrún svo mikið að hún
táraðist. Þessi mynd af konum sem
gáfu sér tíma til að setjast niður og
spjalla saman í amstri dagsins er
ein af mínum ljúfari endurminning-
um. En ég var ekki alltaf svona
kotroskin í samskiptum mínum við
Guðrúnu. Þegar ég var að byrja að
kynnast Ellu, 8-9 ára, bauð hún
Blómabúð
in
C\c\^3sk<
pm
v/ I-ossvogskií'UjMgarS
Stmi. 554 0500
mér stundum í hádegismat eftir
skóla því mamma mín vann úti og
enginn var heima til að taka á móti
mér. Ég var mjög upp með mér af
þessum hádegisboðum og sat efiéff
laust stillt og prúð til borðs. Sér-
staklega fannst mér mikið tO um
Guðrúnu. Hún var há kona, afskap-
lega myndarleg en umfram allt
virðuleg. Svo virðuleg þótti mér
hún að að borðhaldi loknu stóð ég
upp og hneigði mig fyrir henni um
leið og ég þakkaði fyrir mig. Hún er
eflaust eina manneskjan sem hefur
orðið þeirrar virðingar aðnjótandi
af minni hálfu ef frátalinn er kenn-
arinn minn í bamaskóla, en það var
jú skylda að hneigja sig fyrir hon-
um.
Þessi tímalausa æska fékk sinn
enda, við Ella fluttum báðar burtu
úr hverfinu en vinátta okkar hélst.
Ég hitti Guðrúnu sjaldnar en áður
en alltaf þegar ég hitti hana spurði
hún af áhuga um mína hagi og
fylgdist með mér. Alltaf þótti mér
jafn gaman að vera í návist hennar
því það var svo stutt í hláturinn hjá
henni og alltaf þótti mér jafn merki-
legt að sjá þessa virðulegu konu
hlæja svo tárin streymdu.
Hratt flýgur stund, ég er ekki
lengur lítil stelpa á Hrísateignum
heldur gift kona í Goðheimunum. I
haust flutti Ella aftur á Reykjavík-
ursvæðið en við höfum búið hvor í
sínu landinu eða landshluta í tutt-
ugu ár. Ég hafði vonast til að fá aft-*"
ur tækifæri til að hitta Guðrúnu yfir
kaffibolla stundarkom í dagsins önn
eins og í gamla daga. Forlögin
höfðu ekki ætlað okkur það. En ég
þakka henni fyrir þær góðu minn-
ingar sem hún gaf mér af skemmti-
legu heimilislífi og hjartahlýrri
konu sem ég mun seint gleyma.
Megi góður Guð styrkja Ellu, systk-
inin öll og ekki síst Ragnar í sorg-
inni.
Sigríður Anna Guðbrandsdóttir.
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Stapahrauni 5, Hafnarfirði, sími 565 5892
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áratðng reynsta.
Svenir Einarsson,
útfararstjóri
Sverrir Otsen,
útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
Þegar andlát ber að höndum
Útfararstofan annast meginhluta allra útfara
á höfuSborgarsvæSinu. Þar starfa nú 15 manns
viS útfararþjónustu og kistuframleiSslu.
AlúSleg þjónusta sem byggir á tangri rejrnslu

Útfararstofa Kirkjugarðanna ehf. ^jL .
VesturhlíS 2-Fossvogi-Sími 551 1266
LEGSTEINAR t Marmari
Islensk framleiðsla Granít
Vönduð vinna, gott verð Blásrýti
Sendum myndalista Gabbró
MOSAIK Líparít
Hamarshöfði 4, 112 Reykjavík L
sími 5871960, fax 5871986 7
1=