Morgunblaðið - 07.11.1999, Blaðsíða 22

^2 B SUNNUDAGUR 7. NÓVEMBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
G
| UÐBERGUR Auðunsson býr
ásamt konu sinni Eygló
Bjarnadóttur, guðfræðinema
log tvíburunum, Bergi og Degi,
látta ára, í húsi við Vesturgöt-
luna í Reykjavík, sem byggt
var snemma á öldinni. Fjölskyldan
býr þar í ágætri íbúð á efri hæð og
risi hússins. Fyrir á Guðbergur tvö
böm, Nönnu, sem er rúmlega tvítug
og er fyrirsæta og módel í Múnchen í
Þýskalandi, og Aðalstein, sem vinnur
hjá Eimskipafélagi Islands.
Guðbergur Auðunsson á langan og
athyglisverðan feril að baki sem
myndlistarmaður, söngvari, auglýs-
ingateiknari og hönnuður. Guðberg-
ur er enn á besta aldri, fæddur árið
1942. Hann er hávaxinn, lítið eitt far-
^inn að grána í vöngum og minnir
kannski fremur á sjómann eða út-
gerðarmann, en söngvara eða mynd-
listarmann.
Guðbergur á lítinn trillubát, Astu
Sóllilju, og í frístundum frá erli
dagsins rær hann út á miðin ekki
langt frá Reykjavík þar sem hann
veiðir fisk í soðið. „Eg er nýbúinn að
eignast bátinn og ég hef í huga að
gefa stráknum mínum ekta íslenskt
uppeldi, þar sem þeir alast upp við
sjóinn og veiða fisk, sem mótvægi við
tölvuspilin.“
Upphafið, mótunarár
og áhrifavaldar
„Ég ólst upp í Reykjavík, en er
fæddur í Hveragerði. Foreldrar mín-
fir eru Auðunn Hermannsson, fyrr-
verandi forstjóri happdrættis DAS
og Laugarásbíós, og Unnur Guð-
bergsdóttir húsmóðir, sem lést árið
1985.“
Hvar var æskuheimili þitt?
„í húsi númer 99a við Hverfisgöt-
una, á horni Barónsstígs og Hverfis-
götu. Ég var í Austurbæjarbarna-
skólanum og fór síðar í Lindargötu-
skólann og þaðan vestur á Núp þar
sem ég lauk gagnfræðaskólaprófí
vorið 1957.“
Hvernig var að alast upp í Reykja-
vík á fimmta og sjötta áratug aldar-
innar?
„Það var ánægjulegt að alast upp í
Reykjavík, um og eftir miðja öldina.
Það var oft snjóþungt yfir vetrar-
mánuðina og þá var það ekki óal-
gengt að börn og unglingar iðkuðu
þann ljóta leik að hanga aftan í bif-
reiðum og þá var ekki sama umferð-
in á götum borgarinnar og er nú
tæpum fimm áratugum síðar. Þá var
Reykjavík að mörgu leyti ólík því
sem hún er í dag og byggðin náði
ekki mikið lengra í austur en að
Rauðarárstígnum.
I næsta nágrenni
við æskuheimili mitt
var Hafnarbíó og
»3kúlagatan var þarna
niður við sjóinn. Mér
er það minnisstætt að
við Skúlagötuna var
maður í skemmu sem
sveið kindarhausa fyr-
ir opnum eldi og það
var mjög tilkomumik-
ið á kvöldin þegar við
krakkamir komum
þarna að skemmunni.
Þá stóð hann þarna
sótugur upp fyrir haus
og með sviðakjamma á stöngum inni
í eldinum."
Þú hefur kannski farið í sveit á
sumrin líkt og margir ungir
Reykvíkingar hér fyrr á árum?
„Já, ég var í sveit á sumrin í Borg-
"‘arfirðinum og tvö sumur í Ölfusinu.
Ég var fimm ára þegar ég fór fyrst í
sveit og var um sumur í sveitinni allt
þar til ég var þrettán ára. Þó ég sé
borgarbam þá á sveitin alltaf töluvert
í mér og það er ómetanlegt að hafa
fengið að vera í sveit sem ungur
drengur og kynnast sveitastörfum og
landinu. Ég var í sveit á Sturlureykj-
um í Reykholtsdal hjá Jóhannesi
hreppstjóra og syni hans, Sturlu, sem
tók við af honum. Þeir vom miklir
kraftamenn og einn bræðranna,
Bjöm, lék eftir atriði sem kraftajöt-
,unninn Ursus, Gunnar Hámundar-
son, sýndi á sýningum í Reykholti.“
Sigurvegari í
dægurlagasöngvarakeppni
Hvar komst þú fyrst fram sem
söngvari með hljómsveit?
„Það var árið 1957 í héraðsskólan-
um að Núpi. Rokkið var byrjað eða á
slnum fyrstu ámm. Á Núpi byrjaði
Fimm í fullu fjöri. Frá vinstri: Guðbergur, Örn Ármannsson, Þorsteinn
Sigmundsson, Karl Möller og Einar Blandon.
Guðbergur á gangi við eina
helstu umferðargötu Kaup-
mannahafnar í október 1959.
Mynd frá
sýningu
árið 1990
í Bergen
Guðbergur Auðunsson var um árabil einn
vinsælasti dægurlagasöngvari þjóðarinnar.
Hann er einnig kunnur myndlistarmaður
og hefur haldið margar einkasýningar.
Guðbergur lærði auglýsingateiknun og
starfaði sem auglýsingateiknari í mörg ár.
Hann starfar nú sem ráðgjafi varðandi
áfengis- og fíkniefnavarnir. Ólafur Orms-
son ræddi við Guðberg um ferilinn og eitt
og annað minnisstætt frá liðnum árum.
ég að syngja. Það var mikið tónlist-
arlíf í skólanum. Þegar ég kom til
Reykjavíkur um vorið að loknu
gagnfræðaskólanámi fórum við
nokkrir félagar á dansleik í Iðnó þar
sem KK-sextettinn var að spila. Þar
var söngkeppni þar sem óþekktir
söngvarar fengu að reyna sig, og tók
ég þátt í henni, manaður af félögun-
um. Ég söng þarna tvö lög sem ég
hafði sungið á Núpi - When the
swallows come back to the Capistra-
no og Jailhouse Rock. Ég fékk lánað-
an gítarinn hans Ólafs Gauks og
söng þessi lög og vann keppnina og
fljótlega eftir það var ég auglýstur á
dansleik hjá hljómsveitinni í Iðnó,
sem sigurvegari úr dægurlagasöngv-
arakeppninni. Pétur Guðjónsson
rakari, umboðsmaður KK-sextetts-
ins, kom til mín og spurði hvort ég
vildi ekki fá vinnu, og bauð mér að
vera í hljómsveit sem kallaðist Ster-
eo og ég var til í það. Ég söng síðan
með Stereo-kvintett sumarið 1958.
Við komum fram í Selfossbíó, í Sand-
gerði, Iðnó og víðar.“
Og voruð þið eingöngu með villta
rokkmúsík á dansleikjunum?
„Við vorum auðvitað undir áhrif-
um frá mönnum eins og Presley,
Little Richard, Chuck Berry og
þessum afburðamönnum sem komu
fram á fyrstu árum rokksins. Það
voru margir hræddir við rokkið og
þessa kraftmiklu músík. Ég man t.d.
vel eftir því, að þegar myndin Rock
Around the Clock var sýnd í
Stjörnubíó voru uppþot fyrir utan
kvikmyndahúsið og lögreglan kom á
staðinn þar sem nokkur ungmenni
komu saman. Ég hlustaði mikið á
Keflavíkurútvarpið á þessum árum
og þar heyrði ég öll nýjustu lögin.“
Varst þú ekki einn stofnenda hinn-
ar vinsælu unglingahljómsveitar
Fimm í fullu fjöri?
„Jú, og þegar ég var kominn í þá
hljómsveit tók ég upp á segulband
lögin úr Kefiavíkurútvarpinu á dag-
inn. Þegar um var að ræða nýtt lag
þá tók ég það upp á band og spilaði
það aftur og aftur þar til ég var bú-
inn að ná textanum og svo æfðum við
lagið um kvöldið og vorum iðulega
komnir með nýjasta lagið á
prógrammið á dansleikjum á kvöld-
in. Það var nýjabrum á þessu og
unga fólkið tók eftir þessu.
Sumarið ‘58 fór ég til Kaupmanna-
hafnar og reyndi að komast í nám í
auglýsingateiknun í virtasta hönnun-
arskóla Danmerkur, sem hét þá
Kunsthaandværkerskolen, en heitir í
dag Danmarks Designskole, og er
fjögurra ára skóli. Það var mikil að-
sókn að þessum skóla og það voru
tekin inntökupróf og það var
reynslutími. Það fór þannig að ég
komst ekki í fyrstu umferð inn í skól-
ann. Þetta var mjög góður listaskóli,
en það var mjög erfitt að komast inn
í hann. Ég fór því heim um jólin 1958
og þá stofnaði ég með öðrum hljóm-
sveitina, Fimm í fullu fjöri. Við byrj-
uðum að spila hjá Magnúsi Björns-
syni, veitingamanni á Víkinni í Kefla-
vík. Frá Magnúsi er nafnið á hljóm-
sveitinni komið, Fimm í fullu fjöri.
Við komum fram í Breiðfírðingabúð
og Silfurtunglinu. í Silfurtunglinu
vorum við lengst af á því tímabili
sem hljómsveitin starfaði og margir
muna enn eftir okkur þaðan enda
var það mjög skemmtilegur tími.“
Söngvari með KK-sextettinum
Var þér ekki boðið að syngja með
KK-sextettinum?
„ Jú, árið 1959 fékk ég tilboð um að
syngja með KK-sextettinum. Þá var
ég búinn að taka þá ákvörðun að fara
til Danmerkur um haustið og reyna
við skólann aftur og hefja þar nám.
Það var á þeim forsendum að ég
ákvað að taka boðinu, þó mér þætti
erfitt að yfirgefa félagana í Fimm í
fullu fjöri. Eg mat það þannig að
þetta væri einstakt tækifæri á þeim
tíma, KK-sextettinn var helsta dans-
hljómsveit landsins og möguleikarn-
ir ekki jaln margir og þeir eru í dag.
Ég var síðan með KK í nokkra mán-
uði þar til ég fór út um haustið.
Ég á enn úrklippu úr vikublaðinu
Fálkanum frá þeim árum þar sem er
ákaflega vinsamleg umsögn. Þar
segir t.d.: „Hfjómsveitir hér gerast
ekki betri en KK-sextettinn, og má
snúa hinu gamalkunna máltæki við,
að lengi geti vont versnað og nota
það um KK-sextettinn og segja að
lengi geti gott batnað, því þessi skín-
andi góða hljómsveit hefur orðið enn
betri við þær breytingar sem á henni
urðu fyrir nokkrum vikum. Hinn nýi
söngvari hljómsveitarinnai', Guð-
bergur, er bráðefnilegur söngvari,
og er ólíkt efnilegri byrjandi, en
margir kunnir söngvarar voru er
þeir létu íyrst í sér heyra.“
Ég hef aldrei fengið betri krítík
fyrr eða síðar. Það var algjört ævin-
týri að fá að vera með KK-sextettin-
um. Að fá að syngja með stórsöng-
konu eins og Ellý Vilhjálms var
ómetanleg reynsla. Allir hljóðfæra-
leikai’arnir í hljómsveitinni voru í
fremstu röð íslenskra hljóðfæraleik-
ara, og útsetningar fagmannlega
unnar og ekki betur gert. KK-
sextett spilaði í Þórskaffi fimm kvöld
í viku og einnig á dansleikjum úti á
landi.“
Var það sumarið 1959 að KK-
sextettinn fór inn í stúdíó og tók upp
hljómplötu?
„Já, og þá var tekin upp fjögurra
laga plata. Ragnar Bjarnason söng
t.d. lagið Senn fer vorið á vængjum
yfir flóann, frábært lag og einstak-
lega vel sungið. Ég var með eitt lag á
plötunni, Lilla Jóns, sem var smellur
og náði feikna vinsældum og vai’ í
efstu sætum á vinsældalistum óska-
lagaþátta þá um sumarið og haustið,
en um það leyti var ég kominn til
Kaupmannahafnar.“
Kom ekki út plata ári síðar, 1960?
„Jú, þá kom ég við í Osló, frá
Kaupmannahöfn, á leiðinni heim og
þar var tekin upp á vegum Hljóm-
plötuverslunar Sigríðai’ Helgadóttur
tveggja laga plata með lögunum
Adam og Eva og Ut á sjó. Það var
hljómsveit Kjell Karlsson sem lék á
plötunni og hún gekk ljómandi vel.
Þetta eru erlend lög við íslenska
texta. Þessi lög náðu miklum vinsæld-
um. Það komu ekki út margar plötur
á þessum árum, það má segja að það
verði undantekning að lög náðu inn á