Morgunblaðið - 21.01.2000, Page 47

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 21. JANÚAR 2000
MINNINGAR
LEOPOLD HELGl
SIGURÐSSON
+ Leopold Helgi
Sigurðsson
fæddist á Hellissandi
15. desember 1908.
Hann lést 16. janúar
síðastliðinn. Móðir
hans var Jónína Guð-
rún Jónsdóttir, f. 26.
ágúst 1879, d. 30.
nóvember 1945 og
var hún ættuð úr
Grunnavíkurhreppi í
Jökulfjörðum. Faðir
hans var Sigurður
Magnússon, sjómað-
ur á Hellissandi, f.
17. maí 1885, d. 9.
febrúar 1909. Bróðir Sigurjón 111-
ugason, f. 19. júní 1914, d. 1. júlí
1994.
Útför Leopolds fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Okkur langar að minnast með
nokkrum línum vinar okkar og
frænda, Leopolds Sigurðssonar, svo
snar þáttur var hann í lífi fjölskyldu
okkar í áratugi.
91 æviár liggur að baki lífssögu
Leopolds og áttu víst fáir von á því í
upphafi ævi hans. Á Leopold voru
lögð þau örlög í barnæsku að hann
fékk illvígan sjúkdóm sem kallaður
var beinkröm. Sjúkdómurinn gerði
það að verkum að líkaminn þroskað-
ist ekki eðlilega og var hann þess-
vegna eftirminnilegur á að líta. Lág-
ur í lofti en þráðbeinn í baki og lyfti
fótunum nokkuð hátt er hann gekk.
Einkennismerki var hann ávallt með
utandyra, húfu með stuttu deri og
hallaði henni allnokkuð niður á ennið
þannig að svipurinn naut sín.
Á þeim tíma er Leopold ólst upp
var meira lagt upp úr líkamlegu at-
gervi en andlegu og svo fór vegna
veikindanna og óvissu um hversu
langra lífdaga honum yrðið auðið að
hann naut engrar skólagöngu, en við
sem þekktum hann vissum að í and-
anum bjó ágætlega vel gerður mað-
ur með gott hreint hjartalag og okk-
ur fannst eins og hann varðveitti
alltaf barnið í hjarta sínu, svo ein-
lægur var hann til orðs og æðis.
Ekki mátti hann heyra talað illa um
nokkurn mann og sagði þá gjarnan
við þá er það gerðu: „Guð almáttug-
ur fyrirgefi þér að tala svona.“
En svo fór að drengnum tók að
vaxa fiskur um hrygg, tók að styrkj-
ast og varð varla misdægurt eftir
það og þá var farið að taka þátt í
hinni daglegu tilveru. Bæði var það
að móðir hans, sem öllum vildi gott
gera, lánaði hann til ýmissa viðvika
og fólk var fljótt að finna að honum
mátti algjörlega treysta fyrir því
sem honum var falið. Varð hann
fljótt vinsæll í heimsóknum sínum í'
önnur hús, ekki síst hjá húsmæðr-
um. Það þurfti til dæmis að sækja
vatn í Höskuldsá, skjótast eftir tób-
aki í Kaupfélagið, kíkja eftir krökk-
unum á meðan þær skutust yfir um í
kaffisopa, einnig send-
ast með skilaboð og
smáhluti fyrir karlana
og taka af þeim ýmis-
konar viðvik. Ókkar
kynni hófust fyrir al-
vöru er við fluttumst í
Rif, þá sóttum við til
hans í fjölda ára að
gæta barna okkar, ekki
síst þegar við fórum út
að skemmta okkur. Við
munum vel eftir því
hvað hann var undr-
andi að við skyldum
treysta honum til
þessa, en hann setti
skilyrði, allt varð að vera í röð og
reglu, börnin helst háttuð, pelinn og
annað sem til þurfti á sínum stað og
vísa ferð heim strax og við komum.
Hann hafði gjarnan þann háttinn á
að hann lagðist fyrir framan hjá
börnunum og raulaði fyrir munni
sér ýmsan kveðskap sem hann
kunni, börnin hændust að honum og
hafa alla tíð virt hann mikils. Einn
var sá siður á okkar heimili þar til
börnin uxu úr grasi.Um hver jól
sendi hann þeim pakka og þar sem
ungviðin voru oft óþreyjufull eftir
jólamatinn og biðu eftir að fá að taka
upp pakkana, þá var látið eftir þeim
að taka forskot og þau fengu að taka
upp einn pakka hvert, og það brást
aldrei að þau völdu alltaf pakkana
frá Leopold, því þeir voru alltaf
harðir og eftir það lá þeim minna á
að opna hina.
Oft furðar fólk sig á hvernig al-
mættið hnýtir og slítur örlagavefi
okkar mannanna.
Guðrún Jónsdóttir fluttist með
föður sínum barnung úr Jökulfjörð-
um í Breiðafjarðareyjar. Hann flutt-
ist norður aftur en hún fluttist út á
Hellissand þar sem hún kynntist
fyrri manni sínum, Sigurði, og eign-
aðist með honum Leopold. Þegar
hann er rúmlega eins árs drukknar
Sigurður í hörmulegu slysi í Kefla-
víkurvör á Hellissandi þann 9. febr-
úar 1909, þar sem níu menn fórust
þegar báti þeirra hvolfdi ofan í inn-
siglinguna. Síðari mann sinn, Illuga,
missti hún einnig í sjóslysi en sonur
þeirra Siguijón var þá aðeins rúm-
lega þriggja ára gamall. Guðrún ól
önn fyrir sonum sínum og bjó lengst
af á Blómsturvöllum á Hellissandi
Árið 1939 flyst hún ásamt Leopoldi í
skjól sonar síns Sigurjóns og eigin-
konu hans, Gíslaugu Elíasdóttur, á
nýstofnað heimili þeirra í Nýborg á
Hellissandi og þar dvaldist hún þar
til leiðin lá á dvalarheimilið Grund í
Reykjavík þar sem hún andaðist.
Leopold átti síðan heimili hjá bróður
sínum og mágkonu allan tímann sem
þeirra naut við, fyrst- á Hellissandi
og síðan er flutt var í Höfðagrund á
Akranesi. Hann naut í hvívetna ein-
stakrar umhyggju og hlýju þeirra
beggja og eftir að þau féllu frá hefur
Gunnar Jón, sonur þeirra og fjöl-
skylda, hlúð að honum af alúð, heim-
sótt hann daglega á dvalarheimilið
Höfða þar sem hann dvaldi við gott
atlæti þar til yfir lauk.
Móðir hans átti í lengri tíma eina
kind sem Leopold hugsaði um af
stakri alúð. Það þurfti að heyja fyrir
blessaðri skepnunni og ekki passaði
neitt orf fyrir hann, því lá hann á
hnjánum með ljá í höndunum og
skar grasið þannig og þurrkaði síð-
an. Síðar smíðaði góður maður fyrir
hann orf sem passaði. Þeir bræður
eignuðust síðar fleiri kindur og þar
sem Sigurjón stundaði lengst af sjó-
inn þá kom það í hlut Leopolds að
hugsa um kindurnar, það gat verið
allnokkur sláttur á mínum manni og
það hvein stundum í honum í réttun-
um á haustin og þá var drjúgt tekið í
nefið.Okkur er til efs að nokkrar
skepnur hafi fengið betri umhirðu,
og hvað hann varð barnslega glaður
þegar lömbin fæddust á vorin, en
hann sást líka stundum bregða hönd
fyrir augun á haustin þegar þau
voru tekin frá mæðrum sínum.
Starfsævi sína stundaði hann til
sjötugs á Hellissandi og hann var
svo sterkur persónuleiki að það var
eins og Hellissandur missti ákveð-
inn „sjarma" eftir að hann fluttist
þaðan. Á Akranesi undi hann sér
ákaflega vel í þau 20 ár sem hann bjó
þar, enda í góðri návist fjölskyldu
sinnar og annarra vina að vestan,
starfsfólks og heimilisfólks á Höfða.
Gunnar Jón, Kristný og fjölskylda
ykkar, miklar þakkir eigið þið skild-
ar fyrir umhyggju ykkar við
Leopold Helga Sigurðsson. Blessuð
sé minnig hans.
Ingi Dóri, Sigurlaug, Sig-
rún, Gísli, Einar, Guðbjörn
Sölvi, Ragnar og Kristinn.
Nú hefur hann Poldi (Lalli)
frændi fengið hvíldina, orðinn há-
aldraður. Aldrei var hann heilsu-
hraustur, en á unga aldri var hann
með beinkröm, sem olli því að hann
þroskaðist ekki eins og önnur börn,
hvorki líkamlega né andlega. Sökum
þess var honum ekki spáð langlífi og
þótti mörgum ótrúlegt að hann
skyldi ná svo háum aldri þrátt fyrir
mikið heilsuleysi alla tíð. Læknar
töldu það einstakt og að hann hefði
aldrei náð svo háum aldri ef hann
hefði ekki fengið svona góða umönn-
un.
Hann bjó hjá móður sinni og bróð-
ur, en faðir hans fórst þegar hann
var kornungur, svo og stjúpfaðir
hans. Eftir að afi og amma festu ráð
sitt fluttu þau mæðgin til þeirra og
bjó hann áfram hjá þeim eftir lát
móður sinnar. Hjá þeim bjó hann við
GUNNAR
KRIS TJÁNSSON
Skilafrestur
minningar-
greina
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útfor er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna skilafrests.
+ Gunnar Kristjánsson vélsljóri
fæddist í Melkoti f Staðarsveit
á Snæfellsnesi 22. febrúar 1933.
Hann lést á heimili sínu 6. janúar
síðastliðinn og fór útfór hans fram
frá Víðistaðakirkju 13. janúar.
í morgun saztu hér
undir meiði sólarinnar
og hlustaðir á fuglana
hátt uppí geislunum
minn gamlivinur
enveiztnú.íkvöld
hvemigvegimirenda
hvemig orðin nema staðar
og stjömumar slokkna.
(Hannes Pét.)
Við söknum góðs vinar og sam-
starfsfélaga og biðjum góðan guð að
veita fjölskyldu Gunnars styrk á
þessum erfiðu tímum.
Guðrún Mary
og Anna Hedvig.
t
Ástkaer eiginkona mín,
SHIRLEY ANN SIGFUSSON,
36 The Prominade, Withernsea
HU 132 DW.E. Yorks, Englandi
verður jarðsungin í dag, föstudaginn 21. janúar, frá Hull.
Fyrir hönd ættingja,
Haraldur Sigfússon.
gott yfirlæti þai- til þau létust bæði
með stuttu millibili fyrir tæpum sex
árum. Þau hugsuðu mjög vel um
hann á allan hátt. Amma eldaði alltaf
sérfæði fyrh- hann, því hann þurfti
sérstakan mat.
Poldi passaði mig oft þegar ég var
lítil. Það sögðu mér margar mæður
á Hellissandi að þær treystu engum
betur til að passa börnin þeirra en
honum. Hann var alltaf mjög hlýr og
góður við mig og ég skynjaði sem
barn eitthvað mjög sérstakt og já-
kvætt við hann, eins og hann kynni
og vissi meira en aðrir á þeim svið-
um sem ekki eru áþreifanleg eða
mæld. Mér fannst hann oft
skemmtilegur, hann gat verið mjög
fyndinn og hann hló svo skemmti-
lega. Hann hafði unun af að kveða
vísur og kunni ógrynni af sálmum og
versum. Saklaus og hjartahrein sál
getur kennt börnum meira en marg-
ir aðrir.
Poldi var mjög smávaxinn og sér-
stakur í útliti og spennandi fannst
mér að fylgjast með hæð okkar, ég
var ekki gömul þegar ég var alveg
að verða eins stór og hann og náði
honum síðan og miklu meira til.
Hann var vongóður og ekki man ég
eftir að hafa heyrt hann kvarta.
Nægjusamur var hann og með ein-
dæmum þakklátur. Alltaf sagði
hann við ömmu eftir hverja máltíð á
sinn hlýlega hátt; Takk fyrir matinn
minn, Lauga mín.
Hann var mjög vanmetinn af
mörgum sökum fötlunar sinnar, en
þeir sem honum kynntust fundu
fljótt að þarna var maður með hjarta
úr gulli. Öllum vildi hann vel og var
iðinn við að hjálpa öðrum, sendast
og hugsa um kindur og hænsn fyrir
fólk, sem hann gerði af stakri prýði.
Við dóttir mín erum þakklátar
fyrir að hafa fengið tækifæri til að
hitta hann stuttu fyrir andlátið. Leit
hann vel út, svo lítill og krúttlegur,
átti hann erfitt um gang síðustu árin
og sá og heyrði mjög illa, en alltaf
þekkti hann mig. Honum leið vel *jf
góðu yfirlæti á Elliheimilinu Höfða
en þar var honum tekið opnum örm-
um þegai’ hann kom þangað. Öll sú
þolinmæði og gæði sem honum var
sýnd á Höfða er einstök og var hugs-
að um hann af mikilli hlýju og nær-
gætni og fyrir það erum við ákaflega
þakklát.
Nú á kveðjustund þökkum við fyr-
ir samveruna. Blessuð sé minning
hans.
Sigurlaug R. Sævarsdóttir,
Jóhamij Hildur Inga og
Sævar Orn.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÓLÖF ÞÓRA ÓLAFSDÓTTIR,
áður til heimilis
í Hafnarstræti 47,
Akureyri,
lést á hjúkrunarheimilinu Seli miðvikudaginn
19. janúar.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju miðvikudaginn 26. janúar
kl. 13.30.
Ólafur Haukur Arnarson, Sigurlaug Alda Þorvaldsdóttir,
Hjördís Arnardóttir, Jón Grétar Ingvason,
ömmubörn og langömmubörn.
t
Þökkum hlýhug við andlát og útför
ÓLÍNU V. DANÍELSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar K2 á
Landakoti.
Þórunn Héðinsdóttir, Örn Hólmjárn,
Ólína Ágústsdóttir Pogozelski, Charles Pogozelski,
Margrét Ágústsdóttir,
Vilborg Hólmjárn,
Héðinn Hólmjárn
og langömmubörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vináttu vegna andláts og útfarar elskulegrar
eiginkonu minnar, móður, tengdamóður,
ömmu, dóttur, systur og mágkonu,
GUÐRÚNAR ÓLAFSDÓTTUR,
Neðstaleiti 14,
Reykjavík.
Elías Gíslason,
Ólafur Elíasson, Elsa Herjólfsdóttir,
Guðrún Ólafsdóttir,
Lilly Pjetursson,
Osvald Ólafsson, Linda Storford,
Pétur Ólafsson, Guðrún E. Hafsteinsdóttir.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug vegna andláts og útfarar móður okkar,
GUÐRÚNAR SVEINSDÓTTUR
MAGNÚSSON,
Rauðalæk 52,
Reykjavík.
Elín Magnússon,
Anna Guðrún Magnússon,
Geirlaug Björnsdóttir.