Morgunblaðið - 29.10.2000, Blaðsíða 11

Morgunblaðið - 29.10.2000, Blaðsíða 11
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 29. OKTÓBER 2000 B 11 En Einar Benediktsson á erfitt með að hætta að drekka þegar hann er byrjaður. Eftir fordrykk á vínstof- unni býður hann Kristjáni Alberts- syni að borða með sér kvöldverð á Paladshótelinu. Par er nóg vín á boð- stólum og gleðin teygist fram á rauða nótt. in Tíu árum síðar... í veikindum sínum og meinlætalífl veturinn 1928 til 1929 hefur Einar Benediktsson nógan tíma til að hugsa um líf sitt og tilveru. Meðan hann liggur rúmfastur lýkur hann við tvö kvæði sem birtast í Lesbók Morgun- blaðsins skömmu eftir áramótin. Hið fyrra er Davíð konungur. í því kvæði fjallar Einar um hlutskipti þess sem hlotið hefur köllun sem drottnari og skáld - hvernig stríð hans, hrösun, synd og þjáning eru leið til iðrunar, þroska og göfgi í list, trú og lífi. Hlut- skipti Davíðs er hans eigið hlutskipti: Námfús á lífið hann náði hæð. En naðra blundaði í hjartans æð. Hjarðknapinn hneigðist til skálar. - Svo útvaldi drottinn sinn afbrotalýð. Hans ætlun var hyldjúp. Til sigurs þarf stríð. Og iðrun krefst syndar, um eilífa tíð, svo ávaxtist pundið sálar. Já, Davíð var herra vors heilaga lands; svo hátt gnæfði bragur og vilji þess manns að dáðust drottnamir sjálfir. Hans bæn flutti hásöng af lifandi list, sem þóðbylgjur reisti á höfum yst. - Nú jarðsyngja trúna á Jahve og Krist játendur veilir og hálfir. Hitt kvæðið er um spekinginn með bamshjartað, Bjöm Gunnlaugsson, höfund Njólu sem hefur verið Einari hjartfólgin allt frá barnæsku og vafa- lítið átt þátt í að móta hugmyndir hans um alheiminn. Skáldið fer lítið út úr húsi. Eftir að Einar kemst á fætur situr hann löng- um í einum af djúpu hægindastólun- um og hugsar og skrifar stundum eitt og annað hjá sér í stílabækur. Svo stendur hann upp og horfir út um gluggann. Hann getur séð alla leið niður á höfn þar sem eyrarkarlarnir era að vinnu. Hlín kemur daglega til að huga að honum, sér um að hann hafi jafnan hrein og nýpressuð föt til að fara í og snýst í kringum hann. Hann kann vel að meta umhyggju hennar. Svala, dóttir Einars, sem nú er komin til Ameríku og gift lögfræð- I'jölskyldumynd úr Þrúðvangi. Eftir aldri barnanna að dæma hlýtur hún að vera tekin í hinni stuttu heimsókn hjdnanna til íslands í lok ágúst 1919. Margrét Zoega situr f öllu sínu veldi hægra megin fyrir miðri mynd en Einar er lengst tii hægri og horfír út úr myndinni. Valgerður situr hins vegar lengst til vinstri. Næst Valgerði er líklega Sigríður, systir hennar. Fyrir framan hana situr Valur, 22 ára, og við hlið hans Örn, 18 ára. Fyrir framan hann eru Tove og Agla, dætur Sigríðar Jacobsen. Fyrir aftan Margréti Zoéga stendur Már, 16 ára, og fyrir aftan Einar Svala, 20 ára. Milli Margrétar og Einars er Hrefna, 11 ára. Svala Benediktsson, elsta dótt- ir Einars og augasteinn hans. Hún hefur áritað myndina til föður síns. Ári seinna var hún liðið lík. Fráfall hennar var Einari mikið áfall. Valgerður Zoéga Benediktsson, 39 ára gömul. Myndin er tekin í Reykjavík í desember 1920 en þar dvaldi Valgerður hjá móður sinni um nokkurra vikna skeið eftir að þau Einar höfðu flutt heimili sitt til Lundúna. ingnum Kern Moyse, býr á Long Is- land í New York. Hún hefur áhyggj- ur af pabba sínum. Rétt fyrir jólin 1928 skrifar hún honum og segir: „Elsku hjartans pabbi minn. Besta þakklæti fyrir skeytið! Mér þykir svo leiðinlegt að frétta af þér lösnum en vona fastlega að þú sért nú algjörlega frískur aftur. Ég hlakka svo óendan- lega mikið til að fá bréf frá þér, sem nú víst er á leiðinni, þá verður allt svo langtum skemmtilegra ... Ég sjálf ætla mér að reyna að senda þér línu einu sinni á viku ef ég get ... Guð blessi þig og varðveiti og styrki. Góði skrifaðu mér ef eitthvað sérstakt er sem pínir þig. Mig langar svo óend- anlega til að vita af þér glöðum og kátum. Þín elskandi dóttir, Svala.“ En í janúar leggst Svala sjálf fár- veik og er lögð inn á spítala. Lítið verður því um bréfaskriftir af hennar hálfu fyrst um sinn, hún vill ekki heldur hryggja föður sinn með því að segja honum frá eigin veikindum sem era reyndar grafalvarleg. Henni er ljóst að tvísýnt er um líf hennar. Ein- ar furðar sig hins vegar mjög á að fá engin bréf og er hugsjúkur út af því á köflum, ímyndar sér alls konar skýr- ingar. Hann er viðkvæmur og má ekki við svona mótlæti. Hann skrifar mörg bréf sjálfur til Svölu og eitt til eiginmannsins til þess að reyna að komast að því hvað sé eiginlega að. Loks 10. apríl skrifar hún: „Elsku hjartans pabbi minn. Ég skammast mín svo óendanlega fyrir að hafa ekki skrifað í alla þessa tíð. En ástæðan fyrir þögn minni var góð og gild. Samt vil ég byrja með að þakka þér betur en vel fyrir bréfin þín elskulegu, pabbi minn. Það gleð- ur mig alltaf svo mikið að heyra frá þér. Mér finnst einhvem veginn eins og ég hafi misst marga góða þræði þegar ég lagðist - því sagan er að ég hef verið í rúminu síðan í janúar. En nú h'ður mér mikið betur og vonast ég til að fara á fætur á næstunni. Svo þú mátt ómögulega láta þér leiðast þess- ar fréttir því ég er róleg og ham- ingjusöm og heimspekilega sannfærð um að allt verður fyrir því besta. Ég hef samt oft í seinni tíð mátt gnísta tönnum yfir ómegð minni. Helst hefði ég margt gott viljað starfa, jafnvel ráðast á margar vindmyllur - [í] stað þess vilja það forlög að ég flatmagi hér eins og sjúk skata og þurfi að verja öllum kröftum í bar- daga á móti „óinteressant" veikind- um. Elsku pabbi minn. Ég vil svo gjaman vita af þér glöðum og kátum. Ef óskir mínar væra þess minnsta virði þá mundir þú leika við hvern þinn fingur. Ég varð ósegjanlega hry'gg yfir fréttum þeim er þú sagðir mér af mömmu og þér. En Guð forði mér frá því að blandast inn í ykkar einkamálefni. Þið hljótið sjálf og þið ein að vita hvað er réttast og best og heiðarlegast fyrir alla parta. Kern þótti svo vænt um að fá bréfið þitt góða. Hann ætlar að svara því undir- eins og unnt er. I svipinn vinnur hann á hverju kvöldi fram á rauðan morg- un til þess að klára pappíra þá sem hann forsómaði þegar ég var veikust. Og hann er allan daginn á vinnustofu sinni og hefur þess vegna ekkert næði sem stendur. Því verður þú að fyrirgefa þótt ekki verði nema fáar línur frá honum núna. Skrifaðu mér nú bráðum pabbi minn - ég ætla sjálf að reyna að senda þér oftar línu. Elsku pabbi minn, viltu ekki senda mér eitt stutt vers af einhverjum síð- ustu Ijóðum þínum? Mikið þætti mér vænt um það. Góður Guð vemdi þig og blessi þína starfsemi ætíð. Þín Svala.“ Svala er hugrökk stúlka. Þó að hún sé dauðanum merkt er henni mest annt um að föður hennar líði vel, hún er að hugga hann og styrkja. Viku seinna skrifar hún enn: „Hjartans bestu þakkir, minn allra besti „Pops“ fyrir þitt elskulega bréf sem ég fékk í morgun. Þú mátt ekki

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.