Morgunblaðið - 29.10.2000, Side 18

18 B SUNNUDAGUR 29. OKTÓBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ

FC BARCELONA GEGN REAL MADRID
inum sem utan hans, lenti í átökum í blaöa-
mannastúkunni þar sem ástandiö var ekki síö-
ur eldfimt og sá katalónska fjölmiðlamenn
sinna starfi sínu af algeru hömluleysi. Hann
komst aö þeirri niðurstöðu að knattspyrna er
ekki bara íþrótt í huga manna þar syðra.
EINHVER hefur líkt knattspymu við stríð. Sú
líking fékk nýja vídd í huga mér eftir að hafa sótt
leik FC Barcelona og Real Madrid á Camp Nou
laugardaginn 21. október sl. „Þessi leikur snýst
ekki aðeins um knattspymu," segir kona á fer-
tugsaldri sem mætt er á völlinn með eiginmanni
sínum og syni. Hún horfir ábúðarfull á mig og
heldur svo áfram: „Það er annað og meira í húfi,
við öll gegn þeim öllum, Barselónaborg gegn
Madrídarborg, Katalónar gegn Spánverjunum.
Þetta er ekki bara knattspyma, þessi leikur snýst
ekki síður um stjórnmál, sjálfstæði okkar, menn-
ingu og þjóðarstolt." Þessi orð lýsa stríði, hugsa
ég meðan fjölskyldan hverfur gegnum stórar dyr
inn í reykmettað Ijóshafið á vellinum. Eg er enn
undir stúkunni og bíð eftir lyftu sem fer upp á
efstu hæð þar sem blaðamannastúkan er. Stans-
laus kliður heyrist frá vellinum, einstaka spreng-
ing kveður við, lúðrablástur, trommusláttur og
svo frekjulegt - eða eiginlega brjálæðislegt flaut
og baul og öskur sem tengjast sennilega upphitun
Luis Figo á vellinum, leikmannsins sem Real
Madrid keypti frá Barselónaliðinu íyrir metfjár-
hæð fyrír aðeins þremur mánuðum. Auk hins
hefðbundna titrings sem vanalega fylgir leikjum
þessara stórliða í spænsku fyrstudeildinni þá var
tyrsta heimsókn þessa yfirvegaða og prúða
xirtúgalska snillings á Camp Nou frá því hann
ívarf frá Barselónaliðinu meginorsökin fyrir því
ið þessi leikur vakti heimsathygli. Á vellinum
/oru sexhundruð blaðamenn, þar af 200 erlendir
og leikurinn var sýndur beint til þrettán landa.
Spænskir fjölmiðlar, sem allajafna eru gagntekn-
ir áhuga á knattspymu, sýndu yfirgengilega elju
við að elta uppi hverja einustu frétt (og ekki-frétt)
sem tengdist leiknum. Þegar upp var staðið var
þáttur fjölmiðla ekki síður athyglisverður en leik-
urinn sjálfur. Ljóst má vera að þótt fjölmiðlar séu
að mörgu leyti bestu liðsmenn knattspyrnu-
manna eins og Figo eru þeir vafalaust einnig einn
af erfiðustu andstæðingum þeirra.
Átök í blaðamannastúku
Ég hafði fyrst farið niður í pressuherbergi þar
sem atgangur sjónvarpsmanna var gríðarlegur
við að koma tækjunum upp fyrir viðtöl eftir leik.
Lætin eru ekki minni þegar upp í blaðamanna-
stúku er komið, andrúmsloftið er raftnagnað eins
og annars staðar á vellinum. Ég ramba loks á
réttan inngang eftir að hafa beðið vallarstarfs-
mann um leiðbeiningar sem var upptekinn við að
horfa niður á völl; „talaðu við einhvem annan, ég
veit ekki neitt,“ sagði hann og bandaði mér frá ön-
ugur (reyndar ekki óalgengt svar hér í borg þeg-
ar fólk í þjónustustörfum er beðið um aðstoð).
Blaðamannastúkan er þéttsetin og virðist yfir-
bókuð eins og leikvangurinn er iðulega sjálfur, en
á hann hafa verið seldir fleiri ársmiðar en 98 þús-
und sætin rúma. Þegar ég kem að sætinu mínu
situr þar miðaldra blaðamaður frá Þýskalandi.
Ég bendi honum á að þetta sé sætið mitt sem
hann sitji í. Hann er ekki áhugasamur um að færa
sig og segir að það sitji einhver í sætinu hans líka.
Hann segir mér að þegja með þýskri kurteisi þeg-
ar ég kveð það ekki vera mitt vandamál. Ég svara
þvi til að ég sé reyndar áhugasamari um að horfa
á Ieikinn en tala við hann. Vallarstarfsmaður
skerst nú í leikinn og segist munu finna fyrir mig
annað sæti. Upphefst nú mikil rekistefna þar sem
starfsmaðurinn hleypur til og frá í stúkunni, kall-
ar til starfsbræðra sinna og bendir og potar út í
bláinn eins og hann sé að stýra loftvamaraðgerð-
um. Eftir allt þetta segir hann ekkert sæti finnast
in ég geti setið í stiganum milli sætanna og horft
1 leikinn þar. Ég segi eðlilegra að sá þýðverski
setjist í tröppumar. Starfsmaðurinn verður ein-
kennilega tómur í framan, eins og hann skilji mig
ekki, en þegar ég endurtek orð mín snýr hann sér
að eldri konu sem situr við hliðina á Þjóðveijan-
um þjóstuga og er greinilega ekki að sinna blaða-
mannsstörfum. Efth' nokkurt japl, jaml og fuður
er hún látin víkja úr sæti. „Hún er ekki með gild-
an passa,“ afsakar starfsmaðurinn sem hafði
sennilega ætlað að bjóða mömmu sinni á leikinn.
Ég sest loks niður þegar fimmtán mínútur era í
leik en gef samt Þjóðveijanum þjófótta illt auga
áður en ég einbeiti mér að vellinum þar sem einn-
ig ríkir hálfgert hemaðarástand.
Figo - „svikari“, „Júdas“ og „aurapúki"
Fyrir leikinn hafði Lloreng Serra Ferrer, þjálf-
ari Barselóna, sagt að Figo myndi ekki standast
álagið sem andrúmsloftið í kringum þessa fyrstu
endurkomu hans á Camp Nou skapaði enda ætl-
uðu stuðningsmenn að láta hann hafa það óþveg-
ið. Vicente del Bosque, þjálfari Madrídarmanna,
hélt uppi vörnum fyrir sinn mann og sagði að
Figo léki aldrei illa. Báðir höfðu þeir rétt fyrir sér
á sinn hátt. Figo náði sér aldrei almennilega á
strik í leiknum og var greinilega slegin yfir þeim
viðtökum sem hann fékk hjá fyrram aðdáendum
sínum hjá Barselóna. Hins vegar hélt hann alveg
andlitinu miðað við álagið sem á honum var. Síð-
ustu mínútumar fyrir leik notuðu vallarstarfs-
menn og lögregla til að taka niður spjöld, borða
og fána sem áhorfendur höfðu komið upp með
fúkyrðum um Figo. „Þú myndir selja móður þína
fyrir fáeina peseta,“ stóð á einu þeirra en aðdá-
endur Barselóna era á því að Figo hafi einungis
yfirgefið liðið vegna peninganna. Sennilega hafa
þeir hárrétt fyrir sér en líklega myndu þeir flestir
gera slíkt hið sama ef þeim stæðu upphæðirnar
sem Figo fær hjá Real Madrid til boða. í þeirra
augum er hann eigi að síður „svikari", „Júdas“ og
auðvitað „aurapúki" (pesetero) en seðlum með því
orði var dreift til áhorfenda í tugþúsundatali við
innganginn að vellinum svo þeir gætu látið þeim
rigna yfir fyrrum átrúnaðargoð sitt. Ekki er ljóst
hvort Barselónaliðið stóð fyrir dreifingu miðanna
en stjómendur þess urðu eigi að síður uppvísir að
því í fjölmiðlum að hvetja áhangendur sína til
þess að láta Figo heyra það. Þegar upphafsflautið
gall létu áhangendur heldur ekki standa á sér.
Spennan, eftirvæntingin og ómanneskjuleg and-
úðin á Figo sem fjölmiðlar (sérstaklega katal-
ónskir) höfðu kynnt undir með umfjöllun sinni
braust út í ógurlegu eilífðaröski'i. I hvert sinn
sem Figo kom nálægt boltanum breyttist öskrið í
skerandi óhljóð sem minntu einna helst á vælið
sem fylgdi stöðumynd Ríkissjónvaipsins forðum,
bara hundrað desibilum hærra. Að auki grýttu
áhorfendur öllu lauslegu í leikmenn gestanna og
þá einkum Figo, svo sem flöskum, bjórdósum,
ávöxtum og einhveiju sem líktist einna helst
blautum og skítugum íþróttasokkum.
Camp Nou, eða Nývangur, er óhemju stór
leikvangur - stærsti knattspymuvöllur í Evrópu
og sá næststærsti í heimi - og nálægðin við áhorf-
endur mikil, einungis þrír metrar skilja þá og
leikmenn að. Telja má víst að engin önnur stétt
búi við aðrar eins starfsaðstæður og knattspymu-
menn; þeir eru eins og dæmdir menn sem varpað
er fyrir Ijónin.
Dagana eftir leikinn kvörtuðu leikmenn Real
Madrid undan ólátum stuðningsmanna Barsel-
ónaliðsins. „Það er ekki hægt að leika knatt-
spyrnu undir þessum kringumstæðum," sagði
brasflíski þramarinn Roberto Carlos sem átti
ekki sjö dagana sæla á vinstri kantinum. Hann
fordæmdi einnig dónaskapinn sem Figo var sýnd-
Stuðningsmenn Barcelona fengu áfall þegar Figo notaði klásúlu í samningi sínum við liðið til að fá
hver skýringin væri. Seðlum, eins og þeim sem maðurinn heldur á loft, þar sem Figo er I
Reuters
í byrjun leiks gerðu áhangendur Barcelona þvflík hróp að liðhlaupanum Luis Filipe Figo að
hann sá þann kost helstan að halda fyrir eyrun.
ur. Þegar hann endurtók nokkur fúkyrðanna sem
höfð vora uppi af áhorfendum sá spænska sjón-
varpið sér ekki annað fært en að draga niður í
honum. „Það er erfitt að einbeita sér að leiknum
þegar annað eins dynur á manni,“ bætti hann við.
Stjómendur Bai-selónaliðsins virðast hins vegar
ekki telja þetta óeðlilegt enda tóku þeir óbeinan
þátt í skrílslátunum. Svör þeiiTa vora einföld:
Áhorfendur era hluti af leiknum. Afleiðingar ólát-
anna hafa þó sennilega orðið meiri en menn
bjuggust við. Barselóna-liðið hefur ekki aðeins
verið sektað um 700.000 krónur heldur hefur
portúgalska knattspymusambandið aflýst
vináttulandsleik við Katalóna sem átti að fara
fi-am á Camp Nou 22. desember nk.
Fyrri hálfleikur
Leikurinn fór að öðra leyti vel af stað. Rivaldo á
fyrsta skotið að marki. Gullvægur vinstri fóturinn
spymir boltanum hárnákvæmt en unglingurinn í
marki Real Madrid, Iker Casillas, sem var
tveggja ára þegar lið hans vann síðast sigur á
Camp Nou fyrir sautján áram, ver með naumind-
um. Hann er augljóslega taugatrekktur og missir
skömmu síðar þramufleyg katalónska undra-
barnsins Xavis út úr höndunum en bjargar sér
fyrir hom með viðbragði íslensks fjallalambs og
handsamar boltann áður en hann lekur yfir mark-
línuna. Casillas er eini leikmaður gestanna sem
fær góða dóma hjá katalónsku pressunni eftir
leikinn. Dómarinn, Alfonso Pérez Burrall frá
Kantöbru, er fölur á að líta en svipur og allt lát-
bragð og bendingar gefa til kynna að hann ætli
sér að halda öllum frantaskap í lágmarki. Hann
sýnir vald sitt með því að gefa einum leikmanni
Real Madrid gult spjald við fyrsta tækifæri.
Áhorfendur ganga af göflunum.
Skömmu síðar slær þögn á múginn í örskots-
stund þegar Raúl, skorarinn skæði, á skot úr
opnu færi sem verst klippti leikmaður vallarins,
Frakkinn Dutrael, ver frábærlega. Mér til undr-
unar sé ég að nokkrh' blaðamenn í stúkunni góðu
era farnir að lifa sig inn í leikinn á fremur ófag-
mannlegan hátt og gefa dónaleg merki í átt að
Raúl þegar hann hleypur til baka. Þegar Rivaldo
skýtur rétt yfir úr aukaspymu fáeinum augna-
blikum síðar sé ég að hárin rísa á katalónskum
starfsbræðram mínum fyrir framan mig. Ég á því
ekki að venjast að menn lifi sig inn í starfið með
þessum hætti og skrái atburðinn hjá mér.
Smámsaman þyngist sókn heimamanna.
Portúgalski putalingurinn Simao á glymjandi
skot í stöng en þegar Luis Enrique skallar bolt-
ann í mark Real Madrid á 26. mínútu eftir auka-
spyrnu Xavís virðist geirígrænn völlurinn, sem
þó er ekta, grænni en kaupfélagsstjórinn á
Vopnafirði. Fagnaðarlætin era ofui-veraleg.
Blaðamannastúkan virðist skjálfa eins og bygg-
ingin öll en það er þá bara einhver snaróður Kat-
alóninn að beija í borðið hinum megin ríð Þjóð-
verjann óþolandi sem sýnir aftur á móti engin
srípbrigði. Ég átta mig fljótlega á því að markið