Skírnir - 01.01.1838, Qupperneq 51

hlaupsmcnnina undan ser, náSu mörgum og refstu
|>eim grimmilega; einn af þeirn er undan komust
var Papíuó og liafa [>eir ekki náð honum enn;
M'Kenzie er var herforíngi upphlaupsmanna komst
með marga úta eyna Navy og varöist þar leingi,
þó hlaut hann loks að flýa þaðan og komst hann
með flokk manna til Jórvíkur (New-York); en þótt
svona færi, þá vantar ennþá mikið til þess að óró-
inu sö með öllu sefaður, og nú er ekki hehlur
trútt um Efri-Kanada, svo það er mjög svo évist
hvörnig fara muni. Lftið rætist úr fyrir Irum
og er þó vei látið af þeim sem nú hefir þar land-
stjórn, hann heitir Mulgrave iávarður, seigir
O’Connel sjálfur um hann að vilji bæta kost Ira i
því er hann má, en höfðingjarnir i efri stefunni láta
ser ekki svo mjög um það hugað; O’Connei hefir
ekki ennþá þreittst á þvf að leggja sig i sölurnar
fyrir samlanda sina, og þakka þeir honum það
ekki allir einsog skyldi, til að luinda ýmsir smiðir
og starfsmenn í Dýfiinni vöktu óróa útaf þvi, að þeim
þóttu laun sin of litil; þeir þóttust eiga óbrigð-
ult athvarf þarsem O’Connel væri og báðu hann
að styrkja mál sitt, en þeim brást það og þó þeir
vildu gjöra allt það fyrir hann sem hann vildi,
. þá taldi hann harðlega á þá, sagði þeir hefðu nóg
laun og Irar gætu ekki goldið þau meiri, en þeir
launuðu honum því, að nokkur illmenni meðaí
þeirra, reðust á hann er hann var á gángi einn-
saman, misþirmdu honum og rifu klæði hans, en
hann erfði það ekki við þá; i neðri stofunni var
harðlcga fundið að því við hann, að hann hafði
í veitslu kallað mótstöðumenn sina i máistofunura