Fjölnir - 01.01.1839, Page 6

firir gíg, og veðnráttan liatnlar aldreí aft standa aft verki,
enn grasið fólnar í seínasta lagi og allt sem tekift er af
lieínm er ómætt, þegar í garftinn kjeinur. Hjá oss er ætíft
mikiö feíngift, Jiegar vel er sprottið, enn allir vita, að
ekki er |>að nærri eínhlítt. Góð rekja, sem flítir slætt-
inum, eða gjörir það aö, aft fljótar verður ifir fariö, gjetur
komið því til leíðar, að grasið verði jafnt að vögstum,
sem losað er, þó jörðin væri miklu sneggri, og er j)ví
eíns mikils verð eíns og góður grasvögstur til að auka heí-
aflann , þar sem ekki brestnr undanfærið. Aptur gjöra
tafníngarnir við heíþurkana — snúníngar sem að aungu
haldi koma, sætíng, sem breíða verðnr á eptir, og
margvíslegt gugt, sem hafa verður, þegar veðuráttan er
tvísín, það að verkum, að aflanum seínkar, þó gras væri
mikið, og úr mörgu dagsverkinu verður so lítið, eíns og
það heföi aldreí unnið verið. Enn þó ekkjert af þessu
verði til hindranar, þá er þó allur munnr á því, hvursu
heíið er til reíka, þegar heím í garðinn kjemur, þar sem
það stundum veröur að taka heím hrátt, so það soðnar í
garðinum og ljettist að því skapi; aptur dofnar það
stundnm í teígunum, þar til að kalla allur kraptur er úr
því. J>að væri máskje vinningur, að meta kraptinn si'm
er í grasinu og heíinu og í hvurri fóðurtegund sjer í lagi,
og so aptur, hvað mikið það missir af þessum krapti
meö hvurjum defginum, sem það hrekst leíngur eptir það
búið er að losa það, þartil máskje ekki er eptir meír
enn so sem 6. eða 10. hlutinn af þeím kraptinum, sem
það hafði, ef því hefði orðið náð heím þurru, meðan það
var grænt. fni gjetur so farið stundum, að það heíið,
sem er þrefalt minna, verði eíns áhaldagott til fóðurs,
eíns og hitt, sem er þrefalt meíra að vögstunum, þar sem
tveír lilutirnir af kraptinum ern farriir, eður annað eíns
var sina í öndverðu, og verði þá sá krapturinn jafn
eptir, sem fólginn er í hvurutveggju, álíka og eínn pottur
af brennivíni fær ekki meíra aðgjört til að gjöra mann
drukkinn firir þaft, þó búið sje að blanda hann með