Fjölnir - 01.01.1839, Qupperneq 8

8
gott veður til loptsíns og hægt veður, hvurki frost tii
drátta — so enda lá nærri stundum, að klaka dræi úr jörðu
aptur — nje heldur rigníngar. Enn með desember-
mánuði brá aptur tii hrakviðra og umhleípínga, og kvað
j»ví meíra að því, sem leíngra leíð á mánuðinn; var
mánuð þenna veður leíngst af austri, suðri eða út-
suðri með sliddum eða rigníngum, og hafði snjórinn
sjaldan viðnám deigi leíngur. Verður mönnum lefngst í
minni sjálfur jóladagurinn: varð þá messufall so að síslum
skipti; stóð veður af austri eður landsuðri fram eptir
deíginum, enn gjekk til útsuðurs, jiegaráleíð; geíngu þá
þrumur og eldíngar, so að undrum geíngdi o§ ofanfall
að jivilíku skapi, jþar til mínkaði undir kvöldið. Einni
skruggunni sló niður í Arnesssíslu í lambhús, og fórust
af jm' nokkur lömb. Var þetta undanfari Iiarðindanna,
sem tókust algjörlega undir níárið og hjeldust við fram
eptir vetrinum þaðan af. — Nirðra varð nítíng á heíi hin
besta að lokum heianna; var haustið þurt og gott og
tíðin góð fram undir lok nóvember-mánaðar. Seínna
hafa ekki þaðan frjettir borist.
Ár þetta var næsta rekasælt; því hinn íirra veturinn
urðu eínhvurjir mestu trjárekar víðast kríngum landið
bæðí af rekaviði og aptur annarstaðar, helst siðra, af
stórtrjám tilhöggnum. Var x' sumum þeírra Ijósaviðnr,
í öðrum beíki eður asktegundir, og í fáeínum eík; mörg
liöfðu þau tekið skjemmdir af sjómaðki, og mátti það ráða
af imsu, að leingi mundu þau liafa i sjó leígið; lika
báru að landi 2 eða fleiri siglutrje hafskipa og önnur
smærri þessháttar brot, og þó optast maðksmogin; 3
hollendskar fiskiduggur rak og á land í Skaptafellssíslu.
Siðra komu á land livalbrot eða flikki á nokkrum stöðum
— og eínn stórlival rak á Suðurnesjum í liaust og þrjá
eður fleíri á Vestfjörðum.
I október-mánuði haustið 1837 varð vart við hrær-
íugar nokkrar firir norðan land —- og aptur á útmánuð-
unum siöra lijer, enn ekki varð meínt að því; enn í