Fjölnir - 01.01.1839, Qupperneq 35

35
á geúigt, Jiegar hvur fræðir annau eptir niætti. Ilefir
Pósturinn aldreí Iagt minna til af sjálfs forða, enu í [>etta
skiptið; og má kalla, að ekkjert sje frumritað, nema Jiátt-
urinn um barnauppfóstrið; og þó liann fari ekki orðum,
nema um eína greín af uppfóstrinu, og sömu hugleíðíug-
arnar sjeu teknar upp aptur og aptur, meír enn skildi,
og allur þriðjúngurinn sje látinn vera í skíringargrcínum
neðan unðir, sem betur hefði farið á, að koma inn í
ræðuna, er þar talað liispurslaust um skaðlega ósiðu og
lögð til vel rneínt ráð, so að betur lilíði; irðu menn
[>ví fefgnir, að Pósturinu hefði fleíri slíka ritlínga í með-
förmn; og [)ó ekki væri annað, enn kvæðin, sem í hoiium
eru, væru þrjú mörk gjefandi firir árið j [)ví bókiu er
eiin, ei'ns og verið hefir, seld með gjafverði.
Skóla-boðritið er enn útleggíng 4 bóka Odysseífs-
drápu (13.—16. bókar), og þarf ekki að h'sa frágánginum
á [)ví. Skírnir og seínni hluti af Klopstokk komu í
sumar út hjá bókmentafjelagi voru í Kaupmannahöfn.
Af atgjörðum fornfræðafjelagsins er það að seígja, að
í sumar hefir birst hjer 12. og síðasta baudið af forn-
mannasögunum; sínist það við firsta álit heldur fátækt
og þurrt ákomu; því það hefir með að fara áratal helstu
viðburðanna, sein gjetið er í sögunum; þar næst vísurnar,
sem áður eru prentaðar r söguuum, raeð þeím mismun,
að þær eru hjer færðar til rjetts máls í óbundinni ræðu;
og að síðustu er talið upp eptir stafrofsröð í eínu lagi
landa og staða þjóða og fljóta nöfn í sömu sögum, þá
aptur í öðru lagi lilutir og efni, og að síðustu sjald-
gjæf orð og orðatiltækji í sögum þessum. Enn þegar
farið er að higgja að betur, hvursu allt þetta er af hendi
leíst, verða menn þess með undrun varir, að finua lijer
bók undir 30 arkir að stærð, með þjettasta letri, samda
með frábærri nákvæmni og djúpsærum lærdómi tveggja
mauna, sem best eru að sjer í þessum greínum; er þetta
líka sein likillinn að öllum söguflokknum; og hvað áríð-
anði bindi þetta sje, gjefur að skilja af þvi', að eínginn,
3*