Norðurfari - 01.01.1848, Síða 85

KVÆÐI.
85
Eins og jötun aldinn,
I eilífum löfurblund,
Slendur hann fönnum faldinn,
Fagur alla stund —
Horfir svo í dimmum draum
A djúpan unnarstraum.
Gyllir sunna sillur,
Sorgar fellir tir,
Og á hamra hyllur
Hinstu geislum strár;
Deyjanda ro5a dreifir á
Drafnar vegu blá.
Fjarlæg fjöllin biáu
Fögur líta á grund,
Haukabylin háu,
Scm hnigin væru í blund —
Horfa á næturfrið á fold
Og feður vora í mold.
Tindar! lopti líkir,
Ljósa fjalla-slóð!
Jjars eilíf auðna ríkir
Og engi fótur tróð,
Sælt væri að dvelja yðar á
Undur-beltum há.
Jars á sumrum sofa
Svífandi blíðuský,
Ernir ungir vofa
Yfir gnípum sí,
Gróa blóm í giljum vær,
Gnauðar buna tær.
Mót yður barm eg breiði
Bláu, helgu fjöll!
Sem úr himinheiði
Horfið á grænan völl —
O, að jeg væri á efstum tind
Yðar í himinlind!
Kringdu klasa fjalla
Kyrru gili f,
jjars bjartar bunur falla,
Blunda á tindum ský,
Vil eg gröf sje grafin mjer
Er gengin leiðin er.