Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.01.1869, Síða 19

19
kristins manns fær um að fylla sálu hans með friði og
fögnuði.
I’yki þér nú, kristinn maður, þetta kynlegt og und-
arlegt, kemur það til af því, að hjarta þitt er fast við
jörðina, og að þú elskar ekki frelsara þinn. Það er
ekki kynlegt og undarlegt, að vér getum hugsað um
himininn mitt í vinnu vorri; en hitt gegnir meiri furðu,
að vérgetum gleymt þessu, og allra-hryggilegast erþað,
að nokkur skuli vera sá, sem á þessari stuttu jarðnesku
vegferð sökkur sér svo niður í veröldina, að lionum
kemur það ekki til hugar, að hann á að flytja héðan
innan skamms í eilífðarinnar heimkynni.
Látum því kristindóminn stjórna vorum daglegu
störfum, þá missa þau liið fánýla eðli sitt. Heimurinn
líður undir lok, en sannkristnum manni er ekki eptirsjón
í hinum jarðnesku og hverfulu gæðum heimsius, og
hann veit, að ekkert verk, sem miðar til að mennta hans
ódauðlega anda, verður að engu. Guð gefl oss náð til
að lifa þannig, að allar athafnir vorar verði til að und-
irbúa oss undir eilífðina, svo vér bæði getum dáið
drottni og lifað honum, sem fyrir oss er dáinn. Amen.
Kostar 4 slt.
/ prentsmiðju íslands 1869. E. Þórðarson,