Kristileg smárit handa Íslendingum - 04.01.1869, Qupperneq 17

17
svo að ekki vildi til nýtt óhapp. Eptir þetta gekk vel
að grafa upp brunninn, föturnar flugu upp vinduna og
sandhrúgurnar jukust svo að furðu gegndi.
Það var auðheyrt á þeim, sem við voru, að nú var
kominn breyting á hugsunarhátt manna og hugarfar.
Gleði og hátíðleg kyrrð var auðséð á ðllutn; menn voru
hissa og furðnðu sigáþessu, lofuðu guð hátt og þökk-
uðu honum. Var það ei eins og menn stæðu við gröf
Lazarnsar og heyrðu þessi drottins orð: »Lazaruskom
þú út!» Læknirinn hafði verið strax sóttur, og þeim
Traugott höfðu verið gefnar nokkrar hveitibrauðskökur,
sem þeir strax gleyptu við, eptir því sem verkamenn-
irnir sögðu, því næst var þeim gefin mjólk og hverjum
þeirra eitt hrátt egg. Prestur lét búa upp 2 rúm í
stofu sinni, þvi hann var hræddur um, að ef bræðurnir
væru bornir heim til sín, þá mundu menn gera út af
við þá með forvitni og umönnun, eða ættingjar þeirra
jafnvel af eintómri elsku lil þeirra deyða þá með því að
gefa þeim of mikið að eta í fyrstu. Klútar voru og
sendir niður til þeirra, er þeir skyldu binda fyrir augu
sér, svo að dagsbirtan, er þeir voru orðnir afvanir,
skyldi eigi saka þá.
Einni stundu eptir miðaptan 19. dag desembermán-
aðar varð sá eptirþráði atburður, að Traugott, eldri
bróðirinn, var dreginn upp úr brunninum, vafinn voðum
og brekánum; stóð hann í fötunni, en var jafnframt
bundinn við dragreipið. Hvílík sjón! »Bróðir minn!
Bróðir minn«! Iíallaði Christof, er hafði heygt sig út
yör brunnbarminn, fullur eplirvæntingar, »þarna kemur
hann bróðir minn!« Ilann greip í fötuna, náði í bróð-
ur sinn, leysti hann, tók hann upp og bar hann tilr-
andi með aðstoð nokkurra annara manna inn í prests-