Fréttir frá Íslandi - 01.01.1889, Qupperneq 10

12
Árferð.
og mátti vorið heita hið ákjósanlegasta. En á austurlandi og
útkjálkasveitum norðan og vestan hjeldust hagleysur nokkru
lengur, þó að tíðin væri par og fremur mild, eða fram í góu-
lok, mest sökum sífelldra áfreða og skakviðra. A Gvöndardag,
16. marz, gerði t. d. svo mikla ísing í Skaptafellssýslu, að
menn póttust eigi muna aðra slíka. En með einmánaðar komu
skipti um í tvö horn og kom öndvegistíð einnig í pessar sveit-
ir landsins; á Ströndum kotn t. d. aldrei frost eptir 23. apríl.
Mátti veturinn pví heita góður yfir höfuð; frost voru jafnan
lítil, einna mestur kuldi varð 16'i E. f>ó urðu innistöður fjár
eigi alllitlar, par sem lömbum og ám sumstaðar var gefið full-
ar 22 vikur alls á vetrinum, enda var almenningur víða á
austurlandi og útkjálkum landsins orðinn gjörsamlega heylaus,
er batinn kom, og eigi annað sýnilegra, en að fellir hefði
orðið. Sumstaðar á Mýrum og í Borgaríirði var mönnum ekki
farið að lítast á blikuna pegar um nýársleytið og fækkuðu
á fóðrum hjá sjer. í Suðurmúlasýslu sunnan Breiðdalsheiðar
og í Skaptafellssýslu var allur porri bænda alveg heylaus orð-
inn um og fyrir sumarmál og höfðu skorið af heyjum, t. d.
Alptfirðingar, pegar í lok febrúarm., en fellir varð pó enginn,
svo að orð sje á gerandi. Yorið var hið bezta um land allt,
bitar miklir (15—20» R.) og sífelldir sunnanvindar og blíð-
viðri með skúrum svo miklum og tíðum fram yiir messur,
einkum á vesturlandi og austurlandi, að vandkvæði nokkur
urðu á purkun eldiviðar, fiskjar og öðrum vorverkum fyrir pá
sök. Um miðjan júlím. brá aptur til purrviðra og hjelzt nú
hjer bezta heyskapartíð um land allt fram í miðjan septem-
berm.; gerði pá (17. sept.) enn snjóhret nokkurt með allmiklu
frosti, er náði að kalla um land allt og stóð nokkra daga;
snjóaði pá ofan í sjó, en tók bráðum upp aptur og komu nú
blíðviðri með köflum og drjúgar rigningar, en snjó festi ekki í
sveitum að kalla fyr en um miðjan nóvemberm., en tíð frem-
ur óstöðug, optast suðvestan, hvassviðri stundum mikil og var
ekki laust við að tjón hlytist af. Lömb voru víðast hvar ekki
tekin á gjöf fyr en um miðjan penna mánuð og sumstaðar
síðar; var snjór lítill til ársloka, einkum í vestursveitum norð-
anlands, par sem optar var alauð jörð í byggðum; en sunnan-
lands og vestan var veðrátta undir árslokin allt stirðari, sífelld-