Lögberg - 19.12.1946, Blaðsíða 23

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 19. DESEMBER, 1946
23
hópi, sem fyrir var. Og ekki
ætla þau að skila hópnum af sér
fyr en faðir þeirra getur fengið
einíhverja aðstoð til þess að ann-
ast þau á síniu eigin heimili. Eg
vil geta þess að hér var ekki um
frændsemi eða tengdir að ræða,
heldur aðeins hinn óeigingjarna
bróðurkærleika.
Málfríður Hjaltadóttir, ekkja
eftir Sigurbjörn Sigurðsson
bónda á Högnastöðum í Þverár-
hlíð lézt í sumar á Kistufelli í
Lundarreykjadal. Þar hafa sam-
eignarbú fjögur börn þeirra
Högnastaðahjóna, bræður þrír
og ein dóttir, og önnuðust þau
systkini móður sína í ellinni.
Systir þeirra var Elín sauma-
kona I Borgarnesi, sem lézt líka
í sumar. Voru þær mægður báð-
ar fluttar að Norðtungu til
greftrunar.
Lárus Guðmundsson /bóndi á
Eyri í Flókadal lézt í vor, rúm-
lega fimtugur að aldri. Hann var
prúðmenni, gætinn og greindur
vel; en hólt sér lítið fram vegna
tæprar heilsu. Kona hans var
Guðrún Guðmundsdóttir frá
Sjeggjulæk í Stafholtstungu.
Býr hún nú við veika heilsu með
tveimur börnum sínum, nýlkomn-
um af barnsaldri, ekki annað fólk
á bænum. Steinunn systir Guð-
rúnar á Eyxi lézt í Reykjavík í
sumar, hún var kona Hjálms
Þorsteinssonar Hjálmssonar frá
Hamri í Þverárhllíð. Þau hjón
Hjálmur og Steinunn bjuggu á
Hafsslóðum í Stafholtstungum,
en urðu fyrir nokkru að bregða
búi sökum heilsubilunar hans,
sem dvelur nú á geðveikrahæli.
Þorsteinn Guðmundsson, um
langt skeið bóndi á Auðsstöð-
um í Hálsasveit, lézt þar í sumar
á heimiji Guðmundar sonar síns,
sem 'býr nú á sinni föðurleifð.
Þorsteinn var maður vinsæll og
geðþekkur, en var nú þrotin að
sjón og kröftum. Þá lézt í sumar
Jón Þorsteinsson bóndi á Úlfs-
stöðum í Hálsasveit, hann var
-----------------------------j
HUGHEILAR JÓLA- OG NÝÁRSÓSKIR TIL ALLRA
ÍSLENZKRA VIÐSKIFTAVINA OG KUNNINGJA
frá
C. SH'A.I L
C€AL & CACTAGC LTD.
589 PORTAGE AVENUE
Selur allar beztu tegundir eldsneytis.
Greið afgreiðsla.
Símið 37 006 og sannfærist
l»lS)lðia)3)>)3iSt3í3)S)9)9)S)9l3i3l9)3i3l9l%>ta»)ai3l3lS)S)aia]»l%%9)3}»i>lS)»»a«9)9)S)a!i<
Í«e««e!gie»*ie(cíe<««e«e«!e<«»eí««cicie«!ctcicíe<c<«(«<€<««cfc««ie««see
;!e«e«e«e«e«e«e«e!«!e«e!eí«s
Sf
í?
Við árnum öllum viðskiftavinum okkar, og öllum
íslendingum gleðilegra jóla og gœiuríks nýárs.
AXEL, ÓSKAR og MISS B. JOHNSON
Eigendur
0
Johnson’s Store
L u n d a r
M a n i t o b a
»adt3i»»>)»»)3«»»at>tai>)>t>)a)a)»%at»»»»»»>)>iai»>.».>»)»»a)>)»»>)>ia«ata>a«ata»)#

sonur hins mikilhæfa bónda Þor-
steins Árnasonar á Hofsstöðum í
Hálsasveit og miðkonu hans
Guðrúnar Jónsdóttur frá Leir-
árgörðum. Jón var hvers manns
hugljúfi og svo mikill víkingur
við jarðræktarstörf, að hann
átti fáa sína líka, bæði að iðni og
afköstum. Einkasonur hans Þor-
steinn að nafni býr nú eftir föð-
ur sinn á Úlfsstöðum; hann er
viðurkendur gáfumaður og tal-
inn bæði skáld og heimspeking-
ur, en slíkt má að vonum lúta í
Jægra haldi fyrir heimilisjþörf-
um einyrkjans.
Sigríður Þorsteinsdóttir, hálf-
systir Jóns á Úlfsstöðum lézt
líka á þessu sumri, hún var ekkja
eftir Jón Guðmundsson frá Auð-
arstöðum, bróður Þorsteins, sem
hér er getið. Þau hjón, Jón og
Sigríður bjuggu á Vatnshömrum
í Anda’kíl og var hún um skeið
ljósmóðir þar í sveitinni, síðan
fluttu þau að Stafgörðum og þar
mun nú Þorsteinn sonur þeirra
búa.
Út um Skarðsheiðar og vestur
um Mýrasýslu fylgist eg nú orð-
ið ekki vel með fréttum, þó vil
eg geta þess að Hallstéinn Ólafs-
son bóndi d Stónholti í Melasveit
lézt á þessu sumri, kominn um
eða yfir áttrætt, hann bjó lengi
á lélegu býli við þröngan kost og
hlaðinn ómegð, en með fádæma
viljaþreki og seiglu kom hann
upp öllum siínum börnum á eigin
spýtur, sem öll urðu dugnaðar
fólk. Að lokum komst Hallsteinn
í góð efni, varð eigandi að Skor-
holtum, sem voru tvö niðurnídd
smákot, breytti þeim í eina vel
hýsta jörð með stóru og sléttu
túni. Þessu býli til uppbótar
keypti Halldór Leiráreyju, sem
blasir við frá bæ hans úti í firð-
inum, ekki langt undan landi.
Fylgdi eyjasú höfuðbólinu Leirá,
meðan sú jörð var höfðingjum
einum ætluð. Þannig er nú að
jafnast sá mikli munur, sem áður
var milli kotbænda og stórlax-
anna. Eg get ekki stilt mig um
það, að setja hér eitt dæmi því
til sönnunar hvað Hallsteinn
lagði sig í lírna til þess að verða
ekki annara handbendi meðan
börn ihans voru í ómegð. Vorið
1897 var Gísli Arnbjarnarson,
síðar bóndi á Syðstu-Fossum, í
vegavinnu hér við túnið, hann
var við sjötta mann og var Hall-
steinn einn af þe;m, fengu þeir
hjá mér fæði og húsnæði um átta
eða ndu daga. Þetta var d byrjun
túnasláttar. Gísli var trúr og
strangur verkstjóri, vann sjálfur
eins og jötunn í tólf klukku-
stundir á dag, og slákt hið sama
urðu allir hans verkamenn að
gera, þótti víst flestum nóg kom-
ið við það, að haka upp möl og
moga í vagna slíkan vinnudag,
nema Hallsteini, hann bað mig
að }ofa sér að slá tvo til þrjá
klukkutíma ikvöld hvert, og borga
með iþví fæði og húsnæði. Varð
það að samningum og sló hann
öll kvöld af mesta kappi, bæði
mikið og vel, en alla morgna reis
hann úr rékkju einum klukku-
tíma fyr en félagar hans, til þess
að sækja hesta þeirra í haga og
hafði hann þá týgjaða til aksturs
þegar vinnan hófst, fyrir þá
aukavinnu mun hann hafa feng-
ið fjörutíu aura á dag. Vinnu-
dagur Hallsteins varð þvd sem
næst sextán stundir á dag, en
hann var þrekmaður og vinnu-
þol 'hans frábært. Þetta eru að-
eins fáir dagar úr æfisögu Hall-
steins, sem vann þannig hlífðar-
laust langa aefi; er slíkum mönn-
um aldrei oflþakkað.
Þá er enn ógetið eins bónda,
sem lézt á þessu sumri; það er
Magnús Finnsson d Stapaseli í
Staflholtstungum;-hann átti Sig-
rdði dóttur Guðmundar á Kolls-
stöðum í Hvítársíðu. Þau áttu
mörg börn sem öll eða flest eru
nú upþkomin. Eftir Magnús
liggja margar vel kveðnar stök-
ur.
Meðan eg er að skrifa þetta
bréf, frétti eg lát hans, er var
að ýmsu leyti meðal allra merki-
legustu Reykvíkinga, en það var
hinn háaldraði öldungur Jó-
hannes Nordal; hann var ættað-
ur úr Húnavatnssýslu og átti
heima í þeirri fögru sveit, Vatns-
dalnum, sem eg hefi að nokkru
lýst hér að framan, æskuminn-
ingarnar þaðan urðu hans kær-
ustu umtalsefni þegar hann glað-
ur og reifur sat meðal vina og
góðkunningja. Og þá var það
jörðin Eyjólfsstaðir, sem varð
fyrsta og hélzta umtalsefnið, en
þar var ætt hans og æskuheimili.
Eyjólfsstaðir eru ein af beztu og
fegurstu jörðum í Vatnsdal og
þótti Jóhannesi þungt að heyra
að sú jörð hefði verið látin laus
af þeim ættingjum. Jóhannes
var hraustmenni og bar ellina
svo vel að fágætt mátti teljast.
Hann var á sjöunda ári hins tí-
unda tugar þegar hann lézt.
Einkasonur Jóhannesar Nordals
er hinn þjóðkunni fræðimaður
og rithöfundur prófessor Sigurð-
ur Nordal.
Hér hefi eg þá aðeins seilst
yfir þá merkjalínu sem fréttir
mdnar hafa takmarkast af, sem
er Borgarfjarðarhérað. Enginn
vafi er á þvd að mikið er nú ó-
sagt af innanhéraðsfréttum, sem
vert væri að skrásetja, en verð
þó að láta hér við sitja.
Áður en eg legg frá mér penn-
ann vil eg þakka þeim skemti-
lega samifundi, vestur-dslenzku
hjónunum þremur, sem komu
hingað í sumar sem heimboðs-
gestir. Eg saknaði þess fyrir
þeirra hönd, að þessi eini bjarti
sumardagur, sem þeir áttu kost
á að Idta yfir Borgarfjarðarhérað
skyjdi etoki endast til þess að sjá
yfir þann hluta héraðsins, sem
bar svo langt af bæði að tign og
fegurð, en það er hið jöklum-
girta skóglendi beggja megin
Hvítár. Það sagði mér maður,
er fylgdi enskum vísindamanni,
sem ferðaðist hér vdða um land
og var víðförull um mörg lönd,
að þegar þeir fcomu upp á ásinn
sunnan megin við Hvítá, hjá
Barnafossi, þá hefði hann starað
á alt sem fyrir augun bar, bæði
nær og fjær og sagt: “Hér vildi
eg byggja mér hús því þetta er
fegursta útsýni sem eg hefi aug-
um litið og hefi eg þó víða farið.
Hið sama hefir sagt mér hinn
þjóðkunni listmálari Ásgrimur
Jónsson. Sumar eftir sumar dvel-
ur Ásgrímur á þessum slóðum og
alt af fær hann ný og ný efni í
sín listaverk. Þá áttu þeir Ame-
riíku ritstjórarnir og fylgdarlið
þeirra þess heldur engan kost
að kynnast borgfirzkum bænda-
býlum, þar sem viðkomustaðir
voru aðeins skólasetrin tvö,
Hvanneyri og Reykholt, að við-
bættu greiðasöluhúsi uppi hjá
Hreðavatni í Norðurárdal.
Þessu bréfi verður þá lokið
með beztu óskum og vinsamleg-
ustu kveðjum til ykkar allra, sem
þessar línur lesa. Verið þið öM,
konur og karlar, blessuð og sæl.
Ykkar með vinsemd,
Kristleifur Þorsteinsson.
jteteíeseieteteieieieiete'eieteteíe^sieieteieteteieteieíeieaieteteíeteiete^etetetcte^eteteíeieteíWPMí
I
E
■
S
BEZTU JÓLA OG NÝÁRSÓSKIR TIL VIÐSKIFTA-
VINA MINNA OG ALLRA ÍSLENDINGA
frá
6. cJi-cdUxm
Kaupmanni

( n-Ji11]

ERIKSDALE
MANITOBA
L.
i»»»at»»»»»a«»»»>»i»a»t»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»*»*wt»»»«
j*«e«e«etc«e«e«e!e!e!e«eí«!««e«e«e«e!€«€«e|e«e«e«€tefe!e!«!e«e«e!<«e!e!e«e«ete‘et€«e«e!««€<eie«e«eie«e!e«c'
■
1
Um leið og vér þÖkkum vuðskifti vina vorra á
árinu, sem nú er nærri liðið, óskum vér þeim
og öllum íslendingum gleðilegra jóla og gcefu-
ríks komandi árs.
\
|
E
■
Breckman Bros.
L u n d a r
M a n i t o b a
»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»*»»*
L. A. SIGURDSON, M.D
Secretary -Treasurer
S. THORVALDSON, M.B.E
President
Vér óskum lslending
um
vestan hafs og austan
ánægjulegra hátíða og
farsœldar á komandi ari
Company, Limited
Stofnsett 1897 Löggilt 1912
General Merchants
HNAUSA
RIVERTON
MANITOBA, C.ANADA
ARBORG