Alþýðublaðið - 08.02.1961, Blaðsíða 13

HID HRÚPIEGA MISRÉTTI11
NÝLEG-A er fram komið á
alþingi frurrwarp tii laga um
foruggun og sölu áf«ngs öls
í landinu. Þetta et’U næsta
gleðileg tíðindi fyrir hina ís-
lenzku þjóð. sem einmitt nú
þarf margan vanda að leysa
og ef tij viil verður þetta
eitt bjargráðið, þá ekki
það lakasta, ef til fram-
kvæmda kemur.
Mál þetta var nckkuð rætt
í útvarpsþættinum „Spurt og
spjaHað“ 15. jan. s. 1. og af
talsverðum hita eins og
vænta mátti. Flutningsmað-
ur frumvarpsins, sem þarna
var mættur, taldi það einn
höfuðkost frumvarpsins, að
það réði bót á tilfinnanlegu
ósamræmi í áfengislöggjöf-
inni, ef það næði fram að
ganga. Því verður ebki, neit-
að, að hér er um alimikið ó
samræmi að ræða á nefndri
lögg'jöf, svo að jafnvel einn
af flutningsmönnum dags og
vegar fann sig hnúðan til
að benda á það fyrir
skömmu. En fyrst farið er
að hreyfa við málinu, tel ég
rétt að benda á, að það er
víðar ósamræmi í áfengislög
gjöfinni. Einkum er það til-
finnanlegt við hve mikið mis
rétti þegnarnir eiga að búa
í þessum efnum. Hugsið ykk
ur muninn á þeim, sem búa
á útkjálkum landsins og
sveitafólki í dreifbýlinu
annars vegar og íbúum ýmissa
kaupstaðanna hinis vegar.
þarna þarf kaupstaðabúinn
ekki annað en snara sér í
„ríkið“ með kaupið sitt og
fá sér eina eða fleiri háls-
langar sér til andiegrar og
Kðldbðkur
landar á
Sauðárkróki
Sauðárkróki í gær.
TOGARrNN Kaldbakur frá
Akureyri er nú hér að landa
80 til 90 tonnum af fiski, sem
fer til vinnslu til heggja
frystihúsanna. Nokkrir litlir
dekk bátar róa nú liéðan með
línu, en afli þeirra hefur ver-
ið fremuj. tregUr 1 til 3 tonn.
Vélskipið Skagfirðingur (250
tonn) er að búa sig út á línu.
Vélskipið Ingvar Guðjónsson
er að búa s;g út á togveiðar.
Vélskipið FáMna (180 tonn)
var leigt til Norðfjarðar, og er
þar á línu. Skipið var leigt
til 14. maií, en kemur þá hing
að aftur, og verður gert út á
fogveiðar. Vmna hefur verið I
fremur líti'l í frystihúsunum að
■undanförnu, en viiðizt nú
vera að glæðast aftur. — M.B.
líkamlegrar stjnrkingar, en
útkjálkamaðm’inn má sækja
þetta oft um langan veg eða
þá að brasa í því að fá það
sent til næstu póststöðvar og
sækja það svo þangað með
ærinni fyrirhöfn. Það hafa
að vásu ekki nema sumir
kaupstaðir landsins óskað eft
ir áfengisútsölu. En hvaða
réttlæti er í því að meina
sumum að fá sér í staupinu,
þegar þá langar til, bara af
því að einihverjir sérvitring
ar í nágrenni þeirra vilja
ekki áfengi nærri sér? Ó-
láklegt að almenningur úti á
landi láti bjóða sér slíkt til
lengdar.
En ekki er öll sagan sögð
með þessu. Veitingahúsum ^
landsins er einnig mismunað
hér á hinn herfilegasta hátt.
Aðeins örfá veitingahús á
landinu hafa ennþá vínveit
ingaleyfi og hafa eingöngu
verið bundin við Reykjavík,
þar tii á s. 1. vori, að sam-
vinnumenn í einu voldug-
asta 'kaupfélagi landsins
fylktu liði til sóknar í þessuM
máli og knúðu fram vínveit 1
ingaleyfi til handa sinu ’
myndarlega veitigahúsi. ' Er
ekki ólíklegt að samvinnu-
menn annars staðar á land-
inu feti í fótspor þeirra, þar
sem þeir reka sams konar
fyrirtæki. Og auðvitað nær
það engri átt að veitingahús
úti á landi, sem taka þtu’fa
á móti allskonar gestum,
jafnvel úílendingum geti
ekki selt gestum sínum Heið
rúnardropa, þó að líf liggi
við. Hvers eiga þessi veit-
ingahús að gjalda, sem rek-
in eru til að bera upipi ís-
lenzka menningu og sýna
þeim útlendu að við hér úti
á íslandi séum engir skræl-
ingjar, nema þá í því að geta
ekki látið þá fá sér í staup-
inu, hvar sem er á landinu.
Fengju þessi veitingahus vín
veitingaleyfi yrðu þaú fjTSt
fær um að gegna sínu hlut-
verki til fulls. Og hver veit?
Ef til vill gæti það .orðið
til þess, að hin íslenzka þjóð
hætti að draga þorsk úr sjó,
mjólka kýr, moka fjós og
hirða sauðfé, en gerðist í
staðinn veitingaþjóð þar sem
einkennisklæddir þjónar og
þjónustur bugtuðu sig og
beygðu fyrir erlendum auð-
jöfrum mænandi á pund og
doMara, sem nú virðast vera
helztu átrúnaðargoð fólksins
og talin allra meina bót. Já,
hver veit, hvað orðið getur
ef viljinn er góður.
Enn vil ég benda á eitt,
er sýnir við hve herfilegt mis
rétti þegnarnir eiga að búa.
Bæði flugmönnum og bál-
stjórum er bannað að neyta
áfengis, þegar þeir eru að
skyidustörfum. Þeir eru blátf
áfram isviptjr leinföldustu
mannréttindum við störf sín.
Virðist þetta ekkj vera ósam
ræmi og ósanngirni á hæsta
stigi? Þessir menn eru þó
ekkert verri en aðrir, nema
síður sé. Þvf ej- borið við,
að þeir verði ekki eins örugg
ir að stýra farartækjum sín-
um, ef þeir neyti áfengis. En
herra minn trúr! Hvað gerir
það til, þó einni cg einni
flugvél hlekkist á og nokkr
ar sálir hverfi inn í annað
líf, eða þótt einstaka bíll
skoppi út af veginum og
lendi á hvolf, svo að ein-
hverjir farizt, eða slasist?
Það er víst nóg til af mann
fólkinu, jörðin bráðum yfir-
full. Farþegarnir eiga ekki
meira á hættu en sá, sem
við stýrið situr, og því verð
ur að ætlast til að hann
stýri rétt, hvort sem hann
er undir áhrifum eða ekki,
og báðir eiga að hafa sama
rétt til að fara inn í eilífð-
ina.
Vonandi tekst að útrýma
þeSsu misrétti úr þjóðfélag-
jnu með aðstoð góðr,a manna,
áður en langir tímar líða.
En úr því frumvarp þetta
er fram komið til að leiðrétta
misræmi í löggjöfinni og
auka frelsi einstaklings í
samræm; við það sem tíðk-
ast í öðrum og stærri menn-
ingarlöndum, þá finnst mér,
að við ættum að stíga feti
framar, og vonandi gerir
flutningsmaður það, ef þessu
frumvarpi hanfe reiðir vel
af.
Það er staðreynd, að
alkohol er eitur, deyfandi
eitur. Þar sem þessi stað-
reynd liggur fyrir, finnst
mér ekki úr vegi að blessuðu
unga fólkinu yrði gefinn kcst
ur á að neyta fleiri eitur-
•lyfja, sem mjög eru eftir-
sótt og greidd eru háu verði,
ef í þau næst s. s. ópíum,
morfín,kókain,heróin og hvað
þau nú heita öll þessi efni,
sem fólkið hefur svo gaman
að fikta við og neyta. Væri
ekki athugandi, að ríkið tæki
að sér innflutning þessa varn
ings, léti útbúa smáskamjmta
af honum í fínum og girni-
legum umbúðum og hafa til
'SÖlu, þar sem öllum væri
þægilegt að ná sér í bragð,
cg enginn yrði útundan? Já,
sannarlega veitti ekki af að
gera eitthvað fyrir það fólk
sem þjáist af lífsleiða, ásta-
•sorgum og ýmiskoar sálsýki
það þykir að vísu eitthvað
varasamt að neyta þessara
eiturefna að minnsta kosti í
óhófi, ag hinar stóru menn-
ingarþjóðir hafa ekki viljað
•leyfa sölu á þeim nema til
lyfja. En gætum við ekki
verið þekktir fyrir að standa
iþei.m örlítið framar að frjáls
lyndi og víðsýni? Óneitanlega
væri gaman að geta komizt
fram úr þeim á einhverju
sviðj og orðið til fyrirmynd-
ar. Sennilega mundi þetta
Framlrald á 14. síSu.
„Eiffe/" turn á
Nílarbökkum
Kairo. (UPI).
NÚ ER Kairo farin að
keppa við Eiffelturninn í
París. — Þar er verið að
b.vggja gríðarliáan turn,
sem er hærri en Keopspíra
mídinn frægi, og mun
hljóta nafnið Nílarturninn
Turninn, sem brátt er
fullgerður, var sumpart
byggður til að vekja at-
hygli ferðamanna og sum-
part sem útvarpsturn til
sambands milli Kairo og
sendiráða arabiska sam-
bandslýðveldisins erlendis.
Hann er um 300 m. á hæð,
en Eiffelturninn er hins
vegar um 316 m. Samt er
liann um 140 m. hærri en
Keopspíramídinn. A efstu
hæð hans mun verða veit-
ingastofa, sem snýist um ás
í miðjum turninum og verð
ur með glerveggjum, og
snýst í heilan hring á hverj
um hálftíma., Þannig geta
gestir séð yfir alla borgina
án þess að þurfa að hafa
fyrir því að ganga hringinn
inni í turninum. Þaðan má
sjá yfir píramídana við Gíz-
eh, yfir borgina og Níl, á-
veitusvæðin og eyðimörk-
ina, sem tekur við þar fyr-
ir utan.
Turninn stendur niðui
við Nílarbakka, með pálma
(WmWWWWWWMWMWW
lundrnn umhverfis og á
eyju í fljótinu. Hann er
marglitur, rauöur, hvítur
og gulur og byggður af eg-
ypzkum verkfræðingum. í
honum er hraðgeng lyfta,
sem fer á 45 sek. upp á
efistu liæð. Þcir, sem vilja
ganga, geta þrammað upp
2000 þrep, sem liggja utan
á turninum. Á kvöldin mun
hann verða upplýstur til
fegurðarauka fyrir borgina.
Hann verður opnaður í þess
um mánuði. Gerið þið svo
vel!
Landanir á
Akureyri
Akureyri, 6. febr.
TOGARINN Sléttbakur land
hér 3. þ. m. 78 tonnum
af fiski, sem fór til vinnslu
i frystihúsinu.
Kaldbakur var að landa
svipuðu aflamagni á Sauðár-
króki.
Loks kom Harðbákur i nótt
með 130—140 tonn Virðist
hann hafa lent í góðum fiski.
G. St.
Alþýðublaðið — 8. foþr. 1961 33