Alþýðublaðið - 08.02.1961, Blaðsíða 15

ef til vi'H gerir það ekkert
til."
18.
MUSTERI DÍÖXU
Caroline rankaðí við sér oa
það var ekki fyrr en eftir
smástund sem hún skildi að
hún lá í faðmi eirihvers
manns. Hún barðjst ákaft
um, en það var aðeins tekið
fastar um hana og kunnugleg
rödd sagði lágt: „Vertu ekki
thrædd, vina mín. Þvi er öllu
lokið núna.“
Hún opnaði undrandi aug-
un og sá í tunglsljósinu að
hana var hvorki að dreyma
né heldur var hún búin að
missa vitið.
„Þér!“ hvíslaði hún ringl-
uð.
„Já, það er ég“, sagði Guy
Havenshaw rólega. „Þér haf-
ið fengið slæmt áfall, en nú
er a'Ht í lagi. Bartholomew
Trench hefur verið haridtek-
og hristi: ,,Herra RaVenshaw,
Mustið þér á mig!“
„Nú?“ hann brosti til henn-
ar. „Þér megið ekki æsa yð-
ur upp, ungfrú Creswell. Þér
hafið fengið alvarlegt áfall.“
„Ekki álvar'legra en það,
sem frú Wilde fær ef ég kem
svona inn til hennar,“ svar-
aði hún „Sérstaklega vegna
þess að hún veit ekki betur
en ég sé sofandi uppi í rúmi.
Setjið mig frá yður og við
skulum ræða málið.“
Herra Ravenshaw leit um-
hverfis s;g. Skammt þar frá
stóð stór sedrusviður og und-
ir honum bekkur. Þangað bar
hann Caroline og lagði hana
varlega á bekkinn. Svo sett-
ist hann við hlið hennar og
sagði ákveðinn:
aðar undanfarin ár. Letty og
Roland og ég notuðum þær
oft þegar vig vorum börn.“
„Komið þá.“ Guy stakk
hönd hennar undir armlegg
sér og hélt henni þar. „Þér
verðið að vísa veginn og ég
skal fara og sjá svo um að á
þetta verði aldrei minnzt. En
fyrst verð ég að vita yður
örugga.“
Caroline fann að brátt fyr-
ir öll sín hressilegu mót-
mæli gladdi hað hana að geta
stuðzt við had'egg herra Ra
vens,hawis rneðan hau gegnu
■■nfir graisflötinn. Þ°ffar hún
kom að dyrunum leit hún í
augu hans.
„í þetta sinn reyni ég ekki
einu sinni að þakk» yður,“
saeði hún lágt. „Þér hafið
bjargað lífi mínu í nótt og
engin orð geta lýst þakfclæti
mínu. Það lítur út fyrir að
þegar ég þartfnast yðar mest
séuð hér næst“.
„Ég verð náægður ef svo
það 'hafði kostað hann að
koma ekki fyrr. Þegar hann
ók upp að Brightstone Park
leit hann ósjálfrátt upp að
stórum sedrusvið og greip
fast í taumana. Því á bekkn-
um undir trénu sat grönn,
rauðhærð kona og las í bók.
Hún sá þegar hann riálgað-
ist og létfcur roði kom í kinn-
ar hennar. Hann sá að hún
hafði náð sér etftir hinn ó-
hugnanlega atburð. Hann tók
um hönd henar og sagði bros
adi: „Það er ekki nauðsynlegt
að spyrja hvort yður líði bet
ur, madam. Það sést á yður!“
Hún hló. „Já, ég er 'heil-
brigð, herra Ravenshaw. Ég
verð að viðurkenna að ég ber
enn kúlu á hötfði, en hárið
hylur hana svo það skiptir
engu máli Ég var einmitt í
þessu að hugleiða hve hepp-
in ég hefði verið. Hvað hefði
ég átt að gera ef ég hefði
fengið glóðarauga?“
,Það leifc út fyrir að hann
Frumvarp
Framhald af 16. síðu.
bankana, sem fyrir þessu þingi
liggja, og lögfest voru á síðasta
þingi varðandi Búnaðarbank-
ann.
Rétt þykir að vekja athygli
á, að sú breyting er gerð í þessu
frumvarpi frá gildandi lögum,
að ráðherra getur ekki vikið
bankastjóra frá, en til þess
mundi þurfa ákvörðun banka-
ráðs samkvæmt 10. gr.
Ennfremur eru í 7. gr. tví-
mælalaus ákvæði um það, að
framkvæmdastjórn Fiskveiða-
sjóðs Islands heyri undir
bankastjóm Útvegsbankans,
en ekki bankaráð Þetta atriði
hefur orkað tvímælis, en á-
kvæði frumvarpsins eru í sam-
ræmi við þá framkvæmd, sem
verið hefur.
Að öðru lejrti þykir frumvarp
þetta ekki þurfa skýringar við.
Þó skal þess getið, að eldri á-
kvæði VI. kafla laga nr. 34 29.
maí 1957 um Útvegsbanka ís-
lands eru látin halda gildi sínu
til varúðar“.
þþg hö sgtáxÞ

inn, og þér vtrðið brátt kom
in til ættingja yðar. Ég skal
fara með yður að vörmu
spori til frú Wilde.
„Mig verkjar svc í höfuð-
ið“, tautaði hún. „Ég skil
ekki hvað hefur skeð.“
„Það skiptir heldur engu
máli sem stendur,“ sagði
hann róandi. „Ég skal skýra
það allt fyrir yður seinna, en
ég sver að Þér hafið ekkert
að óttast.“
Hún dró andann léttar og
lokaði augunum augnablik,
en opnaði þau svo aftur og
spurði: „Hvað um George?“
„Hann er ekki í hættu. Við
fund'Um hann bundinn og
keflaðan í kerru herra
Trendh og hann sagði okkur
•hvar við gætum fundið yð-
ur.“
Hún lagði höfuðið aftur að
öxl hans. Þrátt fyrir erfiðleik
aiia, sem hún hafði lent f og
þrátt fyrir höfuðverkinn var
hún undarlega ánægð með
lífið. En þegar hann var að
koma að húsinu áttaði hún
•sig. Hún andvarpaði og sagði
ófús: „Ég er búin að ná mér
og get gengið það sem eftir
er.“
„Það gefcur vel verið,“
sagði hann og gerði sig alls
ekki líklegan til að láfca hana
frá sér. „En þess gerisfc alls
engin þörf.“
„Jú víst! Þér gefcið ekki
borið mig svona heim! Hvað
haldið þér að þjónarnir
haldi!“ Hann tók ekki tillit
til orða hennar og hún hélt
dauðahaldi í jakkakraga hans
„Ég efast ekki um að það
eina rétta væri að færa yður
strax tþ frú Wilde svo hún
geti annast yður. Hvað svo
sem þér segið þarfnist þér
umönnunar eftir annað eins
áfall og þér hafið orðið fyr-
ir.“
„Mér líður illa,“ viður-
kenndi Caro'line hreinskilnis-
lega, „og ég skil ekki það
sem skeð hefur, en eitfc veit
•ég. Þeim mun færri sem um
þptta vi+o He;m mun betra.
Ef ég læðist inn og fer að
ihátta kemist enginn að þessu.
Þér hljótið að viðurkenna að
það er bezt, herra minn.“
„Ég viðurkenni hvorki eitt
né neitt. Þér þarfnist mikillar
umhvggju núna.“
„Ég er ekki svo illa farin
að ég geti ekki séð um mig
sjálf,“ svaraði hún, „og ég
vil mikið heldur gera það en
neyðast til að koma með alls
kyns úfcskýringar.“ Hún rétti
hendurnar til hans og sagði
biðjandi: „Skiljið þér það
ekki? Þetta var svo voðalegt
að ég vil ekki að neinn viti
það.“
Hann tók um hendur henn-
ar og reis á fætur og togaði
hana upp með sér.
„Já,“ hvíslaði hann. „Ég
isk:l það, vina mín, og ég skal
ekki angra yður lengur. Ég
hefði átt að hugleiða það
strax. En hvernig ætlið þér
eigin'effa að komast óséð inn
í húsið? Ég fylgi yður til dyr
anna.“ ,
•Hún brýsti hönd hans feg-
in. „Það eru dyr bakdvrameg
in, sem hafa verið lítið not-
verður framvegis,“ sagði
hann alvarlegur. Svo 'hikaði
hann augnablik og leit á fölt
andlit hennar. „Eruð þér viiss
um að enginn sjái yður?“
Hún kinkaði kolli. „Verði
ég svo óheppin að hitta ein-
hvern, segist-ég hafa álitið að
smá gönguferð yrði mér til
góðs.“ Hún hló og snerti titr-
andi hendi stóru kúluna yfir
hægra eyra. „Svo ég get hald
ið mig við sannleikann! Nú
er ég með höfuðverkinn, sem
ég þóttist vera með í kvöld.“
„Mér finnst það ekki mikil
huggun!“ Guy lyfti hendinni
og strauk yfir hár hennar.
Rödd hans ska'lf af hlátri
þegar hann sagði: „Þetta er
stór kúla, en hún skánar cg
hjaðnar!“
„Svín!“ sagði Caroline á-
köf. „Það er ekki fallega gert
af yður að nota mín orð á
þennan hátt, sérstalclega ekki
þegar ég get ekkí svarað!“
„Virkilega svínelegt“, við
urkenndi hann brosandi og
lyfti hönd,hennar og kyssti
á hana. „Ég býð yður góða
nótt nú, madam, en það verð
ur ekki langt unz ég heim-
sæki yður á ný tíl að vita
hvernig yður líður og til að
segja yður 'hvað skeði í
kvöld.“
Hann stóð við það loforð
þrem dögum seinna og hann
einn vissf hvílíka sjálfsstjórn
skemmti sér vel. ,,Þér hafið
óvenjulega hæfileika til að
gera það bezta úr öllu, ung-
frú Gresswell. Það hef ég
margoft séð.“
„En þér hljótið að vera
mér sammála í því að sem
istendur hetf ég margt til að
vera þakklát fyrir,“ svaraði
hún brosandi.
„Ég hetf einnig margt að
vera þakklátur fyrir,“ sagði
hann. „M:e drevmdi ekki um
að hitta yður hér eina.“
Hún roðnaði aftur, en
sagði glaðlega: „Ég verð að
viðurkenna að það er mjög
'hepp’ilegt. Þér eruð víst kom
inn til að seeia mér hvernig
iá þvf stóð að bér komuð um
kvöldið. er það ekk;?“
„Það er ein ástæðan,“ svar
aði hann. „Getinn við talað
hér í friði eða er vron á ein-
hverjum hinsað?“
„Það held ég varla, bví það
gengur mikið á inni. Ég verð
að segja yður að Jenny og
Ro'and komu heim í gær-
•kvöldi Off fvrir hálftíma síðan
kom Ladv L;nlev. Hennar
Náð hefur ekki enn fvriraef-
ið mér, sv0 ég viildi leyfa
henni að sættast við brúð-
hiónin án þess að ég varpaði
iskuega har á.“
..Þá sknlum við ganga ei-
lítið afsíðis.“ Sí>«ð' Raven-
shaw ákveðinn. ..Ég vil Wilde
kapteini cg brúður haps allt
Eftir Sylvia Thorpe
M.s SfcjaldbreiS
fer til Ólafsvíkur, Grundar-
fjarðar Stykkishólms, og
Flateyjar hinn 13. þ. m. Tek
ið á móti flutningi í dag og
á morgun.
Farseðlar seldir árdegis á
láúgardag.
Herðubreið
austur um land í hringferð
14. þ. m.
Tekið á móti flutningi í
dag og á mcrgun tif Horna-
fjarðar, Djúpavogs, Breið-
dalsvfkur, Stöðvarfjarðar,
Mjóatfjarðar, Bbrgarfjarðar,
Vopnafjarðar, Bakkafjarðar,
Þórshafnar og Kópaskers.
Farseðlar seldir á mánu-
dag.
;i'F85ii
Ol, Uvn,
DSGLEGH
Alþýðublaðið — 8. febr. 1961 15