Alþýðublaðið - 16.05.1961, Blaðsíða 15

Við 'skulum hugsa okkur
dæmið þannig: Eí möjgu-
legt væri að tryggja yður
kosningasigur. mynduð þér
þá viðurkenna vissaa: bar-
áttuaðferðir, sem eíkki >þola
dagsbirtuna? Með öðrum
orð'um. Eruð þér fús til að
láta tilganginn helga með-
alið
Covington >sneri stól sín-
um þannig, að hann vissi
beint að Ruáh. — Ég verð
að biðj>a yður að sikýra þetta
nánar. Mig fer að gruna að
þér >séuð að leita eftir ein-
hverju handa sj'álfum yðar.
Hvað er það?
— Þér hafið rétt að mæ-la,
hr. Covington, og til þess
að þér misskiljið ekkert,
skal ég leggja slpilin, á iborð
ið. Ég er leyni’jögreglumað
ur frá Chicago, og ég hef
einu sinni hreinisað til í
borg, sem var allt að því
eins rotin og Forest City.
Það er sennilega ástæðan
til þess að ég var ráðinn til
að gera hið sama hér. Frá
-mínu sjónapmiði verður það
auðveldast fyrir mig með
þvi að hjálpa yður til að ná
íkosningu, og þess vegna hef
ég huglsað mér að gera það.
En aðeing með einu skil-
yrði.
— Og það er?
— Að þér fylgið mínum
ráðum um það, hvernig eigi
að halda borginni lausrf við
bófalýð, þegar þar að kem-
ur, að búið er að 'hreinsa
ftnana. Það er 'hægt að finna
nóg af 'heiðariJegum borgar-
stjóraefnum, en bara einn
af hundraði. isem eitthvað
getur framkvæmt. Ég ætla
ekki ,að hjlál'pa yður í stöð-
una og horfa svo upp á að
allt verði eins c>g áður.
— Þér hafið einstaka
hæfileika til að setja fram
cfrerþuilegiarj- liuillyrðingar á
hversdaigstiegian hátt, isagði
Covinigton og horfðj for-
v.itnislega á hann. — Hvern-
ig hafið ,þér hugisað yður að
Ikoma mér að?
— Það ætti að vera til-
töiulega auðvelt, svaraði
Rus'h. — Helztu erfiðleikax-
yðar eru þeir, að einungLs
ífáir hafa- gert sér ljóst,
hvernig ástandið er a raun
og veru hér í borginni. Þér
getið haldið koisningaræður
í hundrað ór, en það verður
ekki annað úr því en orðin
tóm. Þess vegna hef ég á-
kveðið að opna augun á þorg
arhúum. Ég er þegar ofur-
lítið byrjaður á því. IÞer
vitið það kannske ekki held
ur. að það er hætta á að
bófaforingjunum hér lendi
'saman á næstunni. Hingað
til hefur verið ótrúlega góð
samvinna á milli þeirra, en
ég hef 'bugisað mér að binda
enda á það. Nú þegar er æs
ingurinn orðinn islikur, að
þeim getur lent saman hve
nær sem er, og þá munu
bcrgararnir í Forest City
halda, að fjandinn sjálfur
leiki hér lausum hala. Ef ég
get komið í veg fyrir að sak
lausir fendi í þeirrá orra-
hríð, isikraL ég gera það. en
það getur orðð fullerfitt.
Hinum hef ég enga samúð
með.
Covington hafði setið
hreyfingax'iaus og horft í
ga-upnir sér, meðan Rusih lét
móðan mósa. Nú ispurði
‘hann.
— Hver er það sem hefur
ráðið yður?
— Það veit ég ekki, svar-
aði Rush og hrisi höfuðið.
Strangheiðarlegt lögfræði
firma í Ghicago sner sér til
mín fyrir umbjóðanda sinn
Ihér, en sjálfur óskar hann
>að dyljast. Ég á að taka út
kaup mitt hjá þessum lög-
finnið þér nóg efni í vakn
ingarræður, og ég skaj út
vega yður nógar upplýsing-
>ar til persónutegra árásar
bæði á Sully og Corney.
— Gott og vel, herra Hen
ry, sagði Covington og dró
dj'úpt andann. — Verði ég
kosin-n 'borgarstjóri, skal ég
fara að ráðum yður, en ég
>kýs hieldur að vita ekkert
■um. hvað þér hafið fyrir
stafni. Við verðum að feta
hvor sína slóð, og svo getið
lþér komið hingað og talað
við mig eftir kosningar.
— Þér endið með því að
verða útsmoginn stjórnmála
refur, sagði Rush hlæjandi.
— Ég óska yður tll ham-
ingju!
Hann fór út og skundaði
aftur upp í ritstjórnarskrif
stofu Ohronieles.
Rush var farinn að þreyt
a'st á að nota stöðvarbíla, og
þes's vegna tók hann sjálf-
(sig vel í návíst hennar.
Hann feiddj hana út í
bílinn og ók heim til Matts.
Matt tók á móti þeim og vís
aði þeim inn í stofu. þar
sem Kitty var fyrir.
Efitir nókkur staiup fóru
þeir Ruth og Matt að rök-
ræða heim'speki. Ungu stúlk
umar hlustuðu á um> stund,
en að lokum þoldi Kitty
ekiki lengur mátið.
— Ef iþetta kjaftæði á að
heita 'skernlmtilegar váðræð
ur, sagðj hún, — þá vil ég
heldur góðan stól cg al-
fræðiorðabók. Það er jafn-
þurrt, en að miinnsta kosti
fróðlegra.
— Leiðist yíkkur þetta?
spurði Matt og þóttist stein-
hissa.
— Hefurðu noikkru sinni
þekkt konu, sem leiddist
ekkj þegar hún hafði ekki
orðið sjálf? sagði Guja.
— Það var leitt að við
vorum truflaðir, sagði' Matt
og drap tittlinga framan í
Undir
heimar
stórborgarinnar
Joe Barry
— Geymdu það til rnorg*
uns, sagði Kitty. — Nú koon
um við.
Það var ekki vafi á, að
veitingasaiur Carneys hafði
'beðið hnekki við ,.árásina“.
Mörg borð vonu ‘laus, og Kt
il gleðj í salnum. Ruslh
brosti með sjálfum sér. Þetta
hitti manninn þar, sera.
'hann var viðkvæmastur fýr
ir — í seðlaveskið.
fræðingum að loknu verki.
— Og ef ég óska ekki eft
ir samvinnu v,ið yður?
— Það endar sennilega
með því að ég fæ yður kos
inn þrátt fyrir það, en þá
verður baráttan líka háð
með ölhim tækjum og rláð-
um. Það verða svakafengin
>og miskunn'anliaus neiknings-
skil. sem vafalaust munu
lenda á mörgum óviðkom-
andi, en ef þér neitið sam-
vinnu við mig heíf ég eng-
in önnur úrræði.
— Þér látið mig ekki hafa
ium margt að velja.
— Ég læt yður yfirleitt
ekki h'afa um neitt að velja,
isagði Rush. — Ég feit hara
aðeins inn til að heilsa upp
á yður og sjá hvort þér vær
uð hjálpar verður.
Ccvington brosti í fyrsta
isinn í samtalinu. — Og að
hvaða niðurs'töðu hafið þér
þá komizt?
— Ég 'heiid að þér Séuð
í lagi!
— En hvað viljið þér að
ég geri?
— Ekkert annað en það,
sem þér hafið gert hingað
til. Ég legg tii að þér birtið
opinberlega yfirlýsingu þess
efnis, að bófar þeir, sem
hingað til hafa ráðið lögum
■og lofum í borginni. séu nú
alvai'lega ao færast í auk-
ana, Le'sð þér blaðið. Þar
ur bíl á leigu og vígði hann
með því að aka heim til
GujU. Þau voxu 'boðin til
Matts upp á „kokkteRa11.
og Síðan ætluðu þau öll eitt
hvað út.
Guja tók á móti honum
með einu glasi. — Niður
með það, drengur minn,
sagði hún. — Við förum
strax, þvi að ég v.il ekki
Isitja hér einn hjá þér og
bíða eftir einhverju. Ég vil
heldur bíða þangað til sá
tími kemur. að þú getur snú
ið þér eingöngu að mér.
RuSh h&ó pg tæmdi glas-
ið. — Það er að minnsta
kosti tími til þóss arna,
svaraði hann, vafði hana að
sér og kySsti hana. En hann
sfeppti henni snöggfega og
rétti henni loðkragann. Hon
um varð síMlt extfiðara að
hafa stjórn á sér, þegar
hann kyssti hana. Það var
að verða breyting á honum,
og hann ótítaði'st að hann
kynni að gteyma skyldum
sínum. En hann lofaði sjálf
um isér því. að við fyrsta
tækifœri skyldi hann hvila
Rush. — Ég ætlaði einmitt
að fara að útskýra kenningu
Nietzsolxes um ofiurmennið.
en nú verður það að bíða
betrf tíma.
— Ég vona að þú fáir
betri tíma til að hugsa um
ofurmennið, sagði Kitty og
istóð upp. — Eigum við ekki
að koma út? Það væri ©kki
vanþörf á fjörugri músík
eftir þetta.
— Skyldi Camey vera bú
inn að viðra út hjá sér?
sagði Rush.
— Ég veit ekki, svaraði
Matt, — en þar hafa óspart
verið notuð ilmvötn og lykt
eyðandi efni. Ég þarf ann-
■ars að muna eftir þessu í
dálkinn minn.
ÍÞRÓTTIR
Framhald af 10. siffa.
— sem Gunnar sendi knöttinn
viðstöðulaust úr á markið og inn^
Eins og úrslitin sýna var hð
Þróttar slappt í þessum ieik. —
Átta mörk gegn etigu staðfesta,
svo ekki verður um deilt, getu-
leysi bæði í sokn og vörn. Ai
hálfu framherjanna voru það
heizt, v. úth. og n. innh., sem.
eitthvað dálítið kvað að. En,
heildarleikur þeirra, var allur ó-
samstæður og samleikurinn eftir
því, enda tókst þeim eiginlega
aldrei að skapa neina hættu við
mark mótherjanna, að undan-
skyldu táskoti Óma.rs í fyrri hálí
leik og loftsendingu Helga 1
þeim síðari, og áður hefur ver-
ið getið, hvorttveggja neira í
ætt við tilviljun en fyrirfram
hugsaða aðgerð
Vörnin var einnig opin og stóð
lítt fyrir sínu, enda leikín næsta
auðveldlega sundur og saman af
KR-sókninni, einkum þó í síðari
hálfleik. Helming markanna má
fyllilega skrifa á reikning varn-
arinnar.
í síðari hálfleiknum tókst KR-
ingum oft vel upp. Var leikur
þeirra þá allur miklu hraðari en.
í fyrri hálfleiknum. Samleikur
framherjanna ágætur á köflum,
enda útkoman eftir því. Eftir
gangi leiksins að dæma gatu úr-
slitin orðið geigvænlegri fyrir
Þrótt en raun varð þó á. Vörnin,
með Hörð Felixsson, sem sterk-
astan mann, hafði svo að segja
öll ráð Þróttarsóknarinnar 1
hendi sér, hverju sinni.
Valur BenediktssoTi dærndi
leikinn E.B.
Kynning
■ i
óska eftir að kynnast stúiku
25 — 40 ára með nánaxi
'kynningu fyrir auigum.
Tilboð sendist Alþýðublað
inu fyrir fimm tudagskvöld
merkt „Kynning“.
20
Handsetjari óskast
Prentsmiðja
A/ þýðubl aðsins
Alþýðublaðið — 16. ma!Í 1961