Alþýðublaðið - 15.11.1961, Blaðsíða 8

CALLAS
KONAN hér neðra
sem heitir Callas í
„Opére-Opéra“, söng
leik eftir Saroyan,
sem sýndur er í New
York um þessar
mundir. En það er
ekki María Callas,
sem þar er á ferð-
inpi„ Hteldur móðir
hennar, 73 ára. „Ég
hafði fallegri rödd en
María“, segir frú
Callar, — en eng-
inn er kominn til
með að samþykkja
það. Gagnrýnendur
segja, að hún æpi og
öskri, að hún sýni
svipbrigðaleik og að
þar munu hæfileikar
hennar öllu fremur
vera heldur en í söng
listinni. En svip-
brigði Callas gömlu
eru sláandi lík svip-
brigðum gullfugls-
ins, dóttur hennar.
Er hún að herma eft-
Er mamma að herma
eftir mér?
Er hún að herma eftir
dóttur sinni?
FÓLK reynir að innræta að raun um það, að á
börnum sínum. ýmsar þeirra kurteisi og hinna er
venjur allt frá bernsku, enginn grundvallarmun-
venjur, sem ætiast er til ur, því sinn er siður í
að sé fylgt í einu og öllu, landi hverju,
því að það telst kurteisi að Arabiskur diplomat. frá
hafa það svona, en ekki tinum nálægari Austur-
öðruvísi. Bömin mega löndum var nýlega á ferð
ekki dýfa fingrunum í í USA og tók þátt í mið-
matinn, ekki sleikja hníf- degisyeizlu á stórum veit-
inn, ekki tala. með mat í
munninum, ekki smjatta á
matnum o.s.frv.
Þetta er allt saman gott
og blessað, en blessuð
bömin geta orðið óþægi-
lega undrandi, þegar þau
koma síðar út í hina víðu sulti.
veröld og verða þess vör Hinn Arabinn, sem
að sums staðar þykir það hafði.verið nokkur ár bú-
hin sjálfsagðasta kurteisi settur í Bandaríkjunum,
að borða með fingrunum, sagði hlæjandi: „Já, en
smjatta hátt og tala í á- Habib, veiztu þá ekki, að
kafa meðan maður tyggur ef þú segir nei takk hér
matinn. Og hætt er við að á landi, þá þýðir það í raun
blessuð ,,börnin“ áliti þá og veru nei, takk“?
sem þannig haga sér hina í Arabalöndum telst
verstu dóna og þykist það til almenhrar kurt-
vera þess umkomin að eisi, að maðúr' segi nei,
kenna þeim betri siði, en takk; þegar mann er boð-
smám saman komast þau inn iriálúr, nokkrum sinn-
ur að baða barn
vatni (ekki rennai
Útlendjngar, sei
til Austurlanda
fljótt að raun um
maður má ekki ré
. hluti með vinstri
þar sem hún er áli
óhrein. í Indlandi
tákn lélegs uppe
maður snerfir
mann, og í Suðau
íu er höfuðið áli
agt.
í Evrópu og Ba
unum hækkum vi
ina, ekki aðeins þi
reiðumst,: heldur li
ar við viljum le
heyzlu á: eitthvað
við beinum orðun
til einhvérs, sem
vegar í herberginu
erum að kveðja ei
En Kínverjar haf;
skoðanir á þeim
ef þeir heyra að
hækkar röddina,
þeim tákn þess, a
sé reiður bg geti eh
sig.
Hvert sinn, sem
um okkur heita ui
efni, sem er okki:
leikið, halda Kinví
að við séum að spr
reiði. Og margir E
ar hafa farið leiði
frá kunningja sínu
ekki var Asíumai
því að húsbóndinn
aði rödd sína, þegs
kvaddi gést sinn I
lega á tröppunum.
Bæði Evrópubú
Ameríkumenn haf
úð á of mikilli sn<
Þegar við erum í,
vagni eða lyftu,
við að gera okki
mjóa og mögulegt
kennum börnum
að varast að hanga
okkur. Við biðjum
færa sig frá og h;
blása framan í okl
smátt og; smátt ge
sér ljóst hvað við i
með þessu.
Þegar evrópsk fræðslu- Flestir geta þeg;
mynd um meðferð ung- til um' sambandið
barna v.ar sýnd í Indlandi, manns og konu
vakti þáð megna gremju með því að taka e
meðal áhorfenda, sem hvernig þau ganj
flestir voru kvenmenn, að sitja hvort við
lítið barn baðað í bað- hlið.
Hvernig gat nokkur Þegar við komun
maður verið svo illviljað- Frh. á 12.
Þeir brosa
í Moskvu
RÚSSNESKA ÞJÓÐIN
er ekki svo blind, að
hún sjái ekki annmarka
hins kommúnistíska
skipulags. Þessi skiln-
ingur brýzt oft út í gam
ansögum, sem ganga
manna á milli í Rúss-
landi, og þjóðin hlær að,
Hér fara á eftir tvær
slíkar sögur, sem heims
blöð hafa nýlega birt:
Rússar sjá í gegnum
blöð eins og Pravda og
vita vel, hvernig þau
eru skrifuð. Það sýnir
gamansaga, sem er á
þessa leið: Kennedy
hringdi til Krústjovs og
spurði, hvort þeir ættu
ekki að hætta þessu
kalda stríði og útkljá
málin með því að fara í
kapphlaup í Sahara-
eyðimörkinni. Sá, sem
sigrar, fær allan heim-
inn.
Krústjov gat ekki
neitað þessu boði og
kapphlaupið fór fr.am,
en de Gaulle og Ferrat
Abbas voru dómarar. —
Og Kennedy vann
hlaupið.
I tvo daga stóð ekki
orð um málið í Pravda.
Svo kom frásögn af
hlaupinu og var úrslit-
um lýst á þessa leið: —
Kennedy var næst-síð-
astur!
Önnur saga. sem geng
ur í Moskvu, segir frá
ungum Ukrainumannx,
sem kom til borgarinn-
ar með mikla peninga,
verðlaun fyrir dráttar-
vélaakstur. Hann æti-
aði að fata sig rækilega
°g byrja á nýjum skóm.
A gistihúsi v.ar honum
sagt, hvar hann gæti
fengið skóna.
Ungi maðurinn gekk
inn í bygginguna, sem
honum var bent á. Þar
kom hann að tveim
hurðum, og stóð á ami-
arri SUMARSKOR en
hinni VETR ARSKÖR.
Það var sumar, svo
hann gekk inn um sum
. ardyrnar. Þar kom
hann í langan gang. og
við enda hans voru aft-
ur tvær hurðir. Stóð á
annarri IvARLASKOR
en hinni KVENSKÖR,
og gekk hann inn um
karladyrnar.
Nú kom ungi maður-
inn enn í langan gang,
og við enda hans að
tveim hurðum. A þeim
stóð: FLOKK SMENN
og UTANFLOKKS-
MENN. Þar sem hann
var ekki genginn í flokk
inn, opnaði hann dyrn-
ar, sem á stóð UTAN-
FLOKKSMENN — og
lenti aftur út á götu!
MANNASIDIR
um, áður en maður gefst
upp fyrir nauðinu í hús-
bóndanum.
sjá
ingastað. Þegar hann var keri,
að ganga út mætti hann
landa sínum og stakk upp
á þv£ við hann, ag þeir
færu saman og fengju sér
eitthvað í svanginn, því
að hann væri að deyja úr

3 15. nóv. 1961 — Alþýðublað/ð