Alþýðublaðið - 15.11.1961, Blaðsíða 12

A* ENNÞÁ MERKI-
Mœ LEGRI:
tS||§ Hjá nokkrum svert-
ingjaættbálkum er
sú aðferð notuð við að heils
ast, að menn toga í í.ngurna
á sér svo smellur Hjá öðr
um ættbálkum heilsast liöið
ingjarnir með því að smellá
fingrunu meða hrækja hver
framan í annan. í Kína í
gamla daga heilsuðust
menn seni ekki höfðu sést
ltngi, á þann hátí, að þeir
krupu íiver fyrir framan
ctnnan og hneigðu höfuð sín.
f Frankaríki r'fu kapparnir
lokk úr hári sínu, þegar
þeir vildu heilsa e nhverj-
um sérlega vifðulega.
nár de önsket á t
seerlig ærbödig.
(Neste: Kort og godt)

— Ég kalla hana ,,kött meS langa rófu“.
ENDA MERKVERDIGERE. _
Hos noen negerstammer bestár
uelkomsthilsenen i á trekke seg
i fingerene sá de knekker. Hos
andre hilser höMdingene pá hver-
andre ved S knipse med fingrene
eller á sputte hverandre i ansik-
tet. I det gamle Kina falt
menn, som ikke hadde sett
andre pá lang tid, pS kne for
hverandre og böyde hodet mot
jorden. De gámle frankere rev
dott hár av hodet
Maerrf
— Þú má:t ekki verða reiðurJóh . . . en þeir toku af mér ökuskírtein ð.
Bifreiðasalan
Laugavegi 90-92.
Símar 18966 - 19092
- 19168.
Salan er örugg hjá okkur.
Bifreiðir við allra hæfi.
B freiðir með afborgunum.
Bílamir eru á staðnum.
Bifre;$asalan
Laugavegi 90 — 92.
Ályktun ísl.
stærðfræöa-
félagslns
STÆÍtÐFRÆÐILEG raunvís
indi skina æ tneira rúm í menn
ingu og störfum flestra þjóða
og auk þess er íslendingum rík
þörf á vísimíalegri kunnáttu
til að koma upp nýjum at-
vinnugreinum og efla þær, sem
fyrir eru, segir í fundarálykt-
un íslenzkra stærðfræðafélags-
ins.
Félagið telur áætlunina um
stærðiræð lega raunvísinda-
stofnun við háskólann mikils-
verða, og að gjöf Bandaríkj-
anna á háskólaafmælinu megi
verða til þess, að framkvæmd-
ir v:ð stofnunina hefjist bráð-
lega. Það treystir skilningi og
liðsinni stjórnarvalda í málinu.
Aðalfundur
barnakennara
i Keflavík
AÐALFUNDUR Félags barna
kennara í Keflavík var hald-
inn 3. þ. m. Mikil óánægja
Launajafn-
aðarnefnd
SAMKVÆMT lögum nr.. 60,
29. marz 1961, um launajöfn-
uð karla og kvenna, hefur
Launajafnaðarnefnd nú verið
skipuð þessum mönnum:
Hjálmar Vilhjálmsson,
ráðuneytisstjóri, formaður
nefndarinnar, skipaður af
Félagsdómi.
Hannibal Valdimarsson,
alþingismaður, skipaður af
ASÍ — og
Barði Friðriksson,
skrifstofustjóri, skipaður af .
Vinnuveitendasamb. íslands.,
| Samkvæmt nefndum lögum
i skulu laun kvenna hækka, á
: árunum 1962—1967 til jafns
j við laun karla fyrir sömu störf
j í eftirtöldum starfsgreinum:
j almennri verkakvennavinnu,
verksmiðjuvinnu og verzlunar
!og skrifstofuvinnu.
ríkir meðal félagsmanna,
vegna lélegra laun.akjara
stéttarinnar.
Var samþykkt að skora á
stjórn S. í. B. að vinna af al-
-efli að því að eftirtaldar úr-
bælur fáist hið bráðasta:
1. að barnakennarar fái
aukagreiðslu fyrir • allar
stundir, sem þeir kenna
fram yfir 36 á viku, (og
þurfi eigi að bæta upp
£ septemberkennslu eða
- • annað).
2. að' yfirvinna kennara
greiðist með sama álagi og
yfirvinna annarra starfs-
manna ríkisins.
S.ý að óheimilt sé að ráða
; réttindalausa menn í
kehnarastöður.
4. að kennaralaun hækki nú
þegar um minnst þriðj-
ung.
5. að kennarar fái full laun
þegar á fyrsta kennsluári
sínu.
Stjórnarkjör fór svo, að
formaður var endurkosinn
Eyjólfur Þór Jónsson, Ingv-
ar Guðmundsson ritari og
Þorsteinn Kristinsson gjald-
keri.
Ameríku kemur það illa
við okkur hvernig fólk
stendur þétt saman, þegar
það talar saman. S.-Ame-
ríkumenn kvarta afiur á
móti undan því, hvað fólk
frá Evrópu og N-Ameríku
sé kuldalegt og óvingjarn
legt, það vilji alltaf
standa langt að baki
manni.
Kaupsýslumenn, sem
starfa í S-Ameríku, reyna
oft að komast hjá því, að
viðskiptavin:rnir troði sér
fast upp að þeim, með því
að verja sig með ægistór-
um skrifborðum, og ná
með því, þeirri fjarlægð
milli viðskiptavinar og
kaupsýslumanns, sem þeim
finnst eðlilegust. Hvorug-
ur þeirra veit í raun og
veru hvað að er, þegar
fjarlægðin á milli þeirra
er ekki sú rétta, þeir
verða bar.a órólegir og
iaugaóstyrkir, og þegar
S-Ameríkubúinn kemur
railtaf nær og nær, og Ev-
rópumaðurinn dregur sig
lengra og lengra til baka,
verða þeir gramir hvor við
annan án þess að vita
hvers vegna.
*■' Hugtakið tími er mjög
ímistúlkað frá landi til
lands, það verða dlplomat
ar oft að taka til greina,
þegar þeir langlímum
. saraan verða að bíða eftir
gesti .sínum frá öðru landi.
Komi norður eða mið Ev-
rópskir kaupsýslumenn 5
mínútum of seint til fund-
ar, biðja þeir afsökunar,
því að 5 mínútur eru mik-
íls virði fyrir okkur, en í
austanverður Miðjarðar-
hafslöndum eru 15 mín.
eþki lengri tími frá sjón-
arhóli kaupsýslumannsins
en 5 mínútur hér, komi
því Arabi hálftíma of
seint, er ekki hægt að telja
það mikla óstundvísi.
Evrópumenn eru ekki
vanir að bíða öllu lengur
en hálftíma eftir manni,
þess vegna særir hann líka
oft austurlenzka kunn-
ingja sína án þess að vita
hvers vegna.
Hve lengi á maður að
dvelja, þeg.ar maður fer í
heimsókn?
Ef húsbóndinn er Ar-
abahöfðingi verður hann
mjög leiður, ef maður ger-
ir sig líklegan til að fara
eftir 5—6 tíma, því að
venju kurteisisheimsókn
slendur þar venjulega í 3
daga, fyrsta daginn er
veizlan undirbúin, næsta
dag er hún haldin — og
þriðja daginn er talað og
talað og kvaðst með mikl-
um innileik.
J2 15. nóv. 1961 — Alþýðublaðzð