Lögrétta - 01.07.1933, Síða 13

121
LÖGRJETTA
122
cKríngsjá-
Útsýnið yfir jörð okkar er ekki bjart nú
sem stendur. Margir þykjast sjá nýja stríðs-
bliku í lofti, sem búast megi við að skelli þá
og þegar yfir. En undarlegt má það vera, ef
mönnum er ekki böl það, sem fylgdi heims-
styrjöldinni, enn í svo fersku minni, að þá
langi ekki til að hrinda öðru slíku aftur á
stað.
Einn af hinum gömlu stjórnmálamönnum
Englands, Lloyd George, sem altaf skrifar
mikið um stjórnmál, þótt hann sje hættur að
hafa bein afskifti af þeim, er í nýlega út kom-
mni grein að horfa til veðurs og lýsa út-
litinu á alþjóða-stjórnmálahimninum nú.
Honum lítst ekki vel á horfurnar í Evrópu.
Þi óðabandalagið hefur brugðist vonum
manna, segir hann. Allir eru hættir að
treysta því, að það megni að koma á friði og
skipulagi í heiminum. Auðvitað er það þó til
nokkurs gagns, að stjórnmálamenn þjóðanna
hittast þar og talast við. En til þess að hefta
vígbúnað þjóðanna og nýjar styrjaldir er
það máttlaust. Þjóðirnar eru enn að gera
hernaðarsambönd sín á milii og vígbúast af
engu minna kappi en áður.
Nýlega var franski forsætisráðherrann,
Daladier, að skoða hinar nýju víggirðingar
Frakka á landamærum Frakklands og Þýska-
lands. Hann hjelt þá ræðu og lagði í henni
mikla áherslu á friðarhug þann, sem ráðandi
væri nú í stjórnmálum Frakklands. Hann
og þrautseigja hafa hafið þjóðina til vegs og
f'rama.
Háskóli íslands óskar, að háskólinn í Ár-
ósum verði heimkynni danskrar menningar,
er hlynni að frjómögnum danskrar moldar,
svo að upp af henni spretti kvistir þeir, er
breiði lim sitt um landið gervalt, en jafn-
framt heimkynni almennrar sannleiksleitar
til þekkingarauka bæði hinni göfugu dönsku
þjóð og öllu mannkyni, og til styrktar góð-
um siðum og friði milli manna og þjóða.
Blessist og blómgist háskóli Jótlands í Ár-
ósum og starf hans alt til hamingju öldum
og óbomum.“
Þ. G.
lofaði víggirðingarnar og vígbúnaðinn allan í
liáum tónum og sagði, að vegna þeirra væri
Frakkland nú örugt fyrir árásum úr þessari
átt, en víggirðingarnar væru því lífsnauðsyn.
I Frakklandi er sú megináhersla lögð á það,
að þjóðin sje við því búin, að snúast vel við
ófriði, hvenær sem á þurfi að halda.
Þjóðverjar leggja einnig alt kapp á að
vera sem best viðbúnir, ef til ófriðar skuli
draga. Fregnir berast stöðugt um vaxandi
liermenskuanda hjá æskulýð Þýskalands og
að brúni herinn sje æfður í allskonar vopna-
burði. En mörg ár líða þó að líkindum áður
en vígbúnaður Þjóðverja kemst svo langt, að
þeir geti hugsað til að mæta í ófriði svo
sterk vopnuðum þjóðum sem nábúar þeirra
e» u. En allur vígbúnaður bendir til hugsunar
um ófrið.
Eitt hið eftirtektarverðasta í stjórnmála-
lífi Evrópu nú sem stendur er hin vaxandi
andúð gegn Þýskalandi og einangrun þess
vegna framferðisins heima fyrir. Nazisminn,
sem er eftirlíking Fascismans ítalska, hefði
átt að eiga vísa samúð Mussolinis, og virtist
líka hafa samúð hans í byrjuninni. En
Mussólíni stendur á móti þýskum áhrifum í
Austurríki. Honum stendur stuggur af vænt-
anlegum æsingum Nazista í hinum þýsku
hjeruðum, sem íjellu undir Italíu í ófriðar-
lokin, ef Nazistarnir fengju yfirráðin í Aust-
urríki. í Englandi hefur samúðin með Þjóð-
verjum þorrið vegna Gyðingaofsóknanna og
ftússar eru þeim reiðir vegna æsinganna
gegn kommúnistunum.
Herriot, einn af helstu stjórnmálamönn-
um Frakka, hefur heimsótt Rússland og ver-
ið tekið þar með miklum vinalátum, en af-
leiðing þeirrar heimsóknar mun eiga að
verða sú, að í stað þeirra þýsku manna, sem
verið hafa í þjónustu Rússa við hervarna-
útbúnað o. fl. eigi nú að koma franskir menn.
Pólland er líka að komast í nánara samband
við Rússland en áður. Pilsudski, einvalds-
lierra Póllands, er nú boðinn til Rússlands,
til þess að vera við hátíðahöld rauða hersins
í tilefni af 16 ára afmæli rússnesku stjórnar-
byltingarinnar. Þetta sýnir, að Stalin vill
hafa vináttu við Pólland, svo að Þjóðverjar
geta einskis styrks vænst frá Rússum, þótt
þeir hugsuðu til að ná sjer niðri á Pólverj-