Eimreiðin - 01.05.1917, Blaðsíða 27

»7
láni að fagna að verða snortin af þeim guðdómlegu neistum kær-
leiks, mannúðar og fegurðar, sem jafnaðarlega bregður fyrir að
meira eða minna leyti í ræðum og kvæðum séra Matthíasar,
ýmist sem hugskjótu eldingaleiftri eða sem funandi flugeldaregni
eða bragandi norðurljósaflogum.
Pað var líka »Stúdentafélagið« á Akureyri, sem frumkvæðið
átti til þess, að varðinn yrði reistur, og var svo til ætlast, að
hann yrði afhjúpaður á áttræðisafmæli skáldsins n. nóv. Hafði
talsverður undirbúningur átt sér stað, til þess að gera afhjúpunar-
athöfnina sem hátíðlegasta og átti einn hinn mælskasti maður
bæjarins, skólameistari Stefán Stefánsson, að halda af-
hjúpunarræðuna, er enda átti með upplestri afhjúpunarkvæðis eftir
einn af fyrverandi nemendum Gagnfræðaskólans, hið þjóðkunna
lýðskáld Eyfirðinga, kennara Pál Jónsson.
En hér fór sem stundum vill verða, að »kaupmaður sigla
kaus í dag, en kári hlaut að ráða«. Ohagstæðar skipaferðir urðu
þess valdandi, að brjóstlíkanið komst ekki til landsins í tæka tíð,
svo ekkert gat orðið úr afhjúpunarviðhöfninni á sjálfan afmælis-
daginn, enda ekki hægt að fullgera varðann sökum veðra, úr því
svo var orðið áliðið. Var þá ekki annars kostur en að láta síð-
asta smiðshöggið bíða vorsins 1916. En þá fór þó engin hátíðleg
afhjúpun fram, með söngum, ræðuhöldum og mannsöfnuði, heldur
var það eina morgunstund, er skáldið var að ganga sér tiljhress-
ingar og varð reikað inn í lystigarðinn, að hann sá þar morgun-
sólina vera að kyssa skínandi eirmynd af sjálfum sér og krýna
hana glitrandi geislasveig — og má vera. að honum hafi fundist
það ekki síðúr hátíðlegt, en þó fleiri hefðu verið viðstaddir og
fleira talað.
Búast má þó við, að skáldinu mundi samt ekki þykja að
því, að fá í ofanálag að heyra eða sjá hvað roenn æ 11 u ð u að
segja við afhjúpunar-athöfnina, ef úr henni hefði orðið, enda
mundi og hinum mörgu vinum lians um land alt vera nokkur
forvitni á að sjá, hvað annar eins mælskumaður og Stefán skóla-
meistari ætlaði að segja við þetta tækifæri. Og þar sem nú.
Eimr. hefir komist yfir upþkastið að hinni fyrirhuguðu ræðu hans,
sem klykkja átti út með hinu snjalla og stórlipra kvæði Páls Jóns-
sonar, þá finst oss réttast, að láta hvorttveggja fylgjast með
varðamyndinni, og hyggjum, að lesendur vorir muni kunna oss
þökk fyrir.