Eimreiðin - 01.05.1917, Síða 39

99
kemur heim að kóngsríki og biður kóng veturvistar. Kóngur tók
því vel. fegar kóngsmenn sáu hundinn, tóku þeir að hlæja og
gera sig líklega til að erta hann. Þegar kóngsson sá það, sagði
hann: »Ég vil ráðleggja ykkur að glettast ekki við hundinn minn;
þið kunnið að hafa ilt af því«. Éeir sögðu, að sér virtist hann
jafnlíklegur til hvorstveggja. Hringur fær nú herbergi hjá kóngi,
eins og ráð var fyrir gert á leiðinni.
Pegar hann hefir verið með kóngi nokkra daga, fer honum
að þykja mikið til hans koma, og virðir hann öðrum fremur.
Ráðgjafi einn var með kóngi, sem Rauður hét. Pegar hann sá,
að kóngur tók að virða Hring öðrum fremur, kom í hann öfund.
Einn dag kemur Rauður að máli við kóng, og segist ekki vita,
hvernig því dálæti sé varið, sem hann hafi á manni þessum,
hinum nýkomna; hann hafi þó engar íþróttir sýnt þar frekar en
aðrir. Kóngur segir skamt síðan, að hann hafi komið. Rauður
segir, að hann skuli nú á morgun láta þá fara báða og
höggva skóg, og vita. hvor þeirra verði mikilvirkari. Petta heyrði
Snati-Snati, og sagði Hringi. Ræður hann nú Hringi til, að biðja
kóng að ljá sér tvær axir, svo hann hefði aðra til taks, ef hin
kynni að brotna. Morguninn eftir biður kóngur þá Hring og
Rauð að höggva fyrir sig skóg. Peir taka því vel. Hringur fær
tvær axir, og svo fer sinn í hvora áttina.
Pegar Hringur er kominn út á skóginn, tekur Snati öxina og
fer að höggva með kóngssyni. Um kvöldið kom kóngur að líta
yfir dagsverk þeirra, eins og Rauður hafði lagt fyrir. Var þá
viðarköstur Hrings meira en helmingi stærri. Kóngur mælti þá:
^Éetta grunaði mig, að Hringur mundi engin mannleysa vera, og
hefi ég aldrei séð þvílíkt dagsverk«. Varð Hringur nú í miklu
meiri metum hjá kóngi eftir, en áður.
Rauður þoldi mjög illa yfir þessu. Einn dag kemur hann til
kóngs ogsegir: »Fyrst Hringur þessi er slíkur íþróttamaður, sem
hann er, þykir mér þú mega biðja hann að drepa blótneytin
hérna í skógnum og flá þau sama dag, en færa þér hornin og
húðirnar að kvöldi«. Kóngur mælti: »Sýnist þér slíkt ekki for-
sendingi Éar eð þau eru mannskæð, og enginn hefir enn komið,
er þorað hafi að ganga á móti þeim«. Rauður segir, að hann
hafi þá ekki nema eitt líf að missa; það sé gaman að reyna
karlmensku hans, og kóngur hafi þá heldur orsök til að tigna
hann, ef hann vinni þau. Kóngur lætur nú tilleiðast fyrir þrá-