Eimreiðin - 01.05.1917, Síða 40

IOO
mælgi Rauðs, þótt honum væri nauðugt, og einn dag biður hann
Hring að fara og ’drepa fyrir sig nautin, sem þar séu á skógnum,
og færa sér af þeim hornin og húðirnar að kvöldi. Hringur vissi
ekki, hvað ill nautin voru viðureignar, og tekur vel máli kóngs.
Fer hann nú þegar af stað. Rauður verður nú glaður við, því
hann taldi Hring þegar dauðan.
Pegar Hringur kemur í augsýn nautanna, koma þau öskrandi
á móti honum; var annað hræðilega stórt, en hitt minna. Hringur
verður ákaflega hræddur. Pá segir Snati: »Hvernig lízt þér nú
á?« — »Illa«, segir kóngsson. Snati segir: »Ekki er um annað
að gera fyrir okkur, en að ráðast að þeim, ef vel á að fara, og
skaltu ganga á móti litla nautinu, en ég á móti hinu«. í sama
bili hleypur Snati að stóra bola og er ekki lengi að vinna hann.
Kóngsson gengur skjálfandi móti hinum, og þegar Snati kemur,
þá var nautið búið að leggja Hring undir; var hann nú ekki
seinn að hjálpa húsbónda sínum. Síðan flógu þeir sitt nautið
hvor; en þegar Snati var búinn að flá stóra nautið, var Hringur
vart búinn að hálf-flá hitt.
Um kvöldið, þegar þeir voru búnir að þessu, treysti kóngs-