Vísir - 09.08.1965, Blaðsíða 15

V1SIR . Mánudagur 9. agost lass.
15
JENNIFER AMES:
Mannrán
og
ástir
SAGA FRÁ BERLÍN
— Sagðirðu henni ekki, að þau
iræra mjög verðmæt?
Hann fór að hlæja.
— Kæra Linda, heldurðu að ég
sé einhver erkiasni. Þú mátt ekki
gleyma því, að þótt ég sé hæst-
ráðandi hér, rek ég líka viðskipti
með gömul glös.
Það var næstum komið fram á
varir hennar að segja, að þótt
faðir hennar væri ákafur safnari
mundi hann aldrei nota sér þann-
ig einfeidni og fákunnáttu fólks,
s»n gætti sín, — þótti ráðlegast
að láta kyrrt liggja. Það gat verið
óheppilegt, jafnvel hættulegt, ef
hún léti í ljós fyrirlitningu á
þessari framkomu hans.
Greifinn kom um leið og matur
var á borð borinn. Linda veitti því
athygli, að nú var allt þvingaðra
en kvöldið áður. Hún fór að hugsa
• um viðhorf greifans, hvort hann
fyrirliti . ekki,. systurson sinn í
kyrrþei.
Til þess að koma þeim í betra
skipt lyfti Linda glasi sínu og
sagði:
— Hver skyldi trúa, eru þetta
ekki Bristol-glös?
— Jú, sagði Hans og varð á-
nægjulegur á svip, af því að hún
hafði veitti þessu eftirtekt.
—Fékkstu þau á Englandi?
! Faðir minn á sams konar glasa-
sett.
— Nei, ekki á Englandi. Eng-
lendingurinn sem átti þau upphaí-
, lega var fangi hér. Ég gat fengið
, ekkju hans til þess að láta þau af
hendi.
Svipur greifans, er hann sagði
þetta vakti furðu hennar. Var ekki
fyrirlitning auðsén í svip hans —
jafnvel hatur?
Þegar þau loks stóðu upp frá
, borðum afsakaði gamli greifinn
, sig með því, að hann væri þreytt-
ur og fór. Lindu líkaði það miður,
— hana langaði ekkert til þess að
vera ein með Hans allt kvöldið, —
vera alúðleg við hann gegn vilja
sínum, jafnvel þykjast taka blíðu-
hótum hans, en þau voru ekki fyrr
komin inn í setustofuna en einka-
ritari „herra yfirhershöfðingjans“.
Weildmann, kom inn og sagði:
— Ég býst vi, að dr. Reichmann
komi í símann þá og þegar, herra
yfirhershöfðingi, viljið þér að ég
komi með símann hingað, eða ætl-
ið þér að koma í skrifstofuna?
— Ég kem í skrifstofuna, en
— Gott og vel, herra yfirhers-
höfðingi, en það er smávegis annað
sem nauðsyn krefur að þér sinnið.
Hann gekk til húsbónda síns og
sagði eitthvað mjög lágt við hann
— Ég bið þig að afsaka mig dá-
litla stund, Linda, sagði hann. —
Þú finnur sjálfsagt einhverjar
bækur, sem þú getur gluggað 1 á
meðan.
— Ef þér er það ekki á móti
skapi vildi ég helzt fara að hátta,
ég er mjög þreytt.
— Nei, serðu það ekki, það er
fieira, sem ég þarf að taia um við
þig, og þú vi'lt sjálfsagt gjarnan
fá vitneskju um hvað dr. Reich-
mann ségir varðandi föður binn —
ég á við, hvort hann geti komið
hingað.
— Já, vitanlega, það vil ég
gjarnan. «
Hún kveikti aér í sígarettu og
fór að ganga fram og aftur um
herbergið meðan hún beið, en hún
var of eirðarlaus til þess að lita
í bók eða skoða muni, sem þama
voru. Þegar um það bil fjórðungur
stundar var liðinn heyrði hún að
síminn hringdi — það var sími á
borði þama f hominu. Svo þangaði
hringingin — og henni flaug í
hug, að þama væri eitthvert milli-
samband. Hún starði á símann.
Mundi nú Hans standa við loforð
sitt. Hana blóðlangaði til að
hlusta — vita vissu sína, því að
eftir allt sem á undan var gengið
treysti hún honum lítt. Ef hann
væri nú að tala við þennan Reich-
mann lækni — átti hún að áræða
að hlusta? Hún ákvað að láta
kylfu ráða kasti vegna þess sem
f húfi var. Hún gekk hratt yfir
herbergið og að borðinu og tók
heyrnartólið af varlega
Hún þekkti þegar rödd Hans.
— Hvað viltu, Fay? spurði
hann. Ég hefi sagt þér, að þú
mátt ekki hringja hingað.
— 0—, Hans, ég varð að gera
það. Vertu svo vænn að fyrirgefa
mér.
Hún þekkti mæta vel rödd Fay
og nú var hún þrungin örvæntingu
ekki síður en hún hafði verið nótt-
ina, er hún knúði dyra hjá henni
f gistihúsinu, og sagði henni frá
dauða Frankie.
— Hans, sagði hún hálfsnökt-
andi og gat varla komið út úr sér
því, sem hún vildi segja, ég verð
að fá að tala við þig. Þú getur
ekki látið mig vera hér eina og
látið allt dynja á mér. Ég kem á-
reiðanlega^ upp um mig. Ég mundi
bugast gersamiega, ef ég ætti að
lifa aftur hið sama og í dag.
— Gott og vel, farðu nú að
sofa, Frey. g skal koma til þín
snemma í fyrramálið.
Og Hans skellti símatólinu
hart á.
Linda starði andartak á heym-
artólið f hendi sér. Svo lagði hún
það varlega á. Viðræðan hafði
veri ðsvo stutt, allt hafði gerst
svo fijótt, að hún gat varla trúað
sínum eigin eyram. Fay hafði verið
j’firheyrð út af dauða Frankie.
Það var skiljanlegt, þar sem hún
hafði fundið hana í fbúð David,
en það hlaut að liggja annað og
meira á bak við þá miklu örvænt-
ingu, sem rödd hennar bar vitni
um. Það var engu líkara en að hún
væri viti sfnu fjær. Og hvers
vegna þurgti Hans að rjúka af
stað eldsnemma f fyrramálið til
borgarinar á fund hennar. Á
hvem hátt var hann f þetta flækt-
ur?
Þetta var allt svo óljóst. Og
bnú gat engan botn f þetta fund-
ið. Henni fannst, að hún yrði að
komast upp f herbergi sitt hið
fyrsta. Hún settist niður til þess
að skrifa á miða til Hans, að hún
ætlaði upp að sofa.
Hann kom inn í þessum svifum,
og kailaði þegar frá dyrunum
með grunsemdarhreim oð all-
hvasst:
— Hvað ertu að skrifa?
Hún reyndi að brosa, og rétti
honum örkina:
— Sjáðu, ég var að skrifa þér
tvær, þrjár lfnur, ég er svo hræði-
!ega þreytt, að ég ætlaði upp að
hátta.
Hann horfði á hana rannsakandi
augum og hvasslega, en svo varð
tillit þeirra hlýlegra og vinsam-
legra.
— Já, þú ert sannast að segaj
dálftið þreytuleg, Linda litla, sagði
hann, og ég ætti víst að koma mér
í háttinn sjálfur, þar sem ég þarf
að fara til Austur-Berlfnar
snemma í fyrramálið.
— Verðurðu að fara? Þú hefur
ekkert minnst á það —
— Þessi læknir var næstum ó-
svífinn — ég verð að fara og
minna hann á eina eða tvær stað-
reyndir. Hann er góður læknir, en
stjórnmálalega hagar hann sér eins
og bjálfi.
— Áttu við, að hann hafi ekki
samúð með kommúnistum?
— Kannski, en þar sem hann á
heima í Austur-Berlfn verður hann
að þykjast vera það. Sannast að
segja held ég, að hann sé ekki mað
ur, sem með sanni verði sagt um:
Hann er einn af oss. Þess vegna
hef ég hikað við að kveðja hann
hingað, en ég hefi lofað þér að
hann skuli koma, og stend við það
og skal persónulega siá um það.
— Þökk Hans, sagði hún og
bætti við: Þú ert mjög vænn —
Hann kom og lagði her.dur sfnar
á herðar henni:
— Ég verð alltaf góður og til-
litssamur við þig, Linda. Ég er
hættulegur fjandmaður, en góður
vinur, og góður elskhugi. Hann
þrýsti henni að sér ástrfðufullur
og kyssti hana.
—- Ö, Hans, bað hún, ég er svo
ákaflega þreyt.t, lofaðu mér að fara
að hátta.
— Gott og vel, sagði hann þótt
honum væri það í rauninni þvert
um geð. Góða nótt, ástin mfn,
sofðu vel.
Hann kyssti hana aftur ,en af
viðkvæmni. Það var eins og hann
teldi það alveg siálfsagt, að hún
yrði hans, fannst henni, og henni
fannst þa ðekkert furðulegt, þvf að
hún var búin að komast að raun
um að hann var ekki aðeins sjálfs
elskur og eigingjarn, heldur líka
ímyndunargjarn.
Hún var ekki fvrr komin inn í
herbergi sitt, er hún hringdi á
Helgu, þernuna. Kannski var það
áhættusamt, að trevsta til fulls
þessari pólsku stúlku, en það varð
hún að gera. Hún varð að koma
skilaboðum til Davids.
— Kom inn, sagði LÁinda, er
barið var að dyrum, og er Helga
kom inn sagði hún við hana: Hún
gætti þess að tala hátt... Það er
eitthvað í ólagi með rennilásinn
minn og ég verð að biðia vður
að hjálpa mér.
Er Helga kom inn hvíslaði hún:
— Það er allt f lagi með renni
lásinn, en nú liggur mikið við. Ég
verð að treysta á aðstoð yðar til
þess að koma skilaboðum til
Davids.
Gætuð þér ekki — eða Karl
kom'ið orðsendingu til gamla fiski
mannsins f kofanum austan
skemmtigarðsins?
; Helga hugsaði sig um andartak.
| — Kannski Karl, sjálf fæ ég
j eltki leyfi ti! að fara úr höll'inni
en Karl gæti kannski skotið sér
fram hjá vörðunum án þess að
þeir sæju hann, ég held, að það
væri ekki hygg'ilegt, að skrifa
neina orðsendingu, það gæti orðið
hættulegt fyrir okkur öll, ef upp
kæmist.
— Já, hvíslaði L'inda, ef hann
kæmist til Davids ...
Hún beit á vör sér af því að
hún sá í sömu svifum og orðin
voru komin yfir varir hennar, að
hún hefð'i hlaupið á sig.
— .... ef hann kemst til gamla
fiskimannsins getur hann sagt hon
um, að dr. Reichmann sé ófús til
að koma hingað, en herra yfirhers
höfðing'inn fari til Austur-Berlinar
í fyrramálið í þeim tilgangi að fá
hann til þess að koma með sér,
að þvf er hann segir, en ég viti
að hann fari af annarri ástæðu
Fay Montague hefur hringt til
hans. Hún segir, að lögreglan hafi
yfirheyrt hana í allan dag. Hún
— Er það f rauninni svo, að hann
ætlar að gera uppskurð á föður
ittínum — og að ég fái að fara
með honum?
Hún átti erfitt með að leyná fögn
uði sfnum.
— Já, ungfrú, þegar ég talaði
við herra yfirherforingjann f dag
AA/WWWWWWWVW
VISIR
ASKRtFENDAÞJONUSTA
Áskriftar*
Kvartana-
11661
símlnn er
virka ’daga kl. 9 — 20, nema
laugardaga kf. 9-13.
*\/N/\^\/\/\^\/\*:\/\^\/\^\yN/\/\^^^*-
AUGLÝSING
í VÍSI
eykur viðskiptin
Tarzan við skjótum himnavél-
ina og drepu malla vondu menn-
ina og drepum allá vondu menn-
éinn. Miti höfðingi vill að þú
komir og látir hann segja þér
hvað hann gerði til þess að gera
fætur þínar ekki sterka. Þegar
Tarzan datt niður fyrir utan girð
inguna, tekur þú hann frá ókkur
og segir að sólarhitinn hafi gert
Tarzan veikan, ég held að þið
gerðuð eitthváð slæmt við Tarz-
an vin okkar t’il þess að meiða
hann.
WÍSIR
KÓPAVOGUR
Afgreiðslu VÍSIS í Kópa
vogi annast frú Birna
Karlsdóttir, sími 41168.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða.
MFNARFJÖRÐUR
ACgreiðslu VISIS I
tíafnarfirði annast frú
Guðrún Ásgeirsdóttir,
sími 50641.
Afgreiðslan skráis
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða.
KEFLAVÍK
Afgreiðslu VÍSIS í Kefla
</ík annast Georg Orms-
son, sími 1349.
AfgreiðsJan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanií
er að ræða.