Alþýðublaðið - 25.01.1967, Síða 6

prengju-
ekur við af Jo
IEREMY THORPE, hinn nýkjörni
~ leiðtogi Ftrjáislynda flokksins
í Breiiandi, verður að horfast í
'augu við þá staðreynd, þegar hann |
nú tekur við forystunni, að flokk.
ur hans er á undanhaldi eftir \
hina glæsiíegu sigra sem flokk
urjnn vann í nokkrum aukakosn
ingum í byrjun þessa áratugs.
Jþingkosningunum í marz 1966
tti i'Yjatelyndi flokkurinn að
vísu viö sig tveimur þingsætum
en atkvæðatala flokksins var svo
að segja óbreytt frá því í kosn
ingunum einu og hálfu öðru ári
áður. Fráfarandi leiðtogi flokks
ins, Jö Griinond, gerði sér vonir
um það í bóðum þessum kosning
um, að flokkurinn fengi hlutfalls
lega jafn mikið fylgi um landið
alLt og hann hlaut í aukakosning
unum, þar tem frjálslyndir höfðu
staðið :;ig með prýði, en frækn
asta sigur sinn unnu frjálslynd
ir í hinui»-frægu aukakosningum í
Orpington skammt frá London.
Frjálslyndi flokkurinn hefur nú
12 þingsæti af 630 í Neðri mál-
stofunni og getur varla gert sér
vonir um að auka þessa tölu að
ráði, nema því aðeins að kjör-
dæmafyrirkomulaginu verði breytt
Einmenningskjördæmin stuðla að
(sigri frambjóðenda stóru flokjk
anna. Frjálslyndir halda því fram
að kjördæmafyrirkomulagið sé ó-
réttl'átt og benda á, að flokkurinn
hlaut um það bil 10% allra
greiddra atkvæða í síðustu þing
kosningum. Þeir segja að hefði
fyrirkomularið verið réttlátt
hefði flokkurinn nú að minnsta
kosti 50—60 þingmenn í Neðri mál
stofunni.
JO GRIMOND, sem hefur verið
leiðtogi flokksins um tíu ára
skeið, hefur aldrei verið trúaður
á, að flokkurinn ynni kosninga-
sigra. Aftur á móti 'hefur hann ver
ið þeirrar skoðunar, að flokk-
urinn ætti að geta eflzt
svo mjög, að Verkamannaflokkur
inn neyddist til að taka hann al
varlega.
Grimond hefur lengi beitt sér
fyrir sameinuðum, róttækum al-
þýðuflokki, dálítið til vinstri við
miðju. Hann hefur talið, að slík
ur flokkur ætti að komast á lagg
irnar með sameiningu hins mikla
fjölda hófsamra manna, sem
standa i miðju í Verkamamna-
flokknum, og Frjálslynda flokkn
um. Hvað eftir annað hefur Grim
ond rætt um svokallaðan ,,Lib-
I ab“ samning, sem ætti að geta
orðið upphaf að slikri sameiningu
Þessar hugmyndir hans voru
miög til umræðu í Bretlandi
fvrstu 18 mánuðina, sem Wilson
var við völd, en þá hafði Verka
mqnnaflokkuhinn aðeins þriggja
V>iv,asæta meirihluta í Neðri mál-
c+ofunni. Frjálslyndir reyndu að
tcpista Wilsons með tíu þingfull
trúom sínum, en wilson vísaði
öUnm samvinnutilboðum á bug.
Wilson sagði, að Verkamanna
f'okkurinn hefði fengið umboð
frá któsendum til að stjóma land
inu. Tækist flokknum að fá stuðn
;"g Neðri málstofunnar við bar
|í*v"mál sín, yrði ei leitað til hinna
tiu þingmanna frjálslyndra, held-
ur yrði þing rofið og gengið til
nýrra kosninga. Með tíð og tíma
jgerð^ HVilson einmitt þetta og
tryggði sér öruggan þingmeiri-
hluta.
J/OSNINGARNAR í marz í fyrra
"'leiddu til þess, að Frjálslyndi
flokkurinn, sem í eitt og hálft ár
hafði haft lykilaðstöðu í Neðri
málstofunni, varð á ný áhrifalítið
flokksbrot, sem engin bein áhrif
getur haft á stjórn lanösins.
Frjálslyndir féllu aftur í igleymsku
Það er einmitt þetta getuleysi
Frjálslynda flokksins til að skapa
sér nógu traustan grundvöll til
að knýja á Verkamannaflokkinn i
þeim tilgangi að fá hann til við
ræðna um sameiningu hinna rót
tæku afla á Bretlandi, sem er
hin eiginlega 'ástæða til þess, að
Grimond sagði af sér.
Flokksfélagar Jo Grimonds, er
færir þau rök fyrir því að hann
sagði af sér, að ,,tíu ár séu meira
en nóg“, geta ekki áfellzt hann
fyrir það, að ekkert hafi orðið úr
„Lib-Lab“- samvinnunni svoköil
uðu. Persónulega nýtur hann mik
iliar virðingar og vinsælda, og
hann er mjög vel máli farinn.
Persónuleg áhrif hans hafa því
átt meginþáttinn í hinum mikla
vexti flokksins á undanförnum tíu
árum.
Margt bendir til þess, að Grim
ond hafi á réttu að standa þegar
hann heldur því fram, að það sé
kjördæmafyrirkomulaginu að
Framhald á 10. síðu
Fráfarandi leiðtogi Frjálslynda flokksins í Bretlandi, Yo Grimond,
og hinn nýi leiðtogi flokksins, Jeremy Thorpe.

Svipraynd úr La Strada, sem Bæjarbíó sýndi fyrir nokkrum árum.
í SJÓNVARPINU í KVÖLD:
„Federico Fellini markaði nýja
stefnu í ítalskri kvikmyndagerð,
því að hann tók upp ýmsa þætti
nýraunsæisins, en gæddi þá meiri
persónuleika. í verkum Fellinis
sameinast óræð og trúarleg duld
raunsærri skoðun raunveruleikans.
Veruleikaskoðun hans er huglæg
og mjög persónuleg.” — Þannig
hefur verið komizt að orði um
þann mann, er stóð að gerð kvik-
myndarinnar, La Strada, sem
okkar ágæta sjónvarp mun taka
til sýningar í kvöld.
ítalski kvikmyndaleikstjórinn
Federico Fellini telst í dag meðal
helztu kvikmyndajöfra Ítalíu, á-
samt með Antonioni og Visconti.
Fellini hóf starfsferil sinn sem
aðstoðarmaður hjá Roberto Rosse-
lini, Pietro Germi og Alberto
Lattuada, en fyrstu kvikmynd
sína gerði hann í samvinnu við
þann síðastnefnda. Sú kvikmynd,
sem fyrst varð til að vekja á hon-
um alþjóðaathygli var einmitt La
Strada, sem hann gerði 1954.Hafði
hann að ví.su áður gert myndina
Slæpingjar (I vitelloni), sem mjög
er rómuð. Eftir La Strada komu
II bidone og Nætur Cabiriu en
1959 kom svo frægasta og um
deildasta mynd hans, Hið ljúfa líf
(La dolce vita), einhver kröftugasta
og magnaðasta kvikmyndin, sem
gerð hefur verið um siðgæðislega
úrkynjun og sifjaspell vorra tíma;
magnþrungin ádeila, ekki aðeins
á þjóðfélagið á Ítalíu, heldur og
höfða margir þættir hennar og
til lífsviðhorfa annarra landa. Af
síðustu kvikmyndum Fellinis, sem
enn eru ókomnar til landsins
mætti nefna Átta og hálfur og
Gíulietta clegli spiriti.
En snúum oss nú að La Strada
og lítum á efnisþráð hennar:
Gelsomina (Giulietta Masina) á
heima hjá mömmu sinni í stórum
systkinahópi í smákofa. Eldri syst-
ir hennar hafði fylgt aflrauna-
manninum Zampano (Anthony
Quinn), og nú bíður hann móður-
inni 10.000 lírur fyrir yngri syst-
urina Gelsominu. Hann veit, að
Gelsomina er hálfgerður bjáni,
en hann ætlar sér að kenna henni
að leika listir trúðsins. Zampano
segist vera sterkasti maður heims-
ins. Kallar sig manninn með stál-
Fram.hj.ld á 10. síðu.
■m
£ 25. janúar 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ